Pracując w przedszkolu coraz częściej spotykamy się z dziećmi sprawiającymi trudności wychowawcze. Objawami takich zachowań są najczęściej: duża ruchliwość, aktywność, ekspresja emocjonalna. Niektóre dzieci są nadmiernie wrażliwe, łatwo się złoszczą , płaczą, wybuchają. Inne wręcz odwrotnie – są lękliwe i skrępowane. Niezwykle ważne jest właściwe podejście wszystkich nauczycieli do problemów dziecka z zaburzeniami emocjonalnymi. Dlatego tak istotnym jest nabycie umiejętności pracy nad rozwojem emocji u dzieci oraz pracy z dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo i agresywnymi. Uczenie się metod budowania u dzieci pozytywnego obrazu własnej osoby oraz wiary we wlane siły i możliwości, rozwijając mocne strony każdego z nich pozwoli dziecku podejmować nowe zadania i osiągać sukcesy. Wykorzystanie przez nauczyciela spontanicznych i zorganizowanych sytuacji, w pełni akceptujących dziecko, pozwoli mu poczuć się pewnie, uwierzyć w skuteczność własnych działań.
Oto przykładowy scenariusz zajęcia terapeutycznego:
Cel:
Kształtowanie umiejętności rozpoznawania, przeżywania i wyrażania emocji smutku. Budowanie pozytywnego obrazu własnej osoby.
Przebieg zajęcia:
I. Powitanie:
- Zabawa „ Impulsy ruchowe”
Dzieci poruszają się w rytmie muzyki. W krótkich odstępach czasu przerywamy muzykę, podając głośno impuls. Kiedy wszyscy go wykonają, włączamy ponownie muzykę. Znowu wszyscy poruszają się w jej rytmie.
Przykłady impulsów:
- uścisnąć jak najwięcej rąk
- dotknąć wszystkich czterech ścian
- poklepać się wzajemnie po ramionach
- stanąć na środku Sali
- Zabawa KLANZY „ Witam wszystkich tych, którzy…”
II. Zabawy wprowadzające.
- Zabawa „ Supeł”
Cała grupa trzyma się za ręce tworząc łańcuch. Osoba prowadząca łańcuch prowadzi nad ( pod ) rękami, między nogami uczestników zabawy tworząc supeł. Kiedy grupa jest zaplatana i nie może się ruszać, zaczyna się powoli rozplątywać tak by nie rozerwać łańcucha.
- Zabawa „ Zaczarowany kamień”
Osoba pełniąca rolę czarodzieja goni innych. Kogo czarodziej dotknie ręką, ten kamienieje. „ Skamieniały uczestnik staje z szeroko rozstawionymi nogami. Jeżeli inna osoba przejdzie miedzy jego nogami „ Skamieniały” znowu jest wolny i może brać udział w zabawie.
- Zabawa „ Bracie siostro pomóż”
Jedna osoba pełni rolę łapacza. Każdy gracz zagrożony dotknięciem przez łapacza może się ratować, wpadając innej osobie w ramiona i wołając : „ bracie, siostro pomóż!” Dopóki dwie osoby się obejmują, nie można ich dotknąć. III. Zajęcia właściwe.
- Zabawa „ Smutny jeżyk ” Dzieci siedzą w kręgu – przekazują sobie gumowego jeżyk z ręki do ręki, witają się z jeżykiem i próbują powiedzieć dlaczego jest smutny.
- Zabawa z elem. dramy „ Podziel się swoim smutkiem”
- Zabawa do piosenki: „ Był sobie raz balonik” ( I zwrotka) Dzieci tworzą koło, w środku wybrane dziecko trzyma balonik na którym narysowany jest smutek.
- „ Smutne obrazki”- wycięte obrazki z gazet, zadaniem dzieci jest wybór smutnej sytuacji np. połamane drzewo, stłuczony samochód, powódź, uzasadnienie swojego wyboru
- „Lusterko smutku”- odbijanie smutnych ust na zaparowanym lusterku.
- „ Preludium deszczowe” słuchanie utworu, przeżywanie nastroju smutku.
- „Mój smutek”- wybierz miejsce, gdzie chciałbyś być, gdy jesteś smutny – stań przy tym obrazku ( gotowe obrazki przyczepione w różnych miejscach Sali np. las, góry, dom, bezludna wyspa itp.)
- „ Żegnajcie smuteczki” – dzieci rysują smutek, a następnie chowają go w pudle i zamykają.
- Zabawa taneczna przy piosence „ Mała Smutna Królewna” z repertuaru Natalii Kukulskiej
IV. Ewaluacja
„ Zmienić smutek w radość”- dzieci oglądają reprodukcję obrazu Olgi Boznańskiej „ Dziewczynka z chryzantemami”( załącznik nr 1), następnie zastanawiają się, dlaczego ta dziewczynka jest smutna: - wypowiedzi dzieci. ( dominacja smutnych barw)
Pytanie „ Czy myślicie, że ta sama dziewczynka pomalowana innymi kolorami mogłaby nie być smutna?”
Dzieci otrzymują szkice dziewczynki – zarys sylwetki, które następnie wypełniają kolorami wg. własnego uznania.
Grażyna Ciepielowska |
