Bierny opór – sprzeciw bez używania siły fizycznej lub bez większej aktywności. Pojęcie to jest związane z
obywatelskim nieposłuszeństwem
i niekiedy bywa używane zamiennie. Za jego twórcę uznaje się
Mahatmę Gandhiego
, który zachęcał swoich rodaków, by w ten sposób przeciwstawiali się brytyjskim władzom kolonialnym w Indiach.
Według Gandhiego "bierny opór powstał jako broń ludzi słabych; nie wyłącza on możliwości, że dla osiągnięcia celu użyją fizycznej przemocy". Stworzona przez niego filozofia walki bez użycia przemocy znana jest także pod
sanskrycką
nazwą सत्याग्रह (
satyāgraha
). Ma ona swoje źródło w
ahinsie
, występującej w indyjskich religiach zasadzie nieszkodzenia nikomu.
Bierny opór propagował także
Martin Luther King
. W Polsce
lat 80. XX wieku
był stosowany m.in. przez
Ruch Wolność i Pokój
.
Najczęściej stosowaną techniką biernego oporu wobec sił porządkowych jest położenie się na ziemi. Większe grupy manifestantów także siadają, chwytając się za skrzyżowane ręce i przytrzymując się wzajemnie. Przykucie się kajdankami do poręczy czy latarni też jest uważane za technikę biernego oporu.
Takie formy biernego oporu często stosują aktywiści ruchów ekologicznych, np.
Greenpeace
.
Zobacz też
Linki zewnętrzne