www.szkolnictwo.pl

SPOTKANIA PIĄTKOWE ZE SZTUKĄ



GRUPA III 29 kwietnia 2005r.

TEMAT DNIA: „MAŁA ORKIESTRA”.

METODY: - aktywizujące,
- zadań stawianych dzieciom do wykonania.


CELE: - wspólne słuchanie, jako wstęp do zabawy,
- reagowanie na przekazywane gestami wskazówki dyrygenta,
- akceptacja reguł wspólnych dla wszystkich,
- integracja grupy,
- uczestnictwo w zbiorowym muzykowaniu,
- uchwycenie związku pomiędzy wydawaniem dźwięków, a słuchaniem,
- komponowanie muzyki- wprowadzenie pojęcia rytmu, notacji muzycznej.

POMOCE: magnetofon, kaseta z nagraniami utworów orkiestrowych( zróżnicowane i łatwe do rozpoznania grupy instrumentów), ilustracje orkiestry symfonicznej, kwartetu muzycznego, orkiestry jazzowej, instrumenty perkusyjne oraz te zrobione przez dzieci.

LITERATURA: F. Guillaumond: „Nauka komunikowania się w grupie przedszkolnej”. CYKLADY Warszawa 2000.

Przebieg zajęcia:

1. Powitanie „ Witaj ( imię dziecka)” powitanie wszystkich obecnych w kole.
2. Przypomnienie piosenki: „Śpiewaj, tak jak on”- śpiew grupowy i indywidualny z podkładem muzycznym.
3. „Co to jest orkiestra?”- omówienie fotografii orkiestry: grupa dzieci siedzi naprzeciw obrazu zakrytego kartonem. Otwieramy pierwsze okienko – dzieci wypowiadają się swobodnie o tym, co widzą, próbują wyobrazić sobie całość na podstawie pierwszej wskazówki. Otwieramy drugie okienko, potem następne...Obraz odkrywa się stopniowo.
4. Najpierw słuchamy – dzieci słuchają nagranych utworów w wykonaniu różnych orkiestr( symfoniczna, jazzowa). Próbują rozpoznać poszczególne instrumenty. Jedne grają pojedynczo, inne „całą rodziną”. W utworach jazzowych słychać kolejno partie solowe, potem cały zespół. Podczas słuchania nagrania dzieci mimicznie naśladują muzyków z orkiestry.
5. A teraz gramy! Wspólnie z dziećmi układamy spis wszystkich dostępnych w przedszkolu instrumentów. Grupujemy je według kategorii. Następnie trzeba napisać partyturę, żeby każdy muzyk wiedział, co ma grać. Muzycy zajmują miejsca w ustalonym porządku. Wychowawca będzie pierwszym dyrygentem. Każda grupa musi uważnie śledzić jego gesty. Zaczynamy od dyrygowania dziećmi śpiewającymi znaną wszystkim piosenkę. Nasza orkiestra będzie teraz uzupełniona chórem, a po każdej zwrotce dyrygent zaprosi którąś grupę instrumentów do zagrania partii solowej.
6. Zaprezentowanie „Małej orkiestry” przed grupą I i II.


WŁASNE PRZEMYŚLENIA: Zajęcie trwało półtorej godziny. Oprócz grupy sześciolatków w zajęciu uczestniczyła połowa grupy pięciolatków, ale nie było widać różnicy w odbiorze muzyki i w jej tworzeniu. Dzieci były bardzo zdyscyplinowane od samego początku, a jednocześnie zaciekawione, bo nie wiedziały co będzie się działo na zajęciach. Odpowiedź na to pytanie miały uzyskać po rozwiązaniu zagadki- zakrytego obrazka. Odkrywanie kolejno okienek i określanie, co przedstawia ilustracja było tak emocjonujące, że dzieci nie trzeba było uciszać, ani uspokajać, same kontrolowały się. Myślę, że to był trening dyscypliny i dzięki temu można było zrobić wielką orkiestrę, choć w konspekcie inaczej to zaplanowałam. Przed rozpoczęciem tworzenia partytury, podzieliłam dzieci na trzy grupy i każdej przydzieliłam inne odgłosy naturalne: pstrykanie, klaskanie i gwizdanie. Dzieci na gest ręką miały odpowiednio reagować, co je mobilizowało na skupieniu uwagi na „ dyrygencie” czyli w tym momencie –na mnie. Dzieci bardzo chętnie „pisały” partyturę, potem podzieliliśmy instrumenty tak, aby każdy otrzymał taki, na którym chciałby grać. Mimo, że grupa była liczna nie było bałaganu, bo każdy miał instrument, a więc miał rolę do odegrania, ale żeby dobrze zagrać musiał śledzić ruchy dyrygenta, więc dodatkowo się mobilizował. Po jednej próbie można było zacząć koncert, z akompaniamentem pianina. Dzieci były tak dumne z efektu, że chciały się pochwalić muzyką, którą ułożyły przed dziećmi z innej grupy. Zaprosiliśmy dzieci z grupy „maluchów” na krótki występ. Na twarzach małych muzyków było widać radość, a przede wszystkim dumę z tego, co potrafiły dokonać.

Opracowanie: Mariola Chojnacka