Nestor Alojzewicz Bujnicki (
4 lutego
(
23 stycznia
starego stylu)
1863
-
17 grudnia
(
4 grudnia
starego stylu)
1914
w
Petersburgu
) – rosyjski generał lejtnant
1913
, inżynier, profesor.
Uczył się w 2 Gimnazjum Wojskowym. Absolwent Mikołajewskiej Oficerskiej Szkoły Inżynieryjnej (1884) i Mikołajewskiej Akademii Inżynieryjnej (1889). Zdobywszy wykształcenie do
1893
fortyfikował
Osowiec
. Od 1893 wykładowca, w
1995
doktor fortyfikacji, profesor nadzwyczajny, profesor zwyczajny (1904) Akademii Inżynieryjnej. W 1910 zasłużony profesor Akademii Inżynieryjnej. Pracował w oddziale fortyfikacyjnym sztabu carskiej armii. Brał udział w budowie, modernizacji i projektowaniu ok. 100 twierdz. W l. 1899 - 1901 wykonał projekt ufortyfikowania
Przyczółka Różan
, zaprojektował trzy forty Twierdzy Osowiec, projektował modernizację
Twierdzy Modlin
, uczestniczył przy realizacji twierdz
Brześć Litewski
,
Kronsztad
,
Sewastopol
. Od
1909
r. był stałym członkiem Komitetu Inżynieryjnego przy Głównym Zarządzie Inżynierii. W teorii fortyfikacji był zwolennikiem grupowego budowania fortów i wykorzystania w nich pancerzy. Stronnik rozbudowy inżynieryjnej przygranicznych rejonów Rosji. Brał udział w pracach różnych komisji i komitetów wypracowujących zasady inżynieryjnej obrony stref granicznych Rosji i budowy twierdz. Wypracował zasady określenia sił garnizonów twierdz i ich uzbrojenia środkami artyleryjskimi. Wiązał sprawy wykorzystania współczesnych środków techniki na polu walki i zabezpieczenia inżynieryjno-fortyfikacyjnego. Do początku I wojny światowej służył w Zarządzie Umocnień Sztabu Generalnego. Był członkiem stałym Komitetu ds. Twierdz w Zarządzie Głównym Sztabu Generalnego Imperium Rosyjskiego.
Napisał wiele artykułów z zakresu inżynierii i fortyfikacji które były drukowane w specjalistycznych periodykach takich jak: Magazyn inżynieryjny i artyleryjski, Rosyjski inwalida, Zbiór myśli wojskowych. Był autorem szeregu opracowań z dziedziny fortyfikacji, m.in. Twierdze i ich obrona artyleryjska (1902), Współczesna fortyfikacja stała i polowa (1903), Krótki kurs teoretyczny fortyfikacji polowej (1906), Fortyfikacja polowacz. 1 (1906),Inżynieryjna obrona państwa (1907),Twierdze nadmorskie (1911). Był członkiem komitetu redakcyjnego Encyklopedii wojskowej. Poruszał zagadnienia takie jak wykorzystanie pancerzy fortecznych (
kopuł
,
wież
), obrona wybrzeża czy stały charakter fortecznych garnizonów.
Był również autorem projektów nowoczesnych fortów (F1910) i grup fortowych (GF1908/12), które zostały zrealizowane podczas rozbudowy
Twierdzy Modlin
.
Odznaczenia:
Order św. Stanisława
1,2 i 3 stopnia,
Order św. Włodzimierza
3 i 4 stopnia,
Order św. Anny
2, 3 i 4 stopnia.
Bibliografia
-
Bochenek Ryszard
, Twierdza Modlin
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija t. 4 str.98 wyd. Moskwa 1971.