Bitwa nad Trebią rozegrała się
18 grudnia
218 p.n.e.
między
legionami
rzymskimi
Semproniusza
i Scypiona a wojskami
Hannibala
w czasie
II wojny punickiej
.
Przed bitwą
Po
bitwie nad rzeką Ticinus
i wycofaniu się wojsk Scypiona, Semproniusz przerzucił swoje oddziały przez
Adriatyk
do doliny
Padu
, aby wesprzeć mocno osłabione siły rzymskie. Po połączeniu się z legionami Scypiona Semproniusz zadecydował, wbrew radom tego ostatniego, wydać bitwę Hannibalowi.
Wojska rzymskie biorące udział w bitwie liczyły 30 000 piechoty i 6 000 jazdy (16 tysięcy Rzymian i 20 tysięcy sprzymierzeńców), Hannibal dysponował 40 000 żołnierzami różnych narodowości, głównie
Kartagińczykami
i
Gallami
. W tej liczbie było aż 10 tysięcy doborowych kawalerzystów (
Numidyjczyków
i Galów). Poza tym Hannibal miał jeszcze kilka
słoni bojowych
.
Bitwa
Przeciwników oddzielała rzeka Trebia. Podpuszczony przez kartagińskiego wodza Semproniusz nakazał atak przez rzekę i gdy przemoczeni i zmarznięci Rzymianie wyszli na drugi brzeg, natknęli się na kontratak Kartagińczyków. W centrum toczył się wyrównany bój, ale na skrzydłach doborowa jazda Hannibala rozbiła szybko rzymską kawalerię. Związane walką oddziały rzymskie zostały w dodatku zaskoczone atakiem niewielkiego oddziału 1 000 piechoty i 1 000
jazdy
pod wodzą brata Hannibala Magona, który początkowo ukryty w parowie niewielkiego strumienia był niewidoczny dla Rzymian. Przypuścił on atak na lewe skrzydło i tyły przeciwnika. Złamało to opór Rzymian i przekształciło bitwę w rzeź legionów. W zwartym szyku uszło z pola bitwy jedynie 10 000 rzymskich żołnierzy, którzy przełamali centrum armii Hannibala i umknęli do pobliskiej
Placencji
.
Podsumowanie
Straty Rzymian to 30 000 zabitych i wziętych do niewoli (sprzymierzeńców Rzymu Hannibal nakazał potem wypuścić), kartagiński wódz stracił nieco ponad 5 000 swoich żołnierzy.
Linki zewnętrzne