Agresja to temat aktualny, zwłaszcza w dzisiejszej dobie. Każdego dnia jesteśmy zmuszeni do odróżniania przejawów społecznie akceptowanej złości od agresji przybierającej formy patologiczne i podejmowania odpowiednich decyzji dotyczących wychowania.
Najczęściej dostrzegane objawy agresji dziecięcej to:
- wyzwiska,
- wybuch złości,
- bójki,
- obrażanie się,
- tupanie,
- krzyk.
Agresywne zachowanie nie wynika tylko z impulsywnych i pełnych gniewu burz i uczuć. Często jest ono powiązane z przyjemnymi odczuciami takimi jak radość z cudzego nieszczęścia.
Drwiąco się uśmiechając dziecko podstawia nogę drugiemu dziecku, odsuwa krzesło gdy kolega chce usiąść.
Gdzie zatem tkwi przyczyna agresji?
Najczęściej zagrożone agresją są dzieci, które we wczesnym okresie doświadczały braku akceptacji ze strony rodziców, a zwłaszcza matki.
Dzieciństwo, w którym nie ma bliskości, ciepła, miłości czy bezpieczeństwa owocuje brakiem pewności siebie, poczuciem „bycia gorszym” w konsekwencji rodzi zachowania będące odpowiedzią na te sytuacje.
Kolejną przyczyną agresji są złe wzorce do naśladowania.
Dzieci w wieku przedszkolnym są niezwykle spragnione naśladowania czynności innych ludzi oraz przejmowania ich do własnego repertuaru zachowań. Przedszkolaki naśladują nie tylko swoich rodziców, rodzeństwo, kolegów, ale także bohaterów bajek czy filmów. Zatem powinniśmy nauczyć swoje dzieci odpowiedniego podejścia do telewizji.
Wspólnie z dzieckiem wybierajmy i oglądajmy programy telewizyjne, zwracając uwagę na to co jest złego w agresywnych czynach bohaterów.
Rozmawiajmy z dzieckiem na temat treści filmu, podpowiadajmy alternatywne rozwiązanie problemu czy konfliktu.
Na zachowania agresywne dzieci mają również wpływ autorytatywne metody wychowawcze. Agresywny styl wychowawczy oparty na poniżaniu i fizycznym katowaniu stwarza prawdopodobieństwo, że dzieci nauczą się przemocy i w przyszłości staną się jej sprawcą.
Jak zatem radzić sobie z agresją?
Na agresję nie ma gotowej recepty. Jest to bowiem wielopłaszczyznowy problem nie można go zatem sprowadzić do wspólnego mianownika.
Aby skutecznie radzić sobie z agresją dziecka musimy mieć na uwadze całą osobowość. Nasze wychowanie powinno więc spróbować wskazać dziecku, dzięki poczuciu bezpieczeństwa i miłości, ale również dzięki konsekwencji drogę, którą będzie podążał z godnie z przysłowiem:
„ NIE RÓB DRUGIEMU, CO TOBIE NIEMIŁE!”
Literatura:
1. Arnd Stein „ Kiedy dzieci są agresywne”
2. „Bliżej przedszkola” - czasopismo – Wychowanie i edukacja - wrzesień 2005r – Jak radzić sobie z agresją w przedszkolu?
3. „Bliżej przedszkola” – czasopismo – październik 2005r
Nasze dzieci bywają agresywne – dr Jolanta Szczurkowska
Napisała nauczycielka PS Babice mgr Danuta Jezierska |
