Podjęcie nauki szkolnej przez dziecko w pierwszej klasie stanowi trudny okres w adaptacji pierwszaków. Nowe środowisko w które wkracza dziecko jest dla niego nieznane i obce. Ważnym zadaniem dla nauczyciela w tym okresie jest wprowadzenie dziecka w atmosferę szkoły, w szczególności przez tworzenie atmosfery zaufania „nie jestem sam”, sprzyjającej poznawaniu się, uświadomieniu, że razem tworzymy klasę, uczestniczymy wspólnie w zabawie i pracy. Wychodząc więc na przeciw potrzebom dzieci opracowałam program adaptacyjno-integrujący, który ma służyć integracji zespołu klasowego i pomóc dzieciom w adaptacji w nowym środowisku szkolnym. Realizacja programu stwarza możliwość do wzajemnego poznania się i nawiązania różnorodnych kontaktów rówieśniczych oraz kształtowania określonych postaw wobec poszczególnych kolegów i całego zespołu. Działania w ramach realizacji programu zmierzają w kierunku wspierania zdrowego rozwoju psychicznego uczniów w tym trudnym okresie.
Opracowany program adaptacyjno –integrujący dla uczniów klasy Ia Publicznej Szkoły Podstawowej nr 6 w Kraśniku kładzie nacisk na tworzenie się poczucia własnej wartości i równowagi wewnętrznej uczniów, nabywanie umiejętności nawiązywania kontaktów, rozwiązywania konfliktów miedzy rówieśnikami, odpieranie niekorzystnej presji otoczenia, przewidywanie zagrożeń, zdolności radzenia sobie ze stresem, umiejętności znajdowania zdrowych form spędzania wolnego czasu. Uczniowie dzięki temu mają możliwość wspólnej zabawy i odgrywania ról, uczestniczą w atrakcyjnych formach ruchowych, teatralnych, plastycznych i muzycznych.
PUBLICZNA SZKOŁA PODSTAWOWA NR 6
im. Władysława Broniewskiego w Kraśniku
PROGRAM ADAPTACYJNO – INTEGRUJĄCY „Razem, znaczy wspólnie”
I semestr roku szkolnego 2005/2006
Klasa – Ia
1 godzina tygodniowo
Opracowała:
Dorota Michalczyk
I.WSTĘP, UZASADNIENIE DECYZJI – ADRESAT PROGRAMU
Podjęcie nauki szkolnej przez dziecko w pierwszej klasie stanowi trudny okres w adaptacji pierwszaków. Nowe środowisko w które wkracza dziecko jest dla niego nieznane i obce. Ważnym zadaniem dla nauczyciela w tym okresie jest wprowadzenie dziecka w atmosferę szkoły, w szczególności przez tworzenie atmosfery zaufania „nie jestem sam”, sprzyjającej poznawaniu się, uświadomieniu, że razem tworzymy klasę, uczestniczymy wspólnie w zabawie i pracy. Wychodząc więc na przeciw potrzebom dzieci opracowałam program adaptacyjno-integrujący, który ma służyć integracji zespołu klasowego i pomóc dzieciom w adaptacji w nowym środowisku szkolnym. Realizacja programu stwarza możliwość do wzajemnego poznania się i nawiązania różnorodnych kontaktów rówieśniczych oraz kształtowania określonych postaw wobec poszczególnych kolegów i całego zespołu. Działania w ramach realizacji programu zmierzają w kierunku wspierania zdrowego rozwoju psychicznego uczniów w tym trudnym okresie.
Opracowany program adaptacyjno –integrujący dla uczniów klasy Ia Publicznej Szkoły Podstawowej nr 6 w Kraśniku kładzie nacisk na tworzenie się poczucia własnej wartości i równowagi wewnętrznej uczniów, nabywanie umiejętności nawiązywania kontaktów, rozwiązywania konfliktów miedzy rówieśnikami, odpieranie niekorzystnej presji otoczenia, przewidywanie zagrożeń, zdolności radzenia sobie ze stresem, umiejętności znajdowania zdrowych form spędzania wolnego czasu. Uczniowie dzięki temu mają możliwość wspólnej zabawy i odgrywania ról, uczestniczą w atrakcyjnych formach ruchowych, teatralnych, plastycznych i muzycznych.
II. CHARAKTERYSTYKA PROGRAMU
- Podmiotowość – program ukierunkowany jest na osoby, a zwłaszcza na potrzeby i możliwości dzieci.
- Elastyczność – pozostawia dużą dowolność w zakresie doboru przez nauczyciela dróg realizowania celów i zadań oraz metod wspomagania uczniów.
- Funkcjonalność – program przede wszystkim na kształtować podstawowe umiejętności przydatne w życiu.
- Czynnościowość – nastawiony na działanie, na uczenie się przez gry i zabawy kształtujące.
- Integralność – prowadzi do scalania oddziaływań wychowawczych szkoły i rodzin, w których funkcjonują uczniowie, aby umożliwić im całościowe poznanie świata.
III. ZAŁOŻENIA PROGRAMU
Integracja zespołu klasowego oraz adaptacja w nowym środowisku przyszłych uczniów, utworzenie grupy, w której normą jest zdrowy styl życia.
IV.CELE PROGRAMU
- Integracja zespołu klasowego.
- Adaptacja w nowym środowisku przyszłych uczniów.
- Budowanie poczucia bezpieczeństwa.
- Rozwijanie umiejętności komunikowania się i więzi między uczestnikami.
- Docenianie potrzeb i wartości innych.
- Wzmacnianie własnej wartości.
- Łagodzenie stresu związanego z pierwszymi dniami pobytu w szkole.
- Wytworzenie atmosfery wzajemnego wsparcia i zaufania.
- Promowanie zdrowego stylu życia.
V.PROPOZYCJE PROGRAMOWE
- „Poznaję swoich kolegów w klasie” - integracja zespołu uczniowskiego.
- „Nasze prawa i obowiązki” - poznanie praw i obowiązków.
- „Mazgaj, czy zuch ?” - wzmacnianie poczucia własnej wartości.
- „Każdy z nas jest inny” -uwrażliwienie dzieci na indywidualność drugiego człowieka,
- „Przełamujemy onieśmielenie” - odreagowywanie stresu,
- „Rozładowujemy własne napięcie” - promowanie zdrowego stylu życia.
- „Mamy przyjaciół” - przybliżenie wartości przyjaźni.
- „Nasi najbliżsi” - rozbudzanie okazywania wdzięczności i miłości do rodziny.
- „Nasze marzenia” -pobudzanie wyobraźni, przeżyć.
- „Drzewko szczęścia” -rozbudzanie pozytywnych uczuć.
- „Na bezludnej wyspie” - wzmacnianie więzi grupowej, eliminowanie egoizmu.
- „Żyjmy w zgodzie” - wzmacnianie zachowań pozytywnych.
VI. PROCEDURY OSIĄGANIA CELÓW
Realizacja programu wymaga stwarzania odpowiednich sytuacji wychowawczych, właściwego i starannego doboru metod, form pracy oraz środków dydaktycznych. Aby osiągnąć zamierzone cele należy podejmować działania wpływające na zapewnienie uczniom poczucia bezpieczeństwa, akceptacji i życzliwości poprzez:
- stosowanie różnorodnych metod pracy- szczególnie metod aktywizujących, wyzwalających w dziecku aktywność poznawczą i wychowawczą, dzięki której nie tylko zdobywa wiedze o świecie, ale także rozwija się psychicznie i kształtuje poczucie własnej wartości.
- urozmaicanie formy pracy- praca indywidualna, w zespołach dwuosobowych oraz w grupach przy stolikach i na wykładzinie.
- odpowiedni dobór środków dydaktycznych, ciekawe, duże plansze, wesoła muzyka do tańców i zabaw integracyjnych.
- Włączanie rodziców w realizację programu poprzez ich aktywne uczestnictwo – zapraszanie na zajęcia, przekonanie rodziców o konieczności skutecznej i obustronnej współpracy.
Oto metody realizacji programu:
- Klasowe dyskusje
- Krąg uczuć
- Psychodramy
- Teatr ruchu
- Rysunki
- Przedstawienia kukiełkowe
- Gry symulacyjne
- Rozwiązywanie problemów sytuacyjnych
- Uzupełnianie zadań
- Krótkie opowiadania
- Gry i zabawy
- Zabawy mimiczne.
VII. EWALUACJA PROGRAMU
Realizacja programu „Razem, znaczy wspólnie” ” przypadła na I semestr roku szkolnego 2005/2006 (od października do grudnia). Zajęcia odbywały się w wymiarze 1 godzina tygodniowo – razem 12 godzin.
Ewaluacja przeprowadzona była pod koniec realizacji programu.
Metody ewaluacji:
- rozmowy z dziećmi
- rysunki
- obserwacja nauczyciela,
- frekwencja
- ankieta dla dzieci
- ankieta dla rodziców
Na ostatnich zajęciach przeprowadzona została ankieta sprawdzająca atrakcyjność zajęć wśród 21 dzieci i rodziców.
Bibliografia:
- „Gry i zabawy integracyjne dla dzieci i młodzieży”- Klaus W. Vopel
- „Tajemnice ETOH” – Jerzy Melibruda
