Justus Ludwik Decjusz (ok. 1485 - 1545 ), znany także jako Jost Ludwig Dietz – pochodzący z Alzacji krakowski dyplomata , finansista i sekretarz króla Zygmunta Starego , później jego doradca i zwierzchnik mennic koronnych .

Początkowo był protegowanym, sekretarzem i współpracownikiem Jakuba Bonera , królewskiego bankiera, twórcy i zarządcy żup solnych Wieliczki i Bochni . Będąc człowiekiem wszechstronnie utalentowanym i wytrawny dyplomatą, Justus Decjusz w krótkim czasie stał się w Krakowie bardzo wpływową postacią, cieszył się także szacunkiem i przyjaźnią najwybitniejszych humanistów Europy , m.in. Marcina Lutra i Erazma z Rotterdamu . Bliskie stosunki łączyły go z dworem Habsburgów .

W roku 1528 Justus Decjusz zakupił część Przegorzał i Wolę Chełmską pod Krakowem (obecnie dzielnica miasta nazywana Wolą Justowską ), i przy pomocy włoskich architektów wybudował tam podmiejską willę . Rezydencja była gotowa w roku 1535 , stając się miejscem spotkań przedstawicieli różnych narodowości i kultur, wymiany poglądów i twórczej konfrontacji przekonań.

Obecnie w kompleksie historycznym Willa Decjusza prowadzi działalność Stowarzyszenie w którego skład wchodzą znane osobistości ze świata nauki, gospodarki i kultury.

Jest autorem trzytomowego dzieła O starożytności Polaków (De vetustatibus Polonorum). W utworze tym, pisanym świetną, humanistyczną łaciną , Decjusz wiąże najdawniejsze dzieje Polski z obrazem początkowych dziejów narodów Europy. Powołując sie na nieistniejące dzieła bądź falsyfikaty, Alzatczyk skomponował długą listę królów sarmackich, rzekomo władców Sarmatów od których pochodzili Polacy.

Bibliografia

• Aleksander Hirschberg, O życiu i pismach Justa Ludwika Decyusza. 1485-1545, Lwów 1874