Przykład scenariusza zajęć prowadzonych metodą ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne dla dzieci w wieku przedszkolnym. Oparty na własnych doświdczeniach i literaturze.
Konspekt zajęć ruchowych prowadzonych metodą ruchu rozwijającego Weroniki Shereborne w grupie dzieci 6-letnich. Cele ogólne:
- relaksacja fizyczna i psychiczna dziecka,
- integracja grupy,
- zapewnienie poczucia bezpieczeństwa,
- kształtowanie pozytywnych odczuć w kontakcie z innym człowiekiem.
Cele operacyjne : Dziecko:
- potrafi zrelaksować się, odprężyć przez ćwiczenia ruchowe,
- potrafi kontrolować własne zachowanie i zapobiegać niebezpiecznym sytuacjom,
- współdziała w grupie, akceptuje innych oraz siebie.
Metody:
- słowna: instrukcja słowna,
- czynnościowa: zadań stawianych do wykonania,
- aktywizująca: działań twórczych.
Forma organizacyjna : zespołowa, indywidualna. Środki dydaktyczne : magnetofon, taśma z dowolną muzyką do ćwiczeń twórczych, kocyki. Przebieg zajęć:
- Powitanie „Puszczanie iskierki” – dzieci stojąc w kole i trzymając się za ręce po kolei przekazują sobie iskierkę przez mocniejsze ściśnięcie dłoni.
- Poznawanie własnego ciała :
- powitanie ciała poprzez masarz, klepanie, pocieranie nóg, tułowia, rąk itp., sprawdzenie zakresu
- sprawdzenie zakresu ruchów pod hasłem „co potrafią” moje nogi, ręce (zginanie, prostowanie, podnoszenie kończyn itp.)
- marsz na „sztywnych” nogach,
- bieganie na „gumowych” nogach,
- siad skrzyżny – wytrzeszczanie i mrużenie oczu
- zabawne miny,
- leżenie na plecach – turlanie się (mięśnie naprężone i rozluźnione).
- Poznanie otoczenia fizycznego:
- jeździmy po całej Sali na brzuchu, na pośladkach
- w parach; jedna osoba robi „mostek”, druga obchodzi ją na czworakach, przechodzi pod, przez,
- połowa grupy tworzy „tunel”, pozostałe dzieci czołgają się pod tunelem.
- Nawiązywanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą:
Ćwiczenia „z” w parach (partner „aktywny” i partner „bierny”)
- pozycja siedząca – ćwiczący siedzi opierając się plecami o partnera (nogi ugięte w kolanach) i pcha plecami partnera starającego się pokonać jego opór (zmiana ról),
- przy muzyce kołysanie się w parach w pozycji „fotelika”.
Ćwiczenia „przeciwko” w parach,
- „paczka” – jedno dziecko zwija się w kłębek, mocno splata dłonie, a współćwiczący próbuje „rozwiązać paczkę”,
Ćwiczenie „razem” w parach ( obydwaj partnerzy „aktywni”)
- równowaga – stojąc do siebie twarzą trzymając się za ręce, ćwiczący odchylają się od siebie do siadu, a następnie razem wstają,
Ćwiczenie „:razem” w grupie, - dwóch współćwiczących huśta trzeciego partnera na końcu,
- Ćwiczenia twórcze:
- swobodny taniec przy muzyce,
- Zabawa relaksacyjna – „Rzeczka”
Tu płynie rzeczka / jedno dziecko leży na brzuchu, drugie rysuje z niewielkim naciskiem wzdłuż kręgosłupa linię falistą poczynając od dołu pleców ku górze?
tutaj przeszła pani na szpileczkach / w tym samym kierunku jednoczesne „kroczenie” palcami wskazującymi obu rąk/
tędy przeszły słonie, / „ krocznie” dłońmi po plecach, w kierunku od dołu ku szyi/ i przebiegły konie, /
szybkie uderzenia pięściami obu rąk, w tym samym kierunku/
wtem przemknęła szczypaweczka, / szybkie, delikatne uszczypnięcia od dołu kręgosłupa aż do szyi, po linii faliste/ zeświniły dwa słoneczka, /
obydwoma dłońmi jednocześnie masujemy plecy, ruchami okrężnymi/
spadł drobniutki deszczyk, /drobne uderzenia czubkami palców na wysokości dolnej partii kręgosłupa/
czy cię przeszedł dreszczyk? / dość silne uszczypnięcia karku i szyi czubkami palców, aż dziecko zareaguje śmiechem?
- Zabawa wyciszająca „Pożegnanie” – siad rozkroczny przez dziecko, drugie siada między jego nogami, przytulenie, powstanie, podanie ręki.
Opracowała: Jolanta Woźny |
