Opiekuję się gazetką szkolną dwa lata, tzn. od czasu, kiedy nasza szkoła posiada pracownię komputerową. Wcześniej gazetka szkolną opiekowali się m.in. poloniści, a potem nauczyciel plastyki.
Skład redakcji gazetki to 19 uczniów z klas IV – VI. W ubiegłym roku na zajęcia uczęszczał uczeń klasy III, który obecnie chodzi do klasy IV i jest obecnie doświadczonym redaktorem w naszej gazetce.
Spotkania odbywają się raz w tygodniu. Zadania i tematy „redaktorzy” wymyślają sobie sami, to od nich wychodzą pomysły, o czym będą pisać w kolejnych numerach gazetki. Wymieniają się tylko na początku pomysłami, aby tematy nie powtarzały się.
Na zajęcia uczęszczają uczniowie, którzy chętnie opisują to, co dzieje się w szkole, dzielą się swoimi zainteresowaniami, pomysłami, humorem, przekazują wyniki ciekawych konkursów. Właściwie sami podzielili się zadaniami i działami, które redagują, bez zmuszania podzielili się na „zespoły”- każdy z nich pisze o czym innym.
Mamy trzy uczennice, które redagują dział horoskopów, wróżb, ciekawostek o muzyce. Inna z dziewcząt śledzi wśród nauczycieli tzw. „humor z zeszytów”, ma „cięty” język i dość ciekawie wypowiada się na różne tematy, co wzbogaca zawartość gazetki. Może to dziwnie zabrzmi, ale o piłce nożnej pisze uczennica klasy VI, która zna wszystkich piłkarzy, ich trenerów, wyniki, ilość bramek. Tematy bieżące – czyli o życiu szkoły, o konkursach, przedstawieniach, wyjściach do kina (recenzje filmów) spisuje skrupulatnie następna trójka uczniów. Tak się odbywa spontanicznie zbieranie materiałów, które zmieniają się w składne, czytelne artykuły, a w efekcie ciekawe gazetki.
Rola opiekuna gazetki sprowadza się w tym przypadku do dyskretnego podpowiadania, kierowania pracą, korektą rzeczową i ortograficzną. Każdy z redagujących uczniów jest niepowtarzalny, pozwala to na bardzo ciekawą pracę, należy tylko dbać, aby ich nie zniechęcać mocną krytyką.
Redaktorzy po zebraniu materiałów przynoszą je na zajęcia, tutaj decydujemy, które z nich znajdą się w następnym numerze. Ustalamy, czy w tekście będą jakieś elementy graficzne, w jaki sposób będą łączone z tekstem.
Zanim rozpocznie się praca nad kolejnym numerem gazetki, każdy z piszących podaje wstępny tytuł swojego artykułu, później łatwiej jest ułożyć je kolejno w gazetce. Staramy się, aby kolejne elementy w gazetce współgrały ze sobą, nie może być sytuacji, kiedy za np. ciekawostkami przyrodniczymi nie „wpadają” relacje ze szkolnych obchodów Święta Niepodległości.
Ustalamy, jak piszemy „na brudno” – tzn. każdy ustawia stronę poziomo (ze względu na format gazetki), dzieli ją na dwie kolumny, pisze czcionką Times New Roman o rozmiarze 12, z odstępem 1,5 wiersza, justuje marginesy.
Taki schemat pozwala na sprawdzenie, jak długi może być tekst po dodaniu odstępów, możemy sprawdzić ile stron może mieć nasza gazetka. Pozwala to na łatwiejszą pracę przy „składzie” gazetki, nie ma problemu przy kolejnym „sklejaniu” fragmentów ze zmianą czcionki i jej rozmiarem.
Agnieszka Baziak PSP 7 w Świebodzinie |
