Sonata da camera jest włoskim określeniem sonaty kameralnej.
Sonata da camera jest typem sonaty triowej, stworzonej do świeckich przedstawień. Jest to instrumentalny utwór okresu barokowego, w trzech lub więcej stylizowanych części tanecznych (czasem z częścią wstępową), na jeden lub kilka instrumentów i
basso continuo
. Opusy 2 i 4 Arcangella Corelliego zawiaraja typowe przykłady. Po około
1700
roku ten rodzaj połaczył się z sonata da chiesa i tytuł przetrwał do opisu kościelnego lub łaczonego typu sonata, a także takich tytułów jak partita lub suita do opisania zbioru tańców.
Inne hasła zawierające informacje o "Sonata da camera":