Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Istota integracji szkolnej

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 13076 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

ISTOTA INTEGRACJI SZKOLNEJ

Termin integracja zrobił w ostatnim czasie karierę wręcz zawrotną. Jest stosowany w przeróżnych dziedzinach życia. Posługują się nim politycy i ekonomiści, socjolodzy i psycholodzy. Również w pedagogice specjalnej termin ten przyjął się niemal powszechnie, a dotyczy „on zespolenia w procesie kształcenia jednostek upośledzonych wespół z jednostkami normalnymi w naturalnym ich środowisku” (O Lipkowski, 1976,s.6).
Dziecko niepełnosprawne, pomimo trudności i ograniczeń, jest tak jak inne dzieci w tym samym wieku żądne miłości, uznania, akceptacji, pomocy, kontaktów z ludźni, wiedzy, osobistych doświadczeń itp. Jest przede wszystkim dzieckiem z jego chłonną naturą, którego rozwój utrudnia i komplikuje niepełnosprawność. Stopniowe, systematyczne przygotowanie dziecka niepełnosprawnego do pokonywania rozlicznych trudności, eliminowanie przeszkadzających często emocji, pozwala na godne przyjęcie roli społecznej wynikającej z potrzeb nie osoby niepełnosprawnej lecz pełnego pomysłów partnera zabawy, niezawodnego przyjaciela, czy wreszcie cenionego i odpowiedzialnego fachowca.
Szkoła integracyjna jest więc bardzo dobrym terenem do kształtowania prawidłowych postaw, rozwijania przyjaźni – wspomaga dzieci niepełnosprawne w ich rozwoju. Nasuwa się jednak pytanie czy nauczyciele są w wystarczającym stopniu przygotowani do uczestnictwa i upowszechniania edukacji integracyjnej
Hasło „integracja” to nie tylko wyeliminowanie segregacji, izolacji lecz adaptacja zwyczajnego, najbliższego środowiska szkolnego dla potrzeb dzieci niepełnosprawnych oraz organizacja specjalistycznej pomocy w ich kształceniu, wychowaniu przygotowaniu zawodowym (J. Bach – Olasik, 1993).
Najbardziej rozpowszechnioną definicją integracyjnego systemu kształcenia i wychowania jest określenie podane przez A. Hulka. Według niego integracja polega na „maksymalnym włączeniu dzieci i młodzieży z odchyleniami od normy do zwykłych szkół i innych placówek oświatowych, umożliwiających im w miarę możliwości wzrastanie w gronie zdrowych rówieśników. Jednostkom zaś przebywającym w zakładach opiekuńczych stara się zapewnić jak najczęstsze kontakty z zewnętrznym środowiskiem społecznym” ( A. Hulek, 1977 s.492).
Integracja jest również kolejnym etapem ewolucji w stosunku osób zdrowych do upośledzonych i charakteru świadczonych im usług ( A. Hulek,1977).
Integracja w najszerszym tego słowa znaczeniu wyraża się w takim wzajemnym stosunku pełno- i niepełnosprawnych, w którym respektowane są te same prawa, liczą się takie same wartości i w którym stwarzane są dla obu grup identyczne warunki maksymalnego wszechstronnego rozwoju. Integracja pozwala więc być osobie niepełnosprawnej sobą wśród innych. Dążenia te wspierane są ideałami humanitarnymi, rehabilitacją, pragnieniami osób niepełnosprawnych, rodziców dzieci z odchyleniami od normy, możliwościami stwarzanymi przez współczesną naukę, służby socjalne, technikę itp. Integracja może mieć zastosowanie do wszystkich sfer życia jednostki niepełnosprawnej – życia rodzinnego, kształcenia ogólnego i zawodowego, pracy, czasu wolnego, aktywności społecznej, politycznej itp.(A. Hulek, 1987).
Mówiąc o integracji nie burzymy systemu szkolnictwa specjalnego, bowiem istnieją ważne uwarunkowania tego procesu, a jednym z nich jest to, że nie wszystkie dzieci mogą być nim objęte. ( B. Mendry, 1998 ).
Szkoła specjalna nie ulegnie więc likwidacji, lecz pozostanie ostatecznością. Sam proces integracji może przebiegać na różnych poziomach. Najkorzystniejszy jest taki system kształcenia i wychowania dzieci z odchyleniami od normy, który pozwala zaspokoić różnorodne potrzeby wychowanków.
Jedna z zasad pedagogicznych głosi, że uczyć się życia można tylko tkwiąc w jego nurcie, a nie w izolacji od niego, a zatem uczyć życia te jednostki, które do życia są tak czy inaczej niedostosowane, jest zasadniczym zadaniem pedagoga specjalnego.
Odseparowanie dziecka specjalnego od dzieci normalnych przez umieszczenie go zamiast w środowisku dzieci normalnych w szkole specjalnej, gdzie będzie się ono spotykało tylko z dziećmi również odbiegającymi od normy i wychowywanie go w warunkach specjalnie dla niego stworzonych wydaje się postępowaniem niesłusznym ( J. Doroszewska, 1981).
Doprowadzenie do jak najściślejszej integracji jednostek odchylonych od normy z normalnym najbliższym otoczeniem i szeroko rozumianym społeczeństwem jest podstawowym zadaniem pedagogiki specjalnej.
Główny kierunek przemian w wychowaniu i nauczaniu dzieci niepełnosprawnych można określić jako dążenie do tworzenia warunków jak najpełniejszej ich integracji społecznej. U podstaw idei integracji społecznej tych dzieci leży przekonanie, że każde dziecko ma prawo do wychowania się we własnej rodzinie i do wzrastania w naturalnym środowisku swoich rówieśników. Tak więc dziecko nie powinno być przenoszone do szkoły specjalnej, jeżeli można mu stworzyć warunki nauki w szkole powszechnej, gdzie przebywa wśród pełnosprawnych rówieśników i dzięki czemu wychowuje się w swojej rodzinie ( A. Hulek, 1984 ).
Najpełniej integracja wyraża się we włączeniu dzieci niepełnosprawnych do zwykłych klas, zaś najmniej, jeżeli przebywają one w zakładach pomocy społecznej. Celem integracji jest:
· umożliwienie osobom niepełnosprawnym prowadzenia normalnego życia, możliwie w takich samych warunkach jak inni członkowie określonych grup społecznych,
· udostępnienie wszystkich stopni szkolnictwa,
· udostępnienie zdobyczy kulturowych i form czynnego wypoczynku ( J. Serejsk, Z. Zeigl, 1990 ).
Zadaniem kształcenia integracyjnego jest koegzystencja osób o
zróżnicowanych możliwościach intelektualnych i fizycznych. Poprzez wspólne uczenie się, dzieci zdrowe mogą uczyć się spostrzegania potrzeb innych, akceptacji i tolerancji odmiennych zachowań, opiekuńczości i odpowiedzialności za słabszych (B. Mendry, 1998 ).
Integracja jest niezwykle szlachetnym przedsięwzięciem, bardzo potrzebnym nie tylko ludziom niepełnosprawnym. Proces ten jest jednak trudny do realizacji i wymaga wielu lat przygotowań, aby mógł być wprowadzony w życie.
„ Dorośli razem z dziećmi uczą się pokory wobec losu i przyjmowania tego co niesie życie. Uczą się przyjmować to, co w człowieku słabsze i brzydsze, uczą się cierpliwości i wiary w sens aktywności i pracy, często bardzo ciężkiej i mało efektywnej. Uczą się szacunku wobec wysiłku,który trzeba ponosić, aby osiągnąć bardzo mało. Uczą się odkrywać i ujawniać nasze słabsze strony, pokonywać wstyd związany z innością naszych dzieci. Jest to trudne, ale ten wysiłek owocuje w szacunku do samych siebie, z tym, że z dnia na dzień stajemy się coraz bardziej ludźmi” ( E. Krzepińska, 1991 s. 24).
Z pewnością nastąpi taki moment w rozwoju szkolnictwa integracyjnego, kiedy dzieci specjalnej troski będą uznawane za swoje zalety, a nie za posiadany stopień sprawności. Oczywiście byłoby lepiej, gdyby problemu integracji w ogóle nie trzeba było ujmować jako odrębnej idei, ale by stanowiła ona naturalną właściwość społecznej rzeczywistości ( B. Mendry, 1998 ).
Niezależnie od różnych możliwości i modeli jej realizacji faktem jest, że idea integracji musi najpierw powstać w świadomości ludzi, aby następnie mogli oni skutecznie ją realizować (A. Hulek, 1977 ).
Szkoła integracyjna spełnia swoje funkcje nie tylko wobec uczniów, ale także dzięki swojej otwartości, wobec rodziców i społeczności lokalnej. Tworzy rzeczywiste warunki do demokratyzacji oświaty i uczestnictwa w życiu społecznym.

