Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji
Jak radzić sobie z agresją wśród dzieci i młodzieży?

 

Agresja – (jak podaje Słownik wyrazów obcych) – to psychologiczne zachowanie się zmierzające do wyładowania niezadowolenia lub gniewu na osobach lub rzeczach. Z przemocą kojarzą się następujące pojęcia: złość, gniew, przezwiska, kłótnie, niszczenie, zaczepianie, wulgaryzmy, szantaż, zastraszanie, ośmieszanie, wyżywanie się.

Maria Szymanek

Temat: Jak radzić sobie z agresją wśród dzieci i młodzieży?


Agresja – (jak podaje Słownik wyrazów obcych) – to psychologiczne zachowanie się zmierzające do wyładowania niezadowolenia lub gniewu na osobach lub rzeczach.
Z przemocą kojarzą się następujące pojęcia: złość, gniew, przezwiska, kłótnie, niszczenie, zaczepianie, wulgaryzmy, szantaż, zastraszanie, ośmieszanie, wyżywanie się.
Wyróżniamy dziesięć trendów sprzyjających zachowaniom agresywnym młodzieży. Są to:
1. Nasilanie się przemocy.
2. Rosnący brak respektu dla rodziców i nauczycieli.
3. Nasilenie przestępczości.
4. Posługiwanie się wulgarnym językiem.
5. Odrzucanie wartości etycznych.
6. Brak poczucia odpowiedzialności i odwagi cywilnej.
7. Nasilenie autodestrukcyjnych zachowań.
8. Relatywizm moralny.
9. Wczesna inicjacja seksualna.

Etapy zachowań agresywnych:
ETAP I – Dziecko rodzi się z trudnym temperamentem, objawy niedostosowania są widoczne już na etapie przedszkolnym, dziecko takie cechuje nadmierna nadpobudliwość.
ETAP II – Dziecko reaguje agresją na każdy konflikt. Występują problemy w sferze zachowań emocjonalnych; dziecko nie potrafi budować więzi z rówieśnikami, ma problemy w nauce, niskie poczucie własnej wartości, występują stany depresyjne.








ETAP III – Dziecko ukrywa lub przemilcza nowe problemy zachowań
(kłamstwa, wagary, kradzieże), przyłącza się do przestępczych grup młodzieżowych, bierze udział w wykroczeniach, grozi mu sąd dla nieletnich.
Brak zaspokojenia jakiejś potrzeby to frustracja. Emocjonalna potrzeba jest gniew, złość, a przejawem tych emocji jest agresja.
Co myśli dziecko agresywne?
· Dorośli nie lubią mnie i nie zaspakajają moich potrzeb.
· Świat jest niebezpieczny, agresja jest najlepszym sposobem obrony.
Agresja nie jest wrodzona, jest to zachowanie wyuczone. Wyróżniamy trzy szkoły agresji:
1. Dom rodzinny.
2. Szkoła.
3. Media.
Czynniki wpływające na destrukcyjne zachowanie dzieci i młodzieży tkwiące w rodzinie:
· brak czasu na przebywanie z dzieckiem i towarzyszenie mu przy rozwiązywaniu przez niego różnych zadań i problemów wynikających z zadań rozwojowych, obowiązków oraz oczekiwań rodziców, nauczycieli, społeczeństwa, własnych,
· przekazywanie sprzecznych informacji o jego zadaniach celu i sensie życia oraz wartościach,
· nieumiejętność komunikowania przez dorosłych osobistych problemów w sposób zrozumiały dla dziecka i aktywizujący go do współdziałania, a nie wywołujący poczucie zagrożenia,
· konflikt między rodzicami,
· odsuwanie dzieci od niektórych spraw jako osób niewystarczająco kompetentnych,
· niezróżnicowany sposób komunikacji interpersonalnej na poziomie emocjonalnym i poznawczym,
· pozwalanie na łamanie norm, jeżeli przynosi to pewne doraźne korzyści,
· nadopiekuńcze wyręczanie w myśleniu i działaniu.
Te czynniki uniemożliwiają prawidłowy rozwój emocjonalny i intelektualny, hamują rozwój poczucia sprawstwa i odpowiedzialności, a także spychają dziecko na margines życia rodzinnego. Są to również poważne przeszkody w kształtowaniu się tożsamości, własnej odrębności, poczucia wartości ważności.








Czynniki wpływające na destrukcyjne zachowania dzieci i młodzieży rozpoznawane w środowisku szkolnym:
· brak osobowego, podmiotowego podejścia do uczniów, nastawienie na klasę (grupę), jej globalne sukcesy, a nie pojedynczego ucznia,
· brak wiedzy nauczycieli oraz gotowości do poznawania i poszukiwania informacji o kontekście społecznym, w jakim poszczególny uczeń funkcjonuje; tymczasem jest to elementarny wymóg zrozumienia i udzielenia rady, pomocy wsparcia, nauczania i wychowania,
· nieangażowanie się nauczycieli w kształtowanie się osobowości i charakteru uczniów, pomijanie problemów moralnych w dydaktyce szkolnej,
· ucieczka do działań wychowawczych, a szczególnie tych które zakładają uwyraźnienie wartości i uczą ich urzeczywistniania
· niedocenianie przez nauczycieli mechanizmu naśladownictwa jako przekazu o rozpowszechnionych i aprobowanych w społeczeństwie stylach życia,
· brak wyraźnych wzorców osobowego odnoszenia się do innych ludzi, mówienie o sprawiedliwości, miłości, uczciwości, życzliwości bez możliwości zauważenia przez uczniów człowieka sprawiedliwego, życzliwego, miłującego, uczciwego itp.,
· niedocenianie instrumentu dezaprobaty, sprzeciwu, tzn. różnych form wychowawczego przymusu jako środka prowadzącego do osiągnięcia celów wychowawczych,
· trudności nauczycieli ze sprecyzowaniem i realizowaniem ogólnych celów wychowawczych szkoły, wyrażających jeden najważniejszy – „pomóc człowiekowi, by bardziej być człowiekiem”.
Media wyzwalają następujące postawy:
· efekt sprawcy,
· efekt ofiary,
· efekt świadka (bierny udział, obserwator).

Czynniki wyzwalające agresję, a tkwiące w osobowości dzieci i młodzieży to:
1. Poczucie osamotnienia i odrzucenia.
2. Poczucie krzywdy.
3. Nadmierna potrzeba brania od innych, a brak umiejętności dawania.
4. Nieumiejętność przebaczania
5. Brak treningu dotyczącego pracy nad sobą, kształtowania własnej osobowości, szczególnie w obszarze rozwoju moralnego.
Jak radzić sobie ze złością? Proste ćwiczenia:
· ćwiczenie z wyrzucaniem rąk do przodu,
· kopanie wyimaginowanego przeciwnika,
· paradoksalne wykrzywianie twarzy,
· krzyk bezpieczny.
Po czym poznać tłumienie złości? Objawy zewnętrzne:
· drapanie po głowie,
· obgryzanie paznokci,
· wyginanie palców,
· skubanie wąsów i brody,
· „przemywanie” twarzy,
· poprawianie fryzury,
· pocieranie nosa, dłoni,
· gwałtowna gestykulacja.
Zmianie postaw sprzyjają treningi proponowane przez psychologów.
1. Trening zastępowania agresji.
Czuję się wściekły – co robię? – co powinienem robić?
Jest to trening empatii – wczuwania się w role. Chodzi jednak o to, aby nie utrwalać zachowań agresywnych. Trening ten ma na celu konfrontacje z konsekwencjami zachowań agresywnych.
2. Trening umiejętności społecznych- sprzyja on budowaniu pozytywnych kontaktów interpersonalnych, poznawaniu własnych emocji, wnioskowania moralnego.
Jak rozpoznać ofiarę przemocy?
· Jest wyśmiewana, podporządkowana, często ignorowana, zdominowana, inni urządzają sobie zabawę jej kosztem,
· płacze, wychodzi przegrana, książki, rzeczy są rozrzucone,
· ma sińce, zadrapania,
· cierpi, depresja, trzyma się blisko dorosłych, ma trudności w wypowiadaniu się.
Jak rozmawiać z ofiarą przemocy?
Trzeba pamiętać, że nie czuje się ona bezpiecznie, stara się zachować w tajemnicy sytuacje znęcania się i osoby sprawców. Jest przestraszona. Często ofiary przemocy wymuszają na rodzicach milczenie. Ofiara przemocy musi dostać zapewnienie o ochronie. Ochrona ma prawo informowania o sprawcach. W szczególnie trudnych sytuacjach należy z ofiarą i jej rodzicami omówić profesjonalna pomoc.
Niezależnie od tego, czy rozmawiamy z ofiara, czy ze sprawcą przemocy, należy jasno opisać zachowanie ucznia, jasno powiedzieć, co widzimy. Należy zapewnić ucznia, że chcemy mu pomóc, a nie osądzać i karać. Chodzi o to, aby przerwać przemoc. Trzeba dać uczniowi szansę wypowiedzenia się; wysłuchać go uważnie, jak mówi osobie i o sytuacji w szkole. Nie negować wypowiedzi. Reasumować – jak go zrozumiałeś. Jeśli uczeń milczy – wróć jeszcze raz do swojej chęci pomocy. Należy nazwać swój cel – wspólne działanie na rzecz przerwania przemocy, zaprosić do współpracy, potraktować jak eksperta w tej dziedzinie.

Ogólne zasady jak przeciw działać agresji?
1. Dyscyplina i konsekwencja od początku.
2. Priorytety dotyczące dyscypliny.
3. Wypracowanie reguł domowych (współpraca z rodzicami).
4. Ograniczenie restrykcji tyko do koniecznych.
5. Uczyć, jak postępować (konkretne przykłady).
6. Okazywać uczucia i wspierać dziecko.
7. Ustalić granice, których przekraczać nie wolno.
8. Towarzyszyć dziecku, wspierać je we wchodzeniu w życie.
9. Uzasadniać przyczynę wprowadzania dyscypliny.
10. Uważnie słuchać wypowiedzi dziecka (opowiedz o tym, a nie dlaczego to zrobiłeś?)
11. Przygotowywać dziecko do życia.
12. Interesować się tym, co robi, a nie dlaczego.
13. Ukazywać wartości dobrego zachowania, wzmacniać je, chwalić.
14. Po złym zachowaniu konsekwencje muszą być natychmiastowe.
15. Tłumić niewłaściwe zachowania w zarodku.
16. Polecenia i oczekiwania formułować w jasny sposób.
17. Mówić o tym, co wolno, a czego nie wolno.
18. Uczyć odpowiedzialności.
19. Konsekwencja w postępowaniu.
20. Włączać starsze dzieci w rodzinne dyskusje (rozmowy o wartościach).
21. Rozmawiać z dzieckiem o uczuciach.
22. Skutecznie jest powiedzieć: jesteś ważny.
23. Nie przyklejać negatywnych etykietek (lepiej powiedzieć: nie zgadzam się, nie podoba mi się) i nie wpisywać w role.
24. Stosować stanowcze wymagania moralne.
25. Uczyć kompromisu
26. Zachęcać o negocjowania.
27. Kontrolować sytuację.

Zasady ks. Jana Bosko w pracy trudną młodzieżą.

Agresywny – to znaczy nieufny, niepewny, nie wierzy w siebie.
Wobec zachowań agresywnych należy wydobywać zalety, promować pozytywne zachowania, jesteś dobry w jakiejś dziedzinie.
Cierpienie, według J.Bosko, to nieodłączny element życia i dojrzewania człowieka. Terapia ma polegać na tym, aby uświadomić to, co nieświadome. Uczeń sam powinien zrozumieć i zauważyć. Dlatego tak ważne są te trzy czynniki: miłość, cierpliwość i wiara. Miłość to najistotniejszy czynnik wychowania. Miłość wymaga słów, gestów uzewnętrznienia.


Zasady ks. J.Bosko:
1. Tak naprawdę nie mogę zmienić nikogo, bo prawdziwy i trwały rozwój każdego człowieka ma źródło w jego własnym sercu, życiu i wolności.
2. Mogę natomiast skutecznie oddziaływać na środowisko fizyczne i ludzkie, by stworzyć w nim taki klimat, który będzie pomagał w pozytywnym wzajemnym oddziaływaniu na siebie jego członków.
3. Człowiek może rozwijać się tylko w bezpiecznym i wolnym środowisku. Zagrożenie, nadmierne poczucie winy i strach popychają ku samoobronie, zamknięciu się w sobie, nieufności i braku serdeczności w stosunkach międzyludzkich.
4. Rozwój następuje pod warunkiem wyzwolenia wewnętrznych energii. Trzeba zatem pomóc młodzieży, zwłaszcza zaś tej, która jest nieufna i niepewna, uświadomić sobie swoje zalety i wszystkie pozytywy, i uwierzyć w siebie.
5. Także i cierpienie dostarcza okazji do rozwoju i nie należy chronić przed nim młodzieży za wszelką cenę. Dopóki nie przecierpiało się wystarczająco wiele, nie dojrzewa się i nie ma się motywacji do zmiany.
6. Niekiedy dziecko nosi w sobie cierpienie i kompleksy związane z nieodpowiednim wychowaniem, niezdrowym albo pozbawionym pozytywnych bodźców środowiskiem.
7. Nie można pomóc człowiekowi na siłę albo próbując nim manipulować. Byłaby to zła pomoc. Należy umożliwić mu rozwój., podchodząc do niego z miłością i cierpliwością słuchając go. Przymus nigdy nie skłoni człowieka do zmiany i doskonalenia się.
8. Chcąc pomóc innym muszę najpierw sam się zmienić, stać się harmonijnym, dojrzałym, spokojnym i wolnym człowiekiem. Tylko wtedy mogę wychowywać przez pozytywny wpływ.
9. Tym co wychowuje i przekształca, jest miłość. Miłość to witamina, której każdy potrzebuje do rozwoju. Ten, kto nie jest kochany, zostaje człowiekiem niepewnym, zazdrosnym i nie mającym jasnych poglądów, zaś ten kto jest kochany, wyrasta na człowieka spokojnego i mocnego, twórczego, wolnego i szczęśliwego.
10. Miłość wymaga gestów, słów i oznak uczucia przemawiających do serca młodzieży i dających jej pewność , że zasługuje na szacunek i zaufanie. Dochodzi się do tego „kochając to, co młodzież kocha”, interesując się tym, czym ona się interesuje i lubiąc to, co ona lubi. Dekalog ten stanowi istotę prewencji opartej na trzech aspektach: „rozum, religia, miłość”.

Jeżeli zauważyłeś jakieś nadużycia w prezentacji napisz o tym poniżej i wyślij je do nas:
INFORMACJE O PREZENTACJI

Ostatnią zmianę prezentacji wykonał: Szkolnictwo.pl.
IP autora: 83.21.195.174
Data utworzenia: 2008-09-01 21:29:57
Edycja: Edytuj prezentację.

HISTORIA PREZENTACJI

Szkolnictwo.pl (83.21.195.174) - Prezentacja (2008-09-01 21:29:57) - Edytuj prezentację.





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie