Referat przeznaczony jest dla rodziców szkoły podstawowej.
Celem tego referatu jest przybliżenie rodzicom, iż metoda wychowania bez porażek jest planem dobrych stosunków między rodzicami i dziećmi, ale także obejmuje wszystkie relacje międzyludzkie.
W referacie przedstawiam podstawowe zasady komunikacji międzyludzkiej. Zwróciłam uwagą, że problemem w kontaktach między rodzicami i dziećmi jest występowanie tzw. Barykad rozmowy, które uniemożliwiają porozumiewanie.
Metoda wychowania bez porażek jest:
- planem dobrych stosunków między rodzicami i dziećmi
- ale także obejmuje wszystkie relacje międzyludzkie.
Większość rodziców jest przekonana, że wobec dorosłych nie należy pozwalać sobie na uwagi krytyczne, które mogłyby urazić ich godność. Ci sami rodzice sądzą jednocześnie, że dziecko nie czuje się dotknięte, że jego dumę można urazić. Rodzice, którzy z naciskiem utrzymują, że ze stosunków międzyludzkich należy wyeliminować przemoc, jednocześnie stosuje kary cielesne wobec dzieci. Rodzice często bywają dwujęzyczni: PRZYKŁAD: ZBITA SZKLANKA jeśli szklankę zbije znajomy, który u nas przebywa, mówimy: "Ależ nic się nie stało"; jeśli natomiast zrobi to nasze dziecko, krzyczymy wręcz – "Ależ jesteś niezdarny! Co ty najlepszego robisz?!". Trudno jest rodzicom pojąć, że dziecko też jest człowiekiem.
Rodzice muszą:
- przestać traktować swoje dzieci jako szczególne istoty i zacząć widzieć w nich osoby
- pogodzić się z tym, że zachowania dzieci w zasadzie kształtują się wg tego, co rozgrywa się w układzie rodzice – dzieci
- zrozumieć podstawowe zasady komunikacji międzyludzkiej
PODSTAWOWE ZASADY KOMUNIKACJI MIĘDZYLUDZKIEJ
I. ZASADA NIEKONCENTRACJI
- Czasami rodzice akceptują pewne zachowania dzieci, a czasami te same zachowania są nie do przyjęcia np. kłótnia między rodzeństwem. Mają na to wpływ główne trzy czynniki
- nastrój rodzica
- dziecko, którego zachowanie dotyczy (niektóre dzieci są łatwiejsze do prowadzenia niż inne)
- otoczenie, w którym ma miejsce określone zachowanie
Należy też pamiętać, że każdemu z rodziców wolno we własny sposób reagować na zachowanie dziecka.
Po zrozumieniu tej zasady rodzice uwalniają się od poczucia winy z powodu niekonsekwencji własnych zachowań
II. ZASADA "POSIADANIA PROBLEMU"
- Rodzice usiłują rozwiązać problemy swoich dzieci za nie, zamiast zachęcać do samodzielnego ich rozwiązywania, rodzice muszą nauczyć się odróżnić, do kogo należy konkretny problem.
Należy pozostawić dziecku jego problem i odczekać, jakie rozwiązanie znajdzie samodzielnie. TECHNIKI POMOCNICZE (pomoc dzieciom w ich problemach)
- Rodzice muszą nauczyć się przestać przemawiać do dzieci i zacząć słuchać tego, co one mówią.
Bardzo częstym problemem w kontaktach między rodzicami i dziećmi jest występowanie tzw. Barykad rozmowy, które umożliwiają porozumiewanie.
12 barykad komunikacji:
- Rozkaz, polecenie
- Ostrzeżenie, groźba
- Pouczanie, "kazanie"
- Dyktowanie rozwiązań
- Przekonywanie poprzez fakty, tłumaczenie
- Ocenianie, osądzanie
- Chwalenie, przyświadczanie
- Ośmieszanie
- Analizowanie, interpretowanie
- Pocieszanie, wyczuwanie się
- Wypytywanie, przesłuchiwanie
- Odwrócenie uwagi, uchylanie się
Należy zerwać z wyżej wymienionymi schematami i zacząć stosować techniki pomocnicze, które pozwolą słuchać.
4 podstawowe techniki słuchania:
- Słuchanie bierne (milczenie)
- Zaakceptowanie uwagi: sygnały słowne (hm, och, rozumiem);sygnały bezsłowne, pokazujące, że rzeczywiście się słucha
- "Otwieracze i zachęty" np. "Chciałbyś o tym porozmawiać?"; " Interesuje mnie, co o tym myślisz"; "To tak brzmi, jakbyś miał swoje zdanie na ten temat".
- Słuchanie aktywne:
- Odzwierciedlenie lub obrazowanie usłyszanej bezpośrednio przedtem wypowiedzi dziecka (odbiorca wypowiedzi przez wypowiedź zwrotną aktywnie przekazuje, że słucha swojego rozmówcy i zrozumiał jego słowa)
- Rozszyfrowanie wypowiedzi
ZALETY aktywnego słuchania:
- uczucia bledną
- uczucia stanowią się przyjazne
- większe zaufanie i miłość
- dzieci zaczynają także słuchać
- dzieci wykazują więcej poczucia odpowiedzialności
- rodzice uczą się ufać swojemu dziecku
- rodzice stają się bardziej akceptujący
- radość pomaga dzieciom
- dziecko staje się indywidualnością
- nie trzeba być "super-ojcem" lub "super-matką"
Opracowała:Danuta Maczuga - Przebięda
nauczyciel szkoły podstawowej
|