Opr. mgr Alicja Śmierska



BIBLIOGRAFIA


1.Bach – Olasik J.: Szlachetne hasło integracja, ”Edukacja i Dialog” nr 5 1993.
2.Doroszewska J.: Pedagogika specjalna tom I, Ossolineum, Wrocław 1981.
3.Hulek A. ( red): Pedagogika rewalidacyjna, PWN, Warszawa 1997.
4.Hulek A.: Efekty pedagogiczne Międzynarodowego Roku Inwalidów i Osób
Niepełnosprawnych „Kwartalnik Pedagogiczny” nr 4 1984.
5.Hulek A. (red): Integracja społeczna ludzi niepełnosprawnych – zadania
pedagogiczne, Ossolineum, Wrocław 1987.
6. Krzepińska E.: Osiągnąć choćby bardzo mało, „Edukacja i Dialog” nr 2 1991.
7.Lipkowski O.: Problem integracji, „Szkoła Specjalna” 1976.
8.Mendry B.: Integracja – za i przeciw, „Wszystko dla Szkoły” nr 5 1998.
9.Serejski J., Zeigl Z.: Współczesne tendencje integracyjne w wychowaniu nauczaniu
dzieci ruchowo niepełnosprawnych, „Szkoła Specjalna” nr 2 1990.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie