Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Warsztaty Integracyjne w Gimnazjum

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1532 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Serdecznie zachęcamy Państwa do sięgnięcia po zaprezentowane przez nas materiały dotyczące warsztatów integracyjnych. Pracujemy w Gimnazjum nr 32 w Krakowie i pomysł  zorganizowania takich zajęć zrodził się w Zespole Kształcenia Specjalnego Gimnazjum już kilka lat temu. Projekt został wdrożony w życie, przez lata ewaluował, aby ostatecznie osiągnąć przedstawioną tutaj formę. Warsztaty integracyjne pod hasłem NASZA SZKOŁA DA SIĘ LUBIĆ organizujemy dla klas pierwszych gimnazjum w październiku każdego roku szkolnego.
Celem Warsztatów są działania wpływające na adaptację uczniów klas pierwszych w ich nowej szkole, poznanie nauczycieli w sytuacji pozalekcyjnej, zapoznanie się z rówieśnikami z innych klas podczas wspólnej pracy i zabawy. Przeprowadzane zajęcia pokazują również przedmioty z innej niż typowa lekcja perspektywy. Zajęcia prowadzone są przy ścisłej współpracy pedagogów specjalnych i nauczycieli przedmiotów.
W bieżącym roku szkolnym zaprezentowałyśmy nasze przedsięwzięcie koleżankom z innych placówek i studentom. Warsztaty zostały bardzo wysoko ocenione przez Doradcę Metodycznego kształcenia integracyjnego w Krakowie Panią mgr Renatę Flis:
„Pomysł jak i sposób przeprowadzenia zajęć świadczą o kreatywności zespołu nauczycieli. Potrafią oni określić realistyczne priorytety w pracy wychowawczej i współpracować ze sobą wykazując wzajemny szacunek oraz świadomie dzielić obowiązki w klasie”.

Zapraszamy do skorzystania z naszej propozycji i przeprowadzenia jej na własnym podwórku.

Mariola Dębowska - Zielińska
Małgorzata Gadomska


WARSZTATY INTEGRACYJNE DLA KLAS PIERWSZYCH GIMNAZJALNYCH


CELE WARSZTATÓW:

- Rozwijanie umiejętności współdziałania w grupie oraz porozumiewania się.

- Integrowanie zespołu klasowego i międzyklasowego.

- Rozwijanie samoświadomości.

- Ćwiczenie ekspresji i inwencji twórczej.

- Budowanie empatii i umiejętności odczytywania uczuć.

- Wzmacnianie poczucia własnej wartości.

- Zapobieganie zmęczeniu psychofizycznemu poprzez ćwiczenie umiejętności podnoszenia poziomu energii w grupie oraz umiejętności wyciszenia.


METODY PRACY:

- Burza mózgów, ćwiczenia ruchowe, elementy dramy, ekspresja plastyczna.
- praca w grupach 10 - 15osób,
- skład grupy:uczniowie z róznych klas,
- kazda grupa uczestniczy w zajęciach "Poznajmy się" oraz w jednych z zajęć przedmiotowych
(czas zajęć: dwa razy po 60 min. z jedną 10 - minutową przerwą).


POMOCE DYDAKTYCZNE:

- Kartki, pisaki, kredki, karteczki do scen pantomimicznych z poleceniami, szpilki, kartki-wizytówki, gazety, gumki recepturki.


LITERATURA:

- „Porządek i przygoda” – lekcje twórczości pod red. A. Borzęckiego.

- „Klucz do efektywności nauczania”, H. Hamer.

- „Dziecko nadpobudliwe”- program korekcji zachowań T. Opolska, E. Potempska.

- „Jak żyć z ludźmi” – program profilaktyczny dla młodzieży, opracowanie - A. Kobiałka.




ZAJĘCIA INTEGRUJĄCE GRUPĘ POZNAJMY SIĘ




Ćwiczenie1.

Uczniowie otrzymują karteczki, wpisują na nich swoje imię pionowo.

Do liter imienia dopisują 3 cechy pozytywne np.: A mbitna
S ympatyczna
I nteresująca
A trakcyjna.
Krótkie przedstawienie się każdego uczestnika zajęć, odszukanie osób o podobnych cechach charakteru.


Ćwiczenie 2.

„Wszyscy którzy”

Uczestnicy siadają na rozstawionych krzesłach. Jedna osoba, stojąca pośrodku, nie ma krzesła. Osoba ta mówi: „wszyscy, którzy...” i wówczas wszyscy, którzy mieszczą się w danej kategorii muszą wstać i usiąść w innym miejscu. Nie może to być miejsce bezpośrednio obok. Osoba, dla której zabrakło krzesła, staje pośrodku i znowu mówi „wszyscy, którzy...”. Osoba, która stoi nie musi spełniać podawanego przez siebie kryterium.

Przykłady:

Wszyscy, którzy ... mają na sobie dżinsy

... mają czarne włosy

... lubią czekoladę


Ćwiczenie 3. JESTEM KOLOREM, NATURĄ
Każdy uczestnik przedstawia siebie samego w formie czterech rysunków, jako: kolor, roślinę, krajobraz, środek lokomocji.

Po zakończeniu zadania każdy prezentuje swój rysunek, tłumacząc dlaczego przedstawił siebie w ten sposób.

Można odszukać podobne ilustracje i złożyć na nich autograf.


Ćwiczenie 4.

Wspólne tworzenie konstrukcji z papieru

Uczniowie pracują w czteroosobowych grupach. Każda z grup za pomocą rurek zrobionych

z gazet i gumek recepturek ma stworzyć własną konstrukcję o dowolnej tematyce.

Po zakończeniu pracy, każda grupa prezentuje swoją konstrukcję i nadaje jej tytuł.


Ćwiczenie5. ZYWA RZEŹBA
Te same zespoły czteroosobowe wybierają swojego przedstawiciela, który losuje karteczkę

z poleceniem, jaką pantominę mają przedstawić. Kartki zawierają propozycje „maszyn”

z poruszającymi się częściami, które ma stworzyć grupa:

- maszyna do rozśmieszania

- maszyna grozy

- maszyna radości

- maszyna do ubolewania

- maszyna grająca.

Każda grupa przedstawia swoją „maszynę” w sposób pantomimiczny.

Na zakończenie omawia się użyte przez zespół środki wyrazu artystycznego, ich celowość, trudności itp.


Ćwiczenie 6 CZY ZNAMY SIĘ
Wszyscy uczestnicy stają w kręgu i przypatrują się sobie przez około minutę. Prowadzący zajęcia zaczyna słowami: „wszyscy mamy/jesteśmy...” i wymienia jakąś wspólną cechę dla wszystkich. Jako druga wypowiada takie podsumowanie osoba po prawej stronie prowadzącego. Ćwiczenie kończy się, gdy wszyscy w kręgu podadzą cechę wspólną wszystkich uczestników.

Przykłady:

Wszyscy mamy... włosy na głowie

Wszyscy jesteśmy ... Polakami

Wszyscy mamy ... dwie nogi

Wszyscy jesteśmy ... w szkole.


OPRACOWANIE SCENARIUSZA WARSZTATÓW:

Zespół Kształcenia Specjalnego Gimnazjum w składzie:

M. Dębowska-Zielińska, B. Borońska, I. Słocka, A. Madej-Nowosadzka,
D. Karska-Mazoń, R. Sas, M. Gadomska, M. Chomicka, M. Nowak, B. Płużek,
A. Dąbrowska.



Lekcja języka polskiego – warsztaty integracyjne.
TEMAT: „Dobrze widzi się tylko sercem” – kilka słów
o przyjaźni…

CELE OPERACYJNE:
UCZEŃ:
□ wie, czym jest przyjaźń,
□ umie odróżnić zachowania przyjacielskie od pseudoprzyjacielskich,
□ umie dostrzec pozytywne strony innych osób,
□ wie, co to znaczy być odpowiedzialnym za drugiego człowieka,
□ wie, jakie postawy i cechy charakteru są niezbędne w przyjaźni.
METODY PRACY:
□ praca z tekstem literackim,
□ „burza mózgów”,
□ praca w grupach.
ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
□ fragmenty z literatury mówiące o przyjaźni, kartony papieru,
□ karty pracy,
□ pisaki, nożyczki, guma przylepna,
□ „Słownik frazeologiczny”.
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
WPROWADZENIE:
1. Odczytanie fragmentów literackich na temat przyjaźni, przyjaciela. (przygotowane przez nauczyciela)
2. Pogadanka:
a) Czym jest przyjaźń?
b) Czy przyjaźń to to samo co koleżeństwo?
c) Kogo można nazwać prawdziwym przyjacielem? Kim są twoi przyjaciele?
d) Dlaczego jedni ludzie mają przyjaciół, a inni nie?
e) Jak należy postępować, żeby mieć przyjaciół?
3. Poinformowanie uczniów, że w czasie lekcji wspólnie stworzą obraz prawdziwego przyjaciela.
ROZWINIĘCIE:
1. Czy prawdziwe jest powiedzenie:
„Z kim przystajesz, takim się stajesz.”?
2. Praca w 4 grupach. Rozdanie kart pracy. Zadaniem grup będzie stworzenie obrazu prawdziwego przyjaciela – każda z nich ma wyposażyć w cechy przyjaciela inne części ciała.

I Opisuje głowę.
Z kartonu wycina kontur głowy. Nanosi tu swoje propozycje dotyczące:
sposobu myślenia przyjaciela, umiejętności mówienia prawdy innym, cierpliwości, umiejętności słuchania i podejmowania właściwych decyzji, ponoszenia konsekwencji tych decyzji itp.
II Opisuje serce.
Z kartonu wycina duże serce. Uczniowie nanoszą tu swoje propozycje dotyczące emocji, uczuć przyjaciela, np.: troski o przyjaciela, pomaganie w potrzebie, zrozumienie, zaufanie itp.
III Opisuje ręce.
Z kartonu wycina kontury rąk. Uczniowie nanoszą tu propozycje dotyczące konkretnych działań, np.: pomocy w potrzebie, drobnych gestów przyjacielskich itp.
IV Opisuje nogi.
Z kartonu wycina kontur nóg. Uczniowie opisują, z jakiego powodu, z czym przychodzi się do prawdziwego przyjaciela.
3. Przedstawiciele zespołów przyklejają kartony w odpowiednim miejscu na tablicy. Podsumowują swoją pracę, nawiązują do tematu lekcji, formułują wniosek.

PODSUMOWANIE:
1. Dokończ zdanie: „Jestem prawdziwym przyjacielem, ponieważ…”
2. Podawanie przykładów związków frazeologicznych, fraz związanych z przyjaźnią, przyjacielem. Wykorzystanie „Słownika frazeologiczneg

Opracowała: Elżbieta Olszewska



Lekcja Wychowania Fizycznego

Warsztaty integracyjne dla klas pierwszych.


TEMAT: „SPORT TO ZDROWIE” – CZY ZAWSZE I DLA KAŻDEGO?

Blok tematyczny: Aktywność ruchowa, praca i wypoczynek.
Czas: 45 minut.
Wiek: Klasy I Gimnazjum

CEL: zwrócenie uwagi na niebezpieczeństwa związane z uprawianiem sportu wyczynowego, przekonanie uczestników do rekreacji fizycznej, która jest wskazana w każdym wieku, rozwijanie aktywności i twórczego myślenia, uświadomienie dzieciom skutków nie korygowanych wad postawy.
MATERIAŁY: kreda, tablica, artykuły z gazet, kartki papieru, długopisy.

Przebieg:
1. Różne odmiany kultury fizycznej
Nauczyciel przypomina uczniom formy uczestnictwa w kulturze fizycznej, a mianowicie:
· wychowanie fizyczne
· sport rekreacyjny
· rekreacja fizyczna
· turystyka
· sport kwalifikowany (wyczynowy)
· rehabilitacja ruchowa
Nauczyciel omawia z uczniami podstawowe cechy różniące w/w formy uczestnictwa w kulturze fizycznej (wg: cześć teoretyczna, B. Swałtek-Juszkiewicz).


2. Niebezpieczne sporty – praca w grupach

Nauczyciel prosi uczniów o podanie tych dyscyplin sportu, które niosą ze sobą znaczne ryzyko dla zdrowia lub życia sportowców.

Po ukończeniu zadania grupy sporządzają wspólną listę „niebezpiecznych dyscyplin sportu”, którą zapisują na tablicy.


3. Dyskusja o niebezpieczeństwach

Nauczyciel sugeruje podział ryzyka, które niesie ze sobą uprawianie sportu na 2 rodzaje:

· możliwość odniesienia doraźnych kontuzji,

· negatywne skutki dla zdrowia odroczone w czasie.

Uczniowie omawiają pod tym kątem rodzaje ryzyka, które niosą wymienione wcześniej dyscypliny sportu.


4. Wnioski z lektury

Uczniowie przedstawiają krótko najważniejsze treści z przeczytanych artykułów (wg: Bibliografia, podane artykuły). Wypowiedzi powinny uwzględniać następujące zagadnienia:

· Pozytywne i negatywne zmiany zachodzące w organizmie pod wpływem uprawiania sportu

· Dzieci w sporcie wyczynowym

· Sport a długowieczność

· Za i przeciw sportom wyczynowym i sportom ekstremalnym

· Doping w sporcie

· Rodzaje aktywności fizycznej dobre dla wszystkich (rekreacja fizyczna)


5. Burza mózgów

Nauczyciel proponuje uczniom pracę w grupach metodą „burzy mózgów” (z j. ang. – brainstorming).


Metoda ta składa się z dwóch faz:
· I faza to generowanie pomysłów przez członków grupy podczas której nie krytykujemy się nawzajem i zapisujemy wszystkie pomyły (jest to tzw. faza zielonego światła)
· II faza to selekcja pomysłów, polegająca na racjonalnym wyodrębnieniu tych które są możliwe do zrealizowania „na teraz” (jest to faza czerwonego światła). Nauczyciel wyjaśnia uczniom, że nie jest to zabawa, tylko faktycznie przydatna metoda szukania nowych rozwiązań (w nauce, przemyśle, budownictwie).

Problem: „Jak upowszechnić rekreację fizyczną w naszym środowisku?” ( czyli: jak przyczynić się do tego, by ludzie z najbliższego otoczenia nabrali nawyku codziennej aktywności ruchowej?). Wybrane w „fazie czerwonej” pomysły powinny być zrealizowane przez zespół klasowy.


6. Konkurs na hasło zajęć

Nauczyciel zapisuje pomysły dzieci na hasło streszczające najważniejsze myśli z lekcji.


Bibliografia:
Przykładowe artykuły:
· „Laboratorium na stadionie” – Ważny Z. „Wiedza i Życie” nr 7/96 (str. 10-16)
· „Jak długo żyją sportowcy” – Gajewski A. K., „Wiedza i Życie” nr 7/96 (str. 18-21)
· „Po sukces we dwoje” – Hendler A., „Wiedza i Życie” nr 7/96 (str. 22-25)
· „Serce wyczynowca” – Hendler A., „Wiedza i Życie” nr 7/96 (str. 26-31)

Mirosław Kopiński



WARSZTATY INTEGRACYJNE DLA KLAS I-SZYCH GIMNAZJUM


GEOGRAFIA

TEMAT: NASZE MIEJSCE WE WSZECHŚWIECIE
  1. Cel zajęć: opis budowy wszechświata (schemat),
przeprowadzenie obserwacji ruchu obrotowego i obiegowego Ziemi
na modelach i wyjaśnienie następstw,
  1. Operacyjne cele lekcji:
uczeń: - opisuje budowę wszechświata,

- obserwuje ruch obrotowy i obiegowy Ziemi na modelu i poprze

odgrywanie ról (planeta /Ziemia/ > Słońce > księżyc),

- określa kierunek ruchu obrotowego Ziemi,

- wyznacza na modelu Ziemi zasięg dnia i nocy,

- ustala konsekwencje stałego nachylenia osi ziemskiej do

płaszczyzny orbity,

- podaje długość trwania pełnego obiegu Ziemi wokół Słońca,

- podaje długość roku kalendarzowego,

- wyjaśnia, dlaczego rok przestępny liczy 366 dni,

- demonstruje schematyczną budowę wszechświata ( rysunek) oraz

ruch obrotowy i obiegowy Ziemi na modelach,
  1. Środki dydaktyczne: globus indukcyjny, latarka lub rzutnik do przeźroczy,
kartk z bloku rysunkowego i pisaki (kredki),



4. Standardy egzaminacyjne:

I Umiejętne stosowanie terminów i pojęć do opisu zjawisk.

II Wyszukiwanie i stosowanie informacji–selekcjonuje informacje

i wykorzystuje w praktyce.

III Opisuje fakty, związki przyczynowo – skutkowe, przebieg

zjawiska w czasie i przestrzeni, łączy zdarzenia w ciąg przemian.

IV Kojarzy fakty, obserwacje i wyniki doświadczeń.


  1. Tok zajęć:
- Wprowadzenie do zajęć, nawiązanie do tematu.


- Ćwiczenia:


☼ Za pomocą rysunku schematycznego wyjaśnijcie, jak wyobrażacie sobie nas –

ludzi we wszechświecie? Np. POLSKA /Kraków/ > EUROPA > ZIEMIA >

UKŁAD SŁONECZNY > GALAKTYKA > WSZECHŚWIAT

(praca w grupach 3 – 4 osobowych)



☼ Uczniowie otrzymują kartki z nazwami planet Układu Słonecznego i kartki

z wyjaśnieniem pochodzenia nazw tych planet – ich zadaniem jest dopasowanie

obu kartek. Następnie uczniowie ustawiają się w kolejności od planety najbliższej

Słońcu do najdalszej (po 1 – 2 osoby do jednej kartki – planety, praca parami,2x9,

muszą odnaleźć właściwą nazwę planety do wyjaśnienia pochodzenia) .


☼ OBSERWACJA ruchu obrotowego i obiegowego Ziemi na modelu.

- Nauczyciel obraca globus indukcyjny z zachodu na wschód – uczeń oświetla

latarką i zaznacza granice dnia i nocy kredą na globusie.



☼ Kredą na podłodze rysujemy orbitę Ziemi–zorientowanie globusa,oś ustawiona

równolegle do osi ziemskiej i wskazuje północ. Wyjaśniamy następstwa ruchu

obiegowego – pory roku i dlaczego co 4 lata mamy rok przestępny?


☼ Wyjaśnienie zjawiska zaćmienia SŁOŃCA i KSIĘŻYCA.


ZAŁĄCZNIKI:

  1. KRAKÓW > MAŁOPOLSKA > EUROPA > ZIEMIA > UKŁAD SŁONECZNY > POLSKA

> GALAKTYKA > WSZECHŚWIAT


2.

I MERKURY - BÓG HANDLU I ZYSKU

II WENUS - BOGINI MIŁOŚCI

III ZIEMIA - PLANETA LUDZI

IV MARS - BÓG WOJNY

V JOWISZ - WŁADCA BOGÓW

VI SATURN - BÓG ROLNICTWA

VII URAN - BÓG NIEBA

VIII NEPTUN - BÓG MORZA

IX PLUTON - BÓG PODZIEMI



OPRACOWANIE:

Kinga Rokicka

Hanna Łajczak

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie