Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Nieprzystosowanie społeczne ucznia

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 5574 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Właściwa postawa i współpraca rodziców z wychowawcą jest nieodłącznym elementem w procesie wychowania młodego człowieka. We wrześniu 2004 roku zostałam wychowawcą klasy pierwszej gimnazjalnej. Do klasy tej zostali przyjęci uczniowie z dwóch różnych miejscowości. Jednym z zadań wychowawców, tj. nauczycieli, rodziców i opiekunów jest rozwijanie pozytywnej postawy społecznej dzieci. Społeczne przystosowanie ucznia stanowi podstawę powodzenia w nauce, w rozwoju zdolności i zainteresowań, także w poczuciu własnej wartości.

Opis i analiza przypadku rozpoznawania i rozwiązywania problemu wychowawczego

Nieprzystosowanie społeczne ucznia
 


1. Identyfikacja problemu.


We wrześniu 2004 roku zostałam wychowawcą klasy pierwszej gimnazjalnej. Do klasy tej zostali przyjęci uczniowie z dwóch różnych miejscowości. Jednym z zadań wychowawców, tj. nauczycieli, rodziców i opiekunów jest rozwijanie pozytywnej postawy społecznej dzieci. Społeczne przystosowanie ucznia stanowi podstawę powodzenia w nauce, w rozwoju zdolności i zainteresowań, także w poczuciu własnej wartości. W szkole jednak spotykamy dzieci, które mimo starań wszystkich osób odpowiedzialnych za ich zachowanie, sprawiają wiele trudności wychowawczych łamiąc normy współżycia społecznego i przejawiając zaburzenia w zachowaniu. Jednym z nich okazał się uczeń klasy pierwszej, której byłam wychowawczynią. Od początku pobytu ucznia w szkole zaczęły docierać do mnie informacje na temat niewłaściwego jego zachowania. Uczeń sprawiał wrażenie chłopca sympatycznego i wesołego. Łatwo nawiązywał kontakt z innymi osobami, nie miał poważniejszych problemów w nauce. Jednak na lekcjach trudno mu było skoncentrować się i usiedzieć spokojnie. W dzienniku zaczęły pojawiać się negatywne uwagi dotyczące zachowania. Coraz częściej słyszałam skargi na jego temat od nauczycieli oraz innych uczniów. Niepokoiło mnie jego zachowanie. Rozmowy z uczniem nie przynosiły efektów. Poprawa zachowania nie nastąpiła również po rozmowie z mamą, która była zaskoczona jego negatywnym zachowaniem. W szkole podstawowej uczeń nie wykazywał takich zachowań.

2. Geneza i dynamika zjawiska.

Na podstawie własnych obserwacji i rozmów z innymi nauczycielami oraz uczniami i samym uczniem oraz z rodzicami ucznia, stwierdziłam, że negatywne zachowanie ucznia wypływa z nadmiaru „energii”, której nie potrafi właściwie wykorzystać. Jest dzieckiem, które łatwo ulega wpływom ze strony kolegów, nie przykłada się do nauki, oszukuje i próbuje różnych sposobów, żeby wykręcić się od narzuconych mu obowiązków, potrzebuje ciągłej kontroli ze strony rodziców, szczególnie ojca. Dlatego, że uczęszcza do szkoły znajdującej się poza miejscem jego zamieszkania, odczuwa mniejszą kontrolę ze strony rodziców i czuje się samowolny i bezkarny. Dodatkowo zły wpływ na jego zachowanie mają starsi koledzy, z którymi spotyka się w szkole oraz poza szkołą. Niepokojące sygnały o zachowaniu ucznia zaczęły docierać do mnie od początku października. Na lekcjach nie uważał, przeszkadzał, prowokował innych uczniów do rozmów. Na przerwach widywałam go w towarzystwie uczniów starszych klas, którzy również sprawiali problemy wychowawcze. Bywał agresywny w stosunku do kolegów, palił papierosy. W listopadzie wdał się w bójkę z innym uczniem. Jego zachowanie pogarszało się, zdarzyły mu się drobne kradzieże.

3. Znaczenie problemu.

Brak kontroli ze strony rodziców i kontakt ze starszymi kolegami przejawiającymi negatywne zachowania mogą doprowadzić do pogłębienia zaburzeń w zachowaniu i wzrostu agresji. Pobyt w takich grupach to okazja do palenia papierosów, picia alkoholu, bijatyk, kradzieży. Takie zachowanie może mieć również negatywny wpływ na pozostałych uczniów. Uczeń może zostać odrzucony przez zespół klasowy, jeszcze bardziej opuści się w nauce i może być niepromowany do następnej klasy.
Mając to wszystko na uwadze wychowawca i rodzice powinni podjąć jednolite działania, które przyczynią się do zmiany zachowania i postawy ucznia.

4. Prognoza.

Brak interwencji szkoły, pozostawienie dziecka samemu sobie mogłoby doprowadzić do eskalacji zachowań agresywnych. Uczeń może wejść do grup nieformalnych gdzie będzie miał kontakt z używkami typu alkohol, papierosy, narkotyki. Nie zdobędzie umiejętności niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie. Może wejść w konflikt z prawem.

Odpowiednie działania wychowawcze, współpraca wychowawcy z rodzicami, przyniosą oczekiwane efekty – stopniowe wyeliminowanie zaburzeń zachowania i agresywnych poczynań chłopca. Nawiąże właściwe kontakty społeczne i koleżeński, co pozwoli mu pozytywnie zaistnieć w zespole klasowym i w szkole. Stanie się akceptowanym członkiem społeczności mającym poczucie własnej wartości.

5. Propozycje rozwiązania.

Cele i zadania do wykonania.

Cele:
- wyeliminowanie zachowań negatywnych,
- zmiana postawy ucznia,
- wzmacnianie zachowań pozytywnych.

Zadania:
- uświadomienie uczniowi problemu i wynikających z niego zagrożeń,
- ścisła współpraca z rodzicami i pedagogiem szkolnym,
- powierzenie uczniowi zadań do wykonania na rzecz klasy i szkoły,
- dostrzeganie i chwalenie nawet drobnych sukcesów,
- wspieranie ucznia w podejmowaniu właściwych decyzji.

6. Wdrażanie oddziaływań.

Przeprowadziłam długą rozmowę z uczniem uświadamiając mu konsekwencje jego zachowania. Powiedziałam, że nie będę akceptowała jego wybryków i niewłaściwej postawy. Okazało się, że w pełni zdaje sobie sprawę z tego, że czasami zachowuje się nagannie, ale nie potrafił wytłumaczyć, dlaczego tak się dzieje. Zawsze, kiedy coś narozrabiał wyglądał na skruszonego i mówił, że nie wie, co go podkusiło. Obiecywał, że się poprawi. Po rozmowie z mamą niewiele się zmieniło. W momencie, kiedy uczeń dopuścił się kradzieży ( ukradł figurkę Mikołaja z klasopracowni i koledze pieniądze) wezwałam do szkoły ojca. Jak się okazało nie wiedział nic o złym zachowaniu syna w szkole. Mama ukrywała przed ojcem złe zachowanie syna, ponieważ ojciec jest osobą porywczą, nie znoszącą takich zachowań i sprawiłby mu „porządne lanie”. Razem z pedagogiem szkolnym przeprowadziłam rozmowę z ojcem ucznia. Był wzburzony zachowaniem syna. Zobowiązał się do częstego kontaktu ze szkołą. Ojciec przychodził do szkoły nawet dwa razy w miesiącu, rozmawiał ze mną i pedagogiem szkolnym o zachowaniu syna i razem szukaliśmy rozwiązań. Przede wszystkim ojciec zabronił mu pozaszkolnych spotkań ze starszymi kolegami mającymi na niego zły wpływ, ograniczył czas wolny, przydzielił drobne obowiązki do wykonania. Był konsekwentny w swoich działaniach, kontrolował syna, sprawdzał czy nie ma papierosów oraz z kim się spotyka. Wiele razy również rozmawiał z synem uświadamiając mu, do czego może doprowadzić takie zachowanie. Ja również jako wychowawca często z nim rozmawiałam, obserwowałam jego zachowanie w szkole, próbowałam eliminować negatywne zachowania, proponowałam pomoc w sytuacjach trudnych, wskazywałam sposoby rozwiązywania konfliktów, zachęcałam i włączałam do pracy na rzecz klasy (dekoracja klasy na święta, przygotowanie stołu wigilijnego, pomoc przy wykonaniu gazetek, włączenie w przygotowania do szkolnych konkursów klasowych – konkurs ekologiczny, festiwal nauki), chwaliłam za każdy aktywny udział w przedsięwzięciach klasowych.

7. Efekty oddziaływań.

Podjęte działania zaczęły przynosić pozytywne rezultaty. Zachowanie ucznia uległo zdecydowanej poprawie. Coraz rzadziej widywałam go w „złym towarzystwie”. Powierzone mu zadania wykonywał starannie. Z czasem sam zaczął zgłaszać się do wykonania różnych zadań. Powoli również znikły uwagi nauczycieli na temat złego zachowania. Obecnie uczeń jest bardzo lubiany przez klasę, sam podejmuje różne działania na rzecz klasy, nie popada w konflikty z innymi uczniami, jest pogodny, wesoły, chętnie służy pomocą. Ojciec ucznia jest bardzo zadowolony, że udało się zmienić zachowanie syna. Postanowił nie rezygnować ze ścisłej kontroli. Ustaliliśmy, że raz w tygodniu będę zapisywała w zeszycie korespondencji uwagi dotyczące zachowania, które ojciec każdorazowo będzie podpisywał. W tej chwili zeszyt ten pełni rolę profilaktyczną, ponieważ uczeń nie otrzymuje prawie wcale uwag negatywnych.


Opracowała Barbara Kołodziej

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie