Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Profilaktyka wad postawy

 

Postawa ciała to cecha charakterystyczna każdego człowieka. Jest wypadkową warunków
współczesnego życia, budowy ciała i sprawności organizmu.
Rodzicu ! Nuczycielu ! - możesz zapobiegać i przeciwdziałać wadom postawy swojego dziecka!

Postawa ciała to cecha charakterystyczna każdego człowieka. Jest wypadkową warunków współczesnego życia, budowy ciała i sprawności organizmu.

     Według Milanowskiej zależy ona od właściwie ukształtowanego układu kostno - więzadłowego, dobrze rozwiniętego i wydolnego układu mięśniowego, sprawnie działającego układu nerwowego, od którego zależy wykształcenie i rozwinięcie prawidłowego odruchu postawy.
     Postawa zmienia się w ciągu całego życia. Zmiany te zależą od wieku, płci, rasy, ale także od trybu życia, rodzaju pracy i wielu innych czynników. Na postawę ciała wpływa także środowisko, w jakim przychodzi nam żyć( rodzina, szkoła). Wyniesione z tego okresu przyzwyczajenia prawidłowego utrzymywania postawy staną się nawykiem i zaowocują lepszym zdrowiem młodego człowieka.
     Głównym mankamentem naszego życia jest jego sedenteryjność /przestarzale – siedzący, pozbawiony ruchu, osiadły – Słownik Wyrazów Obcych PWN/. Na 12 – 15 godzinny dzień dziecka (zależnie od wieku), przeciętnie przypada: 4 – 7godz. siedzenia w szkole, 2 – 4 godz. odrabiania lekcji (również najczęściej siedząc), 3 godz. wypoczynku (bardzo często także siedząc – czytanie, oglądanie TV, gra na komputerze), 1 godz. łącznie spożywania posiłków – także w pozycji siedzącej. Co w takiej sytuacji mogą zrobić rodzice i nauczyciele, a więc osoby, od których najbardziej zależy tryb życia dziecka? Rodzicu ! Nuczycielu ! - możesz zapobiegać i przeciwdziałać wadom postawy swojego dziecka!
     Od momentu przyjścia dziecka na świat należy stworzyć dziecku prawidłowe warunki rozwoju psychoruchowego gwarantujące w przyszłości dobrą sylwetkę, prawidłową postawę i zadowalającą wydolność organizmu.
     Kilkugodzinne przebywanie w pozycji siedzącej, ograniczenie swobody ruchowej, wzmożona koncentracja i podporządkowanie się zupełnie nowym zasadom spędzania czasu dalekie jest od higienicznego trybu życia. Pierwsze 3 – 4 lata przypadające na czas nauki w szkole podstawowej to najczęściej okres intensywnego wzrostu dziecka. Aby zachować równowagę między przyrostem kośćca, a prawidłowym rozwojem mięśni konieczne jest systematyczne ćwiczenie, wzmacnianie mięśni posturalnych i podnoszenie ogólnej wydolności fizycznej dziecka. Zaszczepienie potrzeby ruchu, czynnego wypoczynku będzie procentowało w przyszłości. Regularne stosowanie prostych ćwiczeń może uchronić dziecko przed koniecznością poddania się leczeniu w wieku dojrzałym.
     Niestety statystyka jest alarmująca. Około 80 % dzieci ma wady postawy. Rodzice i nauczyciele muszą być świadomi, że jeśli dziecko ma wady postawy, to nie miną one wraz z rozwojem dziecka. Z wad postawy się nie "wyrasta", mogą one się pogłębiać i dziecko w dorosłe życie wejdzie z ułomnościami, które mogą mu nie tylko utrudniać normalne funkcjonowanie, ale także będą miały wpływ na jego zdrowie i sprawność.
     Efektywne działania wymagają żmudnej pracy, wytrwałości i zaangażowanej współpracy samego dziecka z rodziną i ze szkołą. Warto dołożyć wszelkich starań, aby uchronić dziecko przed wystąpieniem wady postawy. Niezbędna jest analiza codziennych czynności dziecka, jego ruchowych i statycznych nawyków w celu wyeliminowania szkodliwych czynników i zastąpienia ich w miarę możliwości zachowaniami sprzyjającymi procesowi korekcji.
     Należy to czynić w ramach szeroko pojętej profilaktyki, która wyraża się w szczególności:
  • codzienną dbałością o utrzymywanie prawidłowej postawy,
  • eliminacją czynników stanowiącyclh zagrożenie wystąpieniem wady,
  • zapewnieniem dziecku odpowiedniej dla niego ilości ruchu umożliwiającej wszechstronny i harmonijny rozwój fizyczny ( w tym również poprzez ćwiczenia śródlekcyjne,
  • dokonywaniem regularnej kontroli lekarskiej.
OCENA POSTAWY
Prawidłowa postawa ciała charakteryzuje się następującymi cechami:
  • głowa ustawiona wprost nad klatką piersiową, biodrami i stopami lub podana nieco ku przodowi,
  • klatka piersiowa wysklepiona ku przodowi przy zachowaniu swobodnego oddychania,
  • brzuch lekko wciągnięty lub płaski
  • plecy łagodnie wygięte, przy czym łopatki nie wystają poza linię pośladków,
  • ręce i nogi prawidłowo ukształtowane,
  • stopy wysklepione
Istnieją także specjalistyczne metody badania postawy ciała np.
     Metoda sylwetkowa wg Wolańskiego polega na przyrównaniu sylwetki badanego dziecka oglądanego z jego lewego boku do wzorców. Wg tej metody ustalany jest stopień nasilenia krzywizn, a w tym przewaga jednego z zespołów krzywizn kifotycznych, lordotycznych lub równoważnych oraz dodatkowo ustawienia głowy, brzucha, barków itp.
     Metody oparte na kryteriach linii pionowych, poziomych, symetrycznych kątów. Istotą tej metody jest wyznaczenie linii pionowych i poziomych, dzięki którym można wnioskować np. czy barki i kąty łopatek znajdują się na jednakowym poziomie, co z kolei nam mówi, czy kręgosłup nie wykazuje skrzywień bocznych.
     Metoda punktowa (wg Stobieckiej) polega na ocenie punktów oddzielnych elementów postawy ciała człowieka Za normę przyjmuje się 0 pkt i im większe odchylenie od normy tym większa liczba przyznawanych punktów (do 3) Punktowane są następujące elementy ustawienie głowy 0-2, barków 0-2, zarys kifozy klatki piersiowej 0-3, odstawanie łopatek 0-2, kształt klatki piersiowej 0-3, zarys lordozy lędźwiowej 0-3, uwypuklenie brzucha 0-3, boczne skrzywienie kręgosłupa 0-2, ustawienie uda 0-1, kolana proste, szpotowate lub koślawe 0-2, ustawienie stępu 0-1, występowanie płaskostopia 0-1, jakość palców u nóg oraz rozłożenie masy ciała 0-1. Maksymalna liczba przyznawanych punktów, czyli najgorsza postawa ciała wg tej metody wynosi 24 punkty, najlepsza - 0 punktów.

WADY POSTAWY
     Wszelkie odchylenia od przedstawionych cech postawy prawidłowej dają obraz postawy nieprawidłowej. Mówimy wówczas o wadzie postawy.
     Wadliwa postawa i każde odchylenie w budowie ciała są obrazem mniejszych lub większych zaburzeń czynności naszego organizmu. Wada postawy jest wyrazem nawyku nieprawidlowego "trzymania się". Dla dziecka nawykowa, nieprawidłowa postawa jest czymś zwykłym, naturalnym – przyjmowanym podświadomie.
     Najczęściej występujące wady postawy to:

PLECY OKRĄGŁE (hiperkifoza piersiowa)
CECHY: Nadmierne uwypuklenie fizjologiczne ku tyłowi w odcinku piersiowym kręgosłupa.
Charakterystyczne dla tej wady jest:
  • garbienie się,
  • wysuwanie barków i głowy ku przodowi, co powoduje odstawanie łopatek i ich oddalenie,
  • klatka piersiowa jest spłaszczona i zapadnięta,
  • osłabione i rozciągnięte są mięśnie grzbietu i ściągające łopatki oraz mięśnie karku,
  • nadmiernie napięte i przykurczone mięśnie piersiowe oraz mięśnie zębate przednie.
Dziecko z tą wadą ma ograniczoną ruchomość klatki piersiowej, skłonność do schorzeń dróg oddechowych, ograniczoną pracę serca oraz ogólnie zmniejszoną wydolność organizmu.

PRZYCZYNY:
  • przyjmowanie złej postawy podczas siedzenia i zabawy,
  • niedostosowanie wysokości krzesła i ławki do wzrostu dziecka,
  • nieodpowiednie noszenie ciężkich przedmiotów,
  • niewłaściwe ułożenie ciała podczas snu,
  • nawyk złej postawy,
  • osłabienie mięśni grzbietu,
  • osłabienie po chorobie,
  • słaby wzrok,
  • chęć ukrycia przez dziewczynki rozwijających się piersi,
  • nadmierna, w stosunku do rówieśników, wysokość ciała,
  • schorzenia kręgosłupa.
ZALECENIA:
  • pływanie stylem grzbietowym,
  • wykonywanie wszelkich ćwiczeń uwypuklających klatkę piersiową (np. trzymanie laski na plecach),
  • wykonywanie ćwiczeń oddechowych.
  • siedzenie przez około 30 min z laseczką trzymaną na plecach
  • słuchanie radia lub muzyki w pozycji leżącej na plecach z ramionami odwiedzionymi w bok i ugiętymi w stawach łokciowych, nogi ugięte skulnie
  • przy odrabianiu lekcji – właściwa wysokość stołu, dobre podparcie odcinka lędźwiowego i piersiowego dolnego o oparcie krzesła.
PRZECIWWSKAZANIA:
  • intensywne i długie biegi, skoki,
  • ćwiczenia z obciążeniem i dźwiganiem w pozycji wysokiej,
  • ćwiczenia gimnastyczne; stanie na rękach, głowie, przewroty w przód i tył, nadmierne skłony w przód, krążenie ramion w przód, jazda na rowerze z niską kierownicą
  • wszystkie pozycje, które zaokrąglają plecy i uwypuklają odcinek piersiowy kręgosłupa.
PLECY WKLĘSŁE (hiperlordoza - przodowygięcie lędźwiowe)
CECHY: Nadmierne uwypuklenie odcinka lędźwiowego kręgosłupa.
Charakterystyczne dla tej wady jest:
  • pogłębiona (znaczne wygięcie) lordoza lędźwiowa,
  • zwiększone przodopochylenie miednicy,
  • wypięty brzuch,
  • uwypuklenie pośladków,
  • klatka piersiowa i piersiowy odcinek kręgosłupa mogą być nieco spłaszczone.
PRZYCZYNY:
  • wrodzone (kręgozmyk, sakralizacja, lumbalizacja)
  • nabyte, będące skutkiem dystonii mięśniowej, czyli nadmiernego napięcia i przykurczu mięśni grzbietu, uda, lędźwi, brzucha, pośladków
  • nieprawidłowy sposób noszenia ciężkich przedmiotów,
  • noszenie tornistra ze zbyt długimi paskami,
  • wczesne zakładanie przez dziewczęta butów z wysokimi obcasami,
  • złe ułożenie ciała w czasie snu.
Wada ta powoduje złe funkcjonowanie narządów w jamie brzusznej, zaburzenia czynności trawienia, chroniczne zaparcia, bóle przeciążeniowe kręgosłupa i inne dolegliwości.
ZALECENIA:
  • pływanie na grzbiecie,
  • jazda na rowerze,
  • uprawianie sportów zimowych,
  • udział w ćwiczeniach i zabawach na czworakach,
  • wykonywanie różnorodnych ćwiczeń wzmacniających mięśnie brzucha.
PRZECIWWSKAZANIA:
  • długotrwałe biegi i marsze z obciążeniem,
  • unikanie pozycji zwiększających lordozę lędźwiową,
  • uprawianie gimnastyki artystycznej, łyżwiarstwa figurowego i akrobatyki,
  • mostek, kołyska, leżenie przodem
  • wykonywanie skoków z zeskokami.
PLECY WKLĘSŁO-OKRĄGŁE
CECHY: Występują równocześnie cechy charakterystyczne dla pleców okrągłych i pleców wklęsłych (pogłębiona kifoza piersiowa i lordoza lędźwiowa).
Charakterystyczne dla tej wady jest:
  • pogłębienie kifozy piersiowej,
  • wysunięcie głowy i barków do przodu,
  • rozsunięcie i odstawanie łopatek od klatki piersiowej,
  • pogłębienie lordozy lędźwiowej,
  • zwiększenie przodopochylenia miednicy,
  • wypięty brzuch,
  • uwypuklenie pośladków.
Wadzie tej towarzyszy duże osłabienie (rozciągnięcie) prostownika grzbietu w odcinku piersiowym, a wzrost jego napięcia w odcinku lędźwiowym. Osłabieniu ulegają również mięśnie brzucha i pośladkowe, natomiast mięśnie obręczy barkowej i klatki piersiowej ulegają przykurczowi.
ZALECENIA:
  • stosować ćwiczenia elongacyjne, oddechowe,
  • stosować ćwiczenia odruchu prawidłowej postawy ,
  • pływanie.
PRZECIWWSKAZANIA:
  • unikanie pozycji lordozujących i kifotyzujących.
PLECY PŁASKIE
CECHY: kifoza i lordoza są spłaszczone.
Charakterystyczne dla tej wady jest:
  • głowa lekko wysunięta do przodu,
  • barki silnie ściągnięte do tyłu,
  • płaska klatka piersiowa
  • wątła sylwetka
  • układ mięśniowy słabo rozwinięty
  • miednica ustawiona pionowo
  • kręgosłup traci funkcję amortyzacyjną
ZALECENIA:
  • W postępowaniu korekcyjnym nie należy unikać pozycji lordozujących i kifotyzujących.
PRZECIWWSKAZANIA:
  • ćwiczenia elongacyjne polegające na wydłużeniu kręgosłupa wzdłuż osi długiej,
  • ślizgi oraz zwisy
  • pływanie na plecach,
  • ćwiczenia w siadach skrzyżnym, prostym.
SKOLIOZA (Boczne skrzywienia kręgosłupa I°, II°, III°)
     Wielopłaszczyznowe odchylenie linii kręgosłupa od stanu prawidłowego (np. kręgosłup wygina się w bok {w prawo, w lewo}, pogłębia się wygięcie kifotyczne lub lordotyczne lub następuje rotacja {obrót kręgów} co prowadzi do powstania garbu). Leczenie skrzywień polega na odciążeniu i korygowaniu kształtu kręgosłupa za pomocą ćwiczeń fizycznych i gorsetów korekcyjnych.

