www.szkolnictwo.pl

 Nauka w nauczaniu początkowym, to nie tylko zabawa, ale cały fundament systemu kształcenia szkolnego. Stopniowe nabywanie przez ucznia coraz większej sprawności posługiwania się poprawnym językiem ojczystym nie tylko ułatwia naukę innych przedmiotów, wpływa na rozwój umysłowy, ale także przygotowuje do nauki na wyższych szczeblach kształcenia.

      Wiemy jak dużo kłopotów sprawia uczniom opanowanie naszej polskiej ortografii. Od początku mojej pracy postawiłam sobie za cel szukanie takich metod, aby dziecko jak najszybciej przyswoiło sobie poprawną pisownię wyrazów. Na podstawie zdobytych doświadczeń zaczęłam stosować różne wierszyki ułatwiające zapamiętywanie wyrazów z trudnością ortograficzną. Inspiracją moją był wierszyk zamieszczony w kartach pracy kl. I podręcznika „Wesoła szkoła”. Zapoznawał on dzieci z pisownią wyrazów z ó wymiennym na „o”. „Ta zabawa - to ho, ho! Tu się ó wymienia w o”.

      W poprzednim roku, pracując z klasą III, układaliśmy różne zabawne opowiadanka wykorzystując wyrazy, w których uczniowie najczęściej popełniali błędy. I tak powstawały historyjki o królewnie, która miała w ogrodzie różowe i żółte róże, a król powrócił z dalekiej podróży i podarował królewnie króliczka z krótkim ogonkiem… Równie ciekawe, łatwe do zapamiętania powstawały opowiadania zawierające wyrazy z „h” i „rz”. Uczniowie chętnie je tworzyli i wielokrotnie powtarzali. Taka forma przyswojenia wielu wyrazów okazała się skuteczniejsza niż zapamiętywanie, potocznie nazywane „wkuwaniem”. Obecnie pracuję z klasą pierwszą i od samego początku wprowadzam nowych uczniów w świat ortografii wypracowaną przeze mnie metodą. Aby uniknąć kłopotów ze zmiękczeniami, już od samego początku zaczęłam zajęcia od zaznaczania na czerwono samogłosek poprzedzających zmiękczenia. Polecenie dla uczniów brzmiało: zaznacz na czerwono samogłoski występujące po zmiękczeniu (ci ) w wyrazach: ciasto, ciocia, Maciek, kapcie, babcia.

      Następnie przygotowałam kartoniki ze zmiękczeniami: ci, ć. Uczniowie uzupełniali wyrazy podanymi zmiękczeniami kierując się zasadą, iż przed samogłoską (koloru czerwonego) wstawiali kartonik ze zmiękczeniem (ci). Zabawa trwała tak długo, aż nikt nie popełnił błędu. Okazało się, że moi uczniowie bardzo szybko przyswoili sobie tę zasadę, co było moim osobistym sukcesem.

      Następnie wprowadziłam zmiękczenie przez kreseczkę i wtedy opowiedziałam im krótką zabawną historyjkę o samogłoskach i spółgłoskach. Uczniowie wyszukiwali wyrazy z podanym zmiękczeniem w tekście, później przepisywali je do zeszytów, łączyli podpisy z rysunkami, a także sami sporządzali ilustracje do podpisów. Działając jednocześnie na analizator wzrokowy i słuchowy, dzieci łatwiej przyswajali prezentowane treści.

      Kolejnym etapem pracy była zabawa z kartonikami. Tym razem zaczęłam od kolorowania spółgłosek na niebiesko i uzupełnienia wyrazów zmiękczeniem przez kreseczkę. Ponownie podałam wyrazy zawierające różne zmiękczenia i uczniowie raczej nie mieli kłopotów z poprawnym uzupełnieniem luk w wyrazach. Aktywny udział w zajęciach zaowocował w poprawnie pisanych krótkich dyktandach, jakie przeprowadzałam po przyswojeniu przez uczniów wprowadzonych zasad ortograficznych. Zauważyłam, że tylko systematyczne, cyklicznie powtarzające się ćwiczenia przyniosły pozytywne rezultaty.

      Podsumowując moje refleksje mogę stwierdzić, że warto poszukiwać nowych rozwiązań, aby nauka stała się przyjemnością a nie obowiązkiem, wtedy o r t o g r a f i a    n i e b ę d z i e    t a k a     t r u d n a.