Aleksander Borejko Chodźko herbu
Kościesza
(ur.
30 sierpnia
1804
w
Krzywiczach
- zm.
27 grudnia
1891
w
Noisy-le-Sec
we Francji), polski
poeta
,
orientalista
i
slawista
.
Syn
Jana
i Klary z Korsaków, brat
Michała
i
Józefa
. W gimnazjum wychowanek
Tomasza Zana
. W latach
1820
-
1823
studiował na
Uniwersytecie Wileńskim
. Na przełomie lat 1823-
24
uwięziony za uczestnictwo w organizacji
Towarzystwa Filaretów
. W 1824 r. wyjechał studiować języki i literatury wschodnie do
Petersburgu
, po czym, od
1830
r. przebywał na placówkach konsularnych rosyjskich w
Teheranie
i w
Reszt
(
Gilanie
), badając piśmiennictwo
perskie
. W roku
1842
osiadł w
Paryżu
, początkowo pracując we francuskim ministerstwie spraw zagranicznych. W latach
1857
-
1883
był profesorem literatur słowiańskich w
Collège de France
, obejmując katedrę zajmowaną przedtem przez
Mickiewicza
.
Był przyjacielem Adama Mickiewicza, przez którego uległ wpływom
Andrzeja Towiańskiego
.
Wydał „Poezje” (Petersburg,
1829
- w nich mieści się głośna
ballada
„Maliny” i znana pieśń „Stach mi pierścionek przyniósł z jarmarku”, oraz orientalno-romantyczny poemat „Derar”), potem zaś w języku angielskim i francuskim ogłosił wiele rozpraw dotyczących filologii orientalnej i słowiańskiej. Przełożył perski utwór powieściowy „Padyszach i czterech derwiszów” (
1859
). Napisał też szereg dzieł z zakresu językoznawstwa, etnografii i literatury
Bliskiego Wschodu
.
Z żoną, Heleną Dunin-Jundziłł, miał czworo dzieci, synów: Wiktora, Adama i Aleksandra oraz córkę Marię.
Pochowany na cmentarzu w
Montmorency
.
Linki zewnętrzne
Bibliografia
Polski Słownik Biograficzny
T. III Kraków 1937.