Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Jak nauczyciel może pomóc dziecku z zaburzeniami mowy

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2261 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Nauczyciele klas "0" mają możliwość wyłonienia dzieci z deficytami rozwojowymi. Zaburzenia mowy dają się wychwycić już w pierwszych kontaktach z grupą.Rozpoznanie tych zaburzeń ma decydujący wpływ na przebieg całej edukacji dziecka.

 Zaburzenia mowy dają się wychwycić już w klasie „0”. Rozpoznanie i określenie deficytów rozwojowych ma stanowić początek działań kompensujących.

      Specjalistyczny charakter tych oddziaływań wymaga od nauczycieli odpowiedniego przygotowania merytorycznego. Trudności w uzyskaniu fachowej pomocy logopedycznej przekłada prowadzenie zajęć profilaktycznych i kompensacyjnych na nauczyciela – wychowawcę. To on może udzielać „pierwszej pomocy” oraz wspierać terapeutę.

       Praca profilaktyczna nauczyciela dotyczy całego zespołu klasowego, ma charakter ogólny, nie stwarza to ryzyka błędu. Dlatego przy podejmowaniu przez nauczyciela działań tego typu, ważne jest zapoznanie się z podstawami wiedzy z zakresu zaburzeń mowy. Z pewnością łatwiejsze będzie oddziaływanie, jeśli pozna się również przyczyny zaburzeń (diagnoza u specjalisty), ich przebieg i wpływ na sytuację szkolną.

      Sięgnięcie po literaturę pomoże włączyć do codziennych zajęć ćwiczenia, zabawy i inne zajęcia, a na ich bazie tworzyć własne. Znajomość problemu wzmocnią przekonanie nauczyciela, że:
  • zaburzenia mowy nie mogą być powodem obniżania ocen,
  • do czasu wyrównania niedoborów można stosować w pewnych sytuacjach bardziej liberalne oceny, a odpowiedzi ustne oceniać za treść, nie za formę,
  • dostrzeżone w pracach pisemnych błędy wynikające z zaburzeń mowy należy poprawiać, nie wystawiając ocen negatywnych do momentu wyrównania niedoborów,
  • przy odpowiedziach ustnych trzeba dawać więcej czasu na podjęcie wątku, ponieważ dzieci z zaburzeniami mowy wolniej myślą i wolniej odpowiadają na pytania,
  • korzystniejsza jest dla nich odpowiedź z ławki niż przy tablicy,
  • lepiej odpowiadają nie ponaglane,
  • nie powinny być pytane jako pierwsze w klasie,
  • odpowiedzi nie mogą być przerywane zwracaniem uwagi na potknięcia wynikające z zaburzeń mowy,
  • takie dziecko lepiej funkcjonuje, jeśli dostrzega się jego wysiłki zmierzające do łagodzenia zaburzenia i nagradza je,
  • jeśli w pracach klasowych otrzyma zadania, które będzie mogło wykonać bobrze i zostać za nie publicznie pochwalone – zostanie silniej włączone w zespół klasowy,
  • znając problemy dziecka o zaburzonej mowie należy czuwać nad atmosferą w klasie, by nie dopuścić do sytuacji upokarzających je. W przypadku dostrzegania symptomów, można przeprowadzić zajęcia, np. na temat wad. Ma je przecież każdy i łatwo znajdzie u siebie. Człowieka szanuje się za zalety. Należy postępować tak, by nie sprawiać nikomu przykrości itd.
      Dzieciom objętym logoterapią, w początkowej fazie zajęć pozwalamy ją wyraźnie eksponować, przeciągać jej wymowę, z naciskiem lub przeciąganiem wymawiać sylaby zawierające uczoną głoskę. U dzieci z wadami mowy możemy często obserwować zjawisko tzw. superpoprawności. Nowo poznany dźwięk pojawia się z mocnym akcentem, zarówno we właściwym miejscu, jak i niewłaściwym. Sytuację tę należy traktować jako przejściową i tolerować do czasu, aż dziecko „nacieszy się” i dokona procesu różnicowania dźwięków.

       W przypadku dzieci jąkających się trzeba zastosować oddziaływanie specyficzne tylko dla tej grupy zaburzeń i:
  • starać się cierpliwie wysłuchać jąkającego się dziecka, nie kierując uwagi swojej i klasy na zaburzenie,
  • nie nakłaniać do powtarzania swojej wypowiedzi lecz do zastanowienia się i wolnej wymowy,
  • w przypadku wyjątkowych trudności z podjęciem mówienia, pomóc dziecku poprzez wygłaszanie z nim „chórem” p5rzewidywanego początku tekstu. Dalej na ogół radzi sobie lepiej samo,
  • w czasie odpowiedzi dać mu odczuć, że mamy dużo czasu na spokojne omówienie problemu,
  • jeśli dziecko samo zgłasza się do odpowiedzi – starać się je zapytać,
  • w razie okresowego nasilenia się trudności, przez jakiś czas nie angażować dziecka do indywidualnych wystąpień, kierując jego uwagę na zbiorowe czytanie, recytację, zajęcia muzyczne itd.
      Jak w przypadku każdych zaburzeń, skuteczność oddziaływań zwiększa znajomość warunków środowiskowych dziecka i współpraca z domem. Wiąże się z tym ustalenie na forum rodziny praw i obowiązków dziecka. Dziecko powinno wiedzieć jakie ma prawa i jakie obowiązki. Za co może być karane, za co nagradzane. Zasady te nie powinny być łamane przez dorosłych. Nawet przez dziadków i babcie.

      Terapeutyczne znaczenie dla dziecka ma spokojny, bezpieczny, rytmiczny tryb życia domowego: te same godziny snu, posiłków, stałe obowiązki, jednolite wymagania. Wymierne korzyści daje również współpraca nauczyciela z logopedą. Logopedzi mogą nawiązać kontakt z nauczycielem i zaprosić go do uczestnictwa w zajęciach z dzieckiem. Nauczyciel jest wtedy zorientowany na jakim etapie terapii znajduje się uczeń, jakimi metodami prowadzone są zajęcia, czego można oczekiwać od dziecka i jak wspierać proces terapii na lekcjach. Uczeń objęty logoterapią posiada zeszyt dokumentujący pracę. Można go wykorzystać do pracy szkolnej poprzez:
  • zwrócenie uwagi na poprawność wymowy ćwiczonej głoski,
  • włączenie wiersza wyuczonego na zajęciach do repertuaru występu klasowego,
  • przygotowanie dziecka wspólnie z logopedą do występu publicznego, itp.
      Z pomocy logopedy nauczyciel może korzystać programując zajęcia korekcyjno – kompensacyjne dla grupy. Są jednak granice, których nie jest w stanie przekroczyć bez ryzyka niepowodzenia. Zdarza się to wówczas, gdy mamy do czynienia z uszkodzeniem lub defektem w zakresie narządów mowy dziecka.

      Cechy osobowe ułatwiające nauczycielowi pracę z uczniem mającym wadę wymowy to sprawność mówienia, rozumiana jako:
  • precyzyjną artykulację,
  • prawidłowy rytm i intonację wypowiedzi,
  • jednoznaczność – czyli proste, jasne wyrażanie myśli,
  • bogate słownictwo, żywość i obrazowość wypowiedzi.
  • mówiąc do uczniów powinien zwracać się do nich twarzą, by mogli obserwować prawidłowe układy artykulacyjne głosek, mimikę twarzy.
      Niezaprzeczalnym walorem jest łatwość nawiązywania kontaktów, wyrozumiałość, umiejętność wczucia się w sytuację ucznia. W pracy nauczycielskiej zawsze pozytywnie procentuje kultura osobista, takt pedagogiczny, wysoka samokontrola oraz powierzchowność nauczyciela.

Opracowała: Anna Dzwonkowska
pedagog, logopeda.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie