Zajęcia plastyczne przygotowują dziecko do uczestnictwa w kulturze. Nie mogą być wiec traktowane po macoszemu. Pomysłowy, zaangażowany w ich realizację nauczyciel rozwija nie tylko osobowość ucznia, ale i swoją.
Twórczość plastyczna jest, obok zabawy, najbardziej powszechną formą ekspresji dziecka w pierwszym etapie kształcenia. Daje bowiem możliwość nie tylko swobodnego działania i odprężenia, ale również wyrażania nagromadzonych emocji. Aktywność plastyczna wspomaga również rozwój dziecka- rozbudza jego wyobraźnię i wrażliwość na piękno, kształtuje osobowość i myślenie twórcze, rozwija zdolności i zainteresowania. Dlatego bardzo ważne jest, by nie traktować zajęć plastycznych po macoszemu, a wręcz przeciwnie, by dostarczać jak najwięcej środków do ich realizacji.
Dzieci są niezwykle chłonne- należy je jedynie inspirować pomysłami, tematami, rozwiązaniami. Do każdego trzeba umieć dotrzeć, nieraz w sposób niezwykle delikatny i subtelny. Aby wyzwolić w nich autentyczną radość tworzenia, należy wytworzyć odpowiedni klimat zajęć, potrzebny do odbierania i wyrażania przeżyć ucznia. Dzieci muszą być pobudzone do działania plastycznego poprzez atrakcyjne wprowadzenie do tematu wykonywanej pracy. Z chęcią będą uczestniczyły w zajęciach, gdy poczują, że mają swobodę tworzenia i pełną akceptację swych plastycznych wytworów. To nic, że często wytwory te nie odpowiada rzeczywistości, odpowiadają natomiast ich twórczym wyobraźnią. Tylko w takich warunkach (ciepła, zrozumienia i akceptacji) dzieci mogą w pełni rozwijać i wzbogacać swą twórczą ekspresję. Bardzo istotną rolę odgrywa tu więc sama osoba nauczyciela. Powinna go cechować szczególna pomysłowość i zaangażowanie w realizację zajęć plastycznych. To on bowiem ułatwia dzieciom dostrzeganie i rozumienie wartości wizualnych otaczającego świata, kształtuje język plastyczny dziecka.
Ważną sprawą jest również częsta zmiana materiału, z którego dzieci wykonują swoje prace. Najczęściej wykorzystujemy kartki z bloku, kredki i farby. A przecież jest tyle innego, ciekawego materiału, jak np.: gazety, szary papier, tkanina, materiał przyrodniczy. Z tych materiałów dzieci w cudowny sposób realizują tematy zajęć. Istotne jest stosowanie różnorodnych technik plastycznych, co rozbudza wyobraźnię i pomysłowość ucznia. Właściwie dobrana technika, dostosowana do możliwości manualnych uczniów jest środkiem wiodącym do celu, jak i stanowi zadanie plastyczne. Ważne jest również, by modyfikować i wzbogacać techniki plastyczne, tworzyć nowe techniki łączone.
Ekspresję plastyczną pobudza regularny i przemyślany kontakt z dziełami sztuki. Obcowanie wśród dzieł sztuki (muzea, wystawy) wzbogaca wnętrze dziecka i stwarza dobrą prognozę dla rozwoju kulturalnego człowieka w przyszłości. Systematycznie prowadzone przez nauczyciela ćwiczenia z zakresu obserwacji i doświadczeń, przyczyniają się do kształtowania u dzieci uwagi, spostrzegawczości, pamięci wzrokowej, myślenia obrazowego oraz dostarczania uczniom wiedzy o otaczającej rzeczywistości. Są więc niezbędnym elementem decydującym o pomyślnym działaniu plastycznym.
W ten sposób pojmowana twórcza aktywność będzie rozwijała zarówno u ucznia, jak i nauczyciela takie umiejętności i cechy związane z osobowością, jak: kreatywność, innowacyjność, przedsiębiorczość. Sprawi również wspólną przyjemność tworzenia i cieszenia się uzyskanym efektem. Da więc obopólną satysfakcję- nauczycielowi i uczniowi.
Opracowała:
Ewa Bernas
