Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Jak rozwijałam dojrzałość społeczną dzieci 6-letnich

 

Jestem nauczycielką o 25-letnim stażu pracy w przedszkolu. Praca z dziećmi 6-letnimi skłoniła mnie do refleksji i zastanowienia się nad problemem dojrzałości społecznej dzieci w tymże wieku. Jest to problem bardzo szeroki i ważny, i nie może pozostać bez echa.
Osiągnięcie właściwego poziomu dojrzałości jest niezbędnym warunkiem powodzenia dziecka w osiąganiu sukcesów po przekroczeniu progu szkoły.
Śledzenie literatury, czasopism i codzienna praktyka skłoniły mnie do napisania artykułu na powyższy temat.

Jak rozwijałam dojrzałość społeczną dzieci 6-letnich.
Sytuacje edukacyjne pobudzające dojrzałość społeczną


Jestem nauczycielką o 25-letnim stażu pracy w przedszkolu. Praca z dziećmi 6-letnimi skłoniła mnie do refleksji i zastanowienia się nad problemem dojrzałości społecznej dzieci w tymże wieku. Jest to problem bardzo szeroki i ważny, i nie może pozostać bez echa.
Osiągnięcie właściwego poziomu dojrzałości jest niezbędnym warunkiem powodzenia dziecka w osiąganiu sukcesów po przekroczeniu progu szkoły.
Śledzenie literatury, czasopism i codzienna praktyka skłoniły mnie do napisania artykułu na powyższy temat.
Jednym z podstawowych warunków osiągnięcia powodzenia
w nauce jest aktywny i pełen zaangażowania udział dzieci w zajęciach przedszkolnych. Zorganizowane we właściwy sposób codzienne przedszkolne życie stwarza wiele sytuacji sprzyjających kontaktom z rówieśnikami. Szczególne miejsce zajmuje tu zabawa jako podstawowa forma działalności dzieci w wieku przedszkolnym. Chcąc, aby przebiegała zgodnie, staramy się wspólnie z dziećmi przestrzegać zawartych umów, które stopniowo w oddziale dzieci 6-letnich stają się normami postępowania społecznego. Szczególną rolę odgrywała ciepła i przyjazna atmosfera, zapewniająca każdemu przedszkolakowi dobre samopoczucie i możliwość twórczego działania.
Od nauczyciela zależy, w jakiej formie zaplanuje i przeprowadzi zajęcia, aby wyzwolić u dzieci jak najwięcej przeżyć i doświadczeń o silnym zabarwieniu emocjonalnym oraz w jaką wiedzę wyposaży swoich wychowanków i jakie postawy w nich ukształtuje. Kierować się zawsze musi zapewnieniem aktywności dzieci na zajęciach i ich ciągłym, twórczym działaniem. W dużym stopniu zależy ono od poziomu uspołecznienia dzieci rozpoczynających edukację przedszkolną. W toku pracy wychowawczej z 6-latkami zwracałam uwagę na występujące dość istotne różnice w ich zachowaniach społecznych.
Przedszkole - jak wiadomo - obok rodziny, stanowi pierwszą szkołę społecznego życia dzieci. W przedszkolu dziecko styka się po raz pierwszy ze zorganizowaną grupą rówieśników, której praw musi się stopniowo nauczyć respektować. Prawidłowe wdrożenie dziecka do pełnienia roli członka zbiorowości przedszkolnej może wpływać na jego przyszłe funkcjonowanie w społeczeństwie.
Poprzez zastosowanie różnorodnej działalności plastyczno-konstrukcyjnej, uatrakcyjniającej zajęcia, pobudzałam dojrzałość społeczną w mojej grupie. Były to rysunki, malowanie różnymi technikami: na papierze, szkle, tkaninach, wydzieranki, wycinanki, ulepianki z gliny, plasteliny, masy solnej, trocinowej, papierowej, stemplowanie na różnych materiałach. Stwarzało to możliwości wykazywania się umiejętnościami każdemu przedszkolakowi, wpłynęło
na ich dobre samopoczucie i umiejętność współżycia w grupie.
Wymiana zdań podczas pracy, sposób korzystania z materiałów, wykonanie zadania do końca, właściwe zakończenie zajęcia to cenne momenty w uspołecznianiu dzieci. Prowadziłam rano zajęcia indywidualne w małych zespołach. Zachęcałam do nich dzieci, które wykazywały niewłaściwe zachowania społeczne. Starałam się w tych poczynaniach dostosować rodzaj pracy do propozycji dzieci.
To samo dotyczyło tematu, który określały same lub wybierały jedną z moich propozycji, a często także swoich kolegów, np. malowanie zespołowe na dużych arkuszach, lepienie wspólnych elementów i inne.!
Jedną z ciekawszych form prowadzenia zajęć były zajęcia z udziałem czynnym rodziców. Nadmienić należy, iż zajęcia takie prowadzone są kilka razy w roku. Na zajęcia zapraszani
są rodzice, którzy wspólnie z dziećmi realizują zadania wyznaczone przez nauczyciela. Wykazują się twórczą postawą, pomysłowością, razem ze swoim dzieckiem dochodzą do sukcesu. Tego typu zajęcia mają wielostronny wpływ na pobudzenie dojrzałości społecznej, pobudzają wiarę, wzmacniają więź emocjonalną pomiędzy dzieckiem a rodzicami, uczą pokonywać trudności, kształtują wartościowe cechy charakteru.
Ważną funkcję w uspołecznianiu dzieci spełniały zabawy zespołowe, a wśród nich zabawy tematyczne, np. "w dom", lalkami lub w kąciku kucharskim. Zaplanowana i dobrze zorganizowana zabawa nie wyklucza jednak konfliktów między uczestnikami, dlatego moja
obecność jest zawsze niezbędna. Nawiązywanie kontaktów z dziećmi młodszymi, a nie tylko z rówieśnikami swojego oddziału - to następna grupa sytuacji umożliwiających wychowanie
społeczne dzieci.
Udało mi się dzięki różnym poczynaniom wzbudzić zainteresowanie dzieci starszych młodszymi, wytworzyć chęć otaczania opieką kolegów młodszych, słabszych, chorych, wymagających troski otoczenia.
Inna sytuacja edukacyjna polegała na przeprowadzeniu kilku cyklów zajęć, poprzez które starałam się pobudzać, kształtować postawy społeczno-moralne dzieci w zakresie pełnienia przez nie roli członka zbiorowości przedszkolnej. Treść zajęć ustaliłam po dokładnym przeanalizowaniu zadań wychowania społeczno-moralnego przedstawionych w programie nauczania.
Pierwszy cykl zajęć oparłam na opowiadaniu "Nocne kłopoty zabawek Doroty" (E. Ostrowska „Nocne kłopoty zabawek Doroty”, Warszawa 1966, Nasza Księgarnia), które przedstawia perypetie zabawek małej dziewczynki w jej nieposprzątanym pokoju. Z opowiadania wypływał wniosek, że należy zawsze utrzymywać ład, a zabawki sprzątać po każdej zabawie. Potem przedszkolaki tworzyły na tej podstawie własne opowiadanie. Rozmawialiśmy także o tym, jak trzeba obchodzić się z zabawkami w domu i przedszkolu. Przystąpiłam, więc razem z dziećmi do gruntownego porządkowania zabawek znajdujących się w sali.
Pierwsza czynność polegała na zebraniu wszystkich uszkodzonych zabawek oraz wspólnym podjęciu decyzji, w jaki sposób i za pomocą, jakich narzędzi można je zreperować. Następnego dnia naprawialiśmy zabawki. O pomoc w trudniejszych naprawach poprosiliśmy rodziców.
Kolejne zajęcia wspomnianego cyklu wiązały się z porządkowaniem kącików zainteresowań. Dziewczynki sprzątały kąciki: lalek, kucharza, chłopcy segregowali klocki, sklejali pudełka do gier i zabaw stolikowych. Na zakończenie zorganizowałam zajęcia "Zabawkami bawimy się wspólnie i zgodnie". Rozmawialiśmy na temat własności zabawek, które znajdują się w przedszkolu, jak należy się z nimi obchodzić i kto się może nimi bawić.
Zaprezentowany cykl zajęć doprowadził do uświadomienia dzieciom faktu, że zabawki w przedszkolu stanowią ich wspólną własność i dlatego wszystkie dzieci powinny o nie dbać. Poza tym poznały one proste sposoby naprawy zabawek.
Drugi cykl zajęć i zabaw oparłam na opowiadaniu W. Osiejewa "Czarodziejskie słowo" (W. Osiejew „Czarodziejskie słowo”, Warszawa 1966, Nasza Księgarnia). Celem, który mi przyświecał, a który z opowiadania wyraźnie wynikał, było ukazanie dzieciom znaczenia uprzejmego odnoszenia się do siebie oraz konieczności niesienia pomocy ludziom jej potrzebującym. Rozpoczęłam od zapoznania moich 6-latków z treścią opowiadania.
Dla utrwalenia jego głównych myśli następne zajęcia poświęciłam przygotowaniom inscenizacji opowiadania, mając na względzie przede wszystkim wywołanie uczuciowego zaangażowania dzieci.
Każde dziecko zrobiło kukiełkę jednej z czterech postaci występujących w opowiadaniu. Potem zorganizowaliśmy przedstawienie, które najpierw prowadziłam sama, a następnie odgrywały je dzieci, stosując własnoręcznie wykonane kukiełki.
Inscenizacja była wielokrotnie powtarzana z okazji różnych uroczystości. Na zakończenie dzieci wykonały rysunek nt. "Nasze przedstawienie".
Myślę, że aby jak najlepiej i jak najpełniej zrealizować obowiązujące w przedszkolu treści, należy preferować aktywne metody, dzięki którym dzieci mają okazję wielozmysłowo odkrywać i poznawać świat, cieszą się, że poznały coś nowego, co mogą wykorzystać i zastosować w sobie czy w jakiejś sytuacji w domu, kąciku zabaw lub w ogrodzie.



Opracowanie: mgr Maria Kranz
nauczycielka przedszkola
Samorządowe Przedszkole nr 2 w Szubinie
Adres e-mail: maria116@op.pl

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 21:37:39
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 21:37:39) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie