Wiosna to piękna pora roku , która sprzyja zabawom dzieci na świeżym powietrzu. ,,Piknik wiosenny", to ipreza integrująca uczniów z klas I - III nauczania zintegrowanego w Chodczu z ich rówieśnikami ze SP w Psarach i dziećmi z Domu Dziecka z Lubienia Kujawskiego. Uroczystość składa się z dwóch etapów. I etap odbywa się w szkole, gdzie uczniowie przedstawiają inscenizację ,, Jaki z tego pożytek". II etap odbywa się w lesie. Tam przy ognisku dzieci pieką kiełbaski, śpiewają i bawią się. Uczestniczą też w konkursach i zabawach zręcznościowych.
Pomoce:
dekoracja sali (drzewa: świerki, dęby, sosny, na gałęziach siedzące ptaki wykonane ze styropianu),
stroje dla tchórza, borsuka, lisa, lisicy, sikorki,
kiełbaski, chleb, napoje, słodycze.
Cele operacyjne:
Uczeń
- rozumie potrzebę zapraszania dzieci dotkniętych przez los na uroczystości,
- przygotowuje poczęstunek dla gości,
- rozumie potrzebę ochrony przyrody,
- uświadamia sobie , że jest współodpowiedzialny za stan środowiska naturalnego
- recytuje tekst z odpowiednią intonacją,
- śpiewa poznane piosenki
Przebieg uroczystości:
1. Powitanie gości.
2..Inscenizacja pt.: ,,Jaki z tego pożytek”
Osoby:
Narrator 1
Narrator 2
Borsuk
Tchórz
Lis
Lisica
Sikorka
Chłopiec I
Chłopiec II
Chłopiec III
Chłopiec IV
Dziewczynka I
Dziewczynka II
AKT I
Narrator I:
Obejrzyjmy krótką scenkę. Zdarzyło się to niedaleko, w pobliskim lesie.
Myślimy, że słuchać będziecie i bawić zechcecie się z nami,
Lecz morał z każdego słowa
Wyciągniecie sami.
Borsuk:
Choć już żyję tyle lat,
Wciąż urzeka mnie ten świat.
Gdy po długim śnie się budzę,
Ani dnia już się nie nudzę.
Kwiaty, wiosenne zapachy,
Soczysta zieleń.
Tam zając, tu mrówki.
O, a tam jeleń!
(Zwraca się do tchórza)
przyjacielu mój ty sędziwy!
Jaki ja jestem szczęśliwy!
Tchórz:
O, nie, ledwo słonko zaświeciło
Jemu już odbiło.
Nie dość, że filozofuje,
To jeszcze rymuje.
(podchodzi do borsuka)
y nawiedzony borsuku,
stuknij się w czachę stuku- puku.
Lis:
O pan Tchórz i pan Borsuk.
Witamy, witamy.
Lisica:
Jaki piękny dzień dziś mamy.
Borsuk:
Tak , piękny jest ten świat.
Tchórz:
I co z tego ,
Nie potrwa to już wiele lat.
Borsuk:
On jak zwykle tragizuje.
Tchórz:
Tragizuje, tragizuje,
A iluż to ludzi naszą ziemię truje?
Dookoła stawiają fabryczne kominy,
Przez które się wszyscy powoli dusimy.
Czyste rzeki zamieniają się w ścieki.
Niszczą powietrze, wycinają lasy
Śmiecą i krzyczą wstrętne człowiekasy!
Lisica:
A czy dotrą do naszego lasu?
Tchórz:
Oj, dożyjemy my tego nieszczęsnego czasu!
Borsuk:
Nie będę słuchał tego czarnowidza.
Zmykam stąd, idę podziwiać.
Lisica:
Wiesz ,że nie jestem strachliwa baba,
Ale troszkę się boję
On tak dziwnie gada.
Lis:
Tchórzu proszę nie strasz kobiety.
Tchórz:
Ja tylko mówię prawdę niestety.
Ludzie coraz dalej w nasz las wchodzą
Na pewno nam zaszkodzą
Lisica:
Nie wierzę,
Przecież nic złego nie robimy,
Przecież żadnego człowieka nie krzywdzimy.
Może ludzie po lesie będą spacerowali
I tylko nam się przyglądali.
Jesteśmy ładne zwierzaki,
A nie jakieś tam byle futrzaki!
Tchórz:
No właśnie,
Nie rozumiesz , niesłychane!
Na pewno kołnierzem lub czapką zostaniesz
Lis:
O wypraszam sobie, takie lisicy obrażanie.
Żadną czapką nie zostanie!
Tchórz:
Tak, chyba, że wszystkie wnyki w lesie ominiecie.
I od kul myśliwskich uciekniecie.
A jeśli nawet tak się stanie
To jakiś zdziczały pies do gardła cię dostanie!
Lis:
W obronie twojej stanę moja miła
Nie pozwolę, żebyś się go przestraszyła.
Lisica:
Wierzę w ciebie lisku niesamowity!
Lis:
Wszystko zrobię dla takiej kity.
Tchórz:
Jakby kłopotów było mało,
Na amory im się zebrało
Podchodzi do zakochanych Lisicy i Lisa
Może byście się z głupoty ocknęli
I raz na zawsze zrozumieli.
Człowiek to wróg lasu najgorszy
I ten stary i ten młodszy.
Lisica:
W to już absolutnie nie uwierzę luby,
Aby dzieci chciały naszej zguby.
Lis:
Masz rację kochanie.
Przez nich nic złego nam się nie stanie.
Sikorka:
Uwaga, uwaga!
Niech słucha mnie każda leśna łamaga.
Z tamtej strony lasu
Zbliża się do nas tyle hałasu
To jakieś małolaty
Urwały się spod opieki mamy i taty
Jak się tu rozbrykają
Nieźle narozrabiają.
Lis:
Panikara się znalazła, zmykaj lepiej do swego gniazda.
Sikorka:
Słyszysz już się zbliżają, nie zniosę tego hałasu!
Uciekam w najdalszy głąb lasu!
Tchórz:
A my się za drzewem skryjemy
To na pewno dłużej pożyjemy
Lisica:
A wiesz Tchórzyku, obok ciebie przykucniemy,
To czegoś o ludzkiej młodzieży się dowiemy
AKT II
Słychać głośną muzykę, śmiechy i krzyki. pojawia się grupka młodzieży- dwie dziewczyny i dwóch chłopców. Mają czapki na głowach, żują gumy. Jeden chłopiec niesie magnetofon, drugi podrzuca piłkę. Wchodzą na scenę. Jedzą słodycze, śmieci rozrzucają dokoła.
Chłopiec I;
No i co dałem słowo,
Czy tu nie jest spokojowo?
Chłopiec II:
Miałeś rację stary,
To dopiero są wagary!
Dziewczyna I:
Dajcie głośno tego gruchota!
Chłopiec III:
Na tańce ci przyszła ochota?
Dziewczyna II:
Dajcie trochę decybeli,
Tak tu cicho jak w więziennej celi.
Chłopiec I:
Trzeba wreszcie stresy odreagować ,
W szkole już można wykitować.
Chłopiec II:
Chodź mała, polana nasza cała,
Te dźwięki mnie poruszają,
Aż wszystkie części ciała mi drgają.
Chłopiec II włącza magnetofon bardzo głośno. Chłopcy tańczą z dziewczętami.
Lisica wyłącza magnetofon.
Chłopiec I:
Co jest grane? Co się zrobiło?
Chłopiec III:
Nie wiem, samo się wyłączyło
Chłopiec II:
Może tu duchy jakieś latają?
Włącz stary to pudło,
Bo zaczyna robić się nudno.
Dziewczyna I:
Słuchajcie, a może będziemy trochę ciszej
Chłopiec I:
Oszalałaś, w szkole cicho, w domu ciszej,
Gdzie wreszcie można się wykrzyczeć
Dziewczyna II:
Nie śmiećcie tak,
Mnie się to nie podoba,
Przecież las to Ziemi ozdoba..
Chłopiec III:
Patrzcie, nie do wiary,
To jakieś leśne poczwary
Wszyscy patrzą na zwierzęta,
Które uciekają w popłochu
Chłopiec I:
Szybko, chodźcie dzieciaki,
Przepłoszymy te zwierzaki!
Rzuca puszkę i trafia nią w tchórza.
Dziewczynka I:
Trafiłeś go,
Dziewczyna II:
Zabiłeś go
Chłopiec III:
O co wam chodzi
Co to szkodzi,
Że jakiś tam tchórz
Stracił życie już.
Jaki z tego pożytek?
Jaki z tego użytek?
Dziewczyna I:
Jesteś palant, idiota!
Co ja w tobie widziałam?
Dlaczego na te wagary
Namówić się dałam?
Dziewczyna II:
Co my teraz zrobimy,
Jak my temu zaradzimy?
Chł9opiec II:
Przesadziłeś brachu.
Dziewczyna I:
Cała trzęsę się ze strachu.
Chłopiec IV:
Zabawa się skończyła.
Ta leśna istota życie straciła.
Dla ciebie to nie ma znaczenia?
Dla mnie to nie do wybaczenia!
Dziewczynka I:
Chodźcie bliżej podejdziemy,
Może mu jeszcze pomożemy.
Dziewczynka II:
Czy oddycha- czy żyje?
Chłopiec IV:
Trudno powiedzieć, ma zranioną szyję.
Dziewczynka I:
Tu w pobliżu jest leśniczego mieszkanie,
Może on znajdzie jakieś rozwiązanie.
Dziewczyna II:
Ostrożnie na koc go położymy
I bezpiecznie do leśniczówki go dostarczymy.
Chłopiec IV:
A teraz szybko.
Nie ma co czasu marnować .
Życie mu trzeba ratować!
Akt III
Na scenę wchodzą Lisica z Lisem oraz sikorka z borsukiem. Są smutni.
Borsuk:
Miał rację tchórz stary...
Lisica:
A my nie dawaliśmy mu wiary.
Sikorka:
Popatrzcie chwilkę pobyli i ile szkód wyrządzili.
Lisica:
Gdzie mamy żyć,
Skoro w naszym lesie nie możemy już być.
Lis:
Może jest jeszcze na Ziemi miejsce bezpieczne...
Wszyscy:
Musimy poszukać go koniecznie.
Narrator I:
Tak kończy się ta historia.
Czy stary tchórz przeżył i powróci do lasu?
Czy lis i lisica, borsuk i sikorka
Znaleźli bezpieczne miejsce?
A czy warto w ogóle zajmować sobie nimi głowę?
Przecież- jaki z nich pożytek?
3. Wyjazd do Kubłowa .
4. Ognisko- pieczenie kiełbasek.
5. Wspólny śpiew piosenek.
6. Zabawy ruchowe przy muzyce.
7. Zabawy i konkursy zręcznościowe.
8. Pożegnanie gości i powrót do Chodcza.
Opracowały: mgr Jolanta Rosiak
mgr Wiesława Kawalec
|
