Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Znaczenie postawy nauczyciela masowej szkoły publicznej dla rozwoju dziecka niepełnosprawnego

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1594 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Dziecko niepełnosprawne dla pobudzania rozwoju potrzebuje zindywidualizowanego podejścia, zaś postawa nauczycieli szkół masowych wobec ucznia o specjalnych potrzebach edukacyjnych daleko odbiega od potrzeb w tym zakresie. Wszelka działalność pedagogiczna z dzieckiem niepełnosprawnym  to zdecydowanie więcej niż standardowe postępowanie nauczycielskie.


Niepełnosprawność dziecka jest zjawiskiem niezwykle dramatycznym w samej swojej istocie, ale spośród wielu innych ludzkich nieszczęść wyróżnia się ono szczególnie, gdyż zabarwione jest sinymi emocjami wynikającymi z mocno zakorzenionych we wszystkich właściwie nowożytnych kulturach ogólnoludzkich normach moralnych o szczególnej ochronie dziecka i równie szczególnej ochronie człowieka chorego. Biologiczna logika rozumowania i postrzegania świata wskazuje, iż choroba postępuje wraz ze starzeniem się człowieka, wraz z jego doświadczeniem życiowym, co stanowi fundamentalne prawo natury.
Człowiek staje się coraz starszy, coraz bardziej doświadczony, posiada coraz większe możliwości, ale niestety staje się w końcu niedołężny, chory, a więc  niepełnosprawny. Taka kolej rzeczy jest więc naturalna i chociaż zawsze budzi w nas smutek, to jednak jesteśmy w stanie ją zaakceptować jako coś, co wykracza poza wszelkie możliwości współczesnego człowieka. Kiedy natomiast mamy do czynienia z dzieckiem niepełnosprawnym, oprócz tych naturalnych emocji współczucia dla chorego i ochrony dziecka występuje u człowieka uczucie braku zgody na złamanie owej logiki naturalnego świata. Dlaczego dziecko, zanim jeszcze cokolwiek osiągnęło w życiu już musi ponosić srogie cierpienia ?
Na nasze szczególnie emocjonalne odczuwanie sytuacji dziecka niepełnosprawnego ma też wpływ przeświadczenie o traumatycznych przeżyciach jakich ono z pewnością musiało doświadczyć oraz zdawanie sobie sprawy ile różnorodnych dziecięcych przyjemności, jak choćby sport dziecko to omija. Na społeczny odbiór niepełnosprawności dziecka w zasadzie większego wpływu nie ma rodzaj niepełnosprawności. Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z niepełnosprawnością sensoryczną np. słuchową czy wzrokową, fizyczną motoryczną lub psychiczną zawsze wywołuje ona współczucie.

Generalnie postawy obserwatorów wobec dziecka niepełnosprawnego są poprawne wyposażeni w emocje ludzie reagują prawidłowo, co powoduje, iż niepełnosprawne dziecko w rozumieniu ogólnego środowiska- społeczeństwa, społeczności, rodziny itd. jest zazwyczaj traktowane dobrze.

W odróżnieniu jednak od sytuacji z życia prywatnego ludzie mają tendencje do postawy pozbawionej emocji w życiu  zawodowym. Często nawet definiujemy to jako: „chłodny profesjonalizm”, „zawodowy obiektywizm” itp.

Zjawisko to,  jest bardzo niebezpieczne dla osób niepełnosprawnych, a jeśli dotyczy nauczycieli, to w szczególny sposób zagraża dzieciom niepełnosprawnym.
Jeśli personel medyczny przez samą istotę swej pracy przy dziecku niepełnosprawnym niejako z urzędu dostrzega całokształt problemów, to niestety nauczyciele pochłonięci edukacją bardzo często zapominają o nich..

Sama sytuacja szkolna sprzyja temu zjawisku- masowość, często bezosobowość, pośpiech, cała masa problemów szkolnych z dyscypliną, z wynikami w nauce itp. powodują, iż nauczyciele nie mają możliwości i czasu na indywidualne podejście do ucznia.
Tymczasem dziecko niepełnosprawne dla pobudzania rozwoju potrzebuje takiego podejścia.
W obliczu nie dofinansowanego szkolnictwa i braku klas integracyjnych postawa nauczycieli szkół masowych wobec dziecka niepełnosprawnego nabiera szczególnego znaczenia.
Rola, jaką nauczyciele ci mają do odegrania jest nie do przecenienia. Wszelka działalność pedagogiczna z dzieckiem niepełnosprawnym daleko wykracza poza standardowe postępowanie nauczycielskie. Chodzi tu oczywiście o zwiększenie czujności w zakresie opieki, o chronienie dziecka niepełnosprawnego przed nadmiernymi trudnościami przebywania we wspólnocie rówieśniczej, chodzi też o stawianie wymagań na tyle rozsądnych i optymalnych, aby nie były one barierą nie do przejścia, ale też aby stale stymulowały rozwój.

Obok tych oczywistych wskazań bardzo istotną rolę ma dotarcie do wnętrza dziecka niepełnosprawnego. Tu oprócz ogólnego wskazania do przeanalizowania indywidualnej osobowości każdego podopiecznego, co jest fundamentem teorii wychowania konieczne jest uwzględnienie traumatycznych śladów pozostawionych w  psychice dziecka, co pomoże je zrozumieć.

 Nauczyciel w związku z tym powinien być wyczulony na wszelkie sygnały płynące od dziecka, powinien je właściwie interpretować i patrzyć na dziecko zarówno przez pryzmat jego niepełnosprawności, jak i przez pryzmat stałego zmierzania do „normalności w codziennym życiu” i właściwie ważyć proporcje w tym zakresie.

Bliskość emocjonalna, poznawanie tajemnic dziecka, pochylanie się nad jego codziennymi kłopotami, wyrozumiałość względem braku doskonałości, okazywanie zainteresowania itd.- w ogromnym stopniu przyczyniają się do wszechstronnego rozwoju.
Zadaniem nauczyciela jest włączenie się w działania rodziny, a przede wszystkim rodziców, a więc prawdziwa, permanentna troska o zaspokojenie biologicznych i psychologicznych potrzeb dziecka niepełnosprawnego. Jeżeli zatem statutowym zadaniem nauczyciela jest zapewnienie optymalnego rozwoju dziecka zdrowego, w przypadku dziecka z ograniczeniami sprawności fizycznej bądź umysłowej zadanie to ma szczególny wymiar.
Wiąże się to z rozszerzonymi potrzebami dzieci niepełnosprawnych, a także ze specyfiką ich rozwoju psychicznego, który charakteryzuje często mniejszą odpornością na sytuacje stresogenne, obniżone lub zawyżone poczucie własnej wartości, trudności w adekwatnej ocenie podejmowanych zadań.

Nauczyciel powinien pamiętać o rozwadze i kształtować swoją postawę wobec dziecka niepełnosprawnego w oparciu o wyraźnie postawione samemu sobie kryteria.
Tu mamy analogię i odniesienie do właściwych postaw rodzicielskich, co opisała Maria Ziemska, według której właściwe postawy to: postawa akceptująca, uznawania praw dziecka, postawa współdziałania, rozumnej swobody, a nieprawidłowe: postawa odtrącająca, zbyt wymagająca, unikająca i nadmiernie chroniąca.

Kluczową rolę w kształtowaniu przychylnego dziecku niepełnosprawnemu środowiska odgrywa też dyrekcja szkoły. Od dyrektora bowiem zależne są formalne warunki do pracy z dziećmi niepełnosprawnymi, takie jak potrzebny sprzęt, udostępnienie szkoleń i co ważniejsze- ogólna przychylna postawa i atmosfera życzliwości wobec dzieci niepełnosprawnych, czego dyrekcja powinna być animatorem i przykładem.
W praktyce zarządzania szkołą nie powinno jednak być miejsca dla przymuszania nauczycieli do przyjęcia do swojej klasy niepełnosprawnego dziecka. Nauczyciel sam powinien w swoim wnętrzu przymierzyć się do tego problemu i podjąć samodzielną decyzję, za którą potem będzie czuł się odpowiedzialny. Zadaniem dyrekcji jest jedynie zachęcanie i przede wszystkim przybliżanie problemu, a także na każdym kroku udzielanie pomocy.
Jeżeli kierownictwo szkoły jest pozytywnie nastawione do przyjęcia niepełnosprawnego dziecka, należy ostateczną decyzję pozostawić wychowawcy klasy, do której dziecko ma być przyjęte. Wywieranie nacisku na wychowawcę jest bardzo niewskazane i może w konsekwencji obrócić się przeciwko niepełnosprawnemu dziecku.

Jak widać problem niepełnosprawności u dzieci jest niezwykle delikatny i skomplikowany. Wszelkie trudności zazwyczaj pochodzą z braku informacji, wiedzy oraz umiejętności nauczycieli i rodziców, co w naturalny sposób budzi w nich strach i paraliżuje ich działania,
a nawet wywołuje postawę obojętności.

Ponieważ wszystko, co nieznane budzi w nas strach i obawy, postarajmy się dobrze poznać świat niepełnosprawnych dzieci, postarajmy się nie pomagać im za wszelką cenę, ale przede wszystkim ich zrozumieć.


Aleksandra Werra

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie