Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Dysleksja rozwojowa

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1844 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Opracowanie: Bernadeta Lemańska
Dysleksja rozwojowa to specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. Trudności te spowodowane są nieprawidłowym funkcjonowaniem centralnego układu nerwowego, a w szczególności zaburzeniami pamięci, opóźnieniem w rozwoju języka, kłopotami z orientacją, zaburzeniami w postrzeganiu wzrokowym czy słuchowym.

Termin „dysleksja rozwojowa” jest pojęciem ogólnym określającym specyficzne trudności w nauce czytania i pisania. Przedrostek „–dys” oznacza w języku łacińskim i greckim brak czegoś, niemożność, nadaje znaczenie negatywne. Słowo „dysleksja” wywodzi się od czasownika „lego” (gr. i łac.) – „czytam” oraz „lexis” – „mowa” (gr.). Określenie „rozwojowa” oznacza, że trudności te występują w wieku rozwojowym od początku nauki pisania i czytania.

Wyróżnia się kilka postaci tych trudności:
  • dysleksja – specyficzne trudności w czytaniu;
  • dysortografia – specyficzne trudności w opanowaniu poprawnej pisowni (w tym błędy ortograficzne);
  • dysgrafia – specyficzne trudności w opanowaniu poprawnej formy graficznej pisma, tzw. „brzydkie" pismo.
W literaturze europejskiej podaje się, że dzieci dyslektyczne stanowią 10-15% uczniów.

Uwarunkowania tych zaburzeń są wielorakie. Najczęściej wskazuje się na:
  • zaburzenia emocjonalne powstałe w wyniku czynników patogennych, np. stres i urazy psychiczne;
  • zaburzenia środowiskowe (nieprawidłowa organizacja życia edukacyjnego, częsty pośpiech i nerwowa atmosfera w domu rodzinnym dziecka);
  • odziedziczone zmiany w centralnym układzie nerwowym warunkujące zaburzenia funkcji nauki czytania i pisania;
  • ograniczenia wynikające z uszkodzeń struktury okolic mózgu odpowiadających za czytanie i pisanie;
  • opóźnienia dojrzewania centralnego układu nerwowego powstające w wyniku oddziaływania czynników patogennych działających we wczesnym okresie rozwoju;
  • zaburzenia hormonalne.
Trudności w czytaniu i pisaniu dostrzegane są najczęściej dopiero u dzieci w okresie nauczania początkowego, a powinny zostać zauważone w klasie „0” lub nawet w przedszkolu. Już u przedszkolaka można bowiem stwierdzić objawy, które cechują dzieci „ryzyka dysleksji”. Im wcześniej dzieci te zostaną objęte specjalną opieką tym łatwiej będzie można zapobiec ich trudnościom szkolnym.

Typowymi objawami dysleksji są:
  • opóźniony rozwój mowy;
  • słabe umiejętności językowe: trudności z wypowiadaniem złożonych wyrazów, zapamiętywaniem nazw, budowaniem wypowiedzi;
  • opóźniony rozwój ruchowy;
  • mała sprawność ruchowa i koordynacja ruchów podczas rysowania i zabaw ruchowych;
  • wadliwa wymowa, błędy gramatyczne;
  • trudności z zapamiętaniem wiersza czy piosenki;
  • trudności z różnicowaniem głosek podobnych (zaburzenia słuchu fonemowego) oraz z wydzielaniem z wyrazów sylab i głosek i z ich syntetyzowaniem (zaburzenia analizy i syntezy głoskowej i sylabowej);
  • niechęć do rysowania, trudności z odtwarzaniem wzorów graficznych i szlaczków;
  • niechęć do układanek;
  • oburęczność, mylenie prawej i lewej ręki, trudności z używaniem określeń: prawo-lewo, nad-pod, itp.;
  • trudności w nauce czytania;
  • trudności z zapamiętaniem nazw, nazwisk (przekręcanie), szeregów nazw (dni tygodnia, miesiące), z zapamiętaniem tabliczki mnożenia, dat, szeregów cyfrowych (numery telefonu), błędne zapisywanie liczb wielocyfrowych;
  • wolne tempo pisania i czytania;
  • błędy w czytaniu: zamiana, opuszczanie i dodawanie liter, zmiana brzmienia liter, nieprawidłowe odczytywanie całych wyrazów;
  • brzydkie pismo, niezdarny rysunek;
  • trudności z opanowaniem poprawnej pisowni (w tym błędy ortograficzne): mylenie liter podobnych pod względem kształtu (p-b-d-g, l-t-ł, m-n, w-u); mylenie liter odpowiadającym głoskom podobnym fonetycznie (d-t, z-s, w-f);
  • trudności w pisaniu ze słuchu;
  • trudności w pisaniu wyrazów ze zmiękczeniami, dwuznakami, głoskami tracącymi dźwięczność;
  • trudności w rozróżnianiu ę-en, ą-om;
  • trudności w nauce języków obcych, które cechuje znaczna rozbieżność między wymową a pisownią wyrazów.
Nie ma „lekarstwa” na dysleksję. Istnieje jednak szansa całkowitego zlikwidowania trudności dziecka lub ich znacznego zmniejszenia poprzez odpowiednio zaplanowane nauczanie i jak najszybciej podjęte zajęcia terapeutyczne. Jeżeli uczeń przejawia trudności w uczeniu się trzeba niezwłocznie udzielić mu pomocy.

Jak można pomóc dziecku dyslektycznemu?
Należy:
  • zaakceptować dziecko takim, jakim jest;
  • zapobiegać wyśmiewaniu dziecka poprzez wskazywanie jego mocnych stron mające na celu podniesienie jego pozycji w grupie rówieśników;
  • porozmawiać z rodzicami dziecka, dowiedzieć się jak przebiegał dotąd jego rozwój, jakie miało trudności i jak mu wtedy pomagano;
  • skierować dziecko na badania diagnostyczne do poradni specjalistycznej;
  • przestrzegać zaleceń specjalistów (psychologa, pedagoga i logopedy) w pracy z dzieckiem;
  • dopilnować, aby dziecko zostało objęte terapią pedagogiczną (np. brało udział w zajęciach dla dyslektyków);
  • opracować program indywidualnych wymagań wobec ucznia, dostosowany do jego możliwości i wkładu płacy;
  • oceniać dziecko na podstawie odpowiedzi ustnych i treści prac pisemnych (błędy nie powinny być powodem obniżania ocen), pozwolić korzystać ze słownika, dać więcej czasu na rozwiązanie zadań pisemnych;
  • nagradzać za wysiłek, a nie za efekty pracy;
  • posadzić dziecko blisko siebie, aby lepiej móc koncentrować na nim uwagę;
  • nauczać polisensorycznie (z zaangażowaniem wszystkich zmysłów naraz: słuchu, dotyku, wzroku i kinestezji);
  • mobilizować dziecko do pracy poprzez stosowanie różnorodnych ćwiczeń i właściwe operowanie wzmocnieniami;
  • starać się zrozumieć dziecko, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby zapobiec pogłębianiu się jego trudności szkolnych i wtórnych zaburzeń nerwicowych;
  • pomagać rodzicom w pracy z dzieckiem;
  • wykazywać cierpliwość i wyrozumiałość względem dziecka w jego problemach edukacyjnych.
Literatura
    M. Bogdanowicz – O dysleksji, czyli specyficznych trudnościach w czytaniu i pisaniu – odpowiedzi na pytania rodziców i nauczycieli.
    M. Bogdanowicz – Ryzyko dysleksji. Problem i diagnozowanie.
    M. Bogdanowicz, A. Adryjanek – Uczeń z dysleksją w szkole.
    R. Czabaj, G. Sefańska, H. Ukleja, A. Ogonowska – Wskazania do pracy z uczniem dyslektycznym w szkole.
    A. Rentflejsz-Kuczyk – Jak pomóc dzieciom dyslektycznym?
    M. Selikowitz – Dysleksja i inne trudności w uczeniu się.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie