www.szkolnictwo.pl

     Celem nauczania i wychowania jest przygotowanie młodego pokolenia do życia społecznego, zawodowego i kulturalnego. Cel ten realizowany jest inaczej wobec dzieci pełnosprawnych, a inaczej wobec niepełnosprawnych. Realizacja wszystkich celów zależy od rodzaju i stopnia upośledzenia oraz potrzeb rozwojowych dziecka. W klasach I – III dziecko upośledzone w stopniu lekkim powinno zdobyć podstawowe wiadomości o życiu społecznym i przyrodniczym najbliższego otoczenia, opanować umiejętność czytania i pisania, wykonywania podstawowych działań arytmetycznych, poznać proste figury geometryczne, nauczyć się posługiwania prostymi narzędziami i przyborami, a także przestrzegania zasad higieny i dbania o własne zdrowie. Ponadto trzeba nauczyć dziecko współdziałania w grupie, wyrabiać w nim wrażliwość na piękno przyrody, na estetykę życia codziennego, rozwijać jego zainteresowania i uzdolnienia muzyczne oraz plastyczne. Cele widziane od strony osobowościowej obejmują: korygowanie i usprawnianie zaburzonych funkcji, rozwijanie zdolności poznawczych potrzebnych do należytej obserwacji w otoczeniu (myślenia, uwagi, spostrzeżeń itp.), rozwijanie zainteresowań twórczych, wdrażanie do samowychowywania i samokształcenia.
     W związku z powyższym należy obrać właściwą, indywidualną drogę edukacyjną wobec uczniów, by osiągnąć wyznaczone cele.
     Program ten zawiera cele edukacyjne i treści nauczania, a także działania edukacyjne zmierzające do osiągnięcia wyznaczonych efektów. Ukierunkowany jest na potrzeby i psychofizyczny rozwój dziecka upośledzonego w stopniu lekkim. Oprócz troski o jego rozwój intelektualny, program ten kładzie duży nacisk na rozwój fizyczny dziecka, a mianowicie korygowanie wad postawy, który jest podstawą jego zdrowia i ogólnej sprawności.
     Mam nadzieję, że realizacja tego programu, przy współudziale rodziców i nauczycieli oraz uczniów, przyczyni się do sprawniejszego, pełnego radości, życia dzieci upośledzonych.

SZCZEGÓŁOWE CELE EDUKACYJNE – CELE KSZTAŁCENIA I WYCHOWANIA
     Celem programu jest usprawnianie, korygowanie i kompensowanie zaburzonych psychofizycznych funkcji dziecka poprzez:

• kształtowanie koncentracji i uwagi,
• praca nad właściwą wymową,
• nauka analizy i syntezy wzrokowo – słuchowej wyrazów,
• kształtowanie umiejętności pisania,
• wdrażanie ucznia do rachowania (rozumienia działać arytmetycznych),
• wzbogacanie słownictwa,
• uwrażliwianie dziecka na piękno środowiska, przyrody i kultury,
• wdrożenie do umiejętności prawidłowego, bezpiecznego oraz samodzielnego poruszania się w swoim środowisku,
• pogłębianie wiedzy w zakresie znajomości zegara i kalendarza,
• kształtowanie prawidłowej postawy społeczno – etycznej,
• uwrażliwianie na potrzeby i uczucia innych,
• wdrażanie do dbałości o higienę osobistą i otoczenia,
• praca nad wyrównywaniem odchyleń w sferze psychoruchowej (wyuczenia konkretnych ćwiczeń rehabilitacyjnych),
• praca nad koordynacją ruchową i podniesienie ogólnej sprawności i wydolności fizycznej organizmu, usprawnianie w grach i zabawach ruchowych,
• usprawnianie manualne.

CELE SZCZEGÓŁOWE
     W zakresie wiadomości – przekazanie wiadomości dotyczących:

• rozmaitych zabaw, gier, wycieczek, ilustracji, form teatralnych, hodowli roślin,
• przekazanie sposobu realizacji ćwiczeń logopedycznych,
• sposobu analizy i syntezy wzrokowo – słuchowej,
• różnych form pisania tj. przepisywanie, kształtowanie umiejętności manualnych, prawidłowego posługiwania się przyborami do pisania, łączenia liter, umieszczania ich w liniaturze,
• rozumienia dwóch podstawowych działań arytmetycznych tj. dodawania i odejmowania poprzez zabawy matematyczne na konkretach,
• rozwijania słownictwa ucznia przez czytanie opowiadań, bajek, obserwacji otoczenia na wycieczkach i spacerach,
• przyrody poprzez jej obserwację na wycieczkach oraz żywych okazów,
• zasad prawidłowego i bezpiecznego poruszania się po drogach publicznych teoretycznie i praktycznie,
• znajomości zegara i kalendarza poprzez ćwiczenia na materiale obrazkowym,
• prawidłowej postawy społeczno – etycznej w różnych życiowych sytuacjach w szkole, w domu, w mieście, w sklepie, w autobusie itd.,
• potrzeb i uczuć innych w rozmaitych sytuacjach (stwarzanie sytuacji na lekcjach gimnastyki, na przerwach, kształtowanie prawidłowych odczuć względem innych, podczas pobytu np. w teatrze, z innymi dziećmi),
• dbałości o siebie i higienę osobistą (mycie rąk przez jedzeniem, po pracach plastyczno – technicznych, po ćwiczeniach gimnastycznych),
• odnośnie ćwiczeń manualnych na zajęciach w klasie (lepienie, rysowanie, malowanie, przeliczanie konkretów, odbijanie balonika, zbieranie różnych elementów z podłogi (w sferze małej motoryki) oraz nauka ćwiczeń gimnastycznych w sali gimnastycznej korygujących wady postawy (duża motoryka) oraz ćwiczenia usprawniające sferę psychologiczną poprzez zabawy i gry w zespole.

W zakresie umiejętności – wyposażenie dziecka w umiejętność:

• wykorzystywania zdobytej wiedzy w prowadzeniu przez dziecko rozmaitych zabaw, gier, hodowli roślin,
• prawidłowej wymowy,
• prawidłowej analizy i syntezy słuchowo – wzrokowej wyrazów,
• właściwego pisania tj. mieszczenia się w liniaturze, prawidłowego trzymania pióra, łączenia liter, przepisywania wyrazów i zdań,
• rozumienia dwóch podstawowych działań arytmetycznych tj. dodawania i odejmowania,
• stosowania nowych słów na podstawie wysłuchanych bajek, opowiadań, obserwacji otoczenia podczas wycieczek, spacerów,
• skupienie uwagi np. na ciekawostkach i żywych okazach przyrodniczych,
• poruszania się po drogach publicznych, stosowania podstawowych zasad,
• odczytywania czasu i posługiwania się kalendarzem,
• odpowiedniego zachowania społeczno – etycznego w różnych miejscach,
• wczuwaniu się w potrzeby innych,
• dbania o higienę osobistą,
• wykonywania podstawowych prac manualnych na zajęciach plastyczno – technicznych,
• wykonywania ćwiczeń korygujących wadę postawy w sali gimnastycznej,
• uczestnictwa w zabawach i grach w zespole.

W zakresie postaw – kształtowanie postawy:

• dążącej do wykorzystywania posiadanej wiedzy z zabaw, gier, wycieczek, ilustracji, form teatralnych, hodowli roślin w życiu codziennym, w kontaktach z ludźmi,
• dążącej do poprawy własnej wymowy,
• stosowania analizy i syntezy wzrokowo – słuchowej wyrazów,
• dążącej do rozumienia, że umiejętność pisania jest potrzebna w celu sprawniejszego porozumiewania się z innymi,
• dążącej do przyjmowania nowego słownictwa potrzebnego w swobodnej komunikacji międzyludzkiej,
• przekonanej o potrzebie rachowania (dodawania i odejmowania),
• otwartej na przekazywaną wiedzę dotyczącą ciekawostek i żywych okazów przyrodniczych,
• przestrzegającej podstawy zasad poruszania się po drogach publicznych,
• rozumiejącej upływ czasu, że należy kontrolować czas na zegarze i w kalendarzu,
• przestrzegającej zasad społeczno – etycznych,
• akceptującej uczucia i potrzeby innych,
• świadomej dbałości o higienę osobistą,
• czerpiącej radość z wykonywania prac manualnych na zajęciach plastyczno – technicznych,
• dążącej do samoegzekwowania nawyku wykonywania ćwiczeń korygujących wadę postawy,
• współuczestnictwa w zabawach i grach w zespole.

MATERIAŁ NAUCZANIA
CYKL: SŁUCHANIE

1. Słuchanie bajek czytanych przez nauczyciela oraz opowiadań.
2. Słuchanie fragmentów bajek z płyt.
3. Słuchanie utworów muzycznych.
4. Słuchanie odgłosów przyrody.
5. Słuchanie dźwięków instrumentów muzycznych.
6. Rozpoznawanie znanych utworów muzycznych.
7. Rozróżnianie liczby dźwięków.
8. Reagowanie na dzwonek szkolny.
9. Słuchanie dźwięków zegarów i komórki.
10. Odbiór programów telewizyjnych.
11. Wdrażanie do wyróżniania zdań pytających, wykrzyknikowych i oznajmujących.
12. Słuchanie odgłosów z otoczenia i próby naśladowania ich dźwięków.
13. Próby rozróżniania samogłosek i spółgłosek.
14. Rozpoznawanie głosów rówieśników.
15. Naśladowanie głosów zwierząt.
16. Rozróżnianie dźwięków wysokich i niskich.
17. Rozróżnianie piosenek szybkich i wolnych.

MÓWIENIE

1. Nauka prawidłowej wymowy spółgłosek i samogłosek, sylab, wyrazów i zdań.
2. Cwiczenia w analizie i syntezie wzrokowo – słuchowej wyrazów.
3. Mówienie pełnym zdaniem.
4. Kształtowanie wypowiedzi poprawnych pod względem gramatycznym.
5. Opisywanie i opowiadanie.
6. Niwelowanie wulgaryzmów.
7. Posługiwanie się językiem w sposób komunikatywny.
8. Używanie zwrotów grzecznościowych.
9. Wzbogacanie słownictwa.
10. Tworzenie słowników tematycznych.
11. Nadawanie nazw ogólnych.

PISANIE

1. Ćwiczenia manualne dotyczące przepisywania.
2. Ćwiczenia w dorysowywaniu dalszego ciągu szlaczków.
3. Ćwiczenia wdrażające do mieszczenia się w liniaturze.
4. Ćwiczenia w zakolorowywaniu.
5. Uzupełnianie luk w wyrazach i zdaniach.
6. Poprawne zapisywanie imienia, nazwiska, adresu, numeru telefonu domowego, daty urodzenia, nazwy szkoły.
7. Praca nad estetyką pisania.
8. Układanie wyrazów z rozsypanki literowej i zdań z wyrazów.
9. Pisanie z pamięci i ze słuchu wyrazów i krótkich zdań.
10. Rozwiązywanie krzyżówek i wdrażanie do rozwiązywania rebusów.
11. Kształtne zapisywanie cyfr.

CZYTANIE

1. Czytanie tytułów bajek i czasopism.
2. Analiza i synteza słuchowo – wzrokowa wyrazów.
3. Głośne, poprawne i wyraziste czytanie sylab, wyrazów, zdań, krótkich tekstów.
4. Ciche czytanie ze zrozumieniem zdań i krótkich tekstów.
5. Odczytywanie liczb, znaków i działań matematycznych.
6. Nauka czytania podstawowych skrótów: ul., m, pt.,kg, l, cm.
7. Odczytywanie symboli informacyjnych i znaków drogowych.
8. Odczytywanie nazw pomieszczeń szkolnych np. sekretariat, biblioteka, pielęgniarka.
9. Czytanie z mapy Polski: nazw miast, rzek, morze Bałtyckie, góry.

RACHOWANIE

1. Nauka dodawania i odejmowania w zakresie 10.
2. Przeliczanie do 100.
3. Wskazywanie sąsiadów liczb.
4. Umieszczanie liczb na osi liczbowej.
5. Wdrażanie do rozwiązania równania typu 1 + = 4
6. Przeliczanie przedmiotów.
7. Zapis znaków: +, -, =.
8. Wdrażanie do porównywania liczebności zbiorów: mniej, więcej, tyle samo.
9. Liczenie elementów zbioru na żywo w terenie.
10. Zabawy matematyczne na atrakcyjnych konkretach.

OBSERWACJE I BADANIA

1. Odczyt pełnych godzin na zegarze.
2. Praktyczne korzystanie z kalendarza.
3. Codzienna obserwacja pogody i zmian zachodzących w przyrodzie.
4. Obserwacja przyrody na żywo np. las, pole, łąka, zbiorniki wodne, ogród, sad, park.
5. Obserwacja stanów skupienia wody.
6. Obserwacja gospodarstw domowych.
7. Przyswajanie takich pojęć jak: doba, dzień, noc, tydzień, miesiąc, rok.
8. Orientacja w stosunkach przestrzennych.
9. Mierzenie i odczytywanie temperatury za pomocą termometru.
10. Obserwacja cech różnych przedmiotów. Określenie ich wielkości, barwy, kształtu, faktury, przeznaczenia i zastosowania.
11. Poznawanie obiektów miejskich tj. kościół, stacja PKP i PKS, rynek, sklepy, szewc, poczta, biblioteka miejska, bank.
12. Obserwacja samochodów na ulicy. Rozróżnianie samochodów osobowych od autobusów i ciężarówek.
13. Rozpoznawanie i nazywanie barw podstawowych.
14. Rozpoznawanie monet: złoty i grosz.
15. Liczenie pieniędzy.
16. Zabawa w sklep.
17. Oglądanie teatrzyków, filmów, dzieł sztuki, modeli.
18. Wskazywanie postaci występujących w bajkach, filmach, opowiadaniach i historyjkach obrazkowych.
19. Rozróżnianie utworów wierszowanych.
20. Wskazywanie na uproszczonej mapie Polski swojwj miejscowości.
21. Oszczędne korzystanie z materiałów plastycznych.
22. Dobieranie barw przedmiotów zgodnie z rzeczywistością.
23. Uświadamianie z korzystania ze zmysłów.
24. Obserwowanie zachowania się zwierząt.
25. Praktyczne, samodzielne kierowanie się do swojego domu idąc ze szkoły i z domu do szkoły – orientacja w przestrzeni.
26. Krajobraz w najbliższej okolicy.
27. Oszczędność wody i światła.
28. Zanieczyszczenia środowiska.
29. Zbieranie odpadów użytkowych do ich wykorzystania.
30. Porównywanie ciężaru niektórych przedmiotów.
31. Obserwacja pracy ludzi: fryzjer, piekarz, szewc, sprzedawca, bibliotekarka, nauczycielka, woźny.
32. Korzystanie z podstawowych narzędzi technicznych.
33. Praca w domu: zabawy z mąką i wodą, lepienie, zabawy w pieczenie ciasta.

TWÓRCZOŚĆ I AKTYWNOŚĆ WŁASNA

1. Swobodne wypowiedzi na dowolny temat.
2. Swobodne wypowiedzi na temat ilustracji.
3. Naśladownictwo zachowań dorosłych, odgrywanie ról.
4. Wcielanie się w postaci z bajek i opowiadań (naśladowanie ruchów zwierząt i ludzi).
5. Śpiewanie piosenek i łączenie piosenek z pokazem.
6. Wygłaszanie wierszy na pamięć.
7. Wytwory z plasteliny, masy solnej.
8. Malowanie ilustracji na dowolny temat.
9. Stosowanie różnorodnych technik plastyczno – technicznych tj. wydzieranka, odbijanka, obrysowywanie, naklejanie, stemplowanie, kopiowanie.
10. Łączenie różnych technik plastyczno – technicznych.
11. Surówki i sałatki, kanapki.
12. Posługiwanie się sztućcami.
13. Nakrywanie do stołu.
14. Muzykowanie na cymbałkach, bębenku, trójkącie itd.
15. Komponowanie z powtarzających się elementów.
16. Wykonywanie przestrzennych form tj. ozdoby choinkowe, kwiaty, kotyliony itd.
17. Kulturalne zachowanie się przy stole.
18. Czynny udział w zabawach szkolnych i uroczystościach.

ZACHOWANIE OSTROŻNOŚCI I BEZPIECZEŃSTWA
W szkole:

• przestrzeganie zasad bezpiecznego zachowania się na boisku szkolnym podczas przerw, w sali gimnastycznej, w klasie, z rówieśnikami na korytarzu,
• odpowiednie korzystanie z pomieszczeń i sprzętu szkolnego,
• ostrożne korzystanie z narzędzi i urządzeń technicznych,
• rozpoznawanie znaków alarmowych i informacyjnych.

Poza szkołą:

• rozpoznawanie i przestrzeganie znaków drogowych i sygnalizacji świetlnej,
• właściwe zachowanie się na chodniku, przejściu dla pieszych, na przystanku, w autobusie, skrzyżowaniu, przejazdach kolejowych,
• ostrożne zachowanie się wobec nieznajomych i przypadkowo napotkanych zwierząt,
• zachowanie bezpieczeństwa podczas zabaw na śniegu, lodzie, w pobliżu jezdni, zbiorników wodnych, placów budowy, placu zabaw,
• znajomość numerów telefonów alarmowych (policja, straż pożarna, pogotowie),
• praca wojska, policji, straży dla bezpieczeństwa ludzi.

DBAŁOŚĆ O ZDROWIE I POSTAWĘ CIAŁA

1. Właściwy dobór stroju do pogody.
   1. Unikanie czynników zagrożenia zdrowia tj. nadmiar słońca, przemarzanie, przegrzanie, przemoknięcie.
   2. Znajomość takich zagrożeń jak: alkohol, tytoń, zbiorniki wodne, narkotyki.
   3. Właściwe odżywianie się i wypoczywanie.
   4. Znajomość zdrowych produktów odżywczych i składników mających znaczenie sla zdrowej żywności.
   5. Przyjmowanie właściwej postawy ciała – przeciwdziałanie przykurczowi lewej ręki poprzez ćwiczenia kształtujące prawidłową postawę ciała:
      • ćwiczenia rozciągające przykurcze mięśniowe,
      • ćwiczenia wzmacniające mięśnie osłabione,
      • ćwiczenia koordynacji ruchowej,
      • ćwiczenia elongacyjne,
      • ćwiczenia antygrawitacyjne,
      • ćwiczenia z elementami lekkoatletyki: biegi, rzuty, skoki,
      • ćwiczenia kształtujące podzielność uwagi na większą liczbę czynności,
      • rozwijające orientację za pomocą zmysłów: wzroku, słuchu i równowagi,
      • wycieczki,
      • sporty zimowe,
      • zabawy i gry ruchowe,
      • aktywność sportowa wg zainteresowań ucznia,
      • czynny odpoczynek na świeżym powietrzu,
      • korzystanie z pomocy dorosłych w trudnych sytuacjach tj. skaleczenia.

HIGIENA CIAŁA

1. Znajomość budowy ciała.
   1. Częste mycie rąk.
   2. Higiena uzębienia.
   3. Właściwe korzystanie z urządzeń sanitarnych w domu i poza nim.
   4. Korzystanie z różnych środków higienicznych i własnych przyborów toaletowych (ręcznik, mydło, pasta, szczoteczka).
   5. Przestrzeganie zasad higieny podczas przygotowywania posiłków.
   6. Przyjmowanie właściwej postawy podczas pracy przy stole, biurku.
   7. Wyposażenie i oświetlenie kącika ucznia.

PROCEDURY OSIĄGANIA SZCZEGÓŁOWYCH CELÓW EDUKACYJNYCH
     Aby osiągnąć cele edukacyjne proponuję uwzględnić rozwój poznawczy i emocjonalny, możliwości odtwórcze i percepcyjne oraz tempo nabywania umiejętności praktycznych. Jego rozwój powinien być potraktowany bardzo indywidualnie. Osiągnięcia dziecka wyznacza poziom jego możliwości. Czas i tempo pracy należy dostosować wg możliwości intelektualnych i emocjonalnych dziecka. Sukces winien być odnoszony bez czynnika rywalizacji z rówieśnikami.
     Realizacji programu towarzyszyć powinna przyjemność, radość tworzenia, poczucie własnej wartości, świadomość swoich możliwości, wiara w siebie, smakowanie sukcesu, optymizm.
     Metodami pomocnymi w prowadzeniu zajęć edukacyjnych mogą być:

1. Metoda „ośrodków pracy” w której bardzo ważne jest pobudzanie zmysłów poprzez 3 etapowy proces uczenia się: obserwację, asocjację i ekspresję, czyli spostrzeganie, kojarzenie i wypowiadanie się. W niej wzajemnie uzupełniają się metody oparte na obserwacji słownej i praktycznym działaniu wspomagane metodami uczenia przez naśladownictwo i metodami wzmacniania pozytywnego.
2. Metoda programowego uczenia się i usprawniania – uczeń wdraża określone zadania usprawniające ruchowo lub ćwiczy według przygotowanego przez nauczyciela programu.
3. Metoda ścisła – polega na ruchu odwzorowanym z pokazu lub słownej instrukcji np. postawa stojąca z ramionami na biodrach.
4. Metoda zabawowo – naśladowcza – polega na naśladowaniu ogólnie znanych wzorów ruchowych. Dziecko ilustruje ruchem znane czynności zwierząt, pracę maszyn oraz zjawiska przyrody np. poruszamy się jak „gąsienica” – poprzez zgięcia podeszwowe palców stóp.
5. Metoda zabawowo – klasyczna – polega na prowadzeniu zajęć poprzez gry i zabawy ruchowe z elementami ruchu korekcyjnego.
6. Metoda bezpośredniej celowości ruchu – polega na wykonywaniu przez dziecko szeregu postawionych zadań, stanowiących dla niego bezpośredni, zrozumiały i atrakcyjny cel np. usiądźcie w siedzie o nogach ugiętych, chwyćcie piłkę stopami i po wyrzucie jej w górę schwytajcie rękoma.

OSIĄGNIĘCIA UCZNIA
      Dziecko po realizacji programu powinno usprawnić swoje zaburzone funkcje psychofizyczne.
Uczeń wie:

• jak bawić się, grać, hodować rośliny, wcielać się w niektóre role, skupiać uwagę na ilustracjach,
• jak wykonywać niektóre ćwiczenia w wymowie,
• jak przeprowadzać analizę i syntezę wzrokowo – słuchową,
• jak posługiwać się długopisem by ładnie pisać i wie jak mieścić się w liniaturze, jak łączyć litery,
• jak się dodaje i odejmuje na konkretach i bez,
• że na wycieczkach należy obserwować,
• jak poruszać się po drogach publicznych teoretycznie, a przede wszystkim praktycznie,
• która jest godzina i data,
• jak się zachować w różnych sytuacjach życiowych (w szkole, mieście, w sklepie itd.),
• że inni też mają swoje potrzeby i uczucia, które należy uwzględniać,
• jak dbać o higienę ciała,
• jak wykonywać pewne prace ręczne np. lepić, malować, rysować,
• ćwiczyć nie tylko indywidualnie ale i w zespole.

Uczeń potrafi:

• bawić się, grać, hodować rośliny, odgrywać role, obserwować,
• wymawiać prawidłowo pewne opracowane słowa na miarę jego możliwości,
• przeprowadzić analizę i syntezę wzrokowo – słuchową wyrazów,
• prawidłowo trzymać przybór do pisania, starannie pisać w liniaturze i łączyć litery,
• dodawać i odejmować w zakresie 20 na konkretach i bez,
• stosować nowe słowa,
• obserwować na wycieczkach,
• poruszać się po drogach publicznych przynajmniej praktycznie,
• odczytać pełną godzinę zegarową i korzystać z kalendarza,
• odpowiednio zachować się w różnych sytuacjach życiowych,
• dostrzec, że inni też mają swoje potrzeby i uczucia, które należy szanować,
• dbać o swoją higienę,
• wykonywać pewne prace manualne, wykonywać ćwiczenia indywidualnie i zespołowo.

Uczeń przyjmuje postawę:

• chętną do zabaw, gier, hodowli roślin, odgrywania ról, obserwacji,
• dążącą do staranniejszego wymawiania słów,
• przekonaną o tym, że analiza i synteza wzrokowo – słuchowa wpływa na efekty czytania,
• dążącą do podniesienia efektów pisania,
• zainteresowaną dodawaniem i odejmowaniem do 20,
• świadomą, że rozwijanie słownictwa ułatwia komunikację,
• otwartą na obserwację przyrody,
• odpowiedzialną za swoje bezpieczeństwo na drogach publicznych,
• świadomą upływu czasu,
• dostosowaną do różnych sytuacji życiowych,
• odczuwającą potrzeby i przeżycia innych,
• dążącą do samoegzekwowania nawyku higieny osobistej,
• chętną do prac manualnych oraz otwartą na korzystanie z różnych form ruchu.

ZAŁOŻENIA DYDAKTYCZNE I WYCHOWAWCZE
     Pracując z dziećmi upośledzonymi umysłowo w stopniu lekkim zauważyłam pewne różnice rozwojowe. Większość z nich to dzieci upośledzone nie tylko umysłowo ale także fizycznie. Aby im dopomóc w jak najszerszym zakresie podjęłam trud ciężkiej pracy związanej z korygowaniem zaburzeń nie tylko w sferze intelektualnej, ale także psychoruchowej. Postanowiłam przeciwdziałać temu zjawisku na wszystkich zajęciach indywidualnych. Niezmiernie pomocne okazały się zajęcia gimnastyki korekcyjnej u koleżanki specjalistki.
     W związku z powyższym opracowałam program, w którym założenia i efekty są widoczne już dziś. Wierzę, że Dorian przezwycięży swoje opory, uwierzy w siebie i w przyszłości będzie cieszyć się zdrowiem jak i efektami nie tylko dydaktycznymi ale i związanymi z jego sferą fizyczną, dzięki której będzie sprawnie funkcjonował w społeczeństwie. Do tego przyczynią się też rodzice, którzy są chętni i otwarci na przyjmowanie coraz to lepszych rozwiązań i propozycji w sferze rozwoju psychofizycznego, czerpiąc radość nawet z najmniejszego osiągnięcia.
      Założeniem przedstawionego pragramu jest usprawnienie, korygowanie i kompensowanie zaburzonych psychofizycznych funkcji dziecka, a także przekonanie środowiska rodzinnego do celowości podejmowanych działań na rzecz zdrowia i dobra dziecka.
     Jednym z podstawowych zadań jakie stawia przed nauczycielem „Podstawa Programowa Kształcenia Ogólnego MEN” jest:

1. Uświadomienie uczniom, że wspólnoty takie jak: rodzina, środowisko lokalne i ojczyzna stanowią wielką wartość w życiu każdego człowieka i że każdy ma wobec tych wspólnot obowiązki.
2. Uczenie zwyczajów, obyczajów i właściwych zachowań w środowisku rodzinnym, wobec kolegów szkolnych i nauczycieli.
3. Uczenie właściwych zachowań w stosunku do zwierząt i otaczającej przyrody.
4. Rozpoznanie poziomu sprawności warunkującego opanowanie przez uczniów podstawowych umiejętności: czytania, pisania i liczenia; odpowiednio do tego prowadzenie ćwiczeń usprawniających.
5. Kształtowanie właściwych nawyków higienicznych.
6. Zapoznanie dzieci z polską i światową klasyczną literaturą dziecięcą.

Program ten ściśle koreluje z założeniami Podstawy Programowej Kształcenia Ogólnego.

EWALUACJA PROGRAMU
    Celem ewaluacji jest ocena stopnia realizacji programu i skuteczności zastosowania metod. Posłużę się w tym celu ewaluacją kształtującą i podsumowującą wykorzystując model SWOT.
Przykładowe pytania pozwolą zebrać dane do sporządzenia ewaluacji.

1. Czy dziecko stara się słuchać i stosować się do poleceń?
2. Czy potrafi dokonywać analizy i syntezy wzrokowo – słuchowej wyrazów?
3. Czy liczy coraz lepiej w zakresie 20?
4. Czy technika pisania uległa poprawie?
5. Czy uwidacznia się samodzielność i znajomość ważnych zasad w poruszaniu się po drogach publicznych?
6. W jakim stopniu poprawie uległa wymowa i zasób słów?
7. Czy dziecko potrafi współdziałać w zabawach i grach indywidualnie i zespołowo?
8. Czy rodzice mobilizują dziecko do przestrzegania zasad higieny ciała?
9. Czy nauczyciel podjął próbę korygowania zaburzeń psychofizycznych?
10. Czy ćwiczenia korekcyjne zawarte w programie korzystnie wpłynęły na podniesienie sprawności psychofizycznej dziecka?
11. Czy rodzice dowiedzieli się jakie ćwiczenia powinno wykonywać dziecko w celu skorygowania wady postawy i przykurczu ręki?
12. W jakich obszarach działań dziecko najchętniej realizuje się w domu?
13. Czy dziecko wykazuje większą koncentrację uwagi i dłużej skupia uwagę na obserwowanym przedmiocie czy zjawisku?
14. Czy technika pisania uległa poprawie?
15. Czy uczeń lubi przychodzić na zajęcia szkolne?
16. Czy dziecko chętnie uczestniczyło w realizacji programu?

BIBLIOGRAFIA

1. G. Bartosiak, G. Falkowska, S. Lewicka, L. Ogonowska, K. Włodarczyk „Program Nauczania Szkoły Podstawowej Specjalnej dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim”, Warszawa, 2000, WSiP
2. „Nauczanie w klasach I – III szkoły specjalnej” praca zbiorowa pod redakcją Ireny Stawowy – Wojnarowskiej, Warszawa 1981, WsiP
3. I. Polkowska „Praca rewalidacyjna z dziećmi upośledzonymi umysłowo w szkole życia”, Warszawa 1994
4. „Nauczanie dzieci upośledzonych umysłowo w klasach specjalnych” praca pod redakcją Haliny Borzyszkowskiej, Warszawa 1987
5. I. Wald, D. Stomma, E. Garlicka, R. Garlicki „Jak przygotować do życia dziecko umysłowo upośledzone”, Warszawa 1972
6. J. Carr „Pomoc dziecku upośledzonemu”, Warszawa 1984