Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Praca nauczyciela z dzieckiem niepełnosprawnym

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1813 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 

Wiele dzieci dotkniętych różnym rodzajem niesprawności uczy się w swojej macierzystej szkole razem z pełnosprawnymi rówieśnikami. I to nie tylko w klasach integracyjnych, ale także w zwykłych klasach szkolnych. Włączenie się dziecka niepełnosprawnego w społeczność klasy szkolnej bywa zwykle trudne i wymaga podjęcia przez nauczycieli odpowiednich działań wychowawczych. Oddziaływania te z jednej strony nastawione być powinny na rozwijanie i wzmacnianie pozytywnego stosunku i zachowania rówieśników z klasy wobec niepełnosprawnego dziecka, z drugiej -na wzmacnianie poczucia wartości u dziecka niepełnosprawnego oraz jego motywacji i umiejętności nawiązywania i utrzymywania kontaktów z rówieśnikami.

Częstym przypadkiem są zaburzenia ruchowe u dzieci. Zaburzenia rozwoju ruchowego dziecka muszą być traktowane inaczej niż u człowieka dorosłego. Gdy dorosły w skutek choroby czy urazu doznaje uszkodzenia sfery ruchowej, jego rozwój poznawczy, relacje uczuciowe, zdolność nawiązywania kontaktów społecznych są już ukształtowane, a zatem zaburzenia ruchowe pozostają na ogół izolowane.

Inaczej jest u dziecka. Jego rozwój ruchowy jest ściśle związany z całokształtem rozwoju w jego aspekcie poznawczym, emocjonalnym i społecznym.

W procesie rozwoju ruchowego można zaobserwować różnego typu zaburzenia. Przykładem mogą być zaburzenia koordynacji ruchowej. Przy tego typu zaburzeniach dziecko wykonuje dobrze poszczególne akty ruchowe, ale nie potrafi powiązać ich w harmonijną całość. W konsekwencji mogą występować trudności w automatyzmie ruchowym.

Brak koordynacji ruchowej może dotyczyć dużych grup mięśni i wówczas dzieci mają trudności w prawidłowej lokomocji, co ujawnia się np. podczas nauki jazdy na rowerze, nauki pływania czy innej podobnej sprawności ruchowej, w której nie wystarczy prawidłowe wykonanie pojedynczego ruchu, ale należy skoordynować go z innymi. Są to dzieci określane jako niezgrabne, a ich nauka sprawności sportowych łączy się często ze zniecierpliwieniem dorosłych, wyśmiewaniem rówieśników, poczuciem gorzkiej porażki samego dziecka.

Brak koordynacji ruchowej może dotyczyć także małych grup mięśni, a więc czynności manualnych. Konsekwencją może być obniżony poziom takich umiejętności, jak: rysowanie, lepienie, wycinanie oraz pisanie.

Zakłócenie rozwoju czynności manualnych nie pozostaje bez wpływu na funkcjonowanie dziecka w szkole. Brzydkie pismo nierzadko jest powodem obniżenia stopni w szkole. Karzące zachowania dorosłych staja się przyczyną niepokoju i emocjonalnego napięcia dziecka. Porównanie swoich niezgrabnych liter z tymi jakie potrafią napisać koledzy, wypadające, co oczywiste, na niekorzyść dziecka z opóźnieniem ruchowym, może wywołać nie tylko poczucie bezradności, ale także rezygnacji z poprawnego wykonania zadania.

Równie często występującymi zaburzeniami jest obniżenie precyzji ruchów. Precyzja wykonanego ruchu zależy od dokładności motorycznej organizmu, a także od chwilowego stanu psychicznego osoby działającej. Dzieci z tego typu trudnościami wiele wysiłku wkładają w wykonanie zadania, np. odwzorowanie szlaczka, napisanie literki i jak mierne rezultaty osiągają. Na podkreślenie zasługuje fakt, że dzieci te naprawdę bardzo starają się dobrze wykonać zadanie.

W rozwoju ruchowym dziecka podobnie jak w innych zakresach jego funkcjonowania, zainteresowanie wykonaną przez dziecko czynnością, sensowna pomoc, cierpliwość, pełnią bardzo ważna funkcję w osiąganiu kolejnych etapów rozwoju.

Ważnym zadaniem nauczyciela jest obserwacja wzajemnych stosunków i zachowań między dziećmi pełnosprawnymi i niepełnosprawnymi. Nauczyciel winien wyjaśnić dzieciom pełnosprawnym przyczyny obniżonej sprawności dzieci niepełnosprawnych. Informuje je o pewnych trudnościach tych dzieci i potrzeby pomocy im oraz w jakich sytuacjach i w jaki sposób możemy im tej pomocy udzielać. Uczy wyrozumiałości, uwrażliwia dzieci pełnosprawne na potrzeby i przeżycia związane z niesprawnością ich rówieśników.

Dzieci niesprawne powinny być traktowane na równi z pozostałymi dziećmi we wszystkich sytuacjach i czynnościach, które nie są dla nich zdrowotnie przeciwwskazane i, w których mogą samodzielnie sobie radzić.

Obniżona sprawność dziecka niepełnosprawnego nie powinna być nadmiernie eksponowana. Przedstawia się ją jako przyczynę pewnych jego trudności i swoistych potrzeb. Równocześnie eksponować te dyspozycje dziecka, które mogą zwiększać jego atrakcyjność w grupie.

Nauczyciel powinien zachęcać dzieci niepełnosprawne do aktywnego uczestniczenia w różnych czynnościach. Ważne jest by dać im możliwość "wykazania się" w wykonywaniu zadań, w pełnieniu znaczących ról. W chwilach zniechęcenia lub napotykanych trudności należy dyskretnie udzielić im wsparcia. Osiągnięcia i wytwory dzieci niepełnosprawnych należy eksponować przed grupą klasową nawet wtedy, gdy w porównaniu z osiągnięciami innych dzieci są mniejsze.

Dzieci niepełnosprawne powinny być w stałym kontakcie dziećmi pełnosprawnymi i mieć jak najwięcej okazji do wspólnego podejmowania z nimi różnych czynności. W czasie zajęć dzieci niepełnosprawne są obok dzieci pełnosprawnych, a nie w oddzielnych ławkach. Nauczyciel inicjuje takie sytuacje wychowawcze i dydaktyczne, w których dzieci pełnosprawne i niepełnosprawne współdziałają, są partnerami współprzeżywającymi pokonywanie trudności, wypełnianie zadań i osiąganie sukcesów. Należy unikać dzielenia grupy klasowej na dzieci pełnosprawne i niepełnosprawne i używania wymienionych terminów. Nauczyciel zwraca się do wszystkich dzieci po imieniu. Stara się, poprzez czynności organizacyjne i wychowawcze, kształtować przekonanie dzieci, że wszystkie one, niezależnie od stopnia sprawności, wyników w nauce i innych właściwości , mają jednakowe prawa w grupie klasowej i społeczności szkolnej.

Człowiek niepełnosprawny stanowi mniejszość w naszym społeczeństwie, ale nie oznacza to wcale, że ma być spychany na margines. Jesteśmy zobowiązani zapewnić mu wszechstronny rozwój osobowości. Wspomaganie dzieci niepełnosprawnych w szkole jest ich szansą do stania się w przyszłości obywatelami radzącymi sobie w tak zautomatyzowanym współcześnie życiu, bo "Każdy człowiek ma prawo do miejsca w społeczeństwie i do osobistego szczęścia", takim, jakim jest.

Literatura:

  • Czasopismo "Edukacja i dialog" -nr 6, czerwiec 1996r
  • Szczygieł Beata "Jak pracować z dzieckiem niepełnosprawnym", Oficyna Wydawnicza IMPULS 1998r
  • Praca zbiorowa pod redakcją Ewy Mazanek "Dziecko niesprawne ruchowo" WsiP S.A. Warszawa 1998r
  • Aneta Złotowska
    Szkoła Podstawowa w Makówcu

    Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

    X


    Zarejestruj się lub zaloguj,
    aby mieć pełny dostęp
    do serwisu edukacyjnego.




    www.szkolnictwo.pl

    e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
    - największy w Polsce katalog szkół
    - ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




    Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

    Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




    Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie