Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Dziecko jąkające się w szkole - uwagi dla nauczycieli

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 3741 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Każdy nauczyciel, może stanąć przed problemem: co zrobić z dzieckiem, które się jąka? Czy pozwolić mu, by nie brało udziału w zajęciach i tym samym zaoszczędzić mu kłopotu, czy raczej nalegać aby przyłączyło się do innych, tak by nie czuło się odseparowane? Czy jego brak płynności powinien być pominięty, czy otwarcie dyskutowany? W jakim stopniu niepowodzenia dziecka w nauce wynikają ze strachu przed jąkaniem, a kiedy ich przyczyną jest po prostu niewiedza?


Dziecko jąkające się w szkole – uwagi dla nauczycieli.

Każdy nauczyciel, może stanąć przed problemem: co zrobić z dzieckiem, które się jąka?
Czy pozwolić mu, by nie brało udziału w zajęciach i tym samym zaoszczędzić mu kłopotu, czy raczej nalegać aby przyłączyło się do innych, tak by nie czuło się odseparowane? Czy jego brak płynności powinien być pominięty, czy otwarcie dyskutowany?
W jakim stopniu niepowodzenia dziecka w nauce wynikają ze strachu przed jąkaniem, a kiedy ich przyczyną jest po prostu niewiedza?

Nim odpowiemy sobie na te pytania powiedzmy sobie czym jest jąkanie.
Jąkanie jest drugim po dyslalii najczęściej spotykanym zaburzeniem mowy u dzieci.
Według Z. Tarkowskiego, „jąkanie wczesnodziecięce jest zaburzeniem sprawności językowej stanowiącej wypadkową sprawności systemowej, społecznej, sytuacyjnej i pragmatycznej”1)
Jąkanie nie posiada jednolitej terminologii, np. jąkanie wczesodziecięce bywa określane jako rozwojowe lub fizjologiczne. Aż 90 % jąkania pojawia się w znaczących dla dziecka okresach rozwojowych: kiedy zaczyna ono mówić, chodzić do szkoły lub dojrzewać płciowo.
Do dziś nie ustalono jednoznacznie etiologii jąkania. Trudny do przewidzenia jest jego przebieg, ponieważ w każdym przypadku ma on indywidualny charakter.
„W. Johnson, prowadzący badania nad ustaleniem przyczyn początków jąkania, za najważniejsze podał m. in.:
- przestawianie dziecka z lewej reki na prawą,
- fizycznie słabszy aparat mowy,
- dziedziczność,
- uszkodzenie mózgu, choroby,
- zaburzenia emocjonalne (lęk, niepewność, frustracje, zmuszanie do mówienia),
- naśladownictwo,
- nerwowość,
- dyskoordynacje między myśleniem i mową,
- niekorzystne warunki domowe, stosowanie przez rodzinę kar, surowa dyscyplina, zbyt silna koncentracja na niepłynność mowy dziecka” 2).



Dziecko młodsze
Wiele dzieci ma kłopoty z mówieniem, szczególnie w tym okresie, kiedy rozpoczynają one naukę w szkole i dla wielu z nich są to tylko przejściowe kłopoty. Dlatego ważne jest, aby nauczyciel nie okazywał niepokoju, czy zniecierpliwienia z powodu tej niepłynności i tym samym nie był pierwszym, który daje dziecku do zrozumienia, że jest ono osobą jąkającą się.
Dobrze jest wspominać o niepłynności matce, by dowiedzieć się czy podobną niepłynność mówienia dziecko wykazuje w domu, czy też tylko szkoła wprawia je w zakłopotanie. Dziecko może pozbywać się trudności w mówieniu w trakcie rozwoju jego panowania nad językiem, co daje mu większą pewność w kontaktach z innymi.

1.Tarkowski Zbigniew: Jąkanie wczesnodziecięce. WSiP Warszawa 1992 r, (s.53)
2.Tarkowski Zbigniew: Jąkanie wczesnodziecięce. WSiP Warszawa 1992 r (s.26)


Nauka czytania.

Częstym powodem trudności w mówieniu dla młodszych dzieci jest nauka czytania. W tej wczesnej fazie nauczyciel nie powinien popędzać dziecka: kiedy jego czytanie staje się niepłynne, jak również nie powinien zmuszać go do czytania głośno na środku klasy, dopóki nie jest ono bardziej pewne tego co robi.

Dziecko starsze
Można wyraźnie zauważyć, kiedy dane dziecko wyszło już z wczesnego niezdecydowanego etapu normalnej niepłynności i rzeczywiście jąka się. Jeśli tak jest, porozmawiajmy znów z tymi rodzicami, żeby uzgodnić Twoje i ich podejście do tego problemu. Jeśli dziecko jest poddawane terapii mowy, najlepszą osobą, która doradzi Ci w tej szczególnej trudności będzie właśnie terapeuta. Nie ma specjalnych reguł dotyczących udziału jąkającego się dziecka w życiu klasy. Jedno dziecko może zupełnie nie przejmować się swoimi trudnościami i chętnie przyłącz się do wszystkich.
Jeśli tak się dzieje, pozwól mu na to i bądź cierpliwy, kiedy jego płynność opóźnia jakieś działanie. Dobrze jest nie peszyć go przez dawanie mu tego do zrozumienia.
Inne dziecko natomiast, może stać się niespokojne na samą myśl o wypowiedzeniu głośno jego nazwiska lub o możliwości zapytania go o coś przy innych, bez specjalnych zabiegów. Wtedy postaraj się nie dopuszczać do sytuacji, w której mogłoby ono doznawać zbyt wielu niepowodzeń.
Jeśli odkryjesz, że dziecko jąka się tylko w szkole, ważne jest by spróbować odnaleźć ten element życia szkolnego który go dręczy. Dobrze jest rozmawiać z dzieckiem o jego trudnościach, by wiedziało ono, że jest przynajmniej jedna osoba w szkole, która rozumie jego problem.
Głośne czytanie większość jąkających się czyta całkiem płynnie z drugą osobą jednocześnie. Dlatego lepiej będzie dla jąkającego się dziecka pozwolić mu czytać wspólnie z kimś niż pomijać go.
Nie zaszkodzi czasem pozwolić czytać parami całej klasie, tak żeby to dziecko nie czuło się „wyróżnione”. Może ono wtedy z czasem stawać się bardziej pewne i zdolne do panowania nad sobą.


Odpowiadanie na pytania
Jeśli zadajesz pytania całej klasie, postaraj się nie trzymać jąkającego się dziecka zbyt długo w pamięci i niepokoju i daj mu dużo czasu na odpowiedź. W rzeczywistości najważniejsze „dać mu czas”. Pomaga to często dziecku zachować spokój i nie „przepychać” zdań na siłę, jeśli mówi wolno.


Dokuczanie
Dokuczanie może być bardzo bolesne dla młodego jąkającego się i powinno się eliminować je tak dalece, jak to jest możliwe. Jeśli zauważysz, że dziecko wyraźnie niepokoi się z powodu dokuczania mu przez inne dzieci, porozmawiaj z innymi i spróbuj mu nie traktować tego zbyt poważnie.
Zwróć uwagę, że dzieci dokuczają sobie z wielu powodów i najlepiej jest odbierać to z lepszej strony.
Jeśli jakaś grupa dzieci w klasie w sposób szczególny krytykuje mówienie jąkającego się, porozmawiaj z nimi i wyjaśnij, że jąkanie jest przykre dla tego dziecka i tylko potęguje się jeżeli dokucza mu się z tego powodu.

Spróbuj organizować pomoc dzieci dla jąkających się. Dzieci zazwyczaj pragną pochwał swego nauczyciela. Karanie ich za dokuczanie nie pomaga.



Literatura:
1.Rodak Hanna: Terapia dziecka z wadą wymowy. Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego. Warszawa 1994 r.
2.„Słowo wyboiste”, nr 2 Zima 1990.
3.Stecko Elżbieta: Zaburzenia mowy dzieci – wczesne rozpoznawanie i postępowanie logopedyczne. Wydawnictwo Uniwersyteckie, Warszawa 1994 r.
4.Tarkowski Zbigniew: Jąkanie wczesnodziecięce. WSiP Warszawa 1992 r.



Marta Kasprzyk

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie