W pracy pedagogicznej nauczyciel spotyka się z dziećmi o różnej osobowości i różnym poziomie intelektualnym, a celem jego pracy jest przekazanie wiedzy i umiejętności oraz permanentna praca wychowawcza. Nie jest to łatwe zadanie zważywszy na fakt, że ma sie doczynienia z małym dzieckiem w okresie rozwoju jego osobowości i intelektu. Dobry nauczyciel nie szczędzi wysiłków, aby dobrze poznać swoich podopiecznych, otacza ich troską oraz tak z nimi pracuje, by nie zaniedbywać niczego, co mogłoby niekorzystnie wpływać na przyszły ich los.
W każdej nawet najlepszej grupie zdarzają się dzieci słabsze intelektualnie. Niektóre z nich maja nawet orzeczenie z poradni psychologiczno – pedagogicznej. Zastanawiałam sie wiele razy, jak pracować z takimi dziećmi, aby poczuły się dowartościowanymi, widziały efekty swojej pracy, odnosiły sukcesy? Jak oceniać, aby inne dzieci nie poczuły się skrzywdzone zróżnicowaniem wymagań?
Postanowiłam zadbać, aby każde dziecko miało dostosowane wymagania do swoich potrzeb, zdolności, cech osobowości i zainteresowań. Cele ogólne programu:
-
dostosowanie treści nauczania do predyspozycji i zdolności dzieci,
-
wspomaganie dziecka w procesie uczenia sie i zabawy,
-
zachęcanie do systematycznej pracy,
-
mobilizowanie do wytrwałości i systematyczności,
Cele szczegółowe:
-
wyrównanie poziomu wiedzy dzieci,
-
zwrócenie uwagi na istotę samodzielnej lub ukierunkowanej pracy,
-
pomoc dzieciom mającym szczególne problemy,
-
właściwa organizacja procesów nauki i zabawy, kierowanie nimi i kontrolowanie efektów edukacji,
-
rozwijanie mocnych stron dzieci.
Sposoby realizacji:
-
Diagnoza sprawdzająca wiadomości i umiejetności dzieci przeprowadzona na poczatku roku szkolnego (odpowiedzi ustne, wytwory pracy dziecka).
-
Różnicowanie treści edukacyjnych – nauczany materiał powinien być dostosowany do możliwości intelektualnych dziecka.
-
Indywidualizowanie treści i metod pracy – do każdego dziecka należy każdorazowo dostosować metodę i odpowiedni zakres materiału, żeby zadanie było dla niego wykonalne.
-
Konsekwentne wdrażanie do samodzielnej pracy w jak najszerszym zakresie – pomaga to rozwijać własną inicjatyw dziecka.
-
Zwracanie uwagi na temperament dziecka, gdyż cechy te przejawiaja się w emocjach i czynnościach motorycznych.
-
Stosowanie pozytywnego wzmocnienia tzn. Docenianie tego, co dziecko umie, a nie wytykanie mu jego błędów, każda praca dziecka powinna być doceniona.
-
Organizowanie pracy i zabawy w grupach zróżnicowanych, w których dziecko zdolne ma zadanie pomagać słabszemu.
-
Motywowanie dziecka do podejmowania prób rozwiązywania zadań o większym stopniu trudności poprzez rozbudzenie jego ciekawości i zainteresowań.
-
Przeprowadzanie analizy dotychczasowych wyników i osiągnięć dziecka.
Środki dydaktyczne stosowane na zajęciach:
Kryteria sukcesu:
-
Osiąganie przez dzieci lepszych wyników w nauce.
-
Wzrost aktywności dziecka w trakcie nauki i zabawy.
-
Próby samodzielnego rozwiązywania problemu.
-
Aktywny udział w zajęćiach w grupie.
Prowadzenie dokumentacji pracy dzieci słabych:
Notowanie zaangażowania, osiągnięć, wytworów i aktywności dziecka w przedszkolu.
Ewaluacja:
-
prowadzenie kart obserwacji dziecka,
-
prowadzenie rozmów, które formy nauki i zabawy są dla dziecka najciewkawsze, najbardziej mobilizujące do pracy.
mgr Maria Szacha – Głuchowicz |
