Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Organizacja nauki własnej w bursie szkolnej im. Janusza Korczaka w Chelmie

 

Przedstawiono organizacje nauki wlasnej w placowce, sposoby motywowania wychownkow do nauki, propozycje rozwiazan trudnosci dydaktycznych w szkole oraz postawy wychowawcow wobec wychowankow.

W Bursie Szkolnej , w której pracuję mieszkają uczniowie z 14 szkół ponadpodstawowych znajdujących się na terenie miasta Chełma. W organizacji życia bursy pomaga nam regulamin wewnętrzny placówki. Jednym z codziennych obowiązków młodzieży jest nauka własna, która należy do zajęć planowych, zorganizowanych , systematycznych i obowiązkowych. Prawidłowa organizacja nauki własnej młodzieży decyduje w poważnym stopniu o efektach dydaktycznych szkoły. Zadaniem bursy jest w tym wypadku organizowanie wychowankom odpowiedniej opieki i warunków do odrabiania prac domowych, rozwijanie zainteresowań, kształtowanie umiejętności samodzielnego wzbogacania wiadomości oraz wdrażanie do systematycznego uzupełniania wiedzy ogólnej i zawodowej. Nauka własna w bursie jest przez wychowawców bardzo poważnie i swoiście traktowana. Różni się ona od innych zajęć specyfiką opieki i nadzoru wychowawczego nad uczącą się młodzieżą.

Już od pierwszych dni pobytu wychowanka w placówce tworzymy w grupie taką atmosferę przyjaźni i zaufania, aby uczeń mógł się poczuć dobrze i bezpiecznie, zwierzyć z problemów czy poprosić o pomoc. Tworzymy warunki do wzajemnego poznania, bo łatwiej wychowankowi być otwartym wobec osób, które się dobrze zna. Uczymy jak szanować własną i cudzą odrębność. Wprowadzamy przyjęte zasady dotyczące nauki własnej, przeprowadzamy ankietę, aby poznać nawyki , sposoby uczenia się, problemy wychowanka, zapoznajemy się z rozkładem zajęć lekcyjnych ucznia. Jest to odpowiedni czas, aby wychowawca zrobił dla wychowanka najwspanialszą rzecz - pomógł mu odnaleźć jego mocne strony , docenić je i wesprzeć go w ich rozwijaniu. Wychowawcom towarzyszy świadomość, że od jakości ich pracy zależy powodzenie szkolne wychowanka.

Nauka własna dla większości uczniów uczęszczających do szkoły w godzinach przedpołudniowych rozpoczyna się o godzinie 16.00 i trwa do godziny 19.00. Natomiast dla uczniów uczęszczających na lekcje po południu , trwa od godziny 9.00 do 11.00. Nauka własna odbywa się w pokojach mieszkalnych. W każdym pokoju mieszka czterech lub trzech wychowanków. Niebagatelna rolę odgrywa oświetlenie , urządzenie pokoju, wystrój wnętrza i przewietrzanie pomieszczenia. Nad tymi sprawami czuwa wychowawca. Pokoje są stale wietrzone, oświetlenie górne, wystrój wnętrza schludny. Na regałach, szafach i innych urządzeniach meblowych zawsze jest porządek. Dobór uczniów w pokojach sypialnych jest prawidłowy. Uczniowie dobierają się według przynależności do klas szkolnych i według wieku. Taki układ grup stanowi dobry zespół, grupę wychowawczą jako podstawową jednostkę pedagogiczna w placówce. Poza pokojami sypialnymi , uczniowie maja do dyspozycji pokój nauki cichej , bibliotekę i oddzielne pomieszczenie z pomocami naukowymi. W czasie trwania nauki panuje bezwzględny spokój i cisza. Nie ma też żadnych odwiedzin. Uczniowie uczący się w pokojach , maja lepsze warunki do koncentracji uwagi, nie czują się skrępowani obecnością innych osób, mają większe poczucie bezpieczeństwa, możliwość konsultacji w zespole, wzajemnego odpytywania, sprawdzania wyników. Taka forma nauki własnej stawia przed wychowawca zadanie dyskretnej obserwacji, opieki i kontroli poszczególnych pokoi. Uczniowie mieszkający w bursie, którzy maja zajęcia szkolne do godzin południowych mają więcej wolnego czasu z przeznaczeniem na regeneracje sił, odpoczynek, spacery. Natomiast Ci uczniowie, którzy maja zajęcia szkolne od godziny 13.00 w ogóle takie czasu nie posiadają. Organizacja nauki dla tych wychowanków wymaga szczególnej opieki i pomocy ze strony wychowawców. Od sposobu wykorzystania czasu przeznaczonego na naukę własna zależy powodzenie w nauce szkolnej. Składa się na to także zasób wiedzy i umiejętności uczniów , ich zdolności w zakresie przedmiotów szkolnych, stany emocjonalne towarzyszące w procesie uczenia się, stan zdrowia i motywacja do nauki szkolnej. Motywacja w potocznym rozumieniu oznacza tyle samo, co zamiar, pragnienie, chęć, życzenie, zainteresowanie czymś, niechęć do czegoś lub przed czymś. Motywacja uczenia się jest wewnętrznym procesem warunkującym określony stosunek uczniów do wykonywania przez nich obowiązków szkolnych. Spośród motywów pobudzających dzieci i młodzież do nauki za najbardziej odpowiednie wymienia się motywy poznawcze i zainteresowania, motywy społeczno-ideowe, ambicjonalne i lękowe. Motywy te wyraźnie górują nad innymi , dzięki czemu nauka staje się celem samym w sobie. Szczególną uwagę zwróciłam na ucznia, który z powodu choroby przez okres 20 dni nie uczęszczał do szkoły. W uzupełnieniu zaległego materiału pomogli mu koledzy z pokoju . Znacząca role odegrał w tej sytuacji wychowawca wraz z rodzicami tego ucznia. Pozytywną motywację uczenia się chory uczeń odnalazł dzięki życzliwym stosunkom interpersonalnym opartym na współpracy i wzajemnym poszanowaniu, oraz dzięki temu, że wychowawca okazał wyrozumiałość i serdeczność. Miało to odbicie w nadrabianiu zaległego materiału oraz pozytywnych ocenach w szkole. Najmniej pożądane są motywy lękowe. Niektórzy uczniowie kierowani nimi przejawiają niechętny stosunek do nauki, uprzedzają się do niektórych nauczycieli, charakteryzują się słabą odpornością na sytuacje stresowe. Moim zdaniem motywy lękowe są charakterystyczne dla uczniów klas pierwszych szkoły średniej. Myślę, że właściwym krokiem zmierzającym ku zniwelowaniu tych motywów winny być dyskusje i rozmowy na tematy pozytywnych aspektów życia i pracy szkolnej oraz uczenie młodzieży radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Za właściwe uznaję organizacje spotkań z pedagogiem, psychologiem i innymi interesującymi młodzież ludźmi. Bardzo pozytywny oddźwięk mają rozmowy indywidualne wychowanka z wychowawcą.

Wychowawca zabiega również o to, aby nauka własna nie była odczuwana przez uczących się jako czynność mało skuteczna i nudna. Wychowawca może wywiązać się z tego obowiązku dzięki okazywanemu zainteresowaniu pracą umysłową wychowanków oraz poprzez przekazywanie im wiadomości i doświadczeń , dotyczących różnych prawidłowości w procesie uczenia się. Wychowawcę powinno interesować wszystko, co ma jakiś związek z pracą domową i szkolna wychowanków. Zapytuje o samopoczucie lub napotkane trudności, manifestuje swe zadowolenie z racji czynionych postępów w nauce itp. Dla wychowanków uzyskujących dobre wyniki i oceny szkolne należy stworzyć możliwość nauki indywidualnej w dowolnej porze dnia. Przekazywanie wychowankom wiadomości i doświadczeń na temat prawidłowości procesu uczenia się nie powinno odbywać się na zebraniach grupowych. Istotnym elementem jest przyswajanie wychowankom nawyku robienia przerw w nauce własnej. W każdej grupie wychowawczej część młodzieży nie nadąża za wymaganiami szkoły. Są to wychowankowie mniej zdolni, o zachwianej równowadze psychicznej wskutek osobistych przeżyć bądź też przebyte choroby i zły stan zdrowia. Owe przyczyny niepowodzeń szkolnych wskazują na konieczność indywidualizowania każdego wychowanka wymagającego pomocy w nauce. Formy pomocy indywidualnej polegają na wyrównaniu braków w zakresie zaległych wiadomości i umiejętności szkolnych. Zadaniem wychowawcy jest zachęcanie ucznia do nauki, ukazanie mu dodatnich stron życia szkoły i przekonanie go o tym, że jest w stanie o własnych siłach przezwyciężyć napotkane trudności. Dlatego też tacy wychowankowie wymagają szczególnego traktowania.. Liczą oni na zrozumienie otoczenia i potrzebują bliskich kontaktów indywidualnych z osobą , które mogliby się zwierzyć z swych trosk i kłopotów. Taka osobą powinien być wychowawca - pedagog. Bardziej wskazana z wychowawczego punktu widzenia jest pomoc koleżeńska, która jest dyskretnie inicjowana przez wychowawcę. Ważne jest przy tym, aby inicjatywa wychodziła od kolegów bez wywierania na nich specjalnego nacisku.

W pracy opiekuńczo-wychowawczej w bursie możliwe są różnego typu niedomagania popełnione przez wychowawców. Do niedomagań tych można zaliczyć czynienie z nauki własnej wychowanków centralnego przedmiotu zainteresowań wychowawcy, który wynika z nacisku społecznego. Za negatywne też uznaję stosowanie środków przymusu w organizowaniu nauki własnej. Zadania bursy w zakresie nauki własnej wychowanków stanowią integralna część ogólnego programu wychowania - nie tylko ze względu na wartości tkwiące w wiedzy i przyswajaniu, ale także z powodu możliwości wychowawczych, takich jak kształtowanie właściwego stosunku młodzieży do obowiązków szkolnych, ewentualnego zawodu i etyki zawodowej oraz perspektyw życiowych. Dlatego ważnym zadaniem pedagogów jest wyrobienie u wychowanków takiego traktowania nauki, aby stanowiła ona formę i podstawowy warunek realizacji ambicji i aspiracji osobistych.

W całej pracy opiekuńczej każdego nauczyciela bardzo ważnym jest zadanie - jak ukształtować i utrwalić w wychowanku możliwość zharmonizowania wobec występującej w nim nierównowagi wewnętrznej. Równolegle należy rozwijać zainteresowania, dyspozycję do posłuszeństwa, przyzwyczajeń i zamiłowań.

Kim powinien być wychowawca, by spełnił te zadania?. To człowiek, który stale umacnia swoje relacje w prawdzie i dobru. W czasie nauki własnej wychowawca nie tylko dba o to, aby wychowanek dobrze wypełniał zadane prace - wychowawca opiekuje się uczniem, dba o niego, o jego rozwój, o jego wychowanie.

Kończąc pracę cytuję M. Gogacza...... "To wola osób kochających, mądrych i prawych, kierujących się wiarą i cierpliwością, zarazem umiejących wybierać osób wiernych sobie przez posłuszeństwo i ceniących nie rzeczy, lecz osoby dla ich godności, jako zdolnych do uzyskania mądrości...."


Opracowała: mgr Anna Kuczyńska




B I B L I O G R A F I A



1. Chomczyńska- Miliszkiewicz M., "Polubić szkołę", Warszawa 1995
2. Gordon T. "Wychowanie bez porażek w praktyce", Warszawa 1995
3. Klimowicz G."Dylematy ucznia", Warszawa 1994
4. Rim B. "Bariery szkolnej kariery", Warszawa 1994
5. Rylke H., W zgodzie z sobą i z uczniem" Warszawa 1993

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 21:34:20
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 21:34:20) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie