Scenariusz zajęć jest jednym z pięciu konspektów związanych z realizacją przedsięwzięcia "Rozmowy z dzieckiem o AIDS". Składa się ono z następujących bloków: Wiedza Życie Choroba, wsparcie Bezpieczeństwo Akceptacja.
Pomysł zrodził się, po odbyciu kursu "Rozmowy z dzieckiem o AIDS" Konspekt dotyczy bloku "Bezpieczeństwo", przeznaczony jest do realizacji w klasie II nauczania zintegrowanego.
SCENARIUSZ ZAJĘĆ
Dla uczniów klasy II nauczania zintegrowanego dotyczący cyklu ,,Rozmowy z dzieckiem o AIDS” (dot. bloku zajęć nr IV-BEZPIECZEŃSTWO)
SCENARIUSZ OPRACOWAŁA: Beata Rembeza
Nauczycielka nauczania zintegrowanego w SP nr 23 w Toruniu
TEMAT: JESTEM BEZPIECZNY.
CELE:
Uczeń:
- Zna zasady zachowania się w grupie
- Wie jak postąpić w sytuacji niebezpiecznej np. w przypadku skaleczenia, zranienia, otarcia, zadrapania
- Potrafi pomóc koledze w sytuacjach, które mogą zagrażać zdrowiu
- Wie jakie zagrożenie dla zdrowia niesie kontakt z krwią osoby zarażonej wirusem HIV
- Jest tolerancyjny w stosunku do innych
- Zna wyposażenie apteczki, nazwy i przeznaczenie środków opatrunkowych oraz numer pogotowia ratunkowego.
METODY:
- Słowna: rozmowa, opowiadanie nauczyciela, pogadanka
- Oglądowa: pokaz, obserwacja
- Działalność praktyczna, drama, burza mózgów, ćwiczenia, zabawy integracyjne.
FORMY: indywidualna, grupowa, zbiorowa.
CZAS: 2 jednostki lekcyjne.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: kolorowanka ,,Zawsze razem” ( ilustracje ze str. 10, 14), plansza przedstawiająca tak samo wyglądających Ufoludków, lusterka dla każdego dziecka, opaski na oczy, rekwizyty do dramy, arkusz papieru.
PRZEBIEG ZAJĘĆ
1. Nauczyciel opowiada krótką historię o pewnej przygodzie Dominika i Kasi, którzy spotkali przybyszów z innej planety (podczas opowiadania rozwiesza planszę przedstawiającą tak samo wyglądających przybyszów z innej planety).
Pewnego słonecznego dnia Dominik i jego siostra Kasia spacerowali po lesie.
Nagle zauważyli dziwny pojazd. Dzieci zaciekawione zajrzały do środka i ujrzały dziwne stworki. Była to rodzina Ufoludków, która zaraz otoczyła dzieci, przedstawiając się: tata, mama, córeczka i synek. W ich wyglądzie było jednak coś niepokojącego. Dzieci długo patrzyły na dziwne istoty i na siebie nawzajem.
2. Rozmowa z uczniami na temat wysłuchanego opowiadania, ukierunkowana pytaniami, np. ,,Czy potraficie rozróżnić rodzinę Ufoludków?” (uczniowie powinni zauważyć, że wizerunki Ufoludków są takie same i trudno je rozróżnić).
3. Wypowiedzi dzieci mówiące o tym, czy my bylibyśmy do odróżnienia dla obcych przybyszów i co na to wskazuje? (Uczniowie powinni stwierdzić, że różnimy się przede wszystkim wyglądem: niektórzy są mniejsi, a inni więksi, grubi- chudzi, mamy inny kolor włosów, oczu, nosimy okulary lub nie itd.).
4. Oglądanie w lusterku swojej twarzy, próby narysowania przez dzieci kredkami świecowymi podobizny- ,,Autoportret”.
5. Pogadanka z uczniami na temat podobieństw istniejących między wszystkimi dziećmi (uczniowie powinni dojść do wniosku, iż każde dziecko mimo, że wygląda inaczej pragnie tego samego: kochającej rodziny, zdrowia, wielu przyjaciół itp.)
6. Zabawa ,,Jestem przewodnikiem”
Uczniowie dobierają się parami. Jedno dziecko z każdej pary ma zakryte opaską oczy, a drugie trzyma je za rękę i prowadzi do wyznaczonego celu, dbając o bezpieczeństwo swoje oraz kolegi, którego prowadzi. Po pewnym czasie następuje zmiana ról.
7. Wyrażanie gestem, mimiką twarzy oraz omawianie uczuć i emocji, jakie towarzyszyły dzieciom podczas zabawy. Ustalenie, kiedy dzieci czuły się bezpieczniej, czy będąc przewodnikiem, czy osobą prowadzoną.
8. Nauczyciel opowiada o tym co przytrafiło się Dominikowi i uczniom z jego klasy podczas uczestnictwa w akcji ,,Sprzątanie świata” ( podczas opowiadania demonstruje ilustrację z kolorowanki ,,Zawsze razem”, str. 10).
Pewnego wrześniowego dnia klasa Dominika wzięła udział w akcji ,,Sprzątanie świata”. Nieopodal szkoły na pobliskiej polanie dzieci zauważyły leżącą strzykawkę. Postanowiły jej nie podnosić i o wszystkim opowiedziały nauczycielce. Pani była z zachowania dzieci zadowolona i powiedziała, że słusznie postąpiły nie podnosząc znalezionej strzykawki.
9. ,,Burza mózgów”- uczniowie podają, a nauczyciel zapisuje na arkuszu papieru powody, dla których nie można podnosić leżących strzykawek.
10. Wspólne ustalenie listy innych niebezpiecznych dla naszego zdrowia przedmiotów, których dzieci nie powinny brać do ręki (np. potłuczone szkło, puszki, ostre przedmioty itp.).
11. Nauczyciel opowiada kolejne wydarzenie mające miejsce podczas ,,Sprzątania świata (podczas opowiadania pokazuje ilustrację z książki ,,Zawsze razem” str.14).
Dominik okazał się bardzo nieostrożny. Znalazł rozbitą, szklaną butelkę i postanowił ją podnieść. Skaleczył się przy tym i z jego ręki zaczęła lecieć krew.
12. Drama- uczniowie w grupach prezentują bezpieczne sposoby udzielenia pomocy Dominikowi.
13. Omawianie scenek, zwrócenie uwagi na niebezpieczeństwo kontaktu z krwią osoby chorej na AIDS. Ustalenie, ze najlepszą i najbezpieczniejszą formą pomocy Dominikowi jest zaprowadzenie chłopca do gabinetu pielęgniarki szkolnej.
14. Zaproszenie na zajęcia pielęgniarkę szkolną. Poznanie wyposażenia apteczki, wyróżnianie i nazywanie środków opatrunkowych, przypomnienie numeru telefonu pogotowia ratunkowego- 999.
15. Zabawa integracyjna ,,Ludzie do ludzi’’.
Dzieci poruszają się po całej sali. Na znak dany przez nauczyciela uczniowie dobierają się parami i stają zgodnie z poleceniem danym przez prowadzącego: ręka do ręki, stopa do stopy itp. (za każdym razem uczeń ustawia się z innym kolegą). Gdy nauczyciel mówi ,,ludzie do ludzi’’, wszyscy uczniowie stają w kole i łapią się za ręce.
16. Podsumowanie i zakończenie zajęć.
UWAGA
Jeśli ktoś nie posiada kolorowanki "Zawsze Razem" może wykonać ilustracje samodzielnie.
Ilustracja ze str. 10 przedstawia dwoje dzieci idących drogą, na której leży strzykawka. Pod ilustracją znajduje się napis "Przy drodze leży zabrudzona strzykawka. Żadne z dzieci jej nie podnosi."
Ilustracja ze str. 14 przedstawia chłopca, który zranił się w rękę i jego kolegę prowadzącego go do gabinetu pielęgniarki. Pod ilustracją znajduje sie napis "Dominik zranił się w rękę. Marek prowadzi go do szkolnej pielęgniarki po opatrunek."
mgr Beata Rembeza |
