U małego dziecka potrzeba związana z pójściem do szkoły łączy się z wyobrażeniem szkoły. Dziecko przychodząc do szkoły posiada już pewną wiedzę na temat jej funkcjonowania, klimatu. Uczeń rozpoczynając obowiązek szkolny ma pewne oczekiwania w stosunku do szkoły, nauczycieli, kolegów... Dziecko porównuje swoje oczekiwania z rzeczywistością szkolną. Jeżeli występuje duża rozbieżność między oczekiwaniami a rzeczywistością szkolną wówczas samopoczucie dziecka jest negatywne. Dobre samopoczucie dziecka wzrasta jeżeli rozbieżność między stanem faktycznym a wyobrażeniem o szkole zmniejsza się.
Dlatego badając oczekiwania dzieci wobec szkoły badam potrzeby, które są bardzo subiektywne jednak odgrywają dużą rolę w samopoczuciu dziecka. Liczba potrzeb człowieka jest nieograniczona, ponieważ nieograniczona jest liczba różnorodnych zależności, jakie mogą zachodzić zarówno między nimi a jego otoczeniem, jak i wzajemnych zależności miedzy procesami zachodzącymi w nim samym. Liczni autorzy dokonali klasyfikacji i podziału potrzeb człowieka grupując je w zależności od różnych właściwości.
W literaturze najczęściej odnaleźć można podział na potrzeby biologiczne i psychiczne jednostki.
Aktywność ruchowa należy do potrzeb, których zaspokojenie jest niezbędne dla rozwoju psychomotorycznego a element ruchu wchodzi w skład każdego przejawu aktywności dziecka.
Rozumiejąc potrzebę aktywności w najgłębszym ujęciu, chodzi o aktywność wewnętrzną jednostki jej motywacje do działania. Uwzględnienie tej potrzeby wyraża się w takiej organizacji procesu lekcyjnego, który stwarza dziecku możliwość podejmowania różnego rodzaju aktywności. Uczniowie winni podejmować aktywność poznawczą służącą poznawaniu rzeczywistości społeczno-przyrodniczej, działalności gospodarczej, artystycznej, twórczej czy rozrywkowej.
Zdaniem H. Semanowicz - metodami aktywnymi "są wszystkie te metody, które zgodne z wiekiem lub osiągniętym rozwojem, wprowadzają aktywności naprawdę twórcze i skłaniają uczniów do aktywnego udziału w wypracowaniu przez siebie wiadomości jakie mu się chce przekazać, rezultatów jakie pragnie się aby osiągnął".
Współcześnie potrzebę aktywności rozumiemy jako stymulacje dziecka od wewnątrz aby zaciekawiło się zadaniem i podjęło własną aktywność w celu rozwiązania zadania.
Istotą czynności ekspresyjnych człowieka jest uzewnętrznianie jego uczuć, przeżyć, doświadczeń i osobowości celem zakomunikowania go innym. Ekspresje poprzedza zawsze recepcja tj. doświadczenie typu poznawczego lub społecznego. Przeżycia, spostrzeżenia i uczucia są oparciem dla różnych form samowyrażania się.
Należy zatem wprowadzać do szkół w większym wymiarze przedmioty ułatwiające dzieciom ekspresję. Zwłaszcza w klasach I-III, gdyż dzieci z klas niższych mają nieograniczoną potrzebę uzewnętrzniania tego co przeżywają i czują. Trafnym przedsięwzięciem może okazać się działalność związana z edukacją teatralną np. przygotowanie teatrzyku dla społeczności szkolnej.
Jadwiga Zielińska
Szkoła Podstawowa w Chociwlu | 
