Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Jan Paweł II- papież, rodak, ojciec

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1902 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

„We wszystkim,
co dzieje się z człowiekiem,
jest jakaś łaska Boża.”

(fragment homilii z pierwszej pielgrzymki Ojca Świętego do Polski 1979r.)

Ojcze Święty, nie mogliśmy Cię zatrzymać na tym świecie, ale nigdy nie wypuścimy Cię
z naszych serc...

(J. S. Bach: Ave Maria)

„A dom był tutaj, za moimi plecami, przy ulicy Kościelnej. Kiedy patrzyłem przez okno mojego pokoju, widziałem na murze kościelnym zegar słoneczny oraz napis: Czas ucieka, wieczność czeka. Tu, w Wadowicach, wszystko się zaczęło. I życie , i szkoła,
i studia, i teatr, i kapłaństwo.”

Słowa te wypowiedziane przez Jana Pawła II dnia 16 czerwca 1999r. wywołały w jego rodzinnym mieście ogromny entuzjazm. To tu 18 maja 1920 roku przyszedł na świat Karol Wojtyła.
Według rodzinnej legendy pierwszymi dźwiękami, jakie usłyszał syn Emilii
z Kaczorowskich, były śpiewy ku chwale Matki Boskiej, dochodzące z pobliskiego kościoła, w którym odbywało się właśnie nabożeństwo majowe.

„DZIECI”
Dorastają znienacka przez miłość, i potem tak nagle dorośli
Trzymając się za ręce wędrują w wielkim tłumie –
(serca schwytane jak ptaki, profile wzrastają w półmrok).
Wiem, że w ich sercach bije tętno całej ludzkości.

Trzymając się za ręce usiedli cicho nad brzegiem.
Pień drzewa i ziemia w księżycu: niedoszeptany tli trójkąt.
Mgły nie dźwignęły się jeszcze. Serca dzieci wyrastają nad rzekę.
Czy zawsze tak będzie – pytam – gdy wstaną stąd i pójdą?

Albo też jeszcze inaczej: kielich światła nachylony wśród roślin
Odsłania w każdej z nich jakieś przedtem nie znane dno,
Tego, co w was się zaczęło, czy potraficie nie popsuć,
Czy będziecie zawsze oddzielać dobro i zło?

Mały Karol każdy dzień rozpoczynał od pójścia na mszę świętą.
W pierwszej klasie gimnazjum został ministrantem. W 1938 roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Aktywnie działał w konspiracyjnym teatrze studenckim, grając role w sztukach najwybitniejszych polskich autorów.

O kapłaństwie zaczął myśleć poważnie pod wpływem rozmów z Janem Tyranowskim, świeckim mistykiem, który wpoił swojemu uczniowi dewizę: „NIE MARNUJ ANI CHWILI!”. Karol Wojtyła kierował się nią przez całe życie.

PIEŚŃ O BOGU UKRYTYM (fragment)
Pan, gdy się w sercu przyjmie jest jak kwiat,
Spragniony ciepła słonecznego.
Więc przypłyń, o światło, z głębin niepojętego dnia
I oprzyj się na mym brzegu.

A wszystko zaczęło się w niedzielę 22 października 1978 roku, kiedy to świat ujrzał nowego papieża, który przychodził do Wiecznego Miasta z dalekiego kraju. Był młody, pełen energii oraz niezachwianej wiary w Boga i ufności pokładanej w opatrzność. Jan Paweł II zmienił świat nie siłą miecza, ale siłą słowa. Jedno krótkie zdanie „NIE LĘKAJCIE SIĘ!”, wypowiedziane na początku pontyfikatu stało się mottem na następne 27 lat. Nie lękajcie się, bo Chrystus was kocha. A miłość wszystko zwycięża!
Teraz też, gdyby mógł, wypowiedziałby je do nas raz jeszcze. Nie lękajcie się, bo chrześcijanie muszą żyć nadzieją.

(C. Saint – Saens: Łabędź)

„Tak, każdy Ciebie szuka Jezu Chryste. Wielu szuka Ciebie bezpośrednio, wzywając Cię po imieniu, z wiarą, nadzieją i miłością. Są tacy, którzy szukają Ciebie pośrednio: poprzez innych. I są też tacy, którzy szukają Ciebie, wcale o tym nie wiedząc... Niemniej jednak wszyscy ludzie szukają Ciebie, przede wszystkim szukają Ciebie, ponieważ to Ty najpierw ich poszukujesz; ponieważ stałeś się człowiekiem dla wszystkich ludzi.”

Jan Paweł II często powtarzał słowa Pawła VI, że człowiek naszych czasów chętniej słucha świadków aniżeli nauczycieli. Całym swoim życiem dawał świadectwo prawom ewangelicznym, które głosił. Był niczym otwarta księga: wierni wiedzieli, jak żył, co myślał, co lubił, z kim się przyjaźnił. Zapewne dlatego nawiązywał tak wspaniały kontakt z młodzieżą. Doskonale rozumiał dramatyczne problemy ludzi młodych we współczesnym świecie. Podjął się wobec młodzieży roli autorytetu porządkującego chaotyczne myśli, przewodnika w poszukiwaniu wartości duchowych. Ale był też wobec młodych bardzo wymagający. Podczas Światowych Dni Młodzieży w Denver pytał: „Dlaczego tak wielu milczy wobec postaw i zachowań, które obrażają ludzką godność i zniekształcają w nas Boży obraz? I apelował: „Młodzieży, nie zagłuszaj swojego sumienia”.


„Kochajcie ludzi młodych!
Umiejcie ich wysłuchać!
Umiejcie ich zrozumieć!
W nich są skarby,
ukryte i niewyczerpane,
szlachetności i entuzjazmu.”

(Abba Pater: Do młodych)

Od Papieża uczymy się szanować piękno krajobrazu: „Nic dziwnego, że ciągną tutaj
(w góry) ludzie z różnych stron Polski. Ciągną latem i zimą. Szukają odpoczynku. Pragną odnaleźć siebie w obcowaniu z przyrodą i odzyskać siły w marszu, we wspinaczce, w jeździe na nartach”.

(R. Schumann: Marzenie op.15 nr7)

ZDUMIENIE
Zatoka lasu zstępuje
W rytmie górskich potoków
Ten rytm objawia mi Ciebie,
Przedwieczne Słowo.
Jakże przedziwne jest Twoje milczenie
We wszystkim, czym zewsząd przemawia
Stworzony świat...
Co razem z zatoką lasu
Zstępuje w dół każdym zboczem...
To wszystko, co z sobą unosi
Srebrzysta kaskada potoku,
Który spada z góry rytmicznie
Niesiony swym własnym prądem...
- niesiony dokąd?


Co mi mówisz górski strumieniu?
W którym miejscu ze mną się spotykasz?
Ze mną, który także przemijam –
Podobnie jak ty...
Czy podobnie jak ty?

Swoją charyzmę Jan Paweł II budował na prostocie, bezpośredniości, przystępności
i tytanicznej pracy. Ludzie po spotkaniach z nim czuli się lepsi i ubogaceni. Znał osobiście tysiące księży i zwykłych wiernych, polityków, naukowców i artystów. To pierwszy papież, o którym można powiedzieć, że miał przyjaciół. Jak nikt inny rozumiał problemy ludzkości: nędzy, bezrobocia, braku wolności, poniżenia, cierpienia w wyniku chorób, opuszczenia i zapomnienia. Nawoływał do ludzkiej solidarności i czynienia dobra. Wyznawał zasadę przeciwstawiania dobra złu. Bronił godności osoby ludzkiej i dopominał się przestrzegania praw człowieka.

(Jan Paweł II: Pater Noster)

„Panie, zostań, by oświecić nasze wątpliwości i nasze lęki. Zostań, abyśmy mogli wzmocnić nasze światło Twoim. Zostań, aby pomóc nam być solidarnymi
i wspaniałomyślnymi. Zostań, abyśmy umieli w świecie, w którym tak mało wiary
i nadziei, zachęcać się nawzajem i rozsiewać wiarę i nadzieję. Zostań, abyśmy i my mogli nauczyć się od Ciebie, jak być światłem dla innych.”

PIELGRZYMOWANIE DO ZIEMI OJCZYSTEJ
ROK 1979
Pierwsza pielgrzymka Ojca Świętego do Ojczyzny była wydarzeniem niezwykłym. Pierwszy gest po wyjściu z samolotu głęboko wzruszył Polaków. Jan Paweł II uklęknął i ucałował ziemię. Czynił to potem zawsze i w każdym kraju, dokąd mu starczało sił. Tego samego dnia wygłosił znamienne słowa: „Niech zstąpi duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej Ziemi!”.

ROK 1983
Z drugą pielgrzymką do Polski przybył Jan Paweł II w okresie dla swej Ojczyzny bardzo trudnym. Dobiegał końca stan wojenny. Wierni bardzo liczyli na słowa pocieszenia
i otuchy, solidarności Papieża ze swym narodem. W Warszawie mówił do wiernych: „Człowiek powołany jest do zwycięstwa nad sobą. Do zwycięstwa nad tym, co krępuje naszą wolną wolę i czyni ją poddaną złu. Wszystkie wymiary społecznego bytu opierają się na podstawowym wymiarze etycznym: prawda – zaufanie – wspólnota.”

(J. S. Bach: Ave Maria)

MYŚLĄC OJCZYZNA
Ojczyzna – kiedy myślę – wówczas wyrażam siebie i zakorzeniam,
Mówi mi o tym serce, jakby ukryta granica, która za mnie przebiega ku innym,
Aby wszystkich ogarnąć w przeszłość dawniejszą, niż każdy z nas:
Z niej się wyłaniam... gdy myślę Ojczyzna – by zamknąć ją w sobie jak skarb.
Pytam wciąż, jak go pomnożyć, jak poszerzyć tę przestrzeń, którą wypełnia.

ROK 1987
Na Zamku Królewskim w Warszawie powiedział: „Jeśli chcecie zachować pokój, pamiętajcie o człowieku. (...) Pamiętajcie między innymi o jego prawie do wolności religijnej, stowarzyszania się i wypowiadania swoich poglądów.”

ROK 1991
Tego roku Ojciec Święty przybył do Polski dwukrotnie, w czerwcu i w sierpniu. Jego czwarta pielgrzymka do ojczyzny trwała 13 dni. Nigdy wcześniej nie odwiedzał zakładu karnego i szpitali. Podczas licznych spotkań ostrzegał przed nowymi zagrożeniami, jakie niesie ze sobą zmiana ustroju: niepohamowaną konsumpcją, nadmiernym przywiązaniem do wartości materialnych i znieczulicę na biedę i krzywdy innych ludzi.

ROK 1995
W maju w trakcie pielgrzymki do Czech Jan Paweł II przybył na jeden dzień do Polski. Krótkie przemówienie poświęcił potrzebie budowania jedności między siostrzanymi kościołami.

(Z. Fibich: Poemat)
WYBRZEŻE PEŁNE CISZY
Ojcze, ręce odjęte z Twych ramion
Spoję z drzewem odartym z zieleni,
Bladym światłem pszenicznym nasycę
Ten blask, który w kłosy zmienisz.

ROK 1997
Tym razem Ojciec Święty przybył do Polski jako architekt jedności kontynentu europejskiego. Wystąpił przeciwko niewidzialnym murom egoizmów dzielących stary kontynent. „Trzeba, aby Europejczycy umieli podjąć wysiłek twórczej współpracy – apelował – aby umacniali pokój między sobą i wokół siebie. Nie można pozostawić żadnego kraju, nawet słabszego, poza obrębem wspólnot, które obecnie powstają.”



ROK 1999
Ta pielgrzymka była dla Niego i dla nas pełną radosnych, a nawet sentymentalnych chwil. Nigdy Ojciec Święty nie wydawał się nam postacią tak bliską i tak bezpośrednią, jak właśnie wtedy. Po raz pierwszy zobaczyliśmy Go z bliska jako człowieka ogromnie cierpiącego. Wzruszał nas niczym nie zmąconym skupieniem i nieustającą modlitwą.

Jana Pawła II gościliśmy na Polskiej ziemi raz jeszcze, w ROKU 2002. Jego słowa pozostaną dla nas drogowskazami przybliżającymi ku zbawieniu duszy, pomagającymi znosić cierpienie, zwalczać w sobie zło, wyzwalać dobro i miłosierdzie. Jedynie od nas zależy, czy będziemy się tymi drogowskazami kierować.

„Można przejść przez życie jak kwiat, można przefrunąć jak ptak, ale kwiat nie zawsze wyda owoc, a śpiew ptaka umilknie. I co pozostanie po tobie, Bracie Najmilszy? Zastanów się dziś, póki jeszcze czas.”

Pieśnią, która zaprowadziła Jana Pawła II przed 27- laty do Watykanu jest „Barka”. Zaśpiewajmy ją wspólnie dla naszego Ojca...


(w nawiasach znajdują się proponowane podkłady muzyczne)


Opracowała:
Bogumiła Świdrowska
Szkoła Podstawowa w Nowych Zdunach

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie