Praca w teatrzyku kształtuje osobowość dziecka oraz rozwija procesy poznawcze, uwagę, spostrzegawczość, wyobraźnię, pamięć i mowę. Wyzwala aktywność, która jest podstawą rozwoju intelektualnego. Nieodłączną zaś cechą aktywności jest samodzielne myślenie.
Jedną z interesujących i wartościowych form pracy z lekturą jest teatrzyk kukiełkowy. Wspólnie z dziećmi warto zacząć od doboru repertuaru, opracować wspólnie dialogi i monologi. Na tym etapie nalezy omówić krótko treść utworu, przeczytać jego obszerne fragmenty, zwrócić uwagę na bohaterów, ich pozytywne i negatywne cechy oraz na wartości wychowawcze. Po opracowaniu scenariusza następuje przydział ról. Wspólnie dyskutujemy, kto najlepiej odtworzy zaprezentowanych bohaterów ksiązki, następnie zaś wybieramy narratora.
Przydzielając odpowiednie role, bierzemy pod uwagę warunki głosowe, sposób mówienia, a nawet uosobienie ucznia. Staramy się zmieniać repertuar i dobierać tak, aby angazować wszystkich uczniów. Po przydzieleniu ról wspólnie projektujemy lalki.
Przypisane sobie role uczniowie czytają głośno oraz wypowiadają się na temat poprawnego odtwarzania tekstu. Pomagają sobie wzajemnie interpretować utwór, wcielając sie w postać ksiązki. Po opracowaniu pamięciowym tekstu pracujemy nad właściwymi gestami, czyli ruchami kukiełek.
Opracowujemy takze bardzo starannie scenografię. Do wykonania lalek angazujemy rodziców oraz uczniów klas wyzszych. Występy teatrzyku mogą odbywać się na terenie naszej szkoły z okazji róznych uroczystości szkolnych i spotkań z rodzicami. Występować mozna rowniez gościnnie w sąsiednich placówkach.
Praca w teatrzyku kształtuje osobowość dziecka oraz rozwija procesy poznawcze, uwagę, spostrzegawczość, wyobraźnię, pamięć i mowę. Wyzwala aktywność, która jest podstawą rozwoju intelektualnego. Nieodłączną zaś cechą aktywności jest samodzielne myślenie.
Poprzez tę atrakcyjną formę pracy z lekturą ucznowie angazują się emocjonalnie. Zupełnie spontanicznie poznają i przyswajają sobie zawarte w utworze normy i zasady postępowania.
Poprzez pracę w teatrzyku kukiełkowym mozna zainteresować małych uczniów literaturą dzieciecą. Ksiązka nie narzucona, nie wymuszona, lecz oczekiwana staje się bliska dziecku i potrzebna. Poznawanie lektury w tej ciekawej formie staje sie atrakcyjną i pozyteczną zabawą.
Dziecko, siegając po ksiazkę, kształci rowniez techniczną stronę czytania. Obcowanie z literaturą doskonali poprawną pisownię, wzbogaca język i słownictwo, styl wypowiedzi, umiejętności wiązania fragmentów w ciągi przyczynowo-skutkowe i ułatwia komunikatywne wypowiadanie się.
Literatura przyswojona w sposób zabawny poszerza wiedzę dziecka on świecie. Praca z tekstem literackim w teatrzyku kukiełkowym oddziałuje terapeutycznie na dzieci nadpobudliwe i zahamowane. Dzieci nadpobudliwe potrafią w tej atrakcyjnej formie skupić uwagę, opanować nadmierną ruchliwość, a tym samym kształcą swoją wyobraźnię, spostrzegawczość, myślenie i mowę. Dzieciom zahamowanym emocjonalnie odwagi dodaje zasłaniająca je kurtyna.
Dziecko ma silną potrzebę odczuwania wokół siebie piękna, a teatrzyk lalkowy w ciekawy sposób rozbudza tę potrzebę. Nastrój, ciekawa scenografia, muzyka i śpiew, estetycznie wykonane kukiełki, pięknie wypowiedziane słowa, właściwy gest - wprowadzają dziecko w inny świat, świat zabawy, dziecięcych marzeń o pięknie i radości, zwycięstwa dobra nad złem, sprawiedliwości.
Sukces pomaga pokonywać trudności, dodaje odwagi, pewności siebie, zadowolenia, dostarcza pozytywnych przezyć emocjonalnych i wzruszeń. Publiczne występy uczą dzieci wspólnego działania, sprawnej organizacji i zbiorowego wysiłku.
Dzieci przyswajają sobie potrzebę dyscypliny, co sprzyja wyzwalaniu postaw społecznego zaangazowania, aktywności, współpracy, poczucia odpowiedzialności. Wiedzą, ze dobry występ to solidny i sumienny wkład pracy wszystkich, całego zespołu.
Waznym atutem teatrzyku lalkowego jest to, ze przygotowuje dziecko do uczestnictwa w kulturze i wychowuje przyszłego widza teatralnego.
Wszystko to mozna osiągnąć poprzez wspaniałą zabawę, którą mozna zorganizować w kazdych warunkach. Potrzebne jest tylko zaangazowanie nauczyciela i chęć zrobienia czegoś w swojej szkole.
Małgorzata Ligoń
Szkoła Podstawowa nr 2 w Radzionkowie |
