Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe – imperatyw kategoryczny Kanta

 

Konspekt lekcji w ramach edukacji filozoficznej przedstawia przebieg lekcji dotyczącej imperatywu kategorycznego Kanta. Scenariusz przeznaczony jest do realizacji w szkołach średnich.

Temat: „Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe” – imperatyw kategoryczny Kanta.

Treść:
Ukazanie specyfiki myśli filozoficznej Kanta. Imperatyw kategoryczny jako jeden
z głównych przedmiotów Kantowskiej etyki.


Cele:
Uczeń zna regułę imperatywu kategorycznego Kanta.

Uczeń odkrywa Kantowskie działanie moralne i niemoralne w obszarze własnego życia.

Uczeń uczy się jak dotrzeć do naczelnych zasad moralności, które stanowią fundament naszych decyzji.


Metody:
wykład, dyskusja


Środki dydaktyczne:
kartki papieru, pisaki, tekst źródłowy


Przebieg lekcji:
  1. Wprowadzenie.
  2. Ćwiczenie 1.
  3. Mini wykład.
  4. Praca z tekstem i podsumowanie.
  5. Ćwiczenie 2 – praca w grupach.
  6. Zakończenie.
  7. Praca domowa.
  8. Ankieta ewaluacyjna.

Literatura:
Vardy Peter, Grosch Paul „Etyka” Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 1995

Popkin Richard H., Stroll Avrum “Filozofia” Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 1994

SCENARIUSZ LEKCJI:



1. Wprowadzenie
Nauczyciel informuje uczniów o temacie, treści lekcji i zapoznaje z jej planem.


2. Ćwiczenie 1
Nauczyciel pyta uczniów, co rozumieją pod hasłem „Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe”.
Uczniowie wypowiadają się na powyższy temat. Przykładowe odpowiedzi uczniów:

- uszanowanie drugiej osoby,

- szanowanie ludzi jako istot racjonalnych,


3. Mini wykład.
Nawiązując do wypowiedzi uczniów, nauczyciel poszerza ich wiadomości mówiąc, że innych powinniśmy traktować jako cel w sobie, gdyż tak samo traktujemy również siebie. Wykorzystując drugiego człowieka jako jedynie środek do osiągnięcia swego celu, lekceważymy jego człowieczeństwo. Traktując człowieka jak rzecz, nie szanujemy w nim istoty racjonalnej.

Doktryna ta miała istotny wpływ na demokratyczny pogląd o „równości wszystkich wobec prawa”. Mówi, że w konfliktach międzyludzkich obie strony sporu powinny być traktowane na równi. W świetle prawa wszyscy muszą być równi, nie można kogoś dyskryminować ze względu na przeszłość, stan majątkowy, status społeczny i etc.

Kant mówi o imperatywie kategorycznym. Jest to reguła, wedle której postępując, zachowujemy się moralnie. Kant sformułował imperatyw kategoryczny m.in. w taki sposób:

„... postępuj tylko wedle takiej maksymy, co do której możesz zarazem chcieć, żeby stała się powszechnym prawem”.

Zatem pogląd ten głosi, że każde postępowanie powinno uwzględniać możliwość stania się prawem powszechnym. Jeśli podjęte działanie upowszechni się, to będzie działaniem moralnym.




4. Praca z tekstem i podsumowanie.
Nauczyciel rozdaje uczniom teksty źródłowe i prosi ich o przeczytanie tekstu.


„Tymczasem, chcąc przekonać się w najkrótszy, a jednak nieomylny sposób, jaką odpowiedz dać na pytanie, czy kłamliwe przyrzeczenie zgadza się z obowiązkiem, pytam się samego siebie: czy byłbym zadowolony z tego, że moja maksyma (wydobywania się przez nieprawdziwe przyrzeczenia z kłopotliwego położenia) miałaby obowiązywać jako prawo powszechne (tak dla mnie, jak i dla drugich), i czy mógłbym też sobie powiedzieć: niech każdy daje nieprawdziwe przyrzeczenie, jeżeli znajduje się w kłopotliwym położeniu, z którego w inny sposób wybrnąć nie może? W ten sposób zaraz sobie uświadamiam, że mogę wprawdzie chcieć kłamstwa, nigdy jednak powszechnego prawa kłamania; albowiem według takiego prawa nie istniałoby właściwie żadne przyrzeczenie, ponieważ na próżno udawałbym wobec drugich, że chcę tak a tak postąpić w przyszłości, gdy oni temu i tak nie uwierzą, a gdyby to nawet lekkomyślnie uczynili, oddaliby mi przecież wet za wet, a więc moja maksyma, skoro stałaby się prawem powszechnym, musiałaby sama siebie zniszczyć.

Zatem do rozstrzygnięcia, co mam czynić, żeby moja wola była moralnie dobra, nie potrzebuję wcale wielkiej przenikliwości. Niedoświadczony co do przebiegu rzeczy
w świecie, niezdolny do tego, żeby być przygotowanym na wszelkie przypadki, pytam sam siebie tylko: czy możesz chcieć także, żeby maksyma twoja stała się powszechnym prawem? Jeżeli nie, to należy ją odrzucić, i to nie dla jakiejś szkody, która dla ciebie lub innych może z niej wyniknąć, ale dlatego, że nie może wejść jako zasada w skład możliwego powszechnego prawodawstwa. A do poszanowania tego zmusza mnie bezpośrednio rozum”.

Po zapoznaniu się z tekstem pyta, czy jest coś niezrozumiałe w tekście; udziela ewentualnych odpowiedzi na pytania. Następnie zadaje pytania szczegółowe do powyższego fragmentu:

· O czym mówi tekst fragmentu?

· Czy według Kanta kłamstwo może być moralne?

· Kiedy moralność nie byłaby możliwa i dlaczego?

· Na podstawie fragmenty, jaką rolę według Kanta odgrywa rozum?

Nauczyciel podsumowuje mini wykładem interpretacje uczniów. Istotą moralności jest posiadanie motywów postępowania. Człowiek jest moralny, gdy postępuje z poczucia obowiązku. Człowiek, który przypadkowo daje obietnice lub który spłaca długi, aby uniknąć kary, nie jest moralny. Jest on moralny wtedy i tylko wtedy, gdy rozumie, że jego obowiązkiem jest spłacać długi i dotrzymywać obietnic – nie biorąc pod uwagę konsekwencji tych działań. Człowiek, który postępuje z poczucia obowiązku, to człowiek dobry.


5. Ćwiczenie 2 – praca w grupach.
Nauczyciel dzieli klasę na 4 – 5 grup. Wcześniej pyta uczniów, które działanie jest moralne, a które nie:

Działanie „zgodne z obowiązkiem” – to działanie niemoralne.

Działanie podjęte „z obowiązku” – działanie moralne.

Zadaniem każdej z grup jest podanie kilku przykładów działania moralnego
i niemoralnego. Nauczyciel prosi o zapisanie propozycji na kartkach papieru. Przykładowe odpowiedzi uczniów:

działanie moralne:

- rodzice opiekują się dziećmi, bo są świadomi zobowiązania wobec nich,

- płaci podatki, bo to obowiązek,

działanie niemoralne:

- rodzice opiekują się dziećmi, bo obawiają się interwencji policji,

- płaci rachunki, bo boi się sankcji prawnych,

Uczniowie odczytują swoje propozycje działania moralnego i niemoralnego.


6. Zakończenie.
Ustosunkowując się do wypowiedzi uczniów, nauczyciel mówi, że dzięki rozumowi ludzie mogą postępować w zgodzie nie ze skłonnościami, lecz nakazami, mogą działać
z poczucia obowiązku. Imperatyw kategoryczny musi wykluczać wszystkie samolubne racje i mieć taką postać, aby uznała go każda istota rozumna. Skłonności nie mogą decydować o moralnym obowiązku.





7. Praca domowa.
Nauczyciel prosi uczniów o napisanie rozprawki na temat:
Czy człowiek postępuje moralnie tylko wówczas, gdy stłumi swoje uczucia i skłonności
i spełni to, co powinien?


8. Ankieta ewaluacyjna.
- Czego nauczyłeś się na lekcji?

- Jakie wnioski mógłbyś wyciągnąć z dzisiejszej lekcji?

- Do czego może się przydać zdobyta wiedza?

- Czego chciałbyś się jeszcze dowiedzieć na powyższy temat?

- Czy zdobyta wiedza i umiejętności pomogą ci w spełnieniu w przyszłości określonych zadań życiowych?




Opracowała:
Beata Brożyna

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 22:22:46
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 22:22:46) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie