Śmierć Hipolita, Jean-Baptiste Lemoyne Starszy
Śmierć Hipolita, Sir Lawrence Alma-Tadema (1860)
Hipolit był jednym z pomniejszych bóstw w
mitologii greckiej
, choć w znanych dziełach literackich uważany jest za
herosa
. Zginął pod kopytami własnych koni.
W niektórych rejonach
Grecji
dziewczęta składały mu w ofierze pukiel włosów przed swoim zamążpójściem. W
Atenach
uważany był za towarzysza
Afrodyty
.
Mit o Hipolicie można odtworzyć na podstawie tragedii
Eurypidesa
zatytułowanej imieniem postaci. Hipolit jest w niej synem
Tezeusza
i
amazonki
Hipolity
.
Fedra
, żona Tezeusza, w liście samobójczym do męża oskarżyła Hipolita, z zemsty za odrzucenie jej zalotów, o gwałt. Rozgniewany Tezeusz, mimo zapewnień syna o niewinności, skazał go na wygnanie i przeklął, wzywając przy tym
Posejdona
o karę dla uwodziciela. Zesłany przez władcę mórz potwór spłoszył konie
rydwanu
Hipolita, który spadł pod kopyta rumaków i stratowany zginął. Inne zachowane przekazy opisują historię Hipolita w podobny sposób, z tym że Fedra niekoniecznie popełniła samobójstwo oskarżając Hipolita.
Na podstawie mitu o Hipolicie Jean Philippe Rameau stworzył
operę
(tragedię liryczną) zatytułowaną Hipolit i Arycja (libretto Simon Joseph Pellegrin).