Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Dziecko z nadpobudliwością psychoruchową - ADHD

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1950 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

W pracy zawodowej jak i w życiu codziennym możemy spotkać się z zaburzeniem zwanym nadpobudliwością psychoruchową bądź też zespołem hiperkinetycznym. W literaturze amerykańskiej i angielskiej zaburzenie to określa się skrótem ADHD (Altention Deficyt Hyperactivity Disorder).
      O nadpobudliwości psychoruchowej mówimy wtedy, gdy dochodzi do powstania przewagi procesów pobudzania nad procesami hamowania. Większość współczesnych psychologów i terapeutów uważa, że objawy nadpobudliwości psychoruchowej najczęściej występują z połączenia czynników biologicznych i społecznych.
      Przyczynami nadpobudliwości od strony biologicznej mogą być różne czynniki uszkadzające ośrodkowy układ nerwowy, zarówno w okresie jego kształcenia się (okres płodowy i okołoporodowym), jak i później.
      Do czynników takich zaliczamy m.in. środki uszkadzające komórkę nerwową(alkohol, narkotyki itp.), choroby zakaźne lub inne w czasie ciąży, zatrucia ciąży, niewłaściwe odżywianie w czasie ciąży, urazy mechaniczne lub niedotlenienie podczas porodu, poważne choroby lub urazy mechaniczne czaszki w wieku dziecięcym (np. zapalenie opon mózgowych, wstrząśnienie mózgu)
      Czynniki społeczne dotyczą dwóch najważniejszych miejsc pobytu dziecka: rodziny i szkoły.
      W domu są to: niewłaściwa atmosfera emocjonalna rodziny – niezrozumienie, nieakceptowanie dziecka, jego zachowań, wytykanie błędów, porównywanie z innymi „grzecznymi” dziećmi, nerwicowa, despotyczna lub nadopiekuńcza postawa matki lub ojca.
      W szkole zbyt duże bądź niedostosowane do możliwości dziecka wymagania, którym nie jest w stanie sprostać często odrzucenie przez grupę rówieśniczą – wyśmiewanie.
      Często przyczyną nadpobudliwości są zmiany cywilizacyjne- bardzo szybkie tempo życia, zmiany miejsca stałego zamieszkania, nieuporządkowany cykl dnia.
      Nadpobudliwość może przejawiać się trzech sferach: ruchowej, poznawczej i emocjonalnej. U dzieci może równocześnie występować w dwóch, trzech sferach lub tylko w jednej.
      Typowe objawy nadpobudliwości w sferze ruchowej to: wzmożona ekspansja ruchowa i niepokój ruchowy.
      Dzieci te charakteryzują się ruchliwością, biegają, skaczą, krzyczą na zajęciach wyrywają się do odpowiedzi, machają rękami szukają okazji aby wyżyć się ruchowo. Mają problemy ze skupieniem uwagi ponieważ nie mogą zapanować nad własnym pobudzeniem ruchowym. Pobudzenie to wzrasta, gdy dziecko przebywa w grupie rówieśniczej natomiast w domu może być spokojniejsze, a nawet nadpobudliwość może się nie ujawnić.
      Przy większym nasileniu nadpobudliwości ruchowej może występować także niezręczność, brak dokładności, co sprawia ,że dzieci te ciągle coś tłuką, zrzucają, łamią i ulegają wypadkom.
      Inaczej objawia się niepokój ruchowy. Dzieci wykonują wtedy wiele drobnych, niepotrzebnych ruchów, na przykład obgryzają ołówek, skrobią po stoliku niszczą rzeczy znajdujące się wokół nich.
      Niepokój ruchowy często objawia się dodatkowymi skurczami mięśni, tikami, wyładowaniami ruchowymi. Surowa dyscyplina może doprowadzić do jąkania, nerwicy czy ruchów mimowolnych.
      Najlepszym sposobem oddziaływania na dzieci nadpobudliwe ruchowo jest zainteresowanie ich tematem zajęć, przy równoczesnym zapewnieniu im wyżycia się, wybiegania( organizowanie zabaw ruchowych w trakcie zajęć).
      Nadpobudliwość w sferze poznawczej przejawia się inaczej. Dzieci te nie mogą skupić uwagi na jednej rzeczy, ciągle coś je rozprasza, powodując nadmierne pobudzenie w centralnym układzie nerwowym. Nie słuchają co się do nich mówi na zajęciach, odwracają się, rozmawiają z kolegami, zwracają uwagę na każdy szmer, głośno go komentując, wyrwane do odpowiedzi nie wiedzą , o co są pytane.
      Czasami nadpobudliwość poznawcza może przejawiać się zaburzeniami procesu myślenia. Występuje wtedy brak przemyślenia, pochopne wnioskowanie, brak głębszego zastanowienia się.
      U tych dzieci może także występować wzmożona wyobraźnia. Zaczyna wtedy przeważać świat fantazji nad rzeczywistością. Dziecko takie jest zamyślone, pogrążone w swoim świecie, czasami coś mówi do siebie lub nie na temat i nie uważa na zajęciach.
      Nadpobudliwość psychoruchowa może objawiać się też w sferze emocjonalnej . U dzieci tych występują intensywniejsze reakcje uczuciowe na różne zdarzenia czy sytuacje. Są konfliktowe, mają trudności w przystosowaniu się do wymagań w przedszkolu. Szybko się obrażają, bywają agresywne, łatwo przechodzą od płaczu do śmiechu.
      Nadpobudliwość emocjonalna może objawiać się także w postaci wzmożonej lękliwości. Pojawia się wtedy niepokój, lęk, strach przed różnymi nowymi sytuacjami w przedszkolu. Przy odpowiedzi dzieci te pocą się, czerwienią lub bledną. Czasami nawet nie są w stanie wydobyć z siebie głosu. Nie wolno ich wtedy „poganiać”, krytykować, lecz zachęcać dodawać otuchy.
      Dzieci nadpobudliwe przeżywają cudzą krzywdę, zamartwiają się, płaczą są egocentryczne. Wtedy również mocno przeżywają swoje niepowodzenia, nieporozumienia w domu czy wśród rówieśników.
      Aby można było mówić o zespole nadpobudliwości, dziecko musi mieć objawy stałe lub niemal stałe , a zatem, w szkole, w domu i na podwórku
      Objawy nadpobudliwości występują od wczesnego dzieciństwa .
      Nadmierna ruchliwość dziecka nie musi być objawem zespołu nadpobudliwości ruchowej może natomiast być wywołana przewlekłym stresem, lękiem, a nawet depresją. Dlatego podstawową metodą badań zachowania dziecka jest obserwacja i wywiad z rodzicami, który pozwoli ustalić od kiedy objawy występują i czy w domu się nasilają.
      Wskazówki do obserwacji dziecka.
  • W jakiej sferze i pod wpływem jakich bodźców najłatwiej dochodzi do nadmiernego pobudzenia.
  • Czy wychowanek jest nadpobudliwy, czy tylko aktywny, ruchliwym, lecz umiejącym zachować spokój.
  • Jakie są objawy.
     H. Natowska proponuje zastosowanie eksperymentów, których celem jest ocena możliwości opanowania przez dziecko własnej ruchliwości.
      Jednym z nich jest eksperyment zwany „Próbą bezruchu”. Polega on na sprawdzeniu, w jakim stopniu dziecko przez minutę potrafi skontrolować świadomie swoje zachowanie.
      Mówi się do dziecka: „Usiądź wygodnie. Staraj się teraz siedzieć bez ruchu tak długo, dopóki nie powiem dość”.
      W grupie dzieci nadpobudliwych tylko 25% potrafi siedzieć spokojnie. Najczęściej występowały: drgania grup mięśniowych, ruchy mimowolne, wypowiedzi słowne, śmiech.
      Co możemy zrobić aby pomóc dziecku nadpobudliwemu :
  1. Akceptować jego odmienność.
  2. Zaprzestać karania dziecka za wzmożoną potrzebę ruchu. Ograniczając uwagi typu:” Nie kręć się, nie ruszaj”- wzmagają one tylko niepokój ruchowy dziecka. Zamiast tego zadbaj o to, aby dziecko mogło w bezpieczny sposób rozładować potrzebę ruchu (na pływalni, zajęciach sportowych)
  3. Umiejętnie wypełniać czas wolny dziecka, rozbudzając i rozwijając zainteresowania. Umożliwiając swobodę wyboru działania, Ala wkraczać w zabawę lub zajęcia, gdy stają się chaotyczne i nadmiernie podniecające.
  4. Wykorzystać aktywność dziecka włączając go do pomocy w pracach domowych i przedszkolnych
  5. Dostrzegać i chwalić dziecko za wszelkie przejawy jego pozytywnego zachowania. Aby zapewnić mu poczucie satysfakcji płynące z umiejętności samokontroli reakcji co utrwali w nim nawyk pozytywnego zachowania.
  6. Zapewnić stały rozkład zajęć w ciągu dnia co pomorze dziecku wyrobić nawyk systematyczności
  7. Zadbać o to, aby dziecko ukończyło rozpoczętą pracę, w razie potrzeby pomóc mu ją ukończyć.
  8. Dostosować stopień trudności do możliwości dziecka.
  9. Cierpliwie i konsekwentnie przypominać dziecku o przyjętych przez niego obowiązkach.
  10. „Wyciszyć” dziecko przed udaniem się na spoczynek- spokojną zabawą, czytaniem książki, ciepłą kąpielą. Uspokoi to dziecko i ułatwi mu zaśnięcie.
  11. W sytuacjach konfliktowych z udziałem dziecka dać mu czas na „ochłonięcie” i wyciszenie emocji. Dopiero gdy jest spokojne wytłumaczyć sytuację i porozmawiać.
  12. Przyzwyczajać do samo kontroli czynności (sprawdź jak zrobiłeś).
  13. Wyrabiać sprawność manualną poprzez wykonywanie różnych zajęć wymagających coraz bardziej dokładnych i precyzyjnych ruchów.
  14. Przy pochopnych, zbyt szybkich odpowiedziach zachęcać do refleksji, przemyśleń „zastanów się, spróbuj inaczej”
  15. Nie stosować „ nagłego wyrywania” do odpowiedzi. Wcześniej przypomnij o czym była mowa i dopiero zadaj pytanie.
     Podstawową formą pracy z dzieckiem nadpobudliwym psychoruchowo jest zabawa- angażuje wszystkie zmysły jest naturalnym sposobem wyobrażania sobie świata. Ekspresja plastyczna jest istotnym sposobem rozładowania napięcia emocjonalnego u dziecka nadpobudliwego.

LITERATURA:
  1. „Wychowanie przedszkolne”2004 Art. „ Nadpobudliwość psychoruchowa”
  2. H. Natowska „Wychowanie dziecka nadpobudliwego”
  3. R. Ineśniowski „Gry i zabawy ruchowe”
  4. O. Sokarczuk „Grupa bawi się i pracuje”
Opracowała

Danuta Sznajder

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie