Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Prawa dziecka Konwencja o Prawach Dziecka

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 17793 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

  Dorośli nie mają wątpliwości co do praw własnych, problem pojawia się gdy trzeba ich przekonać, iż prawa przysługują również dzieciom. Obserwując stosunki panujące w szkołach i w wielu rodzinach widzimy, że niekiedy nauczyciele i rodzice zapominają, że dziecko – uczeń też jest człowiekiem i przysługują mu prawa wynikające z samej istoty człowieczeństwa, jak np. prawo do godności osobistej, do prywatności, do samostanowienia itp.

     Próbą zmiany takiego podejścia do dzieci jest uchwalona 20 listopada 1989r. przez ONZ i ratyfikowana przez Polskę Konwencja o Prawach Dziecka. Konwencja ta jest umową międzynarodową, której przepisy wiążą państwa strony konwencji ją ratyfikujące. Jednocześnie konwencja jest uniwersalnym prawnym traktatem międzynarodowym, obligującym państwa do jej przestrzegania.

     Konwencja Praw Dziecka jest ponadto porozumieniem wzbogacającym wydatnie międzynarodową ochronę i promocje praw dziecka, rozwijając, wzbogacając i uszczegółowiając prawa zawarte w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka oraz Paktach Praw Człowieka.

1. Konwencja o Prawach Dziecka.

     Konwencja Praw Dziecka składa się z trzech zasadniczych części zawierających 54 artykuły i szereg dodatkowych postanowień. Pierwsza część zawiera preambułę oraz 41 artykułów bezpośrednio określających definicję i zakres praw dziecka w kontekście różnorodnych potrzeb i sytuacji. Część druga ujmuje obowiązki ONZ oraz wyspecjalizowanych agend i agencji Narodów Zjednoczonych i państw ratyfikujących konwencję związane z praktyczną realizacją praw zawartych w dokumencie. Trzecia część postanawia, że aktualna Konwencja jest otwartą kodyfikacją praw dzieci na świecie i istnieje możliwość jej uzupełniania bądź rozwijania.

     W preambule, zgodnie z zasadami proklamowanymi przez ONZ, uznającymi poszanowanie praw człowieka, jego równość, odrębność i wolność oraz prawa do życia w pokoju, potwierdza się fakt, że dziecko ze względu na swoją niedojrzałość psychofizyczną potrzebuje specjalnej opieki i ochrony. Odwołując się do Deklaracji Praw Człowieka oraz Międzynarodowej Konwencji Praw Człowieka postanawia się, że z praw zawartych w Konwencji korzysta każde dziecko niezależnie od rasy, koloru skóry, płci, języka, narodowości, urodzenia, religii, poglądów i przekonań politycznych, statusu społecznego i materialnego. Kładzie się szczególny nacisk na podstawową opiekę i ochronę oraz odpowiedzialność rodziny i państwa za jej realizację, podkreślając potrzebę prawnej ochrony przed i po urodzeniu. Preambuła propaguje poszanowanie tradycji oraz wartości kulturowych społeczeństwa, z którego dziecka pochodzi.

     Konwencja określa definicję dziecka, jako osoby poniżej 18 roku życia pozostającej pod specjalną ochroną prawa do osiągnięcia pełnoletności. Art. 2-5 obejmują zasadę, że wszystkie dzieci bez wyjątku korzystają z praw, a państwo ma obowiązek chronić je przed wszelkimi formami dyskryminacji. Wszystkie działania dotyczące dziecka podporządkowane są idei „ najlepszego interesu dziecka „ i państwo nie tylko przestrzega prawa zawarte w Konwencji, ale także je promuje i bierze pełną odpowiedzialność za ich realizację. Jest zobowiązane do przestrzegania praw i obowiązków rodziny w zabezpieczeniu potrzeb rozwojowych dziecka oraz do zapewnienia zastępczej opieki w przypadku zaniedbań rodziców lub innych osób odpowiedzialnych za dziecko.

     Zgodnie z Konwencją dziecko ma niezaprzeczalne prawo do życia, nazwiska, obywatelstwa, narodowości oraz prawo do życia w rodzinie, jeśli jest to zgodne z „ jego najlepszym interesem „, prawo do wzmacniania kontaktów z obojgiem rodziców w przypadku separacji. Art.10 gwarantuje prawo dziecku i jego rodzicom do opuszczenia kraju i wyboru miejsca zamieszkania zgodnie z ich wolą i prawo do ponownego połączenia rodziny z powodu jej rozbicia z przyczyn migracyjnych.

      Konwencja daje dziecku prawo do wyrażania swych poglądów oraz brania pod uwagę opinii dziecka w sprawach bezpośrednio go dotyczących, prawo do wolności ekspresji, poszukiwań, uzyskiwania informacji, propagowania własnych idei i sądów w formie ustnej, pisemnej, artystycznej lub innej, prawo do wolności spotkań, zrzeszania się, gromadzenia, jeśli nie gwałci to praw innych ludzi i jest zgodne z porządkiem, zdrowiem i normami społecznymi. Art. 14 i 16 określają prawa dziecka do wolności myśli, wyznania i manifestowania wiary, która jest traktowana jako sprawa osobista oraz prawo do ochrony przed ingerencją w prywatność rodziny, domu, korespondencji. Podstawową odpowiedzialność za opiekę i wychowanie dziecka ponoszą obydwoje rodzice, a państwo ma wspomagać rodzinę w realizacji tego zadania, tworząc system instytucji i urządzeń uzupełniających rodzinę w jej funkcjach. Państwo zobligowane jest do ochrony dziecka przed wszelkimi formami fizycznego lub psychicznego znęcania się, demoralizacji, wykorzystania ( również seksualnego ), złego traktowania przez rodziców lub inne osoby odpowiedzialne za dziecko.

      Konwencja Praw Dziecka jest dokumentem międzynarodowym stanowiącym wielkie osiągnięcia na płaszczyźnie ochrony dziecka. Precyzuje ona w sposób jednoznaczny wszystkie prawa, wynikające z praw przysługujących jako człowiekowi, a także dodatkowe uprawnienia związane z jego specyficznymi potrzebami jako jednostki.

Czym jest Konwencja i dlaczego jest potrzebna ?

     W chwili przyjęcia tj. 20 listopada 1989 roku, Konwencja oznaczała kulminację ponad 6 dekad działań organizacji pozarządowych i innych ekspertów w dziedzinie prawa człowieka, w zakresie rzecznictwa oraz niezwykły konsensus ze strony rządów. Obecnie wszystkie kraje, oprócz dwóch, zgodziły się dążyć do spełnienia standardów zawartych w

     Konwencji, które traktują opiekę i ochronę każdej osoby poniżej 18 lat – każdego – dziecka, jako priorytet dla każdego, zwłaszcza rządów. Nowe zasady etyczne i międzynarodowe normy zachowania się wobec dzieci, jakie wytyczyła Konwencja są bardziej dalekosiężne, niż jej mandaty prawne. Pomimo, że są także inne traktaty międzynarodowe i porozumienia dotyczące praw dzieci, Konwencja jest unikatowa, z tego względu, że ;

