Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Małe formy teatralne

 

W naszej szkole tradycją stało się przygotowywanie przedstawień i inscenizacji w trakcie goszczącego już na stałe w harmonogramie imprez i uroczystości "Tygodnia Baśni". Uczniowie bardzo chętnie uczestniczą w tego rodzaju przedsięwzięciach, gdyż mają możliwość sprawdzenia swoich umiejętności, pokazania się, doświadczają sukcesu.Nauczyciele najczęściej stosują żywy plan. Podobie było ze mną. Chcąc urozmaicić formy pracy z uczniami w tym zakresie dokonałam przeglądu kilku pozycji dotycząch tego tematu. W poniższym opracowaniu chcę pokazać kilka innych możliwosci i zachęcić nauczycieli do zastosowania ich w pracy z uczniem.

Zabawa dla dziecka jest warunkiem prawidłowego rozwoju. Poprzez zabawę dziecko przygotowuje się do pełnienia różnych zadań w życiu dorosłym. Dzieci bawiąc się w dom, szkołę czy sklep, przygotowują się do zabawy w role. Teatr wieku szkolnego powinien być kontynuacją tych "teatralnych" zabaw dziecięcych.

I.Główne cele dydaktyczne i wychowawcze realizowane przy organizowaniu teatrzyków dziecięcych

1. Kształcenie pięknej i wyrazistej mowy dziecka

2. Bogacenie czynnego słownika uczniów

3. Wdrażanie do dłuższych wypowiedzi na określony temat

4. Kształcenie uwagi, spostrzegawczości i pamięci wzrokowej

5. Rozwijanie logicznego myślenia

6. Kształcenie wyobraźni, wrażliwości twórczej

7. Ćwiczenie poprawności ortograficznej poprzez częsty kontakt z tekstem

8. Zaspokojnie naturalnej potrzeby ruchu i zabawy

9. Kształtowanie umiejętności pracy w zespole, świadomej dyscypliny, szacunku dla pracy innych

10. Przygotowanie do właściwego odbioru sztuki

II. Rodzaje małych form teatralnych .

1. Teatr samorodny (improwizacje)

2. Inscenizacje

3. Teatr cieni

4. Teatr lalek

ad. 1

Teatr samorodny nie wymaga przygotowania kostiumów, rekwizytów, ani uczenia się ról.

nie wymaga przygotowania kostiumów, rekwizytów, ani uczenia się ról.
Improwizować można (mimiką, gestem, ruchem) np.

- zagadki

- scenki rodzajowe

- tekst czytany przez nauczyciela lub ucznia

- łatwe i znane bajki

ad. 2

Inscenizacja to zespołowa recytacja tekstu z podziałem na role i odpowiednią do tekstu grą aktorów. Inscenizować można :

to zespołowa recytacja tekstu z podziałem na role i odpowiednią do tekstu grą aktorów. Inscenizować można :
- zdania

- przysłowia

- piosenki

- zagadki i szarady (rozbijanie rzeczowników na części i pokazywanie ich osobno np. bal i konik czyli balkonik)

- baśnie i bajki

Przy wprowadzaniu inscenizacji obowiązuje zasada stopniowania trudności: od wyrazu, zagadki do baśni i bajek)

ad. 3

Teatr cieni lub chiński można tu realizować wszystkie formy teatralne, w szczególności zaś groteskę.

można tu realizować wszystkie formy teatralne, w szczególności zaś groteskę.
Zasada działania- między źródłem światła a ekranem przesuwają się lalki, przedmioty, które rzucają na ekran cienie

- między źródłem światła a ekranem przesuwają się lalki, przedmioty, które rzucają na ekran cienie
Postacie - lalki wykonane z tektury lub szmatek, przedmioty, owoce, warzywa, a nawet odpowiednio złożone dłonie mogą być postaciami bajki. Mogą
- lalki wykonane z tektury lub szmatek, przedmioty, owoce, warzywa, a nawet odpowiednio złożone dłonie mogą być postaciami bajki. Mogą
wystąpić też żywe postacie (teatr hiszpańskich cieni)

wystąpić też żywe postacie (teatr hiszpańskich cieni)
Oświetlenie - najlepsze jest światło z rzutnika do przezroczy, umieszczone na przeciw

- najlepsze jest światło z rzutnika do przezroczy, umieszczone na przeciw
ekranu w odległości 1-1,5 metra.

Dekoracja - najlepiej prezentuje sie w formie ażurowj wycinanki umieszczonej na ekranie z białego płótna rozpietego na drewnianej konstrukcji

- najlepiej prezentuje sie w formie ażurowj wycinanki umieszczonej na ekranie z białego płótna rozpietego na drewnianej konstrukcji
ad. 4

Teatr lalek- lalki ożywia aktor-animator

- lalki ożywia aktor-animator
Rodzaje lalek:

- pacynka (lalka rękawiczkowa, ożywiana dłonią animatora)

- kukiełka (na kiju umieszcza się głowę np. z masy papierowej, tułów, ręce i nogi uszyte są

tkaniny, do rąk można przymocować druty i poruszać nimi)

- jawajka (głowa umieszczona na drążku przechodzącym przez bark do którego

przytwierdzone są ręce połączone w stawach kawałkiem skóry, aby były ruchliwe,

przytwierdzone są ręce połączone w stawach kawałkiem skóry, aby były ruchliwe,
zakończone dłońmi, które dodatkowo za pomocą drutów)

- marionetka ( lalka poruszana od góry za pomocą drutów lub nitek)

Konstruowanie lalek- najważniejsza część to głowa wykonana z masy papierowej, drewna, tkaniny lub tworzywa sztucznego. Kostium powinien mieć tylko charakterystyczne elementy i przykrywać konstrukcję lalki.

- najważniejsza część to głowa wykonana z masy papierowej, drewna, tkaniny lub tworzywa sztucznego. Kostium powinien mieć tylko charakterystyczne elementy i przykrywać konstrukcję lalki.
Technika animacji- aktor poruszający lalką wykonuje te same czynności co lalka i on powinien wypowiadac tekst.

- aktor poruszający lalką wykonuje te same czynności co lalka i on powinien wypowiadac tekst.
Przygotowanie sceny- może to być zawieszona na sznurku lub w drzwiach zasłonka, koc, prześcieradło, parawan albo specjalna scenka z zasłonami.

- może to być zawieszona na sznurku lub w drzwiach zasłonka, koc, prześcieradło, parawan albo specjalna scenka z zasłonami.
Dekoracja- jest tłem, nie może konkurować z lalką, ma pokazać gdzie i kiedy toczy się akcja.

- jest tłem, nie może konkurować z lalką, ma pokazać gdzie i kiedy toczy się akcja.
Efekty sceniczne i słuchowe- wzbogacają i ożywiają przedstawienie.

- wzbogacają i ożywiają przedstawienie.
III. Uwagi metodyczne do pracy nad małymi formami teatralnymi.

- dobierac tekst do wieku i zainteresowań dzieci

- przeanalizować go pod względem treści jak i formy

- podkreślić te momenty, które chcemy wyeksponować

- wspólnie z uczniami ustalic sposoby przedstawienia treści i formy

- podzielić role wraz z zespołem, uwzględniając predyspozycje uczniów

- zaczynać pracę od prób czytanych a następnie opracować układy, ustawienie, przygotować

kostiumy, rekwizyty i dekoracje.

Każda z opisanych wyżej form teatralnych moze być grą dramatyzowaną pod warunkiem, że :

- ma charakter aktyności spontanicznej i zaspokaja psychiczne potrzeby dziecka

- nauczyciel jest tylko inspiratorem i akceptuje propozycje uczniów

- jest przygotowana samodzielnie przez uczniów.

Gry dramatyczne mogą być zabawą odprężającą w czasie lekcji wstępem lub jej zakończeniem. Może być to tylko proste ćwiczenie ruchowe jak też i całe przedstawienie przygotowane samodzielnie przez dzieci.

LITERATURA:

WIERZBICKA U. , Szkolny teatr WSiP,W-wa 1979

AWGULOWA J. , Dziecko widzem i aktorem. Inscenizacje WSiP,W-wa 1979

RYBOTYCKA L. , Gry dramatyczne. Teatr młodzieżowy

ŻUCHOWSKI H. R. Bawimy się w teatr

MINEYKO B. , Improwizacja w klasach 1-3, W-wa 1986

WIECH A. Z. , Poradnik dla wychowawców świetlic szkolnych W-wa 1975r

(roz. IV)

Opracowała Krystyna Kędzia

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 22:16:42
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 22:16:42) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie