Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 1498 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Problem, który postanowiłam zanalizować to zespół nadpobudliwości psychoruchowej, zwany również zespołem hiperkinetycznym. Dzieckiem, które cierpi na tę chorobę jest Kamil.


Opis analiza przypadku rozpoznawania i rozwiązywania problemu wychowawczego - zespół nadpobudliwości psychoruchowej


1. Identyfikacja problemu
Problem, który postanowiłam zanalizować to zespół nadpobudliwości psychoruchowej, zwany również zespołem hiperkinetycznym. Dzieckiem, które cierpi na tę chorobę jest Kamil.
Kamil jest obecnie uczniem klasy drugiej szkoły podstawowej integracyjnej. Do klasy pierwszej został przyjęty w poprzednim roku szkolnym 2004/2005 na podstawie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego ze względu na zaburzenia zachowania. Uczęszcza do klasy integracyjnej i jest jednym z pięciorga dzieci niepełnosprawnych. O tym, że w mojej klasie będzie dziecko z ADHD wiedziałam już w maju 2004r. Wtedy to po raz pierwszy obserwowałam Kamila na spotkaniach z przyszłymi pierwszoklasistami. Typowe objawy takie jak: trudności z koncentracją uwagi, impulsywność, słaba sprawność i czucie własnego ciała, niepokój ruchowy, nadwrażliwość na bodźce zewnętrzne, niska odporność na trudne sytuacje, zmienność działania, łatwe uleganie wpływom rówieśników częściowo zaobserwowałam już w czasie tych spotkań, a w pełni w pierwszym miesiącu nauki w klasie pierwszej. Miałam więc czas na przygotowanie się zarówno duchowe jak i merytoryczne do pracy z takim dzieckiem. Wiedziałam, że muszę otoczyć go szczególną opieką, pomóc w aklimatyzacji, dostosować metody i formy pracy do jego możliwości, zastosować takie metody wychowawcze, które ułatwią mu funkcjonowanie w szkole, a jednocześnie pozwolą wdrożyć do podporządkowania się regułom i zasadom panującym w klasie.

Postanowiłam wnikliwie przyjrzeć się Kamilowi i zanalizować jego przypadek.

2. Geneza i dynamika zjawiska.

Przedstawione informacje zebrałam na podstawie:

· wywiadu z matką

· rozmowy z dziadkiem

· Orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego z Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej nr 2 z roku 2003

· Opinii Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej nr 2 z roku 2005

· własnych obserwacji


Kamil w okresie niemowlęcym był dzieckiem bardzo niespokojnym, często płakał, miewał kolki i problemy ze snem. Jako dwu-trzy latek był bardzo ruchliwy, wszędzie było go pełno, w ciąż biegał, hałasował, nie potrafił skupić się na jednej zabawie, niszczył zabawki, nie mógł usiedzieć przy stole w czasie posiłków, nie chciał rysowań, układać puzzli. Matka twierdzi, że okres ten to wieczne bieganie i sprawdzianie co Kamil robi. W wieku czterech lat został zapisany do przedszkola, jednak nie zaaklimatyzował się, nie potrafił dostosować się do norm społecznych, nie chciał bawić się z dziećmi, bardzo płakał, więc rodzice zdecydowali się wypisać go z przedszkola. Został w domu pod opieką dziadka. W wieku sześciu lat rozpoczął naukę w grupie przedszkolnej, zerowej. W roku szkolnym 2003/2004 został odroczony od obowiązku szkolnego ze względu na nieharmonijny rozwój funkcji poznawczych i powtarzał drugi raz program zerówki. W roku szkolnym 2004/2005 rozpoczął naukę w szkole podstawowej integracyjnej. Jak wynika z analizy Orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego z kierowany został do klasy integracyjnej ze względy na zaburzenia zachowania spowodowane nadpobudliwością psychoruchową. Chłopiec pozostaje pod opieka neurologa od roku 2003. Jego zachowanie zwróciło już moja uwagę w czasie spotkań z przyszłymi pierwszoklasistami, które miały miejsce w maju w naszej szkole. Był bardzo ruchliwy na zajęciach Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. Nie wszystkie polecenia wykonywał poprawnie, część dodatkowo tłumaczyła mu mama, powstrzymywała go gdy chciał ćwiczyć wcześniej niż nauczyciel dokończył demonstracje. Test dojrzałości szkolnej napisał poprawnie, jednak wykonywał go pod kontrolą nauczyciela. Miał problemy z koordynacją wzrokowo-ruchową. Chętnie wypowiadała się jednak nie zawsze na temat, często wyrywał się nie pytany, zawsze chciał być pierwszy. We wrześniu gdy chłopiec zapoznał się już z nowa sytuacja przejawy nadpobudliwości okazały się dla wszystkich bardzo uciążliwe. Kamil chodził po klasie bez pozwolenia, bawił się przyborami i zeszytami, długo wypakowywał książki, czasami pracował bardzo szybko bez zastanowienia się, często wykonują ćwiczenia niepoprawnie, a czasami nie nadążał, wręcz robił zupełnie coś innego. Nie potrafił siedzieć spokojnie na krześle, kręcił się, chwiał, często z niego spadał. Wielokrotnie w czasie zajęć chciał wychodzić do toalety. Na przerwach i na świetlicy szkolnej był bardzo niespokojny i ruchliwy. Biegał, krzyczał, zaczepiał kolegów, popychał, czasami był nawet agresywny. Łatwo obrażał się. Nie słuchał upomnień wychowawców świetlicy szkolnej, nauczycieli dyżurujących oraz opiekunów w przewozie. Z czasem zaczął być coraz bardziej agresywny, nie chciał pracować popadał w skrajne stany emocjonalne, miewał napady złości. Po rozmowie z matka i z dziadkiem, że rodzice są w trakcie rozwodu. Kamil kategorycznie odmawiał odwiedzin u ojca, a zmuszany do tego wpadał w złość lub miewał napady płaczu. Wyraźnie nie radził sobie z tą trudną dla niego sytuacja. Trochę uspokoił się, gdy na wyraźna moja prośbę zaprzestano zmuszania go do wizyt u ojca. Poradziłam matce, by ustaliła z ojcem taki sposób spotkań, aby dziecko powoli przyzwyczajało się do nowej sytuacji. Okazało się jednak, że ojciec po rozmowie na ten temat, zaprzestał kontaktować się z Kamilem i obecnie dochodzi tylko do sporadycznych spotkań. Chłopiec nie wyraża chęci utrzymywania bliższych stosunków z ojcem, który nigdy nie miał dla niego czasu i nie był żadnym autorytetem. Prawdopodobnie ojciec nie akceptował Kamila i nie potrafił pogodzić się z jego niepełnosprawnością.

Matka, pod której opieką znajduje się dziecko niezbyt dobrze radzi sobie z problemami jakie stwarza choroba syna. Pracuje zawodowo i nie ma zbyt dużo czasu dla dziecka. Jak sama twierdzi Kamil traktuje ją bardziej jak „ koleżankę” i nie słucha jej w trudnych, konfliktowych sytuacjach.

Duży wpływ na dziecko ma dziadek- ojciec matki. Jest on osoba konsekwentna, rygorystyczną i obowiązkową. Stosuje wobec Kamila system nagród i kar, czasem nawet kary fizyczne. Chłopiec trochę się go boi i czuje przed nim respekt. Dziadek jest autorytetem i to na jego zdanie Kamil powołuje się przy wielu okazjach. Dzięki dziadkowi dziecko ma zawsze odrobione zadania, spakowany tornister i przeczytane lektury, jest przygotowany do zajęć.

3. Znaczenie problemu.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej to temat szeroko poruszany w literaturze fachowej i wiele interesujących wskazówek i artykułów o ADHD można znaleźć także w internacie. W książce pod tytułem „ Dziecko nadpobudliwe” T. Opolska i E. Potemska mianem nadpobudliwości psychoruchowej określają „...zespół objawów występujących w jednej, dwóch lub we wszystkich sferach funkcjonowania dziecka: ruchowej, poznawczej i emocjonalnej.” H. Spionek w książce pod tytułem „ Zaburzenia rozwoju uczniów, niepowodzenia szkolne” pisze, że „...dzieci, które cechuje wzmożona ekspansja ruchowa, szukają bez przerwy okazji do ruchowego wyżycia się. Na pauzach biegają po korytarzu, a nierzadko po całej szkole. Na lekcjach wychodzą z ławek, biegają po klasie, wyrywają się do odpowiedzi, machając rękami, podskakują.” „ Ogólnie wzmożona reaktywność może sprawić, że dziecko nie jest w stanie na niczym skoncentrować uwagi. Silnie odbierane bodźce płynące z organizmu oraz zewnętrznego otoczenia, wytwarzają w ośrodkowym układzie nerwowym stan nadmiernego pobudzenia.”

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej niesie z sobą wiele problemów. Dziecko nie potrafi zachować spokoju, kręci się, przeszkadza innym, porzuca wszelkie wspólne zabawy. Ma kłopoty z dyscypliną, jest niewytrwałe, nie znosi oczekiwania. Zwraca uwagę swoją zmiennością nastrojów. Często stawia opór niespodziewanie do sytuacji, bezkrytycznie ulega wpływom. Popada w liczne konflikty z otoczeniem. Dziecko z ta przypadłością często jest zapominalskie, roztargnione chaotyczne. Osiąga gorsze wyniki w nauce, ma problemy z przepisywanie, rozwiązywaniem zadań tekstowych, czytaniem dłuższych tekstów. Słaba koncentracja u dziecka z ADHD spowoduje dezorganizacje czynności, nieukończenie rozpoczętych prac, nierównomierne tępo pracy chaotyczność działań. Funkcjonowanie dziecka w szkole jest bardzo trudne. Ma problem z przyswojeniem sobie reguł panujących w szkole i grupie rówieśniczej, co prowadzi do i izolowania go, mimo iż pragnie towarzystwa, nie potrafi znaleźć sobie kolegów. Często czuje się samotny. Prowadzić to może do agresji oraz innych zaburzeń zachowania, lęków, tików, zaburzeń nerwicowych.

4. Prognoza
Prognoza negatywna- w przypadku zaniechania oddziaływań

- zaburzenia emocjonalne i niedostosowanie społeczne

- nadmierna ruchliwość zagrożeniem dla niego i innych

- niska samoocena ;

- słabe wyniki w nauce;

- nieprzestrzeganie zasad dyscypliny w szkole;

- słaba koncentracja;

- brak akceptacji społecznej co może spowodować, że nie będzie lubić szkoły;

- wzrost agresji;

- zaburzenia nerwicowe;

Prognoza pozytywna– podjęcie działań

- zmniejszenie napięcia, właściwe rozładowanie emocji i potrzeby ruchu;

- wdrożenie do systematycznej pracy;

- nauczenie odpowiedzialności i samooceny;

- zaspokojenie potrzeby akceptacji;

- nawiązanie właściwego kontaktu z klasą;

- dłuższe skupianie uwagi;

5. Propozycje rozwiązania
Cele:
- zmniejszenie poziomu agresji u dziecka

- wyciszenie zachowań negatywnych

- rozładowywanie nagromadzonej energii oraz emocji
Proponowane zadania i plan oddziaływań :
- przeprowadzenie rozmów z matką i dziadkiem na temat skutecznego wychowywania dziecka z ADHD;

- ujednolicenie metod wychowawczych stosowanych przez osoby opiekujące się Kamilem ( matka, dziadek, wychowawcy świetlicy, katechetka, wychowawcy);

- ścisła kontrola postępów w nauce- założenie zeszytu informacyjnego „szkoła- dom”;

- zachęcenie Kamila do aktywnego udziału w zajęciach terapii Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne;

- udział w zajęciach wyrównawczych;

- doraźne rozładowywanie nagromadzonej energii;

- zmniejszenie ilości bodźców w czasie zajęć;

- przestrzeganie kontraktu klasowego;

6. Wdrażanie oddziaływań
W trakcie spotkań z matką i dziadkiem starałam się przybliżyć im wiadomości na temat ADHD. Wspólnie ustaliliśmy metody wychowawcze i zasady postępowania z dzieckiem. Szczególny nacisk kładłam na konsekwencję działania i otoczenie chłopca spokojną, pełną miłości i akceptacji atmosferą. Często kontaktowałam się z innymi osobami pracującymi z Kamilem – katechetką, wychowawcami świetlicy, opiekunką w przewozie, współ wychowawcą – w celu ujednolicenia oddziaływań. Wszelkie uwagi, zarówno pozytywne jak i negatywne, a także informacje dotyczące nauki zapisywałam w zeszycie „szkoła- dom”. O to samo prosiłam mamę, dziadka oraz współpracowników w szkole. Dużo rozmawiałam z Kamilem , starając się pokazać mu jego mocne strony, chwaliłam gdy starał się dobrze zachowywać, na bieżąco reagowałam na przejawy nieodpowiednich zachowań. Konsekwentnie zwracałam uwagę na przestrzeganie kontrakty klasowego przez wszystkich uczniów. W klasie pierwszej dzieci uczestniczą w zajęciach w Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. Zachęcałam Kamila do aktywnego w nich udziału, mimo jego niechęci do ćwiczeń. Czasem nawet ćwiczyłam w nim w parze, by pokazać, że są to zajęcia przyjemne, pomagają mu rozładować napięcie i zapewniają dużo ruchu. W czasie zajęć wyrównawczych starałam się nadrobić z chłopcem wszelkie braki dydaktyczne. Wprowadziłam także ćwiczenia koordynacji wzrokowo-ruchowej, wydłużające okres koncentracji i wdrażające do samokontroli. W czasie zająć w klasie starałam się zaspokoić jego potrzebę ruchu poprzez drobne zadania wymagające przespacerowania się po klasie na przykład „ podaj książkę, przynieś kredę, zetrzyj tablicę”. Jednocześnie konsekwentnie zwracałam mu uwagę, by nie kręcił się na krześle, nie wstawał z ławki i nie chodził po klasie bez pozwolenia. Jego stolik ustawiła blisko biurka i pilnowałam, by nie miał na nim zbędnych rzeczy. W czasie zajęć powtarzałam mu polecenia i często dodatkowo wskazywałam co ma robić.

7. Efekty oddziaływań
Dzięki wspólnym staraniom Kamila, moim, mamy, dziadka, pracowników szkoły pozytywne efekty oddziaływań są już widoczne. Kamil stara się panować nad swoim postępowaniem. Wie kiedy zachowuje się źle i jest w stanie się do tego przyznać na przykład przy codziennej samoocenie w klasie. Potrafi już wysiedzieć całą lekcję w ławce, nie chodzi po klasie bez pozwolenia. Zmniejszył się poziom jego agresji. Co prawd nadal popada w konflikty z kolegami, ale potrafi też się z nimi bawić i jest przez nich lubiany. W czasie przerw nadal biega, jednak reaguje na upomnienia nauczycieli dyżurujących. Ma wciąż problemy ze zorganizowaniem sobie pracy. Jednak dopilnowany pracuje sprawnie i często jest w stanie dokończyć rozpoczęte zadanie.

Jestem świadoma, że jeszcze wiele pracy czeka zarówno Kamila jak i wszystkich, którzy się nim opiekują, jednak sądzę, że jesteśmy na dobrej drodze i przestrzeganie przyjętych oddziaływań pozwoli na osiągnięcie sukcesu.

opracowanie: mgr Anna Pahl z Bielska- Białej

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie