Aby śledzić postępy w rozwoju dzieci, przeprowadza się obserwacje i hospitacje diagnozujące. W grupach integracyjnych w przedszkolu obserwuje się postępy w rozwoju społecznym dzieci- umiejętność nawiązywania kontaktów, współpracy z partnerem, grupą. Zajęcia prowadzone metodą W. Sherborne dają znakomitą okazję by poczynić takie obserwacje.
Grupa wiekowa: dzieci 6-5 letnie w normie rozwojowej, dzieci z zaburzeniami rozwoju emocjonalnego, intelektualnego;
Cele ogólne:
- doskonalenie orientacji w przestrzeni, czasie, najbliższym otoczeniu;
- rozwijanie samodzielności ruchu i inicjatywy;
- podnoszenie ogólnej sprawności ruchowej grupy;
Oczekiwania hospitacyjne - dzieci:
- mają utrwalony schemat ciała;
- sprawnie poruszają się w przestrzeni w pozycji niskiej, średniej i wysokiej;
- współpracują z partnerem i grupą w wykonywaniu ćwiczeń typu „z”, „przeciw”, „razem”;
- potrafią się zrelaksować;
Metody pracy:
- Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne;
- elementy treningu autogennego;
- elementy kinezjologii edukacyjnej;
Formy pracy:
- praca z całą grupą;
- praca w małych zespołach;
- praca w parach;
Środki wspomagające: koce, chusty, piłki, płyta CD: West Side Story- L.Bernstein ; płyta CD – muzyka relaksacyjna „W ogrodzie”;
Tematyka zajęć: Zabawy na śniegu.
Przebieg zajęć/ typ ćwiczeń
|
Czynności / zestaw ćwiczeń.
|
Cele szczegółowe/ dziecko:
|
|
1. Powitanie.
|
- powitanie w kole: „ wszyscy są, witam was”…
- puszczenie „ iskierki”
|
- potrafi przekazać uścisk dłoni;
|
|
2. Przypomnienie zasad kontraktu.
|
- przypomnienie przez dzieci Zasad kontraktu;
- zaproszenie do wspólnej zabawy
|
- zna zasady kontraktu;
|
|
3. Poznanie schematu własnego ciała.
|
- „ powitanie literek”- części ciała na „ u, n, p, b, ł”
- „na lodzie”- kręcenie się na brzuchu, wokół własnej osi we wskazanym kierunku- za prawą, lewą ręką; poruszanie do przodu- do tyłu;
- „ otrzepywanie ze śniegu”- ruchy naprzemienne- lewą otrzepujemy prawe kolano;
|
- zna nazwy części ciała;
- wyróżnia głoski w nagłosie;
- zna pojęcia prawo- lewo; przód- tył;
- potrafi wykonać proste ruchy naprzemienne;
|
|
4. Przestrzeń.
|
- „w lodowym tunelu”- czołganie się na brzuchu po sali z użyciem wyłącznie rąk
- „zajęcze skoki na śniegu”
-„łyżwiarze”- posuwiste ruchy nóg w pozycji wysokiej, wymienianie uścisków rąk z kolegami;
- „przekrocz szczelinę w lodzie”- część dzieci leży na brzuchu, pozostałe przechodzą nad rozłożonymi rękami i nogami leżących;
|
- porusza się w pozycji niskiej, średniej i wysokiej;
- sprawnie przenosi ciężar ciała na dłonie i stopy;
- ma zaufanie do partnera; |
|
5. Ćwiczenia oparte na relacji „z”
|
- „zaprzęg”- partner aktywny ciągnie dziecko leżące na plecach po podłodze:
- „ śniegowy bałwan”- dzieci w parach zawijają się w koc;
|
- doświadcza swojej siły;
- jest delikatne;
- współpracuje z partnerem; |
|
6. Ćwiczenia oparte na relacji „przeciw”.
|
- „przymarznięte dziecko”- partner aktywny odkleja dziecko od podłoża;
- „przysypany”- dziecko wyczołguje się spod partnera;
|
- doświadcza siły i ciężaru swojego i partnera;
- potrafi utrzymać pozycję;
|
|
7. Relaks.
|
- Rzeczka- masażyk,
|
- potrafi wykonać masaż wg instrukcji;
|
|
8.Ćwiczenia oparte na relacji „razem”
|
- „ lodowy tunel” – dzieci tworzą na czworakach tunel, pod którym przechodzą koledzy;
- „ śnieżki” – przerzucanie piłki z koca na koc, aby nie spadła na podłogę;
|
- zna pojęcie Pod;
- potrafi czworakować;
- potrafi utrzymać pozycję;
|
|
9. Ćwiczenia twórcze
|
- „zimowy taniec z chustami” - swobodna improwizacja ruchowa;
|
- potrafi dostosować ruchy do charakteru muzyki;
|
|
10. Relaks.
|
- „ Odpoczywamy po zabawie” -trening autogenny w oprac. A. Polender
- „ śnieżna gwiazdka”- dzieci na plecach leżą w kole, nogi skierowane do środka, trzymając się za ręce, wykonują wdechy i wydechy podnosząc i opuszczając ręce;( muzyka relaksacyjna);
|
- poddaje się relaksacji
- synchronizuje ruchy i oddech; |
|
11. Pożegnanie.
|
- rozmowa o wrażeniach po zabawie;
-„gdy starszaki się rozstają, na pożegnanie hop hop wołają”
|
- potrafi wyrazić swoje emocje;
|
Opracowała: mgr Aldona Rychlewska.
„Rzeczka”
Tu płynie rzeczka,
Tędy przeszła pani na szpileczkach,
Tu stąpały słonie
I biegały konie.
Wtem przemknęła szczypaweczka,
Zaświeciły dwa słoneczka,
Spadł drobniutki deszczyk,
Przeszył cię dreszczyk?
Wg M. Bogdanowicz;
„Zmęczone misie” - trening autogenny w opracowaniu A. Polender.
Miś zmęczony zabawami na śniegu położył się wygodnie w ciepłym łóżeczku. Jest mu dobrze, zamknął oczy, jest mu ciepło, oddycha spokojnie.
Jego prawa nóżka jest bardzo zmęczona, jest bardzo ciężka, chce się jej odpocząć. Lewa nóżka misia też jest bardzo zmęczona, ciężka, chce odpocząć. Miś oddycha równo spokojnie, jest mu ciepło i dobrze.
Prawa łapka misia jest ciężka i zmęczona. Nie rusza się, leży spokojnie i odpoczywa. Także lewa łapka leży spokojnie, nie rusza się, odpoczywa. Miś leży spokojnie w ciepłym łóżeczku, jest mu wygodnie, miękko i ciepło. Powieki misia są ciężkie, opadają, misiowi chce się spać. Oddycha równo, spokojnie. Jest mu ciepło, dobrze, przyjemnie.
Miś odpoczął. Jego prawa nóżka budzi się, lewa też staje się coraz lżejsza- miś porusza w lewej nodze, w prawej nodze. Teraz budzą się łapki misia- miś porusza palcami w lewej łapce, potem w prawej łapce. Powoli otwiera oczy. Bardzo powoli siada. Teraz już nie jesteśmy misiami. Jesteśmy dziećmi w przedszkolu. Przeciągamy się, prostujemy ramiona w górę, prostujemy w bok. Dobrze czujemy się po naszej zabawie. |