  • zawiera całościowe podejście do praw dzieci – jako jedyna zapewnia dzieciom ich prawa obywatelskie, socjalne i kulturalne
  • jest uniwersalna, stosuje się do wszystkich dzieci we wszystkich sytuacjach w praktycznie całej społeczności narodów
  • jest bezwarunkowa, wzywa do działania nawet te rządy, które nie mają wystarczających zasobów, aby podjąć działania w celu ochrony dzieci
  • Konwencja jest holistyczna, podkreśla, że wszystkie prawa są istotne, niepodzielne, współzależne i równe.
Dzieci rodzą się z fundamentalnymi i wrodzonymi prawami wszystkich istot ludzkich. To jest podstawowa przesłanka Konwencji o Prawach Dziecka, międzynarodowego traktatu, który jest potrzebny, ponieważ :
  • w większości społeczeństw nie ma prawnych, lub społecznych struktur specjalnie przeznaczonych do pracy w zakresie praw dzieci
  • zdrowy rozwój dzieci jest wyjątkowo kluczowy dla przyszłości każdego społeczeństwa
  • dzieci są bardziej podatne, niż dorośli na warunki, w jakich żyją
  • działania lub ich brak ze strony rządów ma wpływ na dzieci bardziej, niż na jakąkolwiek inną grupę
  • dzieci nie mają praw wyborczych, czy politycznych wpływów i niewielką siłę ekonomiczną. Zbyt często ich głosy nie są słyszane
  • dzieci są szczególnie narażone na wyzysk, krzywdzenie i przemoc
  • w wielu społeczeństwach utrzymuje się, że dzieci są własnością swoich rodziców lub, że dopiero wyrastają na ludzi ( w domyśle dorosłych ), oraz, że nie są gotowe, aby wnieść swój wkład do społeczeństwa.
Zasady zawarte w Konwencji

     Konwencja o Prawach Dziecka ma cztery generalne zasady. Pierwsze dwie odwołują się do wszystkich ludzi, dwie ostatnie odnoszą się szczególnie do dzieci :
  • dzieci nie mogą cierpieć z powodu dyskryminacji, bez względu na rasę, kolor, płeć, język, religię, poglądy polityczne lub inne, pochodzenie narodowościowe lub społeczne, status majątkowy, niepełnosprawność, urodzenie lub inny status dziecka, jego rodziców lub opiekunów prawnych
  • dzieci mają prawo do przetrwania i rozwoju we wszystkich aspektach swojego życia, włączając w to rozwój fizyczny, emocjonalny, psycho - społeczny, socjalny i kulturalny
  • największe dobro dziecka musi leżeć u podstaw wszystkich decyzji lub działań, które mają wpływ na
  • dziecko lub na dzieci jako grupę.
     Ta zasada obowiązuje w jednakowym stopniu, niezależnie czy decyzje te są podejmowane przez rządy, władze administracyjne, czy sadownicze czy też przez rodziny dzieciom trzeba pozwalać na aktywny udział we wszystkich sprawach mających wpływ na ich życie. Trzeba też im pozwalać w sposób wolny wyrażać ich opinie. Dzieci mają prawo do tego, aby ich poglądy były wysłuchane i traktowane poważnie.

2. Deklaracje zgłoszone do Konwencji o Prawach Dziecka przez stronę Polską.

     Polska ratyfikowała Konwencję o Prawach Dziecka 30 września 1991r.z zastrzeżeniami do art. 7 i 38 oraz z dwiema deklaracjami interpersonalnymi, co do wykonywania praw przez dzieci zwłaszcza tymi umieszczonymi w art. 12 – 16 Konwencji, oraz co do art.. 24 ustęp 2 litera f.

      W oparciu o postanowienie artykułu 51 ustęp 1 Konwencji Polska zgłosiła następujące zastrzeżenia :
  • w odniesieniu do artykułu 7 Konwencji : Rzeczpospolita Polska zastrzega, że prawo dziecka przysposobionego do poznania rodziców naturalnych będzie podlegało ograniczeniu poprzez obowiązywanie rozwiązań prawnych umożliwiających przysposabiającym zachowanie tajemnicy o pochodzeniu dziecka
  • o granicy wieku, od której dopuszczalne jest powoływanie do służby wojskowej lub podobnej oraz uczestnictwo w działaniach zbrojnych, rozstrzyga prawo Rzeczpospolitej Polskiej. Granica ta nie może być niższa niż przewidywana w artykule 38 Konwencji.
Polska zgłosiła dodatkowe deklaracje dotyczące wykonania art. od 12-16. Jest w nich mowa o tych prawach dziecka, o których ono samo w myśl Konwencji stanowić powinno. Znajdują się tutaj takie prawa jak :
  • prawo do swobodnego wyrażania swoich poglądów na każdy interesujący dziecko temat, z należytym uwzględnieniem jego wieku i stopnia dojrzałości ( art.12 ). W tym prawie zawiera się także zapewnienie dziecku możliwości bycia wysłuchanym w każdym postępowaniu sądowym lub administracyjnym jego dotyczącym
  • prawo do wolności wypowiedzi. Zawiera się tutaj wolność do poszukiwania, otrzymywania i rozpowszechniania informacji i idei każdego rodzaju, bez względu na granice. Prawo to może być ograniczone jedynie taj jak w przypadku osób dorosłych ( art. 13 ).
  • Prawo dziecka do wolności myśli, sumienia i religii, z poszanowaniem prawa i obowiązków rodziców lub prawnych opiekunów dziecka do ukierunkowania go w zakresie korzystania z jego praw w sposób zgodny z rozwijającymi się zdolnościami dziecka ( art. 14 ).
  • Prawo do obrony prawnej przed arbitralną lub bezprawną ingerencję w życie prywatne lub rodzinne dziecka, w jego korespondencję, oraz przed bezprawnymi zamachami na jego honor i reputację ( art. 16 ).
Treść deklaracji, które zgłosiła strona Polska :
„ Rzeczpospolita Polska uważa, że wykonania przez dziecko jego praw określonych w Konwencji, w szczególności praw określonych w art. 12 – 16, dokonuje się z poszanowaniem władzy rodzicielskiej, zgodnie z polskimi zwyczajami i tradycjami dotyczącymi miejsca dziecka w rodzinie i poza rodziną” oraz „ Poradnictwo dla rodziców oraz wychowanie w zakresie planowania rodziny powinno pozostać w zgodzie z zasadami moralnymi”.

3. Jak w Polsce przestrzegane są prawa dziecka.

     Polska była jednym z inicjatorów Konwencji o Prawach Dziecka i przystąpiła do niej jako jedno z pierwszych państw. Tworząc system ochrony praw dziecka, kierowano się następującymi zasadami :
  • działania na rzecz dziecka są podejmowane w jego najlepiej pojętym interesie
  • wszystkie dzieci są równe wobec prawa
  • dzieci mają prawo do optymalnego rozwoju i wychowania
  • państwo zapewnia odpowiednie warunki socjalne i zdrowotne rodzinom.
     Każde z ponad 190 państw, które do tej pory ratyfikowały Konwencję, zobowiązano do zdawania Organizacji Narodów Zjednoczonych co pięć lat sprawozdania z wykonania jej postanowień.

     Pierwsze sprawozdania składa się po dwóch latach funkcjonowania Konwencji. W przypadku Polski był to rok1993, wtedy do Komitetu Praw Dziecka Narodów Zjednoczonych wysłano kilkuset stronicowy dokument, z którego wynikało, że prawa dziecka są w Polsce przestrzegane.

     W naszym kraju dość dobrze są np. wypełniane przepisy art. 42 Konwencji mówiące, że Państwa – Strony zobowiązują się do szerzenia informacji o zasadach i postanowieniach niniejszej Konwencji zarówno wśród dorosłych, jak i dzieci, wykorzystując do tego celu będące w ich dyspozycji środki. Jednakże przestrzeganie innych zapisów pozostawia wiele do życzenia.

     Bardzo często spotykamy się z przypadkami łamania praw dziecka, z krzywdzeniem dzieci, i to zarówno w domu rodzinnym, jak i w placówkach oświatowych, opiekuńczo – wychowawczych czy też służby zdrowia. Dowiadujemy się o tym z prasy, telewizji, z różnego rodzaju publikacji. Są prowadzone badania których efektem jest jedynie statystyczne ujęcie zjawiska. Następnie ukazują się komunikaty i raporty, najczęściej dotyczące krzywdzenia dzieci w rodzinie. Objawia się to przypadkami stosowania przemocy fizycznej emocjonalnej, wykorzystywaniem seksualnym, niezaspokajanie w rodzinie podstawowych potrzeb dzieci – zarówno fizycznych ( niedostatki w odżywianiu, ubieraniu, ochronie zdrowia, edukacji ), jak i psychicznych ( brak poczucia bezpieczeństwa, miłości rodzicielskiej, troski ).

     Zwraca uwagę fakt, iż przez dziesięć lat obowiązywania w Polsce Konwencji o Prawach Dziecka tak wiele jest nadal rozbieżności między jej zapisami a zapisami w polskim prawodawstwie. Przykładem tego jest chociażby prawo do tożsamości, tj. prawo do własnego nazwiska, obywatelstwa, znajomości pochodzenia genetycznego (art. 7 Konwencji). Jak wcześniej pisałam, do zapisu tego artykułu Polska wniosła zastrzeżenie. I tak, w przypadku adopcji w polskim kodeksie cywilnym dopuszcza się utajnienie akt dziecka ( art. 48,49 ), a kodeks rodzinny i opiekuńczy w przypadku adopcji dopuszcza możliwość zmiany imienia i nazwiska ( art. 122 ). Zgoda na to dziecka jest w tym przypadku brana pod uwagę dopiero po ukończeniu 13 roku życia. Tymczasem dzieci powyżej 6,7 roku życia rzadko bywają adoptowane, i dlatego te młodsze na ogół nie wiedzą, że mogą zachować dawne nazwisko lub połączyć je z nowym.

     Art. 12 Konwencji zapewnia dziecku prawo wyrażania opinii, występowania w sądzie we własnych sprawach. Kodeks cywilny (art. 15) oraz Kodeks rodzinny i opiekuńczy ( art. 88, & 2, art. 89, & 1,2, art. 90, & 1, art. 122, & 3 ) prawo takie zapewnia dziecku dopiero po ukończeniu przez nie 13 roku życia. Ale dzieci rzadko znają swoje uprawnienia. W sprawach opiekuńczych ich opinii wysłuchuje na ogół psycholog. Prawodawstwo polskie powinno przykładać większą wagę do opinii i woli dzieci, w szczególności mających tzw. rozeznanie w sprawach ich dotyczących, zwłaszcza w sprawach opiekuńczych. Należałoby rozszerzyć możliwości proceduralne uczestnictwa dzieci w sprawach ich dotyczących.

     Prawo do wychowania dziecka w rodzinie i kontaktów z obojgiem rodziców ( w przypadku ich rozstania ), o czym mówią art. 5, 9 i 18 Konwencji , ma swoje odzwierciedlenie również w Konstytucji RP ( art. 79 ) oraz kodeksie rodzinnym i opiekuńczym (art. 93, 97, 113). Jednakże egzekwowanie orzeczeń sądów rodzinnych, w szczególności dotyczących kontaktów po rozwodzie, jest bardzo mało skuteczne. Prawo do wolności od poniżania i karania zapewniają dziecku zapisy art. 19, 34 i 73 Konwencji oraz inne uregulowania prawa polskiego. Zjawisko poniżania dzieci i przemocy wobec nich nie jest jednak wystarczająco rozpoznane. Brak jest skutecznych sposobów ochrony, pomocy dla dzieci ofiar. Dzieci rzadko decydują się ujawnić przemoc. W trakcie prowadzenia śledztwa i postępowania przed sądem jest zbyt mało procedur chroniących dziecko – ofiarę przemocy.

     Prawo do poszanowania godności, prywatności i tajemnicy korespondencji ( art. 16 Konwencji ), to kolejne prawo nagminnie łamane zarówno w rodzinie jak i w placówkach edukacyjnych i opiekuńczych. Liczne naruszenia tego prawa spowodowane są głównie brakiem procedur ochronnych.

     Prawo do informacji, o której mówią art. 13 i 17 Konwencji, w przypadku dzieci w Polsce jest rzadko respektowane i brak jest możliwości egzekwowania go. Stosunkowo najlepiej jest przestrzegane prawo do informacji o ocenach w szkole. Natomiast uczniowie nie zawsze znają swoje prawa i statuty szkoły. Nieletni w sądzie rzadko mają możliwość zapoznania się z aktami sprawy.

     Konstytucja zapewnia dzieciom również prawo do opieki socjalnej zapisane w art. 26 i 27 Konwencji. Jednakże skala ubóstwa, zwłaszcza wśród dzieci, jest wysoka, szczególnie w rejonach objętych bezrobociem. Pomoc dla dzieci i rodzin ubogich jest niewystarczająca.

     Wszystkie te mankamenty prawa polskiego i praktyka jego egzekwowania zmuszają do stwierdzenia, że jest jeszcze bardzo dużo do zrobienia. Polska ratyfikując Konwencję o Prawach Dziecka, zobowiązała się do przestrzegania jej postanowień zawartych w poszczególnych artykułach, w tym również art. 4, który ma następujące brzmienie : Państwa – strony podejmują wszelkie właściwe działania ustawodawczo – administracyjne oraz inne dla realizacji praw uznanych w niniejszej Konwencji.

     Odnośnie do praw ekonomicznych, socjalnych oraz kulturowych Państwa – strony będą podejmowały takie działania przy maksymalnym wykorzystaniu środków będących w ich dyspozycji oraz, gdy okaże się to konieczne, w ramach współpracy międzynarodowej.


4. Forum na Rzecz Praw Dziecka.

     Forum na Rzecz Praw Dziecka zostało powołane 29 października 1995 roku podczas konferencji „ Problemy agresji wobec dzieci. Promocja praw dziecka. „ z udziałem liderów organizacji pozarządowych z całej Polski, która odbyła się w Lanckoronie koło Krakowa. Organizacje te zadeklarowały gotowość współdziałania dla poprawy sytuacji dzieci w Polsce.

     Zadaniem Forum jest stworzenie silnej bazy oraz drożnej struktury współpracy organizacji pozarządowych działających na rzecz dzieci. Działania Forum wspiera Sieć Integracji i Współpracy Regionalnej oraz biura poradniczo – konsultacyjne działające w różnych miastach polskich.

     Forum spełnia funkcję lobbyingową w zakresie ochrony praw dziecka, analizowania inicjatyw legislacyjnych i formalno – prawnych w zakresie przestrzegania Konwencji o Prawach Dziecka, przeciwdziałania negatywnym zjawiskom i procesom zagrażającym dzieciom w Polsce.Forum organizuje proces integracji organizacji pozarządowych, stwarzania przestrzeni dla „trzeciego sektora” – dla inicjatyw obywatelskich, wspomagania działań organizacji podejmujących najtrudniejsze zadania o charakterze systemowym.

     Ogólnopolskie Forum na Rzecz Praw Dziecka , aktywnie uczestniczy poprzez swoich przedstawicieli w zainicjowanym przez UNICEF Społecznym Komitecie ds. Specjalnej Sesji Narodów Zjednoczonych w Sprawach Dzieci. Naszym wkładem będzie Polska Biała Księga, nad którą rozpoczęto już pracę.

     Do najważniejszych organizacji pozarządowych działających na rzecz dzieci należą również : Międzynarodowa Kapituła Orderu Uśmiechu, Komitet Ochrony Praw Dziecka, Towarzystwo Nasz Dom, Związek Harcerstwa Polskiego, Polski Komitet Światowej Organizacji Wychowania Przedszkolnego OMEP, Fundacja „Dziecięce Listy do Świata”, Krajowy Komitet Wychowania Resocjalizacyjnego.

     Polska ma szczególny i wyjątkowy wkład w proklamowanie Konwencji o Prawach Dziecka, bowiem jej inicjatorami i najważniejszymi twórcami byli polscy uczeni : prof. Adam Łopatka z Warszawy i prof. Tadeusz Smyczyński z Poznania. W 1990r. Polskę na Światowym Szczycie reprezentował Premier Tadeusz Mazowiecki.

     Wszystkie w/w organizacje stawiają na porozumienie i współpracę ze wszystkimi, których celem jest ochrona praw i wolności człowieka, a w szczególności, poprawa sytuacji dzieci w Polsce.

Biuro Krajowe Ogólnopolskiego Forum na Rzecz Praw Dziecka
30 – 506 Kraków
ul. Brodzińskiego 1

5. Komitet Praw Dziecka ( CRC ).

     Komitet Praw Dziecka jest to dziesięcioosobowy zespół niezależnych, działających we własnym imieniu ekspertów, których celem jest czuwanie nad przestrzeganiem praw Konwencji o Prawach Dziecka i badanie postępów poszczególnych państw w realizacji przewidzianych w niej zobowiązań. Państwo, które ratyfikowało Konwencję, zobowiązuje się do składania Komitetowi sprawozdań. Zgodnie z art. 44 pierwsze sprawozdanie – wstępne – należy złożyć w ciągu dwóch lat od ratyfikacji, następne co pięć lat. Sprawozdanie powinno zawierać ocenę realizacji postanowień Konwencji oraz wskazywać na czynniki i ewentualne trudności wpływające na stopień wypełniania zobowiązań. Powinno też zawierać informację o środkach przedsięwziętych w celu realizacji i rozpropagowania praw uznanych w Konwencji. Sprawozdanie jest podstawą debaty, której stronami są Komitet Praw Dziecka i państwo – strona Konwencji. Komitet spotyka się trzy razy w roku na czterotygodniowej sesji ( w styczniu, kwietniu i wrześniu ). Miejscem spotkań jest Genewa. Każda sesja poprzedzona jest posiedzeniem Grupy Roboczej, która przygotowuje listę zagadnień do dyskusji nad rządowym raportem. Lista zagadnień opracowywana jest na podstawie raportu rządowego, informacji dostarczanych przez inne organy ONZ np.. Komisje Praw Człowieka i organizacje pozarządowe.

     Informacje dostarczane przez krajowe i międzynarodowe organizacje pozarządowe są dla Komitetu szczególnie ważne. Gdyby Komitet nie miał do nich dostępu, wówczas musiałby bezkrytycznie przyjąć raport rządowy, nie mogąc wiele zakwestionować. Raporty rządowe – jak łatwo zgadnąć – przedstawiają rzeczywistość w najlepszym przypadku nieci wyidealizowaną. Zadanie organizacji jest stworzenie tzw. kontrraportu ( komentarza do raportu rządowego ).

     Komitet przygotowuje zalecenia dla rządu w sprawie konkretnego sprawozdania. Sugeruje potrzebę podjęcia stosownych kroków ulepszających prawo oraz zaleca wprowadzenie stosownych procedur, wskazując na dziedziny życia w których prawa dziecka są zagrożone. Komitet wymaga aby w kolejnych sprawozdaniach rządowych znalazły się informacje o tym, jak sformułowane poprzednio zalecenia zostały uwzględnione w praktyce.

     Wśród najważniejszych zaleceń Komitetu Praw Dziecka po rozpatrzeniu pierwszego polskiego raportu w 1995 roku znalazło się m.in. zalecenie wprowadzenia jednoznacznego zapisu zakazującego poniżającego traktowania i karania dzieci ( art. 40 Konstytucji sprostał temu zaleceniu ), wprowadzeniu systemu monitorowania przestrzegania praw dziecka, w tym dzieci krzywdzonych, oraz zalecenie wprowadzenia skuteczniejszego systemu pomocy dla dzieci ofiar przemocy.

     Mechanizm kontrolny przestrzegania Konwencji o Prawach Dziecka jest jednak dość słaby. Nie przewiduje on możliwości występowania ze skargą indywidualną ani przez dziecko ani przez jego opiekuna prawnego. Działanie tego mechanizmu można wzmocnić dzięki presji opinii publicznej. Temu celowi służy obowiązek podawania do ogólnej wiadomości treści rządowych raportów i zaleceń Komitetu Praw Dziecka. Organizacje pozarządowe powinny przypominać władzy o zobowiązaniach wynikających z ratyfikacji Konwencji o Prawach Dziecka.

6. Moje Prawa czyli Konwencja o Prawach Dzieci dla dzieci.

     Przekazanie dzieciom ich praw powinno byś dla nich jasne i zrozumiałe. Wszelkie wątpliwości i niejasności winny być natychmiast wyjaśnione. Należy dzieciom w sposób łatwy uzmysłowić ich prawa, posługując się przy tym językiem codziennym, nie prawniczym.

MOJE PRAWA
  1. Prawo do życia i rozwoju – oznacz, że nikogo nie wolno pozbawiać życia, a dorośli muszą stworzyć Ci warunki do prawidłowego rozwoju.
  2. Prawo do życia bez przemocy i poniżania – oznacza, że bicie, znęcanie i okrutne traktowanie są nie dopuszczalne i karalne.
  3. Prawo do wychowania w rodzinie – oznacza, że nikomu nie wolno zabrać Cię od rodziców, chyba, że z bardzo ważnych powodów, gdyby zdążyło się, że rodzice będą osobno masz prawo do kontaktów z obojgiem z rodziców.
  4. Prawo do wypowiedzi – oznacza, że w ważnych sprawach Ciebie dotyczących możesz wygłosić swoje zdanie, opinie, oświadczyć własną wolę.
  5. Prawo do stowarzyszenia – oznacza, że możesz należeć do organizacji młodzieżowych, jeżeli masz 16 lat sam decydujesz o swojej przynależności.
  6. Prawo do swobody myśli, sumienia i religii – oznacza, że gdy jesteś wystarczająco świadomy sam decydujesz o swoim światopoglądzie, wcześniej jedynie rodzice mają prawo Tobą kierować.
  7. Prawo do nauki- oznacza, że możesz uczyć się tak długo, jak pozwalają na to Twoje zdolności, jeśli masz 6 lat możesz rozpocząć naukę w klasie „0”, pracować możesz jeśli skończysz 15 lat.
  8. Prawo do tożsamości – oznacza, że musisz mieć nazwisko, obywatelstwo, poznać swoje pochodzenie, mając 13 lat musisz być pytany o zgodę, gdybyś miał zostać adoptowany, a także gdybyś miał mieś zmienione nazwisko.
  9. Prawo do informacji – oznacz, że powinieneś poznać swoje prawa, powinieneś mieć dostęp do różnych źródeł wiedzy.
  10. Prawo do prywatności – oznacza, że możesz dysponować własnymi rzeczami, masz prawo do tajemnicy korespondencji, nikomu nie wolno bez ważnych powodów wkraczać w Twoje sprawy osobiste i rodzinne.
7. Bibliografia
  • Konwencja o Prawach Dziecka Warszawa 1992
  • „ Prawa Dziecka „ M. Balcerek Warszawa 1986
  • „ Dziecko i jego prawa „ prac. zbior. pod red. E. Czyż Warszawa 1992
  • „ Prawa dziecka – prawa ucznia „ Nowa Szkoła 3/94 s. 156-162 t. Bach - Olasik
  • www.wp.pl/prawa dziecka
  • www.eduseek.pl/prawa dziecka/Konwencja o Prawach Dziecka
  • „ Edukacja i dialog „ E. Palej 7/2001
  • www.gogle.com.pl/Forum na Rzecz Praw Dziecka
Beata Kwiecień
Młodzieżowe Centrum Kultury w Legnicy

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie