Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Brak pewności siebie ucznia z obniżoną sprawnością manualną i wadą wymowy

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 8712 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Brak wiary w siebie jest ważnym problemem dla dziecka. Nie pozwala mu na rozwijanie zdolności, umiejętności, hamuje każdy rodzaj aktywności. Dziecko z niską samooceną woli unikać prezentacji własnej osoby czy swojej pracy. Spodziewa się jedynie krytyki, zwłaszcza, że ma takie doświadczenia i takie również było podejście domu rodzinnego do trudności chłopca.

Opis i analiza rozpoznania i rozwiązania problemu wychowawczego

Brak pewności siebie ucznia z wadą wymowy i obniżoną sprawnością manualną

1. Identyfikacja problemu

     Tobiasz* obecnie jest uczniem III klasy szkoły podstawowej. Poznałam go, kiedy rozpoczynał naukę w klasie I. Zostałam wychowawcą tej klasy. Nie od razu zwrócił moją uwagę. Był cichy, spokojny, raczej nie zabierał głosu z własnej inicjatywy, choć zapytany zawsze dobrze odpowiadał. Z czasem zaczęłam go częściej obserwować. Był nieporadny, często ostatni opuszczał klasę, miał trudności ze sprawnym spakowaniem tornistra oraz ubraniem się, zwłaszcza po zajęciach ruchowych. Na lekcjach pracował bardzo wolno. Dużo czasu zajmowały mu zadania wymagające sprawności manualnej. Nie lubił rysowania, malowania, prac technicznych, ale także pisania. Tobiasz ma wadę wymowy, od przedszkola uczęszcza na zajęcia logopedyczne. Zauważyłam, że bardzo często czuł się niepewnie.

     Nie chciałam dopuścić do izolowania się chłopca od grupy i zamknięcia się w sobie, dlatego postanowiłam podjąć działania, by temu zapobiec. Chłopiec był uczniem zdyscyplinowanym, nie sprawiał kłopotów wychowawczych. Pozostał tylko problem samorealizacji. Po dłuższej obserwacji i analizie możliwości dziecka wybrałam dziedzinę, w której mógłby się rozwijać, nawet osiągać sukcesy.

2. Geneza i dynamika zjawiska

     Na podstawie różnych działań zebrałam informacje o sytuacji dziecka. Prowadziłam obserwację, analizę dokumentów, rozmowy z matką, z nauczycielką klasy „zerowej” . Pomocna była również diagnoza psychologiczno-pedagogiczna postawiona przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną.

     Tobiasz wychowuje się w pełnej rodzinie. Ma młodszego o rok brata. Z rozmów z matką chłopca wynika, że Tobiasz zawsze był mało zaradny, powolny, zwłaszcza jeżeli chodzi o czynności samoobsługowe, ale także rysowanie, malowanie czy kolorowanie. Nie lubił takich zajęć. Młodszy brat robił wszystko szybciej, lepiej. Tobiasz był w rodzinie uważany za słabszego, nieporadnego, był porównywany z młodszym bratem. Raczej nikt go nie chwalił, częściej słyszał o tym, co zrobił źle, co znów się nie udało. Takie podejście nie pozwalało mu wierzyć we własne siły, wręcz przeciwnie, czuł się niedoceniony, niedowartościowany, miał niską samoocenę. Z takim nastawieniem i brakiem wiary w siebie przyszedł do „zerówki”. Wolał pozostawać z boku, nie brał udziału w zabawach i zajęciach, bo przecież inni na pewno robią wszystko lepiej, są szybsi.

     W klasie szkolnej funkcjonował podobnie. Był zawsze bardzo grzeczny, nie sprawiał trudności wychowawczych, ale też nie podejmował własnej aktywności. Pracował wolno, ale zawsze doprowadzał pracę do końca. Pisał bardzo niestarannie, litery były niekształtne, często nie mieścił się w liniach, dużo kreślił. Wykonywanie prac plastycznych i technicznych sprawiało mu ogromną trudność. Mimo, że bardzo się starał, nie udawało się ich poprawnie wykonać. Rysował mało i niechętnie, gdyż trudności, jakie napotykał przy wykonywaniu precyzyjnych ruchów, nie sprzyjały rozbudzeniu zamiłowania do tej czynności. W domu mama często wyręczała go w wielu obowiązkach. Zauważyłam, że Tobiasz zadania i ćwiczenia wymagające logicznego myślenia, analizowania i wnioskowania. Dobrze liczył, rozwiązywał zadania z treścią. Pomyślałam, że należy to wykorzystać.

     Po skonsultowaniu się z matką chłopca, zasięgnęłam opinii Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. Opinia wskazywała na bardzo dobrze rozwinięte myślenie przyczynowo-skutkowe dziecka, koordynację wzrokowo-ruchową i dobrą zdolność do koncentracji. Stwierdzono deficyty rozwojowe w obrębie percepcji wzrokowej, sprawności manualnej oraz wymowy. Podano to jako przyczynę trudności ucznia. Sądzę, że takiej przyczyny należy również upatrywać w podejściu matki do problemów syna.

3. Znaczenie problemu

     Brak wiary w siebie jest ważnym problemem dla dziecka. Nie pozwala mu na rozwijanie zdolności, umiejętności, hamuje każdy rodzaj aktywności. Dziecko z niską samooceną woli unikać prezentacji własnej osoby czy swojej pracy. Spodziewa się jedynie krytyki, zwłaszcza, że ma takie doświadczenia i takie również było podejście domu rodzinnego do trudności chłopca. Rodzice nie rozumieli, że takie postępowanie wobec niego niczego dobrego nie przynosi, wręcz wyrządza krzywdę. W pracy z dzieckiem o niskiej samoocenie ważne jest, by znaleźć jego mocne strony, pokazywać je, rozwijać i dzięki temu podnosić wiarę w jego wartość. Myślę, że podjęcie odpowiednich działań pedagogicznych będzie dynamizować prawidłowy rozwój chłopca. Jeśli spotka się z akceptacją, życzliwością oraz wyrozumiałością zarówno wśród uczniów, jak i innych osób w jego otoczeniu, wtedy nabierze pewności siebie, chętnie będzie chodzić do szkoły i uczestniczyć w jej życiu.

4. Prognoza

A. negatywna:
  • pozostawienie chłopca w takiej sytuacji doprowadzi do wycofania się, alienacji
  • dziecko zawsze już będzie czuło się gorsze, mniej wartościowe, co w konsekwencji może rzutować na jego dorosłe życie
  • straci motywację do pokonywania trudności
  • efektem wtórnym jego trudności mogą być zaburzenia sfery emocjonalnej i osobowości dziecka
  • osiągnie niższe wyniki w nauce aniżeli wskazują na to jego możliwości
  • pogłębi się jego niechęć do pisania
  • nabierze negatywnego stosunku do szkoły
  • będzie izolował się od grupy
B. pozytywna:

Jeżeli zaplanowane działania przyniosą należyty skutek, to:
  • chłopiec będzie osiągał wyniki adekwatne do jego możliwości
  • zwiększy się tempo i poprawność pisania
  • nabierze pewności siebie
  • poprzez osiągane sukcesy, podniesie swoją samoocenę
  • rozwinie zdolności w zakresie edukacji matematycznej
  • pewność siebie spowoduje, że będzie z odwagą podejmować wyzwania
  • będzie aktywnie uczestniczyć w życiu klasy
5. Zastosowane rozwiązania
  1. stosowanie się do zaleceń Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej
  2. stała współpraca z matką chłopca
  3. włączenie Tobiasza do zespołu wyrównawczego
  4. rozmowa z nauczycielką prowadzącą zajęcia logopedyczne w szkole
  5. konsultacje z pedagogiem szkolnym
  6. zachęcanie do rozwijania zdolności matematycznych ucznia
  7. stwarzanie sytuacji pozwalających na osiąganie sukcesów
  8. stałe kontrolowanie postępów chłopca i chwalenie za osiągane sukcesy
  9. włączanie w życie klasy
6. Wdrażanie oddziaływań

     Pracę nad wdrażaniem moich działań rozpoczęłam od zastosowania się do zaleceń Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. Tobiasz do tej pory uczęszczał na zajęcia logopedyczne rzadko, ponieważ musiał być dowożony do miasta odległego o ok. 20 km. Od początku klasy II uczęszcza na takie zajęcia w naszej szkole.

     Utrzymywałam stały kontakt z matką chłopca. Otrzymała wskazówki i zestaw ćwiczeń do pracy z synem w domu. Włączyłam Tobiasza do zespołu wyrównawczego. Podczas tych zajęć wprowadzałam ćwiczenia usprawniające percepcję wzrokową np. układanki, puzzle, składanie elementów w całość, dopasowywanie elementów do całości, wyszukiwanie podobieństw i różnic w ilustracjach oraz ćwiczenia rozwijające sprawność motoryczną: gry zręcznościowe, naśladowanie różnych ruchów, rytmiczne ruchy ramion, ćwiczenia równoważne, a także całą gamę ćwiczeń rozwijających sprawność manualną, wśród których ulubionymi przez Tobiasza były: malowanie palcami i lepienie z plasteliny. Dzięki różnorodności ćwiczeń i materiałów, z którymi pracował, chętnie podejmował wysiłek i starał się wykonać zadania najlepiej, jak potrafił.

     W rozmowach z matką informowałam ją o postępach chłopca. Mówiłam o tym, jak reaguje na pochwały z mojej strony, jak to napędza go do podejmowania wysiłku i do pracy. Chciałam uświadomić matce istotę moich działań oraz potrzebę takiego podejścia do chłopca również w domu. Zwróciłam jej uwagę na zauważone przeze mnie zdolności chłopca w zakresie edukacji matematycznej. Zaproponowałam dodatkowe ćwiczenia, których Tobiasz sam zaczął się domagać. Lekcje matematyki stały się jego ulubionymi zajęciami. Testy sprawdzające umiejętności matematyczne Wypełniał najlepiej w klasie. Było za co go chwalić. Doskonale radził sobie z zadaniami wymagającymi analizy i wyciągania wniosków. Sukcesy osiągane w tej dziedzinie motywowały go również do wysiłku i pracy nad umiejętnościami, które nadal tego wymagały, szczególnie rozwijanie sprawności manualnej. Chłopiec coraz chętniej włączał się w życie klasy. Zgłaszał się do udziału w akademiach i przedstawieniach, chętnie pełnił dyżury.

7. Efekty działań

     Moje działania dość szybko przyniosły efekty. Chłopiec chętnie podejmował wysiłek dodatkowych ćwiczeń i zajęć w szkole i w domu, rozwijał swoje umiejętności. W klasie II zakwalifikowałam Tobiasza do eliminacji szkolnych konkursu matematycznego, gdzie okazał się najlepszy. Kolejny gminny etap konkursu dla klas II również zakończył się sukcesem – Tobiasz zajął II miejsce. Mama chłopca uświadomiła sobie, że naprawdę warto szukać w dziecku dobrych stron i je wzmacniać. Chłopiec wyzbył się zahamowań, stał się pewny siebie, zabierał głos na forum klasy, brał udział w zabawach, czasem sam je inicjował.

     Nadal uczęszcza na zajęcia logopedyczne i pracuje nad usprawnianiem zdolności manualnych. Jego pismo stało się bardziej kształtne, mieści się w liniach, stara się nie kreślić. Pracuje nadal bardzo wolno. W razie problemów, śmiało zwraca się o pomoc. Nawet niewielkie postępy w tym zakresie są przyczyną lepszego samopoczucia i podniesienia samooceny ucznia.

     Cieszę się, że moje działania okazały się trafne i zasadne. Pozwoliły chłopcu poczuć się dowartościowanym. Myślę, że ukończy trzecią klasę dobrze przygotowany do dalszej nauki i właściwego funkcjonowania w grupie.

Opracowała: Beata Lisiak

* imię chłopca zostało zmienione

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie