Łupkowska chałupa to miejsce, w którym rytm życia wyznaczają wschody i zachody słońca, spalające się drewno w kuchni, rytuał przywitania każdego przybysza kubkiem gorącej herbaty, a czas mierzony jest spalającymi się świeczkami i oczekiwaniem na zagotowanie się wody na kaflowej kuchni. Miejsce, które jest przeniknięte prostotą. Prostotą bieszczadzkich krajobrazów, prostotą wiejskiej drewnianej chałupy, prostotą działania ludzi. Chałupa ma wszystko, co najprościej jest potrzebne do życia. Ciepło, stabilność, wodę, otaczającą przestrzeń, wycie wilków i bliskość powracających do tej ziemi ludzi.
Schronisko to drewniana, piętrowa chata o pięknym spadzistym dachu. Na parterze stoi serce chałupy czyli centralnie położony piec. Od jego frontowej strony znajduje się część kuchenna, zaś za kominem rozłożył się dobry duch schroniska - długi masywny stół, który to wraz z ławami tworzy jadalno - rozrywkową część wnętrza. Na parterze, w prawym skrzydle znajdują się pomieszczenia gospodarzy, łazienka i mała kuchnia, która to czasem jest zupełnie wyłączona z właściwego sobie użytku i w przypadku nadprogramowej liczby turystów zamienia się w tymczasową sypialnię gdzieś od roku w małej kuchni nie ma już pieca ale za to pojawił się kominek. Właściwa sypialnia znajduje się na poddaszu. Jest to pomieszczenie poprzedzielane filarami stropowymi i dwoma kominami, dającymi (szczególnie zimą) miłe ciepło gościom śpiącym na osiemnastu wygodnych materacach
|