Skolioza występuje w trzech stopniach:
  1. Skolioza I° - jest to skrzywienie, którego kąt dochodzi do 30°. Zmiany dotyczą układu mięśniowo wiązadłowego, bez zniekształceń kostnych. Podlega całkowitej korekcji.
  2. Skolioza II° - skrzywienie o wartościach kątowych 31¸ 60°. Występują zmiany strukturalne w kręgach i krążkach międzykręgowych. Kręgosłup ulega zrotowaniu, co objawia się garbem żebrowym.
  3. Skolioza III° - jest to skrzywienie o kącie przekraczającym 60°, z daleko posuniętymi zmianami strukturalnymi (sklinowacenie i torsje kręgów, deformacja żeber i miednicy). Skrzywienie to nie koryguje się.
     Postawa skoliotyczna jest wstępnym stadium wady. Występuje asymetria barków, łopatek, trójkątów talii, ale nie dochodzi do skrzywienia bocznego kręgosłupa lub jest ono niewielkie. Podlega korekcji. Rehabilitacją skrzywień II° i III° zajmują się placówki służby zdrowia. Skolioza powoduje zaburzenia symetrii ciała, zniekształcenie kręgosłupa i żeber, niekorzystne zmiany w układzie krążeniowo - oddechowym, w sprawności i wydolności fizycznej, a także zaburzenia czynności narządów wewnętrznych klatki piersiowej.
ZALECENIA
  • pływanie, zwłaszcza stylem klasycznym,
  • jazda na nartach, rowerze,
  • zabawy na czworakach,
  • dużo ruchu na świeżym powietrzu,
  • umiarkowany bieg.
PRZECIWWSKAZANIA:
  • wykonywanie intensywnych biegów, długotrwałych marszów,
  • skoki i zeskoki na twarde podłoże,
  • dźwiganie,
  • wykonywanie mostków, przewrotów.
WADY KOŃCZYN DOLNYCH
     Zniekształcenia kończyn dolnych pogarszają w znacznym stopniu statykę ciała i zmieniają postawę. Są one wadami wrodzonymi lub powstają w wyniku asymetrii w budowie wyżej położonych odcinków ciała, przeciążeń pracą statyczną albo na skutek innych przyczyn.

Kolano koślawe czyli skierowane do wewnątrz.

     Odznacza się charakterystycznym ułożeniem, skierowanym przyśrodkowo. Uda w stosunku do podudzia tworzą literę "X" w pozycji stojącej są od siebie oddalone.
     Wadę wywołuje przebyta w dzieciństwie krzywica, nadmierna nadwaga, zbyt wczesna nauka wstawania i chodzenia dziecka, nawykowy siad na piętach. Dziecko z tą wadą oprócz niewydolności ruchu ma też płaskostopie.
Kolano szpotawe czyli skierowane na zewnątrz.
Kończyny przyjmują ułożenie w kształcie litery ?O? największe wygięcie znajduje się zwykle w górnej części podudzia.
STOPA PŁASKA I PŁASKO - KOŚLAWA (płaskostopie) - wada statyczna kończyn dolnych. Płaskostopie może być wrodzone lub pojawić się w okresie przeciążenia nauką.
Charakteryzuje się:
  • obniżeniem sklepienia podłużnego stopy, najczęściej na tle niewydolności statycznej, koślawości kości piętowej, - - szybkim zmęczeniu się,
  • bolesnością stóp i łydek.
Stopy odchylają się na zewnątrz - uwypuklenie tzw. kostki wewnętrznej oraz skręcenie pięt na zewnątrz.
     Dobrym sprawdzianem wysklepienia stopy jest wykonanie plantokonturogramu (ślad mokrej stopy pozostawiony na papierze, mokrym piasku).

PRZYCZYNY:
  • przynaglanie dziecka do zbyt wczesnego chodzenia,
  • zakładanie małemu dziecku twardych bucików,
  • otyłość,
  • stojący tryb życia,
  • niewydolność stóp,
  • forsowne marsze,
  • niedobór witaminy D3.
  • długotrwałe stanie,
  • biegi i skoki na twardym podłożu,
  • forsowne i długotrwałe biegi i marsze.
ZALECENIA
  • codzienne ćwiczenia wykonywane w domu przez około 15 min.
  • ćwiczenia mięśni nóg (ruchy chwytne stóp, chodzenie boso po miękkim podłożu, np. piasku, łące a także gorącym piasku i żwirze),
  • chodzenie w obuwiu z wkładką ortopedyczną (zlecone wyłącznie przez lekarza).
PRZECIWWSKAZANIA
  • długotrwałe stanie,
  • bierne zeskoki i skoki na twarde nieelastyczne podłoże np. beton
  • rozsuwanie na zewnątrz palców stóp w staniu i chodzie
  • ćwiczenia w dużym rozkroku
Stopa wydrążona zniekształcenie polega na pogłębieniu wydrążenia stopy w odcinku między guzem piętowym a głowami kości śródstopia z równoczesnym skróceniem tego odcinka. Wada charakteryzuje się tzw. wysokim podbiciem.

PRZECIWDZIAŁANIE WADOM POSTAWY CIAŁA
Maria Kutzner – Kozińska proponuje 24 – godzinny system przeciwdziałania wadom postawy.
     Sen – dla dzieci młodszych powinien wynosić minimum 10 – 11 godzin na dobę, dla starszych 8 – 9 godzin. Dziecko powinno spać we własnym łóżku o twardym, nie uginającym się materacu, poduszka powinna być mała, wypełniająca przestrzeń zawartą między barkiem a uchem w pozycji leżenia na boku. Najbardziej wszechstronne zastosowanie dla wszystkich wad ma pozycja leżąc na plecach.
     Rozruch poranny – powinien trwać 15 minut. Najlepiej gdyby dziecko miało możliwość przeprowadzenia go przy współudziale rodziców i rodzeństwa. Jeśli to tylko możliwe powinno się go przeprowadzać na świeżym powietrzu – choćby tylko przy otwartym oknie. Po rozruchu zaleca się prysznic (nie za ciepłą wodą) oraz inne, niezbędne codziennie zabiegi higieniczne.
     Dojście do szkoły – obecna moda na tornistry i plecaki gwarantuje prawidłowe rozłożenie ciężaru, należałoby zwrócić uwagę na dwie sprawy: takie zapakowanie tornistra, by jego zawartość była równomiernie rozłożona i nie mogła się przesuwać i by ciężar tornistra nie był zbyt duży, co powodowałoby pochylanie się do przodu dla zrównoważenia tego obciążenia. Praca w szkole – na wiele czynników jako rodzice nie mamy wpływu, jednak chciałaby zwrócić uwagę na fakt zależny właśnie od rodziców – zwolnienia z ćwiczeń na lekcjach wychowania fizycznego. Najgorsze, co mogą zrobić rodzice dziecka z wadą postawy, to potraktować je jako chore i odsunąć od wszelkiej aktywności fizycznej. Również dzieci zwalniane z powodu czasowej niedyspozycji zadziwiłyby swoich rodziców, kiedy zziajane, mokre od potu wracają z przerwy międzylekcyjnej, ale na w–fie muszą 45 minut przesiedzieć prawie bez ruchu, bo rodzice proszą nauczyciela by nie ćwiczyły.
  1. Należy dążyć do tego, aby w ramach istniejących możliwości zapewnić wszystkim uczniom właściwe warunki pracy.
      Ławki stosowne do wzrostu dziecka.
      Wysokość krzesła powinna odpowiadać długości podudzi ( stopy oparte o
      podłogę ), oparcie podpiera odcinek lędźwiowo - piersiowy kręgosłupa.
  2. Ważnym elementem walki ze zmęczeniem szkolnym są krótkie przerwy śródlekcyjne.
    Prawidłowo organizowane przyczynią się do usunięcia lub przynajmniej zmniejszenia zmęczenia u uczniów.
    • Ćwiczenia śródlekcyjne należy przeprowadzać przy uchylonym oknie. Dzieci powinny wyjść z ławek i zapewnić sobie tyle miejsca, na ile będzie to możliwe w danych warunkach.
    • W trakcie ćwiczeń można wykorzystać ławkę jako przyrząd gimnastyczny.
    • Ćwiczenia powinny być dla dzieci relaksem, opierać się na zasadzie czynnego wypoczynku.
    • Należy je przeprowadzać w sposób miły i radosny.
    Zachęcam nauczycieli do systematycznego przeprowadzania tychże ćwiczeń. Dzieci wykonują je z przyjemnością. Zapominają przez chwilę o momentach emocjonalnych towarzyszących lekcji, odprężają się i zapominają także o zmęczeniu fizycznym i psychicznym.
  3. Lekcje wychowania fizycznego powinny obejmować większość dzieci z wadami postawy.
          Nauczyciel prowadzący wych. fiz. powinien być powiadomiony w pisemnej formie o wskazaniach i przeciwwskazaniach specyficznych dla dziecka w związku z jego wadą.
         Odrabianie lekcji – ponieważ dziecko, zwłaszcza starsze, codziennie kilka godzin spędza odrabiając lekcje, konieczne jest zwracanie uwagi na pozycję, jaką przy tej pracy przyjmuje. Aby jednak miało możliwość przyjmowania prawidłowej pozycji konieczne jest spełnienie następujących warunków:
    • biurko lub stół z oświetleniem padającym z lewej strony i nie rażącym oczu, o wysokości takiej, by przy siedzeniu dziecko opierając się przedramionami o blat miało kręgosłup wyprostowany i barki ustawione poziomo
    • wysokość krzesła powinna odpowiadać długości podudzi (stopy powinny być oparte o podłogę). Jeśli wysokość stołu i krzesła jest zbyt duża dla dziecka (szczególnie w przypadku dzieci młodszych) można zastosować podnóżek.
    • tułów powinien być wyprostowany i oddalony od stołu 3-5 cm,
    • nogi powinny całymi stopami dotykać podłoża
    • głowa powinna być lekko pochylona nad stołem, a odległość oczu od końca pióra ma wynosić około 30-35 cm
    • łokcie nie powinny leżeć na stole, ale wystawać nieco poza jego brzeg,
    • w czasie czytania dziecko powinno siedzieć prosto, nie pochylać się.
         Zasadą obowiązującą przy odrabianiu lekcji jest zmienność pozycji. Częściowe odciążenie kręgosłupa uzyskuje się w pozycji klęcznej na taborecie, z podparciem na przedramionach. Również przy wykonywaniu każdej innej pracy należy zwracać uwagę na prawidłową postawę.
    Odżywianie – powinno być pełnowartościowe według powszechnie znanych zasad. W przypadku nadwagi powinno się postępować zgodnie z zaleceniami lekarza! Aby wadę skorygować, trzeba ćwiczyć i to bezwzględnie codziennie ( nie można poprzestać na zajęciach gimnastyki korekcyjnej
    PODSUMOWANIE
         W trosce o prawidłową postawę dziecka niezbędna jest współpraca między dzieckiem, rodzicem, nauczycielem, lekarzem.
    Celem i efektem tej współpracy powinno być:
    • skorygowanie istniejących zaburzeń statyki ciała i doprowadzenie jej, o ile jest to możliwe, do stanu prawidłowego;
    • niedopuszczenie do powstania wad postawy ciała, gdy zaistnieją warunki sprzyjające ich powstaniu;
    • doprowadzenie sprawności fizycznej dziecka do stanu uznanego za prawidłowy poprzez:
      • wyrobienie u dziecka nawyku prawidłowej postawy ciała we wszystkich sytuacjach i czynnościach dnia codziennego;
      • wytworzenie silnej i wytrzymałej stabilizacji mięśniowo – więzadłowej kręgosłupa;
      • wdrożenie do rekreacji ruchowej uwzględniającej elementy profilaktyki i korekcji zaburzeń zagrażających lub istniejących u dziecka;
         O wiele łatwiej będzie dziecku wytrwać, jeśli w rodzicach i nauczycielach będzie miało oparcie, a jeszcze lepiej – partnerów, którzy poświęcą codziennie kilka minut na wspólne z dzieckiem ćwiczenia. Wytrwała i systematyczna praca przyniesie na pewno efekty.
    Z życzeniami cierpliwości i wytrwałości – mgr Elżbieta Suszyńska

    BIBLIOGRAFIA
    • Kasperczyk T.,Wady postawy ciała, diagnostyka i leczenie, Kraków 1998
    • Kutzner – Kozińska M., Korekcja wad postawy, WSiP, Warszawa 1981
    • Kutzner – Kozińska M., Wlaźnik K., Gimnastyka korekcyjna dla dzieci 6 – 10 letnich, WSiP, Warszawa 1988
    • Kutzner – Kozińska M., Dbaj o prawidłową postawę ciała dziecka,WSiP, Warszawa 1995
    • Korektywa i kompensacja w rozwoju młodzieźy szkolnej, Materiały z konferencji Naukowej, Kraków 1994, Sport i Turystyka, Warszawa 1997
    • Owczarek S., Atlas ćwiczeń korekcyjnych, WSiP, Warszawa 1998
    Opracowała: mgr Elżbieta Suszyńska

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 21:33:14
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 21:33:14) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie