Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Świat kredką malowany

Od 01.01.2015 odwiedzono tę wizytówkę 2111 razy.
Chcesz zwiększyć zainteresowanie Twoją jednostką?
Zaprezentuj w naszym informatorze swoją jednostkę ->>>
* szkolnictwo.pl - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie



Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów.



 

Założeniem programu jest poszerzenie doświadczeń plastyczno konstrukcyjnych dzieci w wieku przedszkolnym poprzez udział w zajęciach plastycznych z wykorzystaniem różnorodnych technik plastycznych oraz dostarczenie im wspaniałej zabawy i radości tworzenia.  W programie podaję w skrócie znaczenie terminów * BARWA * ŚWIATŁO * BRYŁA * LINIA * FAKTURA * RUCH * KSZTAŁT dla przypomnienia o nich nauczycielom oraz przedstawiam sposoby dobierania technik plastycznych do zajęć mających na celu zapoznanie dzieci z tymi pojęciami.


Maria Wasilewska

ŚWIAT KREDKĄ MALOWANY

Szczęśliwy wiek, gdy stwierdza się,
że można narysować wszystko,
co się chce. Naprawdę wszystko.
Jest się jeszcze panem świata
tak dalece, że nie można w to wątpić.
A. Jacques

WSTĘP

Na zajęciach plastycznych, posługując się środkami plastycznymi można wykształcić wiele ważnych umiejętności i zdolności intelektualnych między innymi, dlatego, że jak twierdzi Stefan Szuman „dziecko przedstawia to, co wie o przedmiocie, a nie to, co widzi, a owa wiedza, uczuciowa i subiektywna, narasta w wyniku intensywnego działania wyobraźni”
Wiek dziecięcy, to wiek naturalnego dążenia do zdobywania i rozszerzania doświadczeń a swobodna aktywność jest zaspokojeniem jego potrzeb. „Dziecko posiada w sobie wszystko to, co warunkuje skuteczne wychowanie, w szczególności zaś aktywność nieustanną i nieustannie aktualizowaną, w której zaangażowana jest cała jego osobowość; jest to aktywność istoty znajdującej się w okresie wzrostu, w stałym swoim rozwoju”
Zajmowanie się twórczością plastyczną z upodobania pozwala na odczuwanie satysfakcji już z samego faktu jej uprawiania, niezależnie od zewnętrznej oceny wyników pracy, czy rzeczywistych jej wartości. Dziecko w swą pracę angażuje, bowiem najbardziej osobiste sfery myślenia i odczuwania a twórczość plastyczna pozwala mu na formułowanie i ujawnianie sądów trudnych do wypowiedzenia.

GENEZA PROGRAMU

Program opracowałam w oparciu o moje wieloletnie obserwacje i doświadczenie pedagogiczne, które wskazują, że właśnie na okres przedszkolny przypada bardzo aktywny rozwój dziecięcej twórczości plastycznej a ta dostarcza dzieciom wiele radości oraz wpływa na ich ogólny rozwój. Jest on również kontynuacją mojej pracy nad rozwijaniem twórczej aktywności dzieci . Napisanie programu wynikało też z potrzeby wzbogacenia warsztatu pracy nauczycielek naszego przedszkola. Przeprowadzone przeze mnie badania stanu wychowania plastycznego wykazały bowiem, że wykorzystujemy zbyt mało technik plastycznych a o problemach plastycznych mówimy sporadycznie.

PODSTAWA PROGRAMOWA

Zgodnie z podstawą programową do nauczyciela przedszkola należy:
· Umożliwienie dziecku dokonywania wyborów i przeżywania pozytywnych efektów własnych działań.
· Pomaganie dziecku w dostrzeganiu problemów, planowaniu i realizowaniu zadań.
· Umożliwianie poznawania i stosowania różnych sposobów rozwiązywania zadań.
· Umożliwienie dziecku ekspresji spostrzeżeń, przeżyć, uczuć w różnych formach działalności z zastosowaniem werbalnych i niewerbalnych środków wyrazu.
· Wspieranie działań twórczych w różnych dziedzinach aktywności.

ZAŁOŻENIA PROGRAMU

Założeniem programu jest poszerzenie doświadczeń plastyczno konstrukcyjnych dzieci w wieku przedszkolnym poprzez udział w zajęciach plastycznych z wykorzystaniem różnorodnych technik plastycznych oraz dostarczenie im wspaniałej zabawy i radości tworzenia.
W programie podaję w skrócie znaczenie terminów * BARWA * ŚWIATŁO * BRYŁA * LINIA * FAKTURA * RUCH * KSZTAŁT dla przypomnienia o nich nauczycielom oraz przedstawiam sposoby dobierania technik plastycznych do zajęć mających na celu zapoznanie dzieci z tymi pojęciami.
„Przede wszystkim musimy zdawać sobie sprawę, że nie chodzi o nauczanie dzieci, o wskazywanie im, jak i co mają tworzyć, o fachową ocenę ich prac. Byłoby niedopuszczalne, gdybyśmy próbowali odegrać rolę, do której nie jesteśmy powołani. Musimy po prostu stworzyć warunki do rozkwitu swobodnej twórczości dziecka i tu nasza rola jako mecenasów sztuki dziecięcej jest nie do zastąpienia”.

CELE GŁÓWNE

· rozwijanie swobody w posługiwaniu się linią i plamą, kształtem i barwą na płaszczyźnie i w przestrzeni, w różnych technikach plastycznych;
· uwrażliwienie dziecka na zjawiska otaczającej rzeczywistości – na światło, barwę, bryłę, linię, fakturę, ruch i przestrzeń;
· bezpośrednie zapoznanie z podstawowymi jakościami poszczególnych problemów plastycznych;
· dochodzenie do sprawności manualnej, efektów artystycznych i ogólnej kultury estetycznej poprzez szereg ćwiczeń wzajemnie się zazębiających, z których każde będzie korzystało i czerpało z poprzedniego.

CELE SZCZEGÓŁOWE

· Kształcenie umiejętności wnikliwej obserwacji.
· Ćwiczenie spostrzegawczości.
· Bogacenie wiedzy o świecie.
· Kształcenie pamięci wzrokowej.
· Rozwój twórczej wyobraźni.
· Wyrabianie artystycznej wrażliwości.
· Wzbogacanie przeżyć estetycznych.
· Zdobywanie umiejętności wyrażania obserwowanych form i zjawisk różnymi środkami plastycznymi.
· Posługiwanie się różnymi technikami plastycznymi.
· Uwrażliwianie na piękno natury i dzieł sztuk plastycznych.
· Przygotowanie do odbioru sztuki i uczestnictwa w życiu kulturalnym.

Miarą osiągnięcia celu jest wytwór twórczości dziecięcej, który dla małego „twórcy” jest źródłem zadowolenia z samej pracy twórczej oraz satysfakcji z osiągniętego efektu.

ZADANIA PROGRAMOWE

Całościowy rozwój dziecka: intuicyjny, zmysłowy, emocjonalny, estetyczny i intelektualny poprzez aranżację odpowiednich pobudzeń ekspresji wychowanków, prowadzących do samodzielnych odkryć w sferze plastycznych środków wypowiedzi.
Kształcenie świadomości plastycznej poprzez podsuwanie motywacji, środków i materiałów zgodnych z ich osobistą wrażliwością, potrzebami rozwojowymi, poznawczymi i estetycznymi.

Adresatami programu są dzieci w wieku od 3 do 6 lat. Stopniowo wprowadzamy je w tajniki warsztatu plastycznego, stwarzając warunki do eksperymentowania różnymi, często nietypowymi, narzędziami i technikami. Zachęcamy do swobodnego operowania linią, plamą, kształtem, barwą, światłem, fakturą, bryłą, ruchem.
Program należy realizować dobierając treści odpowiednio do grupy wiekowej, możliwości, zainteresowań i uzdolnień dzieci.

SPOSOBY REALIZACJI

WRZESIEŃ

BARWA - Wyszukujemy kolory jaśniejsze, ciemniejsze, cieplejsze, zimniejsze itp.
ŚWIATŁO - Obrysowujemy cień kolegi kredą na asfalcie.
BRYŁA - Modelujemy z plasteliny.
LINIA - Na dużym arkuszu brystolu rysujemy kawałkami buraka pociętego w kształcie kredy.
FAKTURA - Na szklaną płytkę naklejamy lakierem do paznokci kompozycję z różnorodnych cienkich tkanin (koronki, tiulu, batystu, nici).
RUCH - Obserwujemy spadanie i wirowanie liści, bibułek, piór itp.
KSZTAŁT - Strząsamy z pędzla dużą kroplę farby na kartkę a następnie rozdmuchujemy ją przy pomocy plastikowej rurki tworząc różne, dziwne kształty.

PAŹDZIERNIK

BARWA - Grupujemy przedmioty w danym kolorze i porównujemy je.
ŚWIATŁO - Obrysowujemy cień twarzy kolegi na kartce papieru przyłożonej do ściany.
BRYŁA - Puszczamy bańki mydlane.
LINIA - Rysujemy węglem drzewnym - szpicem sztyftu, jak też całą jego długością.
FAKTURA - Układamy kompozycję z zasuszonych liści, płatków kwiatów, nasion mocując je kuleczkami plasteliny.
RUCH - Wycięty z kartki papieru technicznego szablon o dowolnym kształcie kolorujemy miękką kredką lub cieniami do powiek. Układamy czystą stroną na kartce i palcami rozcieramy kredkę poza krawędzie szablonu.
KSZTAŁT - Stemplujemy różnego rodzaju stemplami, gotowymi lub wykonanymi z ziemniaka, z papieru, z plasteliny, z liści itp.

LISTOPAD

BARWA - Stemplem z ziemniaka nakładamy farbę w danym kolorze na kolorowy papier.
ŚWIATŁO - Rysujemy kredą na czarnych arkuszach papieru,
BRYŁA - Dużą kulę ulepioną z plasteliny ozdabiamy tworzywem przyrodniczym.
LINIA - Rysujemy patykiem.
FAKTURA - Na podkładzie z gipsu układamy różnorodny materiał przyrodniczy.
RUCH - Wycięty z kartki papieru technicznego szablon o dowolnym kształcie kolorujemy miękką kredką lub cieniami do powiek. Układamy czystą stroną na kartce i palcami rozcieramy kredkę poza krawędzie szablonu.
KSZTAŁT - Z kartonowych pudełek wykonujemy kukiełki doklejając poszczególne elementy.

GRUDZIEŃ

BARWA - Lepimy z kolorowej plasteliny lub zabarwionej masy solnej.
ŚWIATŁO - Rysujemy tuszem – czarne plamy i kleksy.
BRYŁA - Kształtujemy rurki z kartonu.
LINIA - Rysujemy mazakami czy flamastrami.
FAKTURA - Tworzymy wysypywankę z piasku, kasz itp.
RUCH - Wykonujemy tekturowe wiatraczki, mocujemy je korkiem do patyczka i dmuchając wprawiamy w ruch.
KSZTAŁT - Wycinamy lub wydzieramy części stroju z gazet. Sklejamy je taśmą klejącą w miejscach „szwów”. („Gazeta ubiera”).

STYCZEŃ

BARWA - Malujemy na dużym arkuszu różne plamy, stopniowo dodajemy do farby coraz więcej wody, bieli, czerni, czerwieni.
ŚWIATŁO - Rysujemy kredą na czarnych arkuszach papieru,
BRYŁA - Lepimy z masy solnej.
LINIA - Rysujemy patykiem.
FAKTURA - Na podkładzie z gipsu układamy różnorodny materiał przyrodniczy.
RUCH - Wycięty z kartki papieru technicznego szablon o dowolnym kształcie kolorujemy miękką kredką lub cieniami do powiek. Układamy czystą stroną na kartce i palcami rozcieramy kredkę poza krawędzie szablonu.
KSZTAŁT - Z kartonowych pudełek wykonujemy kukiełki doklejając poszczególne elementy.

LUTY

BARWA - Układamy kompozycję z różnych materiałów w odcieniach danego koloru.
ŚWIATŁO-Rysujemy węglem na białych i kolorowych arkuszach papieru.
BRYŁA - Budujemy ze śniegu: igloo, bałwan itp.
LINIA - Rysujemy piórkiem.
FAKTURA - Wyklejamy obrazki kulkami z plasteliny.
RUCH - Na zmoczonym i wyciśniętym arkuszu papieru malujemy farbami akwarelowymi.
KSZTAŁT - Układamy dowolne kompozycje z mozaiki geometrycznej.

MARZEC

BARWA - Lepimy z kolorowej plasteliny lub zabarwionej masy solnej.
ŚWIATŁO - Rysujemy tuszem – czarne plamy i kleksy,
BRYŁA - Tworzymy dowolne prace z kolorowych pudełek, klocków itp.
LINIA - Rysujemy pędzlem.
FAKTURA - Biały brystol oklejamy folią aluminiową a następnie naklejamy na nią wydzierane lub wycinane z kolorowej bibułki elementy według własnych pomysłów.
RUCH - Wykonujemy różnego rodzaju dekoracje zawieszane na nitkach.
KSZTAŁT - Obserwujemy cienie różnych przedmiotów.

KWIECIEŃ

BARWA - Wycinamy figury geometryczne z danego koloru i naklejamy ułożoną z nich kompozycję na kartkę.
ŚWIATŁO - Ułożone na białej kartce papieru szablony o dowolnych kształtach spryskujemy tuszem pocierając umoczoną w nim szczoteczką o sitko.
BRYŁA - Szablon dowolnego obrazka wyklejamy kulkami uformowanymi z kolorowej bibuły.
LINIA - Rysujemy świecą.
FAKTURA - Ze skorupek jaj jasnych i ciemnych lub też kolorowych – wielkanocnych tworzymy na posmarowanej klejem kartce mozaikę.
RUCH - Malujemy techniką dmuchania na farbę przez słomkę.
KSZTAŁT - Do zawiązanej pończochy wsypujemy garść nasion trawy i trociny, formujemy figurkę zawiązując wystające elementy drucikiem lub gumką. Ludzika podlewamy, aż urośnie mu zielona „czupryna”.

MAJ

BARWA - Wycięty z kartki papieru technicznego szablon o dowolnym kształcie kolorujemy miękką kredką lub cieniami do powiek i rozcieramy kredkę poza krawędzie szablonu.
ŚWIATŁO - Obserwujemy tęczę powstałą przez rozpryskiwanie wody z węża w słoneczny dzień.
BRYŁA - Nadmuchany balon oklejamy kilkoma warstwami gazet klejem do tapet, po wyschnięciu wykorzystujemy go do wykonania np. kukiełki.
LINIA - Na posmarowaną klejem powierzchnię kartki naklejamy kolorowe kawałki włóczki tworząc dowolną kompozycję.
FAKTURA - Malujemy i rysujemy na tapecie o wypukłym wzorze.
RUCH - Wykonujemy obrazki techniką filmów rysunkowych.
KSZTAŁT - Na sylwetę owieczki wyciętą z brystolu naklejamy „ślimaczki” z owczej wełny tworząc owcze futro.

CZERWIEC

BARWA - Obserwujemy kolory powstałe z mieszania farb (określamy rozpływające się i zlewające kolory).
ŚWIATŁO - Oglądamy barwy przez cienkie, zabarwione folie (tzw. filtry), np. opakowania po cukierkach wklejone w ramki.
BRYŁA - W kulę styropianową wbijamy bibułkowe kwiaty na drucikach.
LINIA - Rysujemy kredkami świecowymi pozbawionymi papierowej oprawy.
RUCH - Wsypujemy do szklanych pojemników sól kuchenną zabarwioną mazakami.
KSZTAŁT - Tworzymy z różnego rodzaju tworzywa plastycznego „Krainę trójkątów”, „Krainę kół”, itp.

KRÓTKA CHARAKTERYSTYKA PROBLRMÓW PLASTYCZNYCH

BARWA

Wrażliwość na barwę dana jest, w mniejszym lub większym stopniu, każdemu dziecku. Nauczyciel jednak powinien znać pewne podstawowe prawa rządzące zjawiskami barwnymi. W malarstwie są trzy kolory podstawowe: żółty, czerwony i niebieski. Są to kolory czyste. Łącząc się w pary tworzą inne kolory czyste nazywane pochodnymi: zielony, pomarańczowy i fioletowy. Czerń jest brakiem światła, biel natomiast mieści w sobie wszystkie barwy (widać to po rozszczepieniu promienia świetlnego za pomocą pryzmatu na podstawowe składniki – barwy tęczy). Gdy do pary kolorów podstawowych domieszamy kolor trzeci otrzymamy kolor złamany. Jeżeli dołożymy bieli – kolor rozbielony, a jeżeli czerni – kolor zgaszony. Barwy podstawowe mają działanie silniejsze i bardziej zdecydowane niż barwy mieszane i pochodne.
Celem ćwiczeń jest dostrzeganie przez dzieci jak największej ilości różnorodnych wartości chromatycznych i jasnościowych poszczególnych barw.

ŚWIATŁO

Światło jest dla dzieci czymś tak oczywistym, że go właściwie nie dostrzegają. Zaczyna być zauważane, żywe, fascynujące dopiero w kontraście z ciemnością. Dziecko odczuwa intuicyjnie związki i zależności walorowe. (Walor, czasem zwany tonem to jakość ciemnych i jasnych powierzchni, ich stopień nasycenia światłem).
Ciemny znak skontrastowany z jasnym tłem jest odczytywany jako wyraz postawy dynamicznej, natomiast delikatne gradacje waloru jako wyraz postawy spokojnej. W ćwiczeniach plastycznych wzbogacających wrażliwość na światło powinniśmy uwzględniać układy światła rzeczywistego w przestrzeni: aranżacje światła we wnętrzu, przezrocza, ruch barwnych świateł rzutowanych na ekrany).
Barwa przedmiotu zależy od barwy światła, od światła odbitego od przedmiotu znajdującego się w pobliżu oraz barwy tła, na jakim się znajduje.

BRYŁA

„Bryła to podstawowy element kompozycji rzeźbiarskiej: utwór trójwymiarowy z określonego materiału, wyodrębniony z otaczającej przestrzeni, zrytmizowany za pomocą szeregu planów”.
Przez bezpośrednie kształtowanie brył w masie solnej, glinie, plastelinie dzieci doświadczają indywidualnie różnice w fizycznym kształcie brył. Wykonują bryły o określonym rodzaju kształtu: kuliste, graniaste, ostre, walcowate oraz o kształtach złożonych z wielu elementów

LINIA

Linia to najprostszy znak ekspresji plastycznej. Niemal każde dziecko, począwszy od stadium bazgroty tworzy układy linii. W spontanicznym rysunku dziecka znajdziemy mnóstwo jej odmian. Celem ćwiczeń jest uświadomienie dzieciom różnorodności (bogactwa) wartości linii, jej kształtu, wielkości, położenia itp. Osiągamy to przez tworzenie układów dowolnych z linii prostych, krzywych, łamanych, kombinowanych, punktów.

FAKTURA

„Pod pojęciem faktury należy rozumieć jakość i rodzaj powierzchni, sposób łączenia się elementów pomiędzy sobą”
Celem ćwiczeń jest manualne doświadczenie możliwości kształtowania różnych cech powierzchni w efekcie, czego powstają różnorodne efekty plastyczne. Udostępniamy dzieciom materiały podatne na kształtowanie, takie jak: glina, plastelina, gips oraz materiały służące do tzw. wyklejanek jak: kasza, trociny, nasiona itp. Wynikiem prac są różnorodne faktury: powierzchniowa, wypukła, wgłębna.

RUCH

„Ruch, różne jego cechy charakterystyczne, jest przedstawiony w sztuce także w sposób iluzoryczny przez stosowanie różnych znaków plastycznych, które mają sugerować określone procesy. Ruch w wychowaniu plastycznym występuje w różnorodnych sytuacjach, postaciach i służy różnorodnym celom”.

KSZTAŁT

Jednym z podstawowych terminów teorii sztuki jest forma. Najczęściej oznacza on kształt zewnętrzny dzieła, – czyli zespół plam barwnych, linii, płaszczyzn, brył, faktur, będący zmysłowym przekazicielem treści, bądź układ tych plam, linii itp., czyli określoną organizację tworzywa, z którego dzieło powstało.


EWALUACJA:

Analiza porównawcza badań z zakresu stanu wychowania plastycznego w naszym przedszkolu wykazała, że zastosowanie programu wpłynęło na wzbogacenie przez nauczycielki zajęć plastycznych w nowe techniki plastyczne.

LITERATURA

1. Barff U., Burkhardt I., Maier J., Każde dziecko to potrafi, Świat Książki, Warszawa 1995.
2. Barff U., Burkhardt I., Każde dziecko to potrafi cz. 2, Świat Książki, Warszawa 1995.
3. Bukowski R., Amatorskie uprawianie plastyki, Centralny Ośrodek Metodyki Upowszechniania Kultury, Warszawa 1976.
4. Czajka S., Nauczyciel a twórczość plastyczna uczniów, WSiP, Warszawa 1979.
5. Jabłońska A., Zabawy plastyczne, Świat Książki, Warszawa 1997.
6. Kandyński W., Punkt i linia a płaszczyzna, PIW, Warszawa 1986
7. Kościelecki S., Współczesna koncepcja wychowania plastycznego, PWN, Warszawa 1979.
8. Lewicka J. Czajkowski S., Zajęcia plastyczne z dziećmi klas początkowych, „Nasza Księgarnia”, Warszawa 1971.
9. Michejda-Kowalska K., O dziecięcej wyobraźni plastycznej, czyli jak inspirować dziecko do twórczości, WSiP, Warszawa 1987.
10. Misiurska A., Kalendarz plastyczny w przedszkolu, WSiP, Warszawa 1992.
11. Murphy Bryan, przekład: Anna Kamińska, Baw się światłem, Oficyna PANDA, Warszawa 1993.
12. Natorff A. Wasiluk K., Wychowanie plastyczne w przedszkolu, WSiP, Warszawa 1990.
13. Podolska B., Bawiło się lato z wiosną, WSiP, Warszawa1983.
14. Podolska B., Z muzyką w przedszkolu, WSiP, Warszawa 1979.
15. Popek S., Psychologiczna analiza wychowawczych wartości procesu kreacji plastycznej „Plastyka w szkole” nr 9/1975.
16. Popek S., Twórczość artystyczna w wychowaniu dzieci i młodzieży, WSiP, Warszawa 1985.
17. Szuman S., Sztuka dziecka. Psychologia twórczości rysunkowej dziecka. Warszawa 1927.
18. Szuman S., O sztuce i wychowaniu estetycznym. Warszawa 1969.
19. Tatarkiewicz W., Dzieje sześciu pojęć, PWN, Warszawa 1975.
20. Trojanowska A., Dziecko i plastyka, WSiP, Warszawa 1983.
21. Wilczkowa Maria., Wspólnie odkrywamy świat, Nasza Księgarnia, Warszawa 1977.
22. Wojnar I., Teoria wychowania estetycznego – zarys problematyki, PAN, Warszawa 1980.
23. Wychowanie estetyczne w przedszkolu, pod red. Z. Wożnickiej, PZWS, Warszawa 1969.
24. Zwolińska K., Malicki Z., Mały słownik terminów plastycznych, Wiedza Powszechna, Warszawa 1974.

Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych:

X


Zarejestruj się lub zaloguj,
aby mieć pełny dostęp
do serwisu edukacyjnego.




www.szkolnictwo.pl

e-mail: zmiany@szkolnictwo.pl
- największy w Polsce katalog szkół
- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie




Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> www.szkolnictwo.pl (w zakładce "Nauka").

Zaloguj się aby mieć dostęp do platformy edukacyjnej




Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie