www.szkolnictwo.pl

Scenariusz zajęć przeprowadzony 15 lutego 2005r. w Szkole Podstawowej w Golinie.

Prowadząca: Bogumiła Czekaj

Cele operacyjne:
Uczeń będzie potrafił

• zrozumieć, że ludzie różnią się między sobą;
• zrozumieć, że wśród nas żyją ludzie niepełnosprawni;
• zachować się w stosunku do osób sprawnych inaczej;
• zrozumieć słowo "tolerancja";
• zrozumieć, że ludzie mają wady i zalety;
• doskonalić umiejętność słuchania;
• zrozumieć, że osoba niepełnosprawna jest też osobą użyteczną;

      Początek zajęć rozpoczęłam od aktywności ruchowej. Przeprowadzam z dziećmi zabawę dydaktyczną pt. "Żywe drzewo", która pozwoli im zrozumieć, jak trudno niewidomym poruszać się w przestrzeni.

Opis zabawy: Około 1/3grupy jest "niewidoma" i szuka "żywych drzew". "Niewidomi zawiązują oczy przepaską. Pozostali uczniowie są "żywymi drzewami", rozpraszają się w pomieszczeniu, siadają, kucają lub kładą się w określonym miejscu, pozostając jakby wrośnięci. Jeżeli "niewidomy znajdzie ich, zamieniają się rolami. Dawny "niewidomy" prowadzi partnera na środek pomieszczenia, zawiązuje mu oczy i szuka sobie miejsca, w którym "zapuszcza korzenie".
     Do zabawy zostają wprowadzone "skrzaty". Mogą "niewidomego"- nic mu nie mówiąc-skierować ostrożnie w kierunku "żywego drzewa (lekko dotykając) albo świadomie wprowadzić w błąd. Można uzgodnić kształt "żywych drzew- świerki z ramionami podniesionymi do góry, dęby- ramiona w bok. "Niewidomi" wyzwalają się dopiero, gdy wymienią właściwą nazwę drzewa.

1. Następnie wprowadzam osobę niewidomą do klasy, przedstawiam dzieciom. Proszę, aby pan Henryk Merchel opowiedział jak on radzi sobie w dniu codziennym;
   • jak wygląda jego dzień?
   • jak porusza się po mieście?
   • w jaki sposób wykorzystuje przyrządy, które przywiózł ze sobą.
2. Następnie pan H.Merchel wykorzystując białą laskę przeprowadza z dziećmi zabawę, która pomoże im zrozumieć jak wykorzystać laskę.
3. Opowiada dzieciom jak wykorzystuje inne przyrządy na przykład do rozróżniania kolorów, głośno mówiący zegarek, notatnik głośno mówiący oraz komputer.
4. Następnie proszę pana Henryka, aby powiedział dzieciom jak pomóc osobie niewidomej, gdy trzeba przeprowadzić na drugą stronę lub wyjść na spacer. Najważniejsze zdania zapiszą do zeszytu.
5. Na koniec podziękują panu Henrykowi.