www.szkolnictwo.pl

Zapraszam do lektury. Jolanta Bryl.

NOC NAD BETLEJEM

Uczeń I:
Są święta w naszym kalendarzu
Najdroższe, najbliższe,
Bo wywołują falę marzeń
Najczulszych i najmilszych

Uczeń II:
Ten nastrój wszystkim się udziela
Ogarnia serca i dusze
Radością szczęścia i wesela
I czystych wielkich wzruszeń.

Uczeń III:
Betlejemskie światło płonie
Budząc ciepło ludzkich serc.
Tam, gdzie anioł podniósł dłonie,
Rodzi się nam mały Bóg.

Uczeń IV:
Nieś więc płomień, podaj rękę.
Niech kolęda koi żal.
Każdy, kto się chlebem dzieli, może ogrzać świat.

(Na scenie śpią Pastuszkowie. W stronę szopki idą Najświętsza Panna i św. Józef.)

Maryja
Od tylu godzin szukamy schronienia. Nikt nas nie chce przyjąć, a ja jestem coraz bardziej zmęczona, Józefie.

Józef:
Już niedaleko Maryjo.
Maryjo tak mi cię żal.
Zrobiłem co w mej mocy,
Ale bez złota nikt nie chce dać noclegu- choć jednej tej nocy.

Maryja:
Trudno Józefie. Tak widać chce Bóg, ale mi żal, że ludzie nie chcą przyjąć Boga.

Pastuszek:
Panie...

Józef:
Co chłopcze?

Pastuszek:
My domu nie mamy, bośmy pasterze
I nawet stąd blisko palimy ognisko,
Ale słyszałem- żeście noclegu szukali.
Więc jeśli nie macie innej gospody,
To przenocujcie w stajence, wśród trzody.
Bydląt w stajni nie ma. Słomę wam przyniosę.
Cieplej będzie jak na dworze,
Pójdźcie ze mną- proszę.

Maryja:
Bóg zapłać ci stokrotnie, pastuszku mój drogi.


Pastuszek:
Chodźmy, chodźmy, nie daleko jest nasza stajenka...
Nie przemoknie tam na deszczu Maryi sukienka.

(Pasterze leżą i śpią. Pojawiają się dwa Małe Aniołki. Wchodzą na scenę skacząc w klasy.)

Aniołek I:
Aniołek- fiołek- róża- bez,
Ledwie zasnęli- aniołek jest...
Zbudzić ich?

Aniołek II:
Nie budź.
Jeszcze nie trzeba, jeszcze nie dali nam znaku z nieba.

Aniołek I:
Zobacz, palili ogień na łące,
Jabłuszka piekli... jeszcze gorące.

(Bierze jabłko na patyku.)



Aniołek II:
Nie rusz! O rety, ty to masz talent,
Musiałeś sobie usmolić palec?
Wytrzyj to zaraz…

(Aniołek chce wytrzeć palec w skrzydła)

Tylko nie w skrzydła!

Aniołek I:
A co mam robić, jak nie mam mydła?

Aniołek II:
No dobrze masz chusteczkę

(Podaje chusteczkę, aniołek wyciera ręce.)

Aniołek I:
Zbudzić ich?

Aniołek II:
Czekaj jeszcze chwileczkę.
Jeszcze nam z nieba znaku nie dali,
Jeszcze się wielka światłość nie pali.
Czekaj na gwiazdkę i patrz się w górę…

(Patrzy się w górę a aniołek I podskubuje mu piórka ze skrzydeł.)

I nie podskubuj anielskich piórek!
Tylko ci w głowie figle i psoty.
Anioł- a ciągle z nim są kłopoty.

(Pojawia się światło ,bucha wielka jasność, Mały Anioł wrzeszczy.)

Aniołek I:
Pali się! Pali! Światło z obłoków!
O, jaka łuna! O jaka zorza!


ŚWIATŁO- STAJENKA- KOLĘDA -Cicha noc
Józef kładzie dzieciątko do żłóbka.


Anioł:
Czas pasterzy obudzić, by się śmiała Mateczka.
By nie martwił się Józef o los Dzieciąteczka!

(Aniołowie budzą Pasterzy, jeden z Aniołów śpiewa kolędę. Pasterze budzą się, są zdziwieni i przestraszeni. Jeden z nich, po odejściu Aniołów
wskazuje na gwiazdę i zaczyna mówić słowa wraz z innymi Pasterzami. Po skończeniu tekstu, schodzą ze sceny.)

Anioł:
Wśród nocnej ciszy, głos się rozchodzi...-I zwrotka (refren 2x)

Pasterz I:
Bracia, patrzcie jeno, jak niebo goreje!
Znać, że coś dziwnego w Betlejem się dzieje.
Rzućmy budy, warty, stada, niechaj nimi Pan Bóg włada. A my, do Betlejem!
A my do Betlejem!

Pasterze:
Do Betlejem!!!

Pasterz II:
Patrzcie, jak ta gwiazda, blaskiem swoim miga.

Pasterz III:
Pewnie do uczczenia Pana swego ściga.

Pasterz IV:
Krokiem śmiałym i wesołym śpieszmy i uderzmy czołem, przed Panem w Betlejem.

Razem:
W Betlejem.

(Pasterze idą w stronę stajenki. W stajence Maryja tuli Dzieciątko)

Maryja:
Dziecino słodka, czemu drżysz, i z taką trwogą patrzysz się? Czy już przed sobą widzisz krzyż, na purpurowym nieba tle?

Aniołowie:
Jeszcze nie czas, Jezuniu nasz, jeszcze nie czas.

Maryja:
Czemu tak smutny uśmiech Twój, a oczka mgły przesłania cień? Czy już przed sobą widzisz krzyż, na purpurowym nieba tle?

Aniołowie:
Jeszcze nie czas, Jezuniu nasz, jeszcze nie czas.

Maryja:
A teraz zaśnij, Dziecino ma, ja Cię ochronię przed świata złem.
Okryję nóżki zziębnięte tak, i ucałuję rączyny Twe.

(Anioł śpiewa kolędę, Maryja usypia Dzieciątko, św. Józef jej pomaga. Po kolędzie Anioła pojawiają się pasterze z darami, również śpiewają kolędę.)

Anioł:
Gdy śliczna Panna, Syna usypiała… (Kolęda)

Pasterze:
Przybieżeli do Betlejem pasterze… (Kolęda)
(Gdy pasterze skończą śpiewać i staną przed stajenką, św.Józef staje przed nimi, jakby chciał ich zatrzymać.)

Józef:
Bracia, toć ciszej, Dzieciątko śpi, zmorzone płaczem i chłodem.
A ja zmartwienie wielkie mam (cicho), bo nie ochronię go przed głodem.

Pasterz I:
Nie smuć się panie, choć zimna noc, to są gorące nasze serca.
Nie pozwolimy, by nasz Król, cierpiał w tak strasznej poniewierce.

Pasterz II:
W pokorze serca złożymy dziś, u stóp Jego skromne dary.
Mamy chleb, mleko, owczy ser, i nawet… dwa talary!

(Pasterze oddają swe dary i odchodzą. Anioł śpiewa kolejną zwrotkę kolędy.)

Anioł:
Oddawali swe ukłony w pokorze…

Maryja:
Józefie, słyszysz hałas ten? Ja strasznie, strasznie się boję…
Nie chcę narażać Dzieciny mej na nowe trudy i znoje.
Ktoś bardzo bogaty nadchodzi tu, a twarde są serca bogaczy…
Zobacz! Czy to coś złego nie znaczy?

(Aniołowie śpiewają „Mędrcy świata”, nadchodzą Trzej Królowie.)

Aniołowie:
Mędrcy świata, monarchowie… już się świecie szerzy.

Król I:
Wielka gwiazda w mym państwie na niebie zajaśniała…

Król II;
Wielka gwiazda w noc każdą drogę mi wskazywała.

Król III:
I ja niezwyczajne znaki na niebie badałem.

Królowie:
I głos słyszeliśmy dziwny: ,,Panu oddajcie chwałę!”

Król I:
Przybyliśmy więc do Betlejem z pokłonem i darami.

Król II:
I trafiliśmy tutaj, bo gwiazda jest nad Wami.

Józef:
Te dary złóżcie Dziecinie, nich się Jezusek raduje.
On, chociaż taki maleńki, przed piekłem ludzi ratuje.

Król I:
Przyjmij panie kadzidło.

Król II:
Przyjmij mirrę.

Król III:
I złoto.

Królowie:
Hołd ci składają królowie.

Król I:
Przyjmij go Panie z ochotą.

Król II:
Przyjmij go Panie z radością, jako znak naszej wiary.

Król III:
A teraz odejść musimy, bo Herod ma złe zamiary.


(Królowie odchodzą. Na scenie pojawia się Herod i Diabeł, pod koniec ich dialogu nadbiegają małe aniołki)

Herod:
Nie! Nie! Nie! (Tupie w złości nogami) To jest doprawdy rzecz niesłychana! Lud mój chce mieć innego pana?! Dziecko, co ma ubogą mamę, koronę zabrać chce mi i zamek? Wioski mi zabrać chce i miasta? Diabła na pomoc wezwę!... i basta.

Diabeł:
Wiem królu dobrze o twym zmartwieniu. Ruszże no głową Herodzie – leniu! Pomyśl, co zrobić, by dziecko małe, nie pozostało zdrowe i całe!
Herod: (ponuro)
Mam sposób! Sposób okrutny i krwawy. Nie będzie więcej w Betlejem zabawy!
Nie będzie więcej w Betlejem radości. Ja wyślę tam strasznych gości!
Hej, niech zbierze dowódca żołnierzy!
Niech mordują maleńkie dzieci!
Niech składają mi je krwawej ofierze!
Dla mnie tylko gwiazda może świecić!

Aniołek:
Herodzie! Z diabłem spółkę trzymasz? Herodzie, czy ty rozumu nie masz?!

Aniołek:
Czy ty uważasz, że pozwolimy na jakieś odrażające czyny?

Aniołek:
My te dziecko bardzo kochamy! My ci Jezuska skrzywdzić nie damy!

Anioł:
Herodzie, czyn taki wtrąci cię do piekła!

(Wchodzi śmierć z mieczem lub kosą)

Herod:
Co to za szmery? Kto jest w komnacie?
Do mnie tu, dworzanie, do króla!
Co to za mara senna w białej szacie,
Która ją jak całunem otula?
Wszyscy uciekli, sam pozostałem,
A mara stoi, nie ginie!

Śmierć:
Na to spotkanie dawno czekałam.
Kara cię teraz nie minie.

Herod:
Mów, czy chcesz zguby mej, czy też chwały,
Bo wszystko to mnie przeraża.

Śmierć:
Śmierć jestem, śmierć! Zna mnie świąt cały.
Pieczęcią każdego obdarzam.

Herod:
Daruj mi życie, jestem bogaty!
Dam ci klejnoty z złoto.

Śmierć;
O, nie przekupisz mnie taką zapłatą,
Nie dam się tobie omotać!
Chcesz żyć? A dzieciom życie darowałeś?
Zliczyłeś łzy biednych matek?
Krzyny litości w sercu nie miałeś,
Dla własnego syna byłeś katem!

Herod:
Czy dla mnie żadnego ratunku już nie ma?
Chcesz zgładzić króla i pana?
Tron mój się chwieje i obsuwa ziemia!
O śmierci nieubłagana!

Śmierć:
Jak nędzny jesteś! Jak boisz się zgonu,
Gdy oczy twe śmierci przysłania zasłona.
Giń więc, umieraj u stóp twego tronu!
Przez wieczność w piekle konaj!
(Muzyka)

Kolęda: Pójdźmy wszyscy do stajenki.

Józef:
Zobacz Maryjo gości tyle ... Anioł leci!
A za nim drugi, trzeci...

Anioł:
Pobłogosław nas, Boże Dziecino,
Nas wszystkich tu zebranych,
By w odmętach grzechu nikt nie zginął,
By nikt nie oddalił się od Pana.
Pobłogosław nas Jezu kochany,
Byśmy Boga całą dusza wielbili
I w łączności z Bogiem tylko żyli.
Pobłogosław nas Dzieciątko Boże,
Aby serca nasze zawsze były czyste.
Daj w czystość całe życie dożyć
I osiągnąć szczęście wiekuiste.

Józef:
Wieczór cichy jaśnieje gwiazdami,
Maryja śpiąca Dzieciątko otula,
Więc Mu słodko do snu zaśpiewajmy.

Kolęda: Lulajże Jezuniu, moja perełko

Maryja:
Dziękuję serdecznie, żeście tu przybyli,
Aby złożyć pokłon mojemu Dzieciątku,
Wszyscy rozejdziemy się za małą chwilę,
Rozpoczniemy trudy życia od początku.

Niech Wam w waszej pracy Jezus towarzyszy,
Bóg co się narodził owej świętej nocy.
Niechaj będzie z wami w rozgwarze i ciszy.
Niech Bóg w Was się rodzi, a truchleją moce.

Kolęda: Kolędo nasza leć...