Élie Ducommun

Élie Ducommun (ur. 19 lutego 1833 w Genewie , zm. 7 grudnia 1906 w Bernie ) - szwajcarski działacz polityczny, publicysta, laureat Pokojowej Nagrody Nobla 1902 .

Studiował w Genewie , podjął następnie pracę prywatnego nauczyciela w bogatej rodzinie w Saksonii . Pracował także w szkolnictwie publicznym. Od 1855 był dziennikarzem, związanym z redakcjami pism genewskich ("Revue the Geneve"), później w Bernie ("Der Fortschritt", wydawane także w języku francuskim jako "Progres"; "Helvetie"). Redagował pismo współzakładanej przez siebie w 1867 Międzynarodowej Ligi na rzecz Pokoju i Wolności "Les Etats-Unis d'Europe", a także biuletyn Międzynarodowego Stałego Biura Pokoju . Przez pewien czas pracował ponadto jako sekretarz generalny kompanii Kolei Jurajsko-Simplońskiej (do 1903 ).

Był aktywnym działaczem politycznym; zasiadał w Wielkiej Radzie w Genewie ( 1856 - 1865 ), pełniąc funkcje wicekanclerza i kanclerza rządu lokalnego, potem także w Wielkiej Radzie w Bernie (1865- 1874 ). Od 1891 pełnił funkcję honorowego sekretarza generalnego Międzynarodowego Stałego Biura Pokoju.

W 1902 Ducommun został laureatem Pokojowej Nagrody Nobla , wraz z Charlesem Albertem Gobatem , za całokształt wieloletniej działalności na rzecz pokoju na świecie. Opublikował wiele prac poświęconych pacyfizmowi, m.in. Precis historique du mouvment en faveur de la paix ( 1899 ).

Źródła:

• Beata Tarnowska (red.), Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Warszawa 2001
• sylwetka Elie Ducommuna (w języku angielskim)