Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Opis i analiza przypadku wychowawczego dziecka nadpobudliwego ruchowo

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1968 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

 

1. Identyfikacja problemu

Chłopiec, który jest moich wychowankiem od trzech lat, sprawia duże problemy wychowawcze. A oto główne objawy, wskazujące na istnienie problemu:

  • ogromna ilość uwag odnotowanych przez innych nauczycieli uczących chłopca, a dotyczących jego nagannego zachowania na zajęciach, przerwach,
  • bardzo często uczeń przerywa zajęcia, aby opowiedzieć o swoich przeżyciach, doświadczeniach, podróżach, kłótniach z kolegami lub popołudniowym wyjeździe z rodzicami,
  • w trakcie zajęć wychodzi do toalety lub bez powodu wstaje i podchodzi do kolegi celem załatwienia ważnej dla niego w tym momencie sprawy,
  • w konfliktowych sytuacjach używa wulgarnych słów i jest agresywny oraz zawsze twierdzi, że jest niewinny,
  • nie posiada umiejętności samokrytyki samooceny sytuacji,
  • jest nieodpowiedzialny i nieobowiązkowy,
  • nie przemyślane pomysły wprowadzane w trakcie zabawy często kończą się tragicznie.

    Uzasadnienie:

  • chłopiec ma duży wpływ na kolegów, którzy widzą nim świetnego kompana do zabawy lub gry w piłkę nożną, starając się być do niego podobnym
  • ponadto moim wychowankom ów uczeń jakby imponuje, nie zrażają się jego głośnym, natrętnym zachowaniem i ,,potokiem słów", wręcz przeciwnie są nimi jakby oczarowani i starają się go naśladować,
  • to zauroczenie i naśladownictwo nie wynika ze strachu czy obawy przed kolegą, ale i to jest niepokojące, wypływa jakby z akceptacji i afirmacji dla kolegi,
  • zaniepokojenie budzi to, jak postępować będą chłopcy, którzy taki niewłaściwy przykład biorą za swoisty wzór do naśladowania,
  • jeszcze większe obawy wywołuje ogólna akceptacja i aprobata grupy rówieśniczej na dalsze zachowanie i losy chłopca.

    2. Geneza i dynamika zjawiska

    Historia powstania problemu
    Obserwując zachowanie chłopca na przerwach, kiedy nie byłam jeszcze jego wychowawczynią zauważyłam zbyt dużą ruchliwość w trakcie zabaw, spontaniczność w zawieraniu znajomości ze starszymi dziećmi i osobami dorosłymi. Wiedząc, że chłopiec od nowego roku szkolnego będzie mim wychowankiem, postanowiłam porozmawiać z nauczycielką przedszkola. Dowiedziałam się, iż chłopiec jest bardzo ruchliwy, a na zajęciach nieuważny i rozproszony.
    Rozmowy z matką chłopca rozświetliły moje spojrzenie na zagadnienie, bowiem dowiedziałam się, że dziecko już od małego sprawiało trudności wychowawcze, a młodsze dziecko jest zupełnie inne, tj. grzeczne i posłuszne. Matka skarżyła się na dziecko, bo w domu źle odnosi się do domowników, sąsiadów, bije młodszego brata, trudno go upilnować, ponieważ bez powiadomienia rodziców opuszcza podwórko i idzie do kolegów.
    Nasilenie problemu nastąpiło na początku drugiej klasy, kiedy to, uczeń zaaklimatyzował się w grupie rówieśników, poznał nauczycieli i otoczenie szkolne oraz poczuł, że swoim odważnym zachowaniem wzbudza zachwyt i aprobatę rówieśników.

    3. Znaczenie problemu

    Opisywany przypadek wychowawczy wskazuje na zespół zaburzeń koncentracji uwagi z nadpobudliwością - ADHD. Opieram się tutaj na opinii wydanej przez Poradnię Psychologiczno - Pedagogiczną i własnych obserwacjach.
    Do opisu przypadku dołączam owe kryteria, które są moim zdaniem najistotniejsze:

  • brak lęku i obaw w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami i dorosłymi,
  • w trakcie wykonywania czynności towarzyszący dziecku ciągły niepokój ruchowy,
  • problemy z właściwym funkcjonowaniem w sytuacjach zadaniowych,
  • słabo zmobilizowany do pracy umysłowej,
  • często niespodziewanie przerywa swoje działanie i nie potrafi go dokończyć,
  • trudności z samodzielną pracą i rozumieniem poleceń ustnie do niego kierowanych,
  • udziela odpowiedzi nie znających związku z pytaniem,
  • trudności w podporządkowaniu się regułom przyjętych przez klasę i szkołę,
  • nieustanne mówienie,
  • przerywanie wypowiedzi innych, nawet dorosłych,
  • niedbałość w pracach szkolnych,
  • zapominanie o obowiązkach.

    Problem jest o tyle znaczący, że chłopiec ma wpływ na kolegów w klasie, którzy chcą go naśladować. Niepokoi mnie jeszcze jeden aspekt, tj. niechęć chłopca do podporządkowania się wszelkim ustalonym zasadom, regułom. Jest to o tyle poważne, że uczeń demonstruje swoje luźne do życia podejście publicznie, wobec całej klasy i środowiska szkolnego.

    4. Prognoza

    Opierając się na literaturze i własnych doświadczeniach przedstawię teraz przewidywania co do skuteczności moich działań:

    Prognoza negatywna - obawiam się, że jeśli zaniecham rozmów z chłopcem i moich oddziaływań na niego to jego postępowanie nie ulegnie poprawie, a wręcz przeciwnie może wpłynąć na większą popularność w szerszym kręgu rówieśników.

    Prognoza pozytywna - mam nadzieję, że mimo wielu trudności w osiągnięciu założonych przeze mnie oddziaływaniach wychowawczych na chłopca, dojdzie do stanu, w którym widoczne będą zmiany pozytywne w dotychczasowym podejściu do świata i ludzi oraz jego nastawieniu do pracy i obowiązków.

    5. Propozycje rozwiązania

    Przedstawię moje poczynania, które z pozoru nie będą wydawać czymś nadzwyczajnym, a które będą miały na celu:

  • rozwinąć i wydłużyć koncentrację uwagi,
  • zmniejszyć niepokój ruchowy,
  • wyrobić właściwe nastawienie do obowiązków i otaczającego świata.

    Zadania naprawcze:

  • okazywanie wiele cierpliwości i wyrozumiałości oraz konsekwencji w działaniu,
  • prowadzenie systematycznych rozmów z chłopcem,
  • uważne słuchanie dziecka, które chce przedstawić daną sytuację ze swojego punktu widzenia,
  • przekonywujące przedstawianie mu dobrych wzorców do naśladowania popierane przykładami z życia,
  • kierowanie poleceń ustnych indywidualnie i bezpośrednio do ucznia,
  • uczenie go odpowiednich do sytuacji zadaniowych i życiowych sposobów postępowania,
  • włączanie w zadania i działania grupy (np. poprzez udział w przedstawieniach szkolnych i klasowych, zawodach sportowych czy też przydzielania odpowiedzialnych funkcji).

    Plan oddziaływań:

  • prowokować chłopca do wypowiedzi wobec pozostałych uczniów, które metodą pedagogicznego kwestionowania będą prowadzić na właściwy tor myślenia,
  • przypominać dziecku o jego obowiązkach, zadaniach domowych,
  • prowadzić luźne konwersacje na tematy niezależne, typu hobby, ostatnio przeczytana książka,
  • nie okazywać zniecierpliwienia i zniechęcenia w trakcie rozmów,
  • systematycznie dowiadywać się o zachowaniu chłopca na innych zajęciach,
  • korzystać z pomocy pedagoga i innych nauczycieli przedmiotów w rozwiązywaniu problemów,
  • nawiązać kontakt z poradnią psychologiczno - pedagogiczną,
  • objąć terapią pedagogiczną,
  • nie zaniedbywać codziennych rozmów z chłopcem, które jak zauważyłam wpłynąć mogą na pozytywny rozwój dziecka.

    Wyszłam z założenia, że w każdym działaniu liczy się przede wszystkim systematyczność i cierpliwość, a w wychowaniu nie należy zakładać wyznaczników czasowych. Codzienne rozmowy z chłopcem i analiza jego zachowań, wysłuchanie jego wersji zdarzenia sprawiły, że po pewnym czasie dziecko zmieniło swoje nastawienie do mnie, mimo że nie pochwalałam jego luźnego nastawienia do życia. Myślę, że dzięki rozmowom zaskarbiłam sobie jego zaufanie i takt, jaki przejawia w rozmowie ze mną. Konsekwencja w działaniu wzbudziły w uczniu pewien respekt do podejmowanych przeze mnie decyzji, które po pewnym czasie przestał kwestionować, a do wypełniania poleceń podchodził z większą odpowiedzialnością i zaangażowaniem. Luźne kontrowersje na temat przeczytanych książek spowodowały, że uczeń częściej zaczął sięgać po nową lekturę, co z kolei przyczyniło się iż zaczął oceniać postępowanie innych i porównywać ze swoim postępowaniem. Uważam, że jest do dobry początek, aby dziecko z książek czerpało pozytywne wzorce do naśladowania.
    Udział w zawodach, przedstawieniach szkolnych i pełnienie funkcji nadzorującego przebieg dyżurów klasowych dawały mu możliwość rozładowania napięcia nerwowego i ruchowego oraz szansę na przeżycie sukcesu. W pewnym stopniu nauczyło go to respektowania przyjętych przez klasę i szkołę norm i reguł postępowania.
    Należy mieć nadzieję, że z czasem zmieni się jego stosunek do innych dorosłych i rówieśników i nie będzie ich traktować jak wrogów, tylko nauczy się taktownie z nimi dyskutować, a co za tym idzie zmieni się jego stosunek do ogólnie przyjętych norm postępowania i odpowiedzialnego wypełniania pełnionych w przyszłości ról i funkcji społecznych.

    Marzena Lewandowska
    Szkoła Podstawowa w Rębiszowie

  • Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

    X


    Zarejestruj się lub zaloguj,
    aby mieć pełny dostęp
    do serwisu edukacyjnego.




    www.szkolnictwo.pl

    e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
    - największy w Polsce katalog szkół
    - ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




    Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

    Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




    Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie