Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Telewizja w życiu dziecka

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1549 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Telewizja w życiu dziecka

     Telewizja jest obecnie najpopularniejszym środkiem masowego przekazu. Wkroczyła w codzienne życie wielu ludzi i zajmuje w nim ważne miejsce. Od pewnego czasu socjologowie obserwują, że znaczna część naszego społeczeństwa przeżywa tzw. impas odbioru programów telewizyjnych. Na osobach tych ciąży domowa atmosfera bierności, przyzwyczajenie, że telewizję tylko się ogląda. Dzieci czerpiąc wzory z najbliższego otoczenia przyswajają sobie niewłaściwe postawy korzystania z telewizji.
     Jednym z poważniejszych problemów w rodzinach jest nadużywanie telewizji przez osoby dorosłe. Zdarza się bardzo często, że rodzice zamiast zająć się dzieckiem, wyręczają się telewizorem, organizując czy zagospodarowując wolny czas dziecka. Nie jest to na dłuższą metę dobre wyjście. Zgodnie z zaleceniami psychologów, nauczycieli, lekarzy zadaniem, a i obowiązkiem rodziców jest ograniczenie oglądania telewizji przez dzieci. Nie można nauczyć dzieci czegoś, czego samego się nie praktykuje. Być może dzieci byłyby skłonne do rezygnacji z telewizji, gdyby nie nałóg, z którego nie chcą zrezygnować rodzice. Chcąc urzeczywistnić ten cel, musimy zmienić własne przyzwyczajenia.
Pamiętajmy o tym, że:
  • my, dorośli dostarczamy wzorców zachowań
  • ograniczając dziecku dostęp do TV i oglądania jej bez umiaru, możemy oczekiwać, że dzieci słusznie zakwestionują nasze polecenia
  • nasz czas jest naszym czasem – im więcej czasu poświęcamy na oglądanie filmów, meczów, tym mniej czasu poświęcamy dziecku.
     Rodzice powinni kontrolować oglądanie programów, wybierać te, które uznają za najbardziej odpowiednie. Natomiast nauczyciele organizując zajęcia z wykorzystaniem telewizji winien mieć na uwadze nie tylko długość jednego seansu telewizyjnego, ale i czas w ciągu dnia oraz tygodnia.
Zdaniem specjalistów czas odbioru programu telewizyjnego powinien wynosić:
  • dzieci do lat 3 nie powinny w ogóle oglądać telewizji
  • dzieci w wieku 3-4 lata mogą oglądać krótkie, 30 minutowe programy, najlepiej „Dobranocki”
  • 5-9 latki do 45 minut dziennie
  • 9-14 latki mogą przed telewizorem spędzić 4-5 godzin tygodniowo. Dzieci nie mogą oglądać telewizji po 19.20, a więc po zakończeniu nadawania „Dobranocki”.
     Oglądając telewizję dzieci czują się zmęczone i otumanione od nadmiaru bodźców. Szczególnie szkodliwe jest oglądanie scen przemocy i gwałtu. Istotnym czynnikiem rodzącej się u najmłodszych agresji jest oglądanie programów, bajek, filmów pozornie przeznaczonych dla dzieci, a jednak mających destrukcyjny wpływ na ich psychikę. Badania dowodzą, że najbardziej szkodliwy wpływ agresji telewizyjnej oraz gier komputerowych obserwuje się u chłopców w wieku 6-9 lat oraz w wieku dojrzewania. Wyuczone w tym wieku reakcje mogą utrwalić się na całe życie.
     Oglądanie takich scen w rzeczywistości wzbudza silne emocje negatywne – przerażenie, wstręt. Wielokrotna ekspozycja scen przemocy, wielokrotne oglądanie agresji powoduje przyzwyczajenie od tego typu bodźców i często zostaje przenoszona na realne sytuacje życiowe, co powoduje wzrost tolerancji wobec przemocy stosowanej w życiu. Wzory oglądane w telewizji mogą być również przyjmowane jako skuteczny i radykalny sposób rozwiązywania sytuacji konfliktowych w stosunkach między ludźmi. W dziecku z czasem narasta przekonanie, że przemoc jest w życiu czymś normalnym.
     Najbardziej szkodliwa jest przemoc prezentowana przez akceptowaną postać lub ukrywana w kontekście humorystycznym. Takie sceny mogą znieczulić dziecko na agresję, a także wytworzyć w nim przekonanie, że świat jest zagrożeniem.
      Badania pokazują, jak reklama wszechstronnie wpływa na osobowość i zachowanie dzieci. Kształtuje przekonania, wyzwala określone motywy. Dzieci i młodzież są atrakcyjną grupą odbiorców różnorodnych strategii marketingowych. W każdej fazie swojego życia mają kontakt z reklamą. W przedszkolu, w szkole, na placu zabaw, w miejscach publicznych, jak również w domu mogą oglądać różne formy reklamy, takie jak spoty reklamowe, bilborby, broszury reklamowe. W telewizji reklamy kierowane do nich mają formę filmów fabularnych, teledysków, filmów animowanych, muzycznych, impresji.
     Wykorzystuje się w nich różne motywy nacisku, tj.: motyw szczęśliwej rodziny, dobrego zdrowia, popularności, wesołej zabawy. Kształtuje przekonania, np. o tym, co jest modne i dobre. Wyzwala określone motywy posiadania: jak będę to miał, to będę szczęśliwy, lubiany przez kolegów. Motywy te okazują się skuteczne, bowiem dla dzieci i młodzieży coraz większe znaczenie odgrywa marka produktów, które noszą lub używają, „bajerancka” zabawka. Reklama tworzy świat iluzji i fikcji, świat, który nie istnieje.
     Tymczasem przekonane o prawdziwości tego świata małe dzieci myślą, że każda ich zachcianka może zostać szybko zaspokojona. Zadaniem rodziców jest wytłumaczenie dzieciom, na czym polegają chwyty reklamowe, specyfika świata mediów. Oglądanie telewizji ogranicza dzieciom potrzebę ruchu, a długie wpatrywanie się w szklany obraz męczy wzrok, zniekształca sylwetkę. Dzieci długo przesiadujące przed telewizorem i rzadko rozmawiające z rodzicami mają kłopoty z wysławianiem się. Nie traktujmy telewizji jako lekarstwa, szczęśliwego środka. Telewizja na pewno jest cennym źródłem informacji.
     Programy często pomagają w rozwoju naszych dzieci. Jednak zbyt duża ilość informacji prowadzi do dezinformacji. Zaciera się różnica pomiędzy rzeczywistością a fikcją.
     Telewizja ogranicza kontakty międzyludzkie, powoduje że coraz mniej się znamy, a tematem rozmów stają się problemy bohaterów telenowel, zamiast nasze własne. Zarówno w telewizji jak i w radiu brakuje audycji edukacyjnych, kontaktu z odbiorcami, które zachęciłyby do czynnego uznawani takich wartości, jak: przyjaźń, miłość, wzajemna pomoc, bezinteresowna życzliwość, tolerancja, partnerstwo, a nawet zaspakajanie zwykłej potrzeby rozmowy z drugim człowiekiem. Łatwość odbioru przekazywanych treści, możliwość korzystania z telewizora czy komputera w domu spowodowały zejście innych mass mediów (kino, radio, książki, czasopisma) na plan dalszy.
     Tymczasem prawidłowy odbiór telewizji przez dzieci to nie tylko oglądanie, ale także wykorzystanie treści oglądanego programu w dalszych zabawach zajęciach różnego typu w domu i poza nim.
     Telewizja może bowiem dostarczać wiele pomysłów do twórczości słownej, konstrukcyjnej, plastycznej, muzycznej czy ruchowej. Chcąc przeciwdziałać wytworzeniu się negatywnych przyzwyczajeń oraz ukierunkować pozytywny wpływ telewizji na rozwój dzieci, należy rozpocząć pracę w tej dziedzinie jak najwcześniej, a więc już w wieku przedszkolnym.
      Dobrze więc sprawować kontrolę nad tym co ogląda nasze dziecko, a jeżeli jest to możliwe – obejrzeć program razem z dzieckiem, a następnie porozmawiać z nim o tym, co widzi na ekranie telewizora. Budzi to refleksje i krytycyzm dziecka, które nie powinno ślepo przyjmować oglądanych w telewizji wzorców. To rodzina jest w stanie najskuteczniej chronić dziecko przed zalewem agresji i brutalności. Na rodzicach spoczywa obowiązek nauczenia dziecka rozsądnego korzystania z telewizji, a także zagospodarowania form spędzania wolnego czasu. Istotą dobrego wychowania jest również to, że rodzice powinni pamiętać, że w ich rolach i obowiązkach nie może zastępować ich telewizor.
     Rodzina powinna być bastionem stabilizacji, bezpieczeństwa, a wszystkie grupy i instytucje w tym przedszkole czy szkoła mogą mieć jedynie charakter wspomagający.

Bibliografia:
  1. Iglińska J.: „Telewizja w życiu dziecka”, „Życie szkoły” ,1997 nr 8
  2. Izdebska J.: „Dziecko w świecie mass mediów – wychowawcze aspekty i zagrożenia”. W: „Media a edukacja”. Pod. Red. Nauk. W. Stryjewskiego.
  3. Kowalczyk – Szymańska M.: „Zagrożenia wychowania dzieci we współczesnej rodzinie”, „Życie szkoły” ,2001 nr 5
  4. Radziewicz J.: „Wolny rynek mediów a wychowanie”, „Nowa Szkoła” ,2006 nr 1
  5. Sitarczyk M., Łukasik M.: „Reklama i dziecko”, „Wychowanie w Przedszkolu” ,2005 nr 8
  6. Szkop M.: „Jak przygotować dzieci do odbioru programów telewizyjnych?”, „Wychowanie w Przedszkolu”, 1999 nr 1
  7. Szymik M.: „Wpływ telewizji na wzrost agresywności u dzieci”, „Wychowanie w Przedszkolu”, 1998 nr 5

Opracowała:
mgr Elżbieta
Ciszewska
nauczyciel Publicznego Przedszkola w Siewierzu

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie