Życie nie zawsze jest pełne radości. I nie ma co ukrywać przed dzieckiem, że czasem zdarzają się i smutne chwile. Tym bardziej, że ono pyta i chce wiedzieć!
Chcemy chronić kilkulatka przed rozczarowaniem, przykrością, okrucieństwem, smutnymi wydarzeniami. Ale dziecko jest świetnym obserwatorem – ono i tak w pewnym momencie zapyta: po co jest cmentarz, gdzie podział się ukochany kotek, dlaczego ta pani jeździ na wózku? Nie należy oszukiwać dziecka, odpowiadać szczerze na pytania, ale trzeba pamiętać, że wyjaśnianie powinno być dla niego zrozumiałe.
ŚMIERĆ JEST NATURALNYM KOŃCEM ŻYCIA!
Nie należy ukrywać przed dzieckiem istnienia śmierci. Kiedy umrze ktoś bliski nie należy oszukiwać malucha i mówić np. że babcia zasnęła. Dziecko może nie chcieć się kłaść spać wieczorem do łóżka!
Rozmawiając z dzieckiem o śmierci przede wszystkim słuchaj jego pytań. Trzylatkowi tłumaczy się, że to normalne, że ludzie i zwierzęta umierają ze starości.
Dziecko płacze, bo widzi jak na to reagują rodzice i powiela ich schemat. 5-6 latki boją się, że umrze mama lub tato. Należy podkreślać, że nie umiera się bez powodu. Można wspomnieć, że po śmierci dusza idzie do nieba i tam się wszyscy kiedyś zobaczymy.
Rozmawiając z dzieckiem nie należy go straszyć i udawać, że nic się nie stało. Przyznać należy, że gdy ktoś umiera jest bliskim smutno i czasami płaczą.
TATUŚ NIE BĘDZIE JUŻ Z NAMI MIESZKAŁ
Decyzja o rozstaniu jest oczywiście decyzją dorosłych, ale dotyczy także dziecka. Dlatego razem z mężem należy powiedzieć dziecku, że tatuś będzie miał nowy domek, ale nadal pozostanie jego tatusiem.
Starszemu dziecku należy wytłumaczyć, że rodzice już nie są żoną i mężem, bo nie potrafią się ze sobą dogadać, ale nadal pozostają rodzicami. Wiele dzieci obwinia się za rozstanie rodziców. Wytłumacz dziecku, że to nie jego wina bo było np. niegrzeczne.
Jeżeli w życiu męża pojawia się druga osoba trzeba pokazać dziecku, że nadal go kochacie, a w relacjach pomiędzy nim, a wami nic się nie zmienia.
RODZEŃSTWO DZIECKA JEST CIĘŻKO CHORE
Zdrowe dziecko wie, że coś złego dzieje się z jego braciszkiem. Nie wie dokładnie co i może odczuwać zazdrość, że rodzice więcej czasu poświęcają rodzeństwu, a ono zeszło na drugi plan. Zdarza się, że zdrowe dzieci wymyślają sobie choroby, żeby tylko rodzice się nimi zainteresowali. Trzeba dziecko zapewnić o swojej miłości, ale powiedzieć też, że gdy brat wyzdrowieje, to rodzice będą się z nim dłużej bawić.
Kilkulatki mogą się śmiać z osoby upośledzonej umysłowo. Należy wytłumaczyć, że nie jest to jej wina, że się taka urodziła i jest jej przykro, gdy ktoś reaguje tak na jej fizjonomię.
NIE MAMY TYLU PIENIĘDZY CO RODZICE KOLEGI
Już kilkulatek zauważy, że jego dom wygląda inaczej niż jego kolegów, że nie ma on tylu zabawek, ładnych ubrań, że nie wyjeżdża na wczasy. Nie opowiada sie dziecku, że nie ma pieniędzy, bo się wystraszy, że nie będzie miało co jeść, poczuje się gorsze i poszkodowane przez los.
Miłość nie przekłada się na drogie prezenty. Jeśli poświęci się dziecku swój czas ono w mniejszym stopniu odczuje brak „topowych” prezentów. Starsze dzieci można nauczyć oszczędności. Nie kupować drobnych słodyczy i np. zbierać pieniądze na samochodzik
Należy zawsze w rozmowie z dzieckiem być szczerym. Jeżeli nie zna się odpowiedzi na pytanie należy mówić: nie wiem – muszę sprawdzić.
Opracowała: mgr Beata Malcharczyk
